Περί Δημοκρατίας και άλλα τινά

Τον Φεβρουάριο του 2008, εκφράζοντας την αγωνία πολλών μπορστά στην κρίση αξιών στην πολιτική ακηνή αλλά και στην κοινωνία, έγραψα μια σειρά (3 συγκεκριμένα) άρθρων που κατέληγαν με τρόπο που προκάλεσε σωρεία συζητήσεων στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο. Επειδή πολλά από όσα τότε έγραψα εξακολουθούν να ειναι επίκαιρα με τον τρόπο τους ακόμα και σήμερα, παραθέτω όλο το ενοποιημένο κέιμενο παρακάτω. Έχω κάνει ελάχιστες αλλαγές ή διορθώσεις που δεν αλλάζουν την ουσία παρά μόνο τη δομή και την ομογένεια του κειμένου.  Στο τέλος θα βρείτε τα link για τα πρωτότυπα.

Η Δημοκρατία στηρίζεται στην προστασία των δικαιωμάτων της μειοψηφίας

 Η λέξη δημοκρατία έχει τραβήξει τα πάνδεινα από τους πολιτικούς. Έχουν γίνει τα μύρια όσα και έχουν ειπωθεί δέκα φορές περισσότερα στο όνομά της. Δύο παραδείγματα: ο Παπαδόπουλος βάφτισε την οικτρή δικτατορία του "Ελληνική Δημοκρατία" και κάθε εισβολή κράτους σε κράτος, στο όνομα της αποκατάστασης της δημοκρατίας γίνεται.

Τι είναι όμως δημοκρατία;

Ας κάνουμε λίγη ιστορία...

Τα πολύ παλιά χρόνια, στο κράτος των Αθηνών (ο θεός να το κάνει κράτος, ένα κωλοχώρι ήτανε τότε) μαζευόταν οι κάτοικοι της πόλης (πολίτες) στην "πλατεία" και συζητούσαν τα προβλήματά τους. Η μάζωξη (περίεργες λέξεις που χρησιμοποιούν οι λεγόμενοι αριστεροί, ε;) αυτή βαφτίστηκε "δήμος", απόκτησε θεσμικό χαρακτήρα και αποφάσιζε για αρκετά θέματα που απασχολούσαν την πόλη. Επειδή λοιπόν η εξουσία πήγαζε από αυτό το "σώμα", τον δήμο, το πολίτευμα ονομάστηκε "δημοκρατία".

Ύστερα, πέρασαν τα χρόνια, τα κράτη μεγάλωσαν και τα πράγματα δυσκόλεψαν πρακτικά για την δημοκρατία. Δεν ήταν δυνατό να μαζεύονται οι κάτοικοι όλων των πόλεων και των χωριών σ' ένα μέρος, να σχηματίζουν το "σώμα" (δήμος) για να αποφασίζουν.

Τότε, κάποιοι, σκέφτηκαν: αφού δεν μπορούμε να πάμε όλοι μαζί σε ένα μέρος, ας στείλουμε αντιπροσώπους στο πόδι μας. Να μην τα πολυλέμε, το νέο "σώμα" το βαφτίσαμε κοινοβούλιο, τους αντιπρόσωπους, βουλευτές και το σύστημα διακυβέρνησης "κοινοβουλευτική ή αντιπροσωπευτική δημοκρατία".

Αυτό το σύστημα σε χοντρές γραμμές είναι που έχουμε σήμερα κι εμείς. Μακράν όμως απέχει από εκείνο που, τότε, στην Αθήνα, λέγανε δημοκρατία.

Να δούμε γιατί:

1.    Τότε, μαζεύονταν όλοι όσοι ήθελαν και είχαν δικαίωμα, σε ένα μέρος, συζητούσαν επί ώρες τα θέματα διεξοδικά. Τώρα οι μόνες συζητήσεις γίνονται στα τηλεοπτικά παράθυρα, τους μετέχοντες και τη θεματολογία την επιλέγει και την κατευθύνει η AGB.

2.    Τότε, όταν διαφωνούσαν, ψήφιζαν και τελικά γινόταν αυτό που ήθελαν οι πιο πολλοί. Τώρα, οι πολλοί ψηφίζουν μια Κυριακή κάθε τέσσερα χρόνια και οι αντιπρόσωποι όταν τυχαίνει να βρίσκονται στο κοινοβούλιο. Φυσικά, καμιά συζήτηση πριν την ψηφοφορία.

3.    Τότε, οι πολίτες συν - αποφάσιζαν, τώρα ψηφίζουν. Τότε, συμμετείχαν, τώρα, η συμμετοχή των πολιτών περιορίστηκε στην ψηφοφορία, οι αντιπρόσωποι είναι απρόσωποι και σίγουρα δεν βρίσκονται εκεί "στο πόδι" των ψηφοφόρων τους αλλά στο πόδι των χορηγών τους.

Τούτο το σύστημα οδηγεί εκ του ασφαλούς τον πολίτη έξω από "τα κέντρα λήψης αποφάσεων" και ουσιαστικά, με την ψευδαίσθηση της επιλογής, τον κρατά δέσμιο ενός ολιγοκρατικού συστήματος που εξακολουθεί να αποκαλείται δημοκρατία ενώ μακράν απέχει από εκείνο που πραγματικά εννοείται ως τέτοια.

Έτσι, σήμερα, αντιπρόσωπος του "δήμου" εκλέγεται αυτός που έχει τη δυνατότητα να ξοδέψει περισσότερα χρήματα σε επικοινωνιακά παιχνίδια, αυτός που θα εμφανιστεί περισσότερες φορές σε πληρωμένα ή όχι τηλεοπτικά παράθυρα, αυτός που θα ενισχυθεί από συμφέροντα. Αν δεν έχει ο ίδιος χρήματα για τα παραπάνω, θα βρεθούν αυτοί που με το αζημίωτο θα του τα δώσουν.

Η μόνη συμμετοχή του λαού του "δήμου" - είναι στην "γιορτή της δημοκρατίας" (οποία Ύβρις!), στην ψηφοφορία.

Όταν το κακό παραγίνεται με το παραπάνω σύστημα, έχουμε έντονες παρεκτροπές. Συνήθως, προηγείται ηθική και αξιακή κατάπτωση, διαφθορά, ανέχεια των πολλών.

Το περίεργο είναι ότι με όλα του τα στραβά αυτό το σύστημα δείχνει να είναι η πλέον αξιόπιστη από τις εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης.

Κάποιοι, κατά καιρούς, επιχείρησαν να το εξωραΐσουν. Ένα βαψιματάκι, ένα φρεσκάρισμα, μια αλλαγή στη διαρρύθμιση, ό,τι μπορεί ο καθείς.

Τελευταία, οι Πασόκοι γίνανε ένθερμοι υποστηρικτές της "συμμετοχικής δημοκρατίας". Τρελάθηκα μόλις το άκουσα! Γιατί ρε σύντροφοι, υπάρχει ΜΗ συμμετοχική δημοκρατία; Δηλαδή μέχρι σήμερα μας κοροϊδεύατε; Ας είναι... Μη γίνομαι γκρινιάρης. Ας δεχτώ ότι ο πρόεδρος έχει καλές προθέσεις.

Σε τι, λοιπόν, συνίσταται η εξαγγελία της συμμετοχικής δημοκρατίας. "Στην δια της καθολικής ψήφου εκλογή των οργάνων", λένε (Σημείωση 1η: τώρα, τι εννοόυμε όταν λέμε όργανο, θα σας γελάσω... μπουζούκι; βιολί;  Σημείωση 2η:  ΚΑΙ ο πρόεδρος ΟΡΓΑΝΟ είναι)

Η δημοκρατία, συντρόφια του ΠΑΣΟΚ, ΔΕΝ ταυτίζεται με την ψηφοφορία. Αν θέλουμε να "πλατύνουμε" την δημοκρατία ας ακολουθήσουμε ΠΙΣΤΑ και χωρίς παρεκκλίσεις, εξαιρέσεις και πονηριές τους κανόνες της: 

Η δημοκρατία των αντιπροσώπων έχει πυραμιδική δομή: Οι πολλοί (βάση) εκλέγουν λίγους (αντιπρόσωποι ή όργανα τοπικής διοίκησης). Αντιπρόσωποι από πολλές πόλεις συγκεντρώνονται και εκλέγουν όργανα Περιφερειακά κ.ο.κ. Μια φορά κάθε τόσο πολλοί αντιπρόσωποι από όλη την Ελλάδα συγκντρώνονται και εκλέγουν τα κεντρικά όργανα.

Το κάθε όργανο ελέγχεται από και λογοδοτεί στο σώμα που το εξέλεξε. Γιατί ο έλεγχος και η λογοδοσία είναι από τα βάθρα της δημοκρατίας. Το σώμα τώρα των εκλογέων πρέπει να είναι σαφές και να έχει τη δυνατότητα να συνέρχεται, να συζητά, να ακούει. Αν δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι σώμα, είναι αγέλη, όχλος, μόρφωμα, απάτη.

Με αυτή την έννοια, μια ολομέλεια μιας Δημοτικής Οργάνωσης ΕΙΝΑΙ σώμα. Ένα κοπάδι ψηφοφόρων μια ηλιόλουστη Κυριακή ΔΕΝ είναι σώμα.

Αν λοιπόν δεχόμαστε ότι ο πρόεδρος είναι όργανο ΠΟΥ λογοδοτεί και από ποιόν ελέγχεται; Με Αμερικανιές, σύντροφοι, δεν χτίζουμε δημοκρατία. Θα πει κάποιος "ρε φίλε αφού ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στις κομματικές οργανώσεις, τι να κάνουμε; πρέπει να τον βάλουμε στο παιχνίδι" Καλά τα λες ρε "κάποιε". Ο κόσμος γυρίζει τις πλάτες στις κομματικές οργανώσεις γιατί τις απαξιώσαμε. Γιατί δεν ακολουθούν τους κανόνες της Δημοκρατίας. Γιατί δεν ελέγχουν κανέναν και κανένας δεν λογοδοτεί σ' αυτές. Γιατί δεν συζητούν, δεν αποφασίζουν και δεν είναι τίποτα άλλο παρά μηχανισμοί ελέγχου της κοινής γνώμης από την κυβέρνηση ή την κομματική ηγεσία. Ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στα κόμματα γιατί είναι αναξιόπιστα. Αλλάξτε αυτά και αφήστε τη δημοκρατία ήσυχη. Ο κόσμος μας έχει στο φτύσιμο γιατί είμαστε για φτύσιμο.

Ο κόσμος μας γυρίζει την πλάτη κι εμείς προσπαθούμε πάλι τον εκμαυλίσουμε με πονηριές.

Για να τελειώνουμε λοιπόν με τα παραμύθια σύντροφοι Πασόκοι, να τι θα σας έλεγε ένας πολίτης.... 

     Όταν έχεις ένα καταστατικό που το εφαρμόζεις ή δεν το εφαρμόζεις όπου και όποτε σου αρέσει ή σε βολεύει ή δεν σε βολεύει, γιατί εγώ, ο πολίτης, να σου έχω εμπιστοσύνη;

     Ποιος μου εγγυάται ότι όταν και αν (λέμε τώρα...) βρεθείς στην εξουσία και κυβερνήσεις τον τόπο δεν θα πολιτευτείς με τον ίδιο τρόπο; Ότι τους νόμους και το σύνταγμα δεν θα τα έχεις σφουγγαρόπανο; Αφού το κάνεις στο ίδιο σου το κόμμα και το έκανες όσο ήσουν κυβέρνηση γιατί να σε εμπιστευτώ και να σε (ξανα)ψηφίσω τώρα; Και επιτέλους γιατί με προσβάλλεις με δήθεν συμμετοχικές διαδικασίες που δεν έχουν κανένα νόημα και καμιά ουσία; Γιατί μου προσφέρεις χάντρες και καθρεφτάκια; Μην απορείς λοιπόν αν σου γυρίζω την πλάτη.

     Όταν η λογική του "έλα μωρέ τώρα" σε διαπερνά από την κορυφή ως τα νύχια μην περιμένεις να σε αντιμετωπίσω σοβαρά και μη με ειρωνεύεσαι ότι επιλέγω λάθος. Εσύ με διαπαιδαγώγησες να μη σέβομαι τίποτα και να κοιτάζω να φέρνω τους κανόνες στα μέτρα μου αφού το ίδιο έκανες πάντα. Για αυτό σου γυρίζω την πλάτη, τα κουτσοβολέυω, κοροϊδεύω το κράτος και τις υπηρεσίες, εφαρμόζω το νόμο όπου και όπως με συμφέρει, και ονειρεύομαι ότι ίσως κάποτε τα παιδιά μου ζήσουν σ' εναν κόσμο καλύτερο από αυτόν.

     Αν θέλετε, σύντροφοι Πασόκοι, να με έχετε συμμέτοχο, βάλτε με συμμέτοχο στη λήψη των αποφάσεων και όχι στην εκλογή της ηγεσίας σας. Δώστε μου την δυνατότητα να σας ελέγχω, ελάτε να λογοδοτήσετε σ' εμένα, το μέλος σας, τον ψηφοφόρο σας, τον πολίτη. Ελάτε στη γειτονιά μου, στο χώρο δουλειάς μου, στο καφενείο μου. Όταν αποφασίζετε για το σχολείο των παιδιών μου, για την πλατεία της γειτονιάς μου, για το πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι μου, ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΕ. Όταν μου ζητάτε τα λεφτά μου, πείτε μου τι τα κάνετε, που και πως τα διαθέτετε, και ζητήστε μου τη γνώμη μου τουλάχιστον για το που θα ήθελα να πάνε κάποια από αυτά. Ελάτε να συζητήσετε μαζί μου. Ελάτε να με ακούσετε. Ελάτε να αγωνιστείτε μαζί μου. Μη μου στέλνετε τα ΜΑΤ όταν διαδηλώνω, μη με αποκαλείτε "ρετιρέ" όταν ζητάω αύξηση, μη με φορολογείτε άδικα, μη με εξευτελίζετε στις δημόσιες υπηρεσίες, δώστε μου υγεία και περίθαλψη, δώστε μου δωρεάν και ποιοτική παιδεία, σεβαστείτε τον ιδρώτα μου, δώστε δουλειά στα παιδιά μου, δώστε μου σύνταξη, φτιάξτε την κωλολακούβα που διαλύει το αυτοκινητάκι μου (το αγόρασα με δόσεις και δάνειο από την τράπεζα που με γδύνει στους τόκους, ε;) κάθε πρωϊ. Κάντε με να νοιώθω περήφανος, ασφαλής, πολίτης. Κυβερνήστε για μένα και με εμένα, όχι στο όνομά μου.

     Φοβάμαι, βέβαια, ότι είναι αργά. Τουλάχιστον για πάρα πολλούς από εσάς. Δεν σας πιστεύω πια. Πως να σας το πω για να το καταλάβετε. Αν σας έβαζα στο σπίτι μου, όταν φεύγατε θα μετρούσα τα κουταλοπήρουνα να δω αν λείπει κανένα. Τόσο απλά.


http://pantelismitsiou.blogspot.com/2008/02/1.html
http://pantelismitsiou.blogspot.com/2008/02/blog-post_25.html
http://pantelismitsiou.blogspot.com/2008/02/blog-post_26.html