Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Η δραχμή προ των πυλών ;


Στο σημείωμά μου στις 11 Σεπτεμβρίου, με αφορμή τη μη συμμετοχή του Κώστα Σημίτη στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ, έγραφα :
«Το να κυβερνήσεις μια χώρα με το δημόσιο χρέος της να ξεπερνά το 103% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, με την ανεργία των αριθμών να αγγίζει το 9,4% (η πραγματική είναι κατά πολύ μεγαλύτερη) και μάλιστα σ’ ένα περιβάλλον διεθνούς ύφεσης είναι δύσκολη υπόθεση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και το επιτελείο του το γνωρίζουν καλά αυτό. Γνωρίζουν ότι θα χρειαστούν σκληρά και επώδυνα μέτρα προκειμένου να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις όποιες δυσκολίες χωρίς να οδηγηθεί σε περιπέτειες που θα τη γυρίσουν πίσω αρκετά χρόνια
».

Το παραπάνω γράφτηκε έχοντας υπόψη την τραγική κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας είτε αυτή μετράται με το ύψος του δημόσιου χρέους είτε με το ύψος του ελλείμματος. Δεν είμαι οικονομολόγος αλλά κατανοώ τα οικονομικά και έχω μάθει να ακούω αυτούς που γνωρίζουν κάτι περισσότερο. Ένας τέτοιος σε πρόσφατη μεγάλη μας συζήτηση ήταν απόλυτα βέβαιος γι’ αυτό το πισωγύρισμα χαρακτηρίζοντάς το αναπόφευκτο. Προχωρούσε μάλιστα ένα βήμα παραπάνω εκφράζοντας την άποψη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να το επιδιώξει και όχι να περιμένει να της επιβληθεί,
Την ίδια συζήτηση είχα και με υποψήφιους βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν κατά το παρελθόν διατελέσει υπουργοί ή υφυπουργοί, άρα έχουν κυβερνητική εμπειρία. Όλοι συμφωνούσαν ότι είναι απευκταία μια τέτοια προοπτική αλλά δεν είναι καθόλου απίθανη.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ότι η χώρα μπορεί να γυρίσει αρκετά χρόνια πίσω; Ο εμφανής κίνδυνος, ο οποίος μοιάζει να βρίσκεται κοντύτερα από ποτέ, είναι να βρεθεί η χώρα εκτός ευροζώνης. Το σημερινό δημοσίευμα των Νέων, το οποίο αποκαλύπτει το διαφαινόμενο τεράστιο έλλειμμα που λογιστικά μπορεί να φτάσει στο 10% αλλά στην πράξη ξεπερνά το 15%, έρχεται να επιβεβαιώσει τα παραπάνω.
Ήδη η χώρα έχει χάσει μεγάλο μέρος της διαπραγματευτικής της ικανότητας σε όλους τους διεθνείς οικονομικούς Οργανισμούς. Ήδη οι δυνατότητες χάραξης ανεξάρτητης Εθνικής Οικονομικής πολιτικής έχουν μειωθεί σημαντικά. Τα χρέη φιμώνουν τη χώρα και δένουν τα χέρια – έστω περιορίζουν σημαντικά τις επιλογές - της νέας κυβέρνησης που, όπως όλα δείχνουν, θα σχηματίσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αν δεν πείσει η νέα κυβέρνηση ότι το φιλόδοξο πρόγραμμά της μπορεί να είναι και αποτελεσματικό, θα βρεθεί σε πολύ δυσχερή θέση. Μπορεί όμως να πείσει μια πρόταση με φανερά κοινωνικό προφίλ τις συντηρητικές ηγεσίες των Βρυξελών; Δύσκολα.
Η προοπτική εξόδου από την Ευρωζώνη και επιστροφής σε οικονομικό περιβάλλον προηγούμενων δεκαετιών κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι. Είναι όμως πιθανή και θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στον όποιο σχεδιασμό της επόμενης κυβέρνησης η οποία θα πρέπει μαζί με όλα τα άλλα να αντιμετωπίσει και τις συνακόλουθες κοινωνικές αναταράξεις. Δεν μένει παρά να ευχηθούμε κουράγιο και σύνεση στους αυριανούς υπουργούς.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Τα δυό "σβουράκια"


Στις 29 Αυγούστου 2008, ο κύριος Φίλιππος Σαπουνάς του Γεωργίου, καταθέτει στο Β’ Αστυνομικό Τμήμα Λάρισας προφορική μήνυση κατ’ αγνώστων για διατάραξη οικιακής ειρήνης και φθορά ξένης περιουσίας επειδή, όπως καταγγέλλει, «στον τοίχο της αποθήκης εντός του εργοστασίου είχε ανοιχτεί, μια μεγάλη τρύπα από άγνωστα άτομα, σπάζοντας τα τούβλα του τοίχου». Όπως αναφέρεται στη μήνυση «έγινε έλεγχος προς διαπίστωση απώλειας περιουσιακών στοιχείων ο οποίος και σήμερα είναι σε εξέλιξη». Πότε έγινε το περιστατικό αυτό; Στην ίδια μήνυση διαβάζουμε «το περιστατικό έλαβε χώρα τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 30/5/2008».
Είναι τουλάχιστον περίεργο ότι ο εκπρόσωπος της εταιρείας «TERRA A.E. – ΒΙΟΚΕΡΑΛ» χρειάστηκε τρείς ακριβώς μήνες για να καταγγείλει διάρρηξη στην επιχείρησή του.
Ποια όμως είναι η εταιρεία «TERRA A.E. – ΒΙΟΚΕΡΑΛ»; Είναι η εταιρεία που πρώτη χρησιμοποίησε σαν καύσιμο το απόβλητο της πετροχημικής βιομηχανίας pet-coke (πετ-κοκ) με μια αμφιλεγόμενη απόφαση των κυρίων Σουφλιά και Σιούφα, υπουργών ΠΑΧΩΔΕ και Ανάπτυξης. Εναντίον της καύσης πετ-κοκ έχουν οργανωθεί πολλές εκδηλώσεις (ομιλίες, συγκεντρώσεις, ψηφίσματα) σχεδόν από το σύνολο των φορέων του Ν. Λάρισας (Νομαρχία, Εργατικό κέντρο, ΤΕΕ, Ιατρικός Σύλλογος, Εμπορικό Επιμελητήριο κ.ά) ενώ άρθρα και ομιλίες πολλών έχουν γραφτεί στον τοπικό τύπο και σε blogs. Από τους πιο δραστήριους σε αρθογραφία, ομιλίες κ.λ.π. ήταν ο κ. Ζήσης Αργυρόπουλος, Χημικός περιβαλλοντολόγος και ο γράφων.
Τι προηγήθηκε της προφορικής μήνυσης του κ. Σαπουνά; Στις 23 Ιουλίου 2008, δημοσιεύθηκε ανακοίνωση του συλλόγου «Πολίτες σε Δράση» συνοδευόμενη από φωτογραφικό υλικό για απαράδεκτες συνθήκες αποθήκευσης του πετ-κοκ. Δημοσιεύματα σχετικά με ελέγχους κλιμακίων της Νομαρχίας Λάρισας ακολούθησαν την ανακοίνωση. Το θέμα έφτασε ακόμα και στη Βουλή ύστερα από έγγραφο υπηρεσιών της Νομαρχίας από το οποίο αποκαλύφθηκε ότι η εταιρεία αρνήθηκε στο κλιμάκιο ελέγχου την είσοδο στο χώρο!!!
Ο κύριος Σαπουνάς, επανέρχεται ύστερα από 7,5 μήνες, στις 14 Ιανουαρίου 2009, με συμπληρωματική του κατάθεση να καταγγείλει ότι ανακάλυψε πως στην διάρρηξη της 30ης Μαϊου 2008 εκλάπησαν από το χώρο «δύο (2) ηλεκτροεργαλεία (τροχοί λείανσης) αξίας περίπου δύο χιλιάδων (2.000) Ευρώ και δεύτερον λήψη φωτογραφιών των αποθηκευμένων εμπορευμάτων όπως διαπιστώθηκε από πληροφορίες της επιχείρησης τις οποίες έλαβα γνώση». Χρειάστηκαν δηλαδή εφτάμιση μήνες για να αντιληφθεί την κλοπή!!!!
Δεν σταματά εκεί όμως ο κ. Σαπουνάς. Στην ίδια συμπληρωματική κατάθεση, λέει: «θεωρώ ύποπτους για τις συγκεκριμένες ενέργειες τον κ. ΜΗΤΣΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ και κ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟ ΖΗΣΗ..».
Έτσι, βρέθηκα εγώ και ο φίλτατος Ζήσης κατηγορούμενοι για διάρρηξη και κλοπή. Με τις υγείες μας!

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Πετ-κοκ. Σύντομα κοντά σας με νέα επεισόδια


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1ο

Τι είναι το πετ κοκ;

Από το αρχείο του παρόντος blog

Το πετ κοκ ή pet coke (συντομογραφία του petroleum coke) είναι παραπροϊόν της διύλισης του πετρελαίου. Έχει υψηλή θερμογόνο δύναμη, και γι' αυτόν τον λόγο χρησιμοποιήθηκε ως καύσιμο. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε θείο και μετά τις εκτεταμένες καταστροφές που προκλήθηκαν στα δάση της βόρειας Ευρώπης εξ αιτίας του φαινομένου της όξινης βροχής, η χρήση του έχει περιοριστεί στο ελάχιστο.

Πέρα από τις υψηλές εκπομπές διοξειδίου του θείου, κατά την καύση του εκλύονται μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα, πολυαρωματικοί υδρογονάνθρακες, βαρέα μέταλλα (βανάδιο και νικέλιο), τέφρα, αναπνεύσιμα μικροσωματίδια κ.ά. Το πετ κοκ χρησιμοποιείται ως καύσιμο από τις τσιμεντοβιομηχανίες και τα ασβεστοκάμινα καθώς θεωρείται ότι το θείο αντιδρά με τον ασβέστη και δεσμεύεται το παραγόμενο διοξείδιο του θείου.

Σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες είχαν αποθέματα πετ κοκ επετράπη η χρήση του ως καυσίμου μετά από επεξεργασία αποθείωσης ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο οι εκπομπές διοξειδίου του θείου (κάτι αντίστοιχο με αυτό που ισχύει με το μαζούτ χαμηλού θείου).

Στην Μεγάλη Βρετανία, πρόσφατα, εγκρίθηκε πιλοτικό πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο αποθειωμένο πετ-κοκ θα χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο σε ποσοστό 5% σε μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Οι περιβαλλοντικοί όροι προκειμένου να εγκριθεί το πιλοτικό πρόγραμμα ήταν αυστηρότατοι και προβλέπουν καθημερινές μετρήσεις εκπομπών αερίων, μικροσωματιδίων και βαρέων μετάλλων σε διάφορα σημεία σε απόσταση μέχρι και 25 χιλιόμετρα από την μονάδα. Επίσης προβλέπεται η εγκατάσταση ειδικών φίλτρων τόσο στην καμινάδα της μονάδας όσο και στους -υπόγειους - χώρους αποθήκευσης και λειοτρίβησης του πετ κοκ. Μετρήσεις θα γίνονται καθημερίνα και σε τρία σημεία σε διαφορετικές φάσεις της παραγωγικής διαδικασίας. Οι μετρήσεις δημοσιεύονται καθημερινά στον τύπο και στο internet.

Είναι άξιο να σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία, το πετ κοκ δεν θεωρείται καύσιμο και δεν φορολογείται ως τέτοιο, με αποτέλεσμα η τιμή αγοράς του να είναι εξωφρενικά χαμηλή

Τι συμβαίνει στη Λάρισα;


Στα τέλη της δεκαετίας του '90, γνωστή βιομηχανία παραγωγής τούβλων και κεραμιδιών της περιοχής, εκμεταλλευόμενη την άγνοια των υπηρεσιών, εισάγει από την Αλβανία πετ κοκ με σκοπό να το χρησιμοποιήσει ως πρόσμιξη στο χώμα με το οποίο παρήγαγε τα προϊόντα της με στόχο την κατασκευή καλύτερων ποιοτικά προϊόντων. Πιθανότατα άμεσα, αρχίζει να το χρησιμοποιεί ως καύσιμο μειώνοντας κατακόρυφα το κόστος παραγωγής και αυξάνοντας αντίστοιχα τα κέρδη της.

Σε έλεγχο του ΣΔΟΕ, γίνεται αντιληπτή η απάτη και, το 2003, κατατίθεται έκθεση σύμφωνα με την οποία το ύψος των απολεσθέντων εσόδων του δημοσίου ανέρχεται σε ποσό μεγαλύτερο των 300.000 Ευρώ. Παράλληλα, εγκρίνονται οι περιβαλλοντικοί όροι λειτουργίας της μονάδας, σύμφωνα με τους οποίους δινόταν περιθώριο μερικών ετών στην εταιρεία να περάσει από τη χρήση μαζούτ στο φυσικό αέριο.

Η εταιρεία, δύο φορές υποβάλει αίτημα καύσης πετ κοκ στο ΥΠΕΧΩΔΕ (το 2002 και το 2003). Και τις δύο φορές η απάντηση του Υπουργείου είναι αρνητική. Ανάμεσα στα άλλα, το αιτιολογικό της απόρριψης αναφέρεται στον εξαιρετικά ρυπογόνο χαρακτήρα του πετ κοκ. Μετά τις εκλογές του 2004, η εταιρεία επανέρχεται για τρίτη φορά και - θαύμα! - η ίδια υπηρεσία, ο ίδιος υπάλληλος, αυτή τη φορά εγκρίνει την καύση πετ κοκ πιλοτικά για ένα χρόνο, τροποποιώντας την απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων. Την απόφαση συνυπογράφουν ο Λαρισαίος Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Σουφλιάς και ο Καρδιτσιώτης Υπουργός Ανάπτυξης Σιούφας. Την απόφαση καταδικάζει ο Νομάρχης Λάρισας (εκλεγμένος με τη ΝΔ) και σύσσωμο το νομαρχιακό συμβούλιο, το ΤΕΕ (παράρτημα δυτικής θεσσαλίας), ο Ιατρικός Σύλλογος όλα τα επιμελητήρια και σχεδόν όλοι οι βουλευτές του Νομού, αλλά το αυτί του κ. Σουφλιά δεν ιδρώνει.

Στις αρχές του 2005, το Σώμα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος σε έλεγχό του διαπιστώνει ότι από τους 42 περιβαλλοντικούς όρους που της τέθηκαν, η εταιρεία δεν τηρεί 15, ενώ για άλλους 8, το σώμα δεν μπόρεσε να βγάλει συμπέρασμα λέγοντας ότι τηρούνται «κατά δήλωση της εταιρείας» (!!!!). Μετά το τέλος του πιλοτικού προγράμματος, η εταιρεία συνεχίζει να καίει πετ κοκ τουλάχιστον για τρεις μήνες. Στις αρχές του 2007, με νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση των ίδιων Υπουργών δίνεται πενταετής άδεια καύσης πετ κοκ, καθώς, σύμφωνα με το σκεπτικό τους «δεν επιβαρύνθηκε το περιβάλλον από την καύση του» (!!!!!!!!!).

Ένα μήνα μετά, μόλις 2 μέρες πριν, έφτασε στη Νομαρχία Λάρισας δεύτερη απόφαση καύσης πετ κοκ και από άλλο κεραμοποιείο της περιοχής.

Και έπεται συνέχεια. Μάθαμε ότι και το τρίτο κεραμοποιείο έχει υποβάλει παρόμοιο αίτημα το οποίο οσονούπω θα ικανοποιηθεί.

Να σημειωθεί εδώ ότι τα δύο κεραμοποιεία απέχουν από τον οικιστικό ιστό της πόλης της Λάρισας, το μεν πρώτο 2.500 μέτρα το δε δεύτερο 1.800 μέτρα.

Αν κάποιος θεωρεί ότι το πετ κοκ είναι πρόβλημα της Λάρισας μόνο, ας ξέρει ότι στην Ελλάδα λειτουργούν πάνω από 40 εργοστάσια κεραμοποιείας και ότι ήδη 16 από αυτά έχουν υποβάλει ανάλογα αιτήματα...

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2ο

Από το site των Πολιτών σε Δράση

" Εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, και το δεύτερο κεραμοποιείο που λειτουργεί στις παρυφές της πόλης χρησιμοποιεί pet-coke ως καύσιμο. Οι φορείς του Νομού είχαν προειδοποιήσει πριν από τρία χρόνια ότι με την έκδοση της άδειας καύσης pet-coke, το υπουργείο άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου. Σήμερα δικαιωνόμαστε με τον χειρότερο τρόπο. Είμαστε όμως ακόμα στην αρχή. Μπορεί αυτή τη στιγμή να λειτουργούν τουλάχιστον δώδεκα κεραμοποιεία στον ελλαδικό χώρο καίγοντας pet-coke αλλά πολύ φοβόμαστε ότι η χρήση του επεκταθεί και σε άλλες παραγωγικές δραστηριότητες θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία χιλιάδων εργαζομένων αλλά και εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.

Είναι χαρακτηριστική η επιπολαιότητα (;) με την οποία χειρίστηκαν τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Ανάπτυξης το θέμα από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ή δεν εφαρμόζονται κανόνες στις συνθήκες μεταφοράς, αποθήκευσης και χειρισμού ενός τόσο επικίνδυνου υλικού. Ένα υλικό το οποίο περιέχει σημαντικές ποσότητες εισπνεύσιμων σωματιδίων αποθηκεύεται «χύμα» και εκτεθειμένο σε αέρηδες δίπλα σε κατοικημένες περιοχές. Ένα υλικό το οποίο κατηγορείται για ένα σωρό επιπτώσεις στη υγεία των εργαζομένων, χειρίζεται ως αδρανές, καθώς κοσκινίζεται χειρωνακτικά και με το φτυάρι. Καλούμε τη Διεύθυνση Υγιεινής, τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος, τη Διεύθυνση Βιομηχανίας και τους αρμόδιους Αντινομάρχες να ελέγξουν τους χώρους και τις συνθήκες αποθήκευσης του pet-coke στις δύο μονάδες. Να εξετάσουν εάν τηρούνται οι όροι (περιβαλλοντικοί και άλλοι) αδειοδότησης των μονάδων. Καλούμε την Επιθεώρηση Εργασίας να ελέγξει εάν τηρούνται οι όροι υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. Οι φωτογραφίες που με κόπο «τραβήξαμε» αποτυπώνουν τις τραγικά τριτοκοσμικές συνθήκες στο χώρο αποθήκευσης του επικίνδυνου υλικού."


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3ο

Πάλι από τους "Πολίτες σε Δράση"

"Έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι θα προσπαθούμε κάθε δράση μας να είναι αποτελεσματική. Στα πλαίσια αυτής της αρχής επιχειρήσαμε κάτι που ίσως συμβαίνει για πρώτη φορά στην περιοχή μας.

Πληροφορηθήκαμε από τον τύπο ότι η βιομηχανική μονάδα που απασχόλησε την περιοχή έντονα κατά το παρελθόν με την χρήση του pet-coke σαν καύσιμο, κατέθεσε Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων με την οποία ζητά την τροποποίηση των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών της όρων ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί ξηρή λυματολάσπη από εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων, ιπτάμενη τέφρα από τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, κατάλοιπα βωξίτη και μαζούτ υψηλού θείου, είτε ως καύσιμα είτε ως προσμίξεις στις πρώτες ύλες της. Όπως από τον Νόμο είχαμε δικαίωμα, ζητήσαμε και πήραμε αντίγραφό της Μελέτης ώστε να μπορέσουμε να τεκμηριώσουμε αντιρρήσεις επί της αίτησης – μελέτης.

Η ανακοίνωση με την οποία καλούνταν πολίτες ή φορείς να λάβουν γνώση της μελέτης και να εκφράσουν άποψη, δημοσιεύθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2008. Καταφέραμε, όχι χωρίς δυσκολίες, να έχουμε στα χέρια μας τη Μελέτη στις 15 Σεπτεμβρίου.

Την μελέτη ανέλαβε να εξετάσει μια μικρή ομάδα συμπολιτών μας αποτελούμενη από το μέλος του προσωρινού Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου μας, περιβαλλοντολόγο Παντελή Μήτσιου και τους Ζήση Αργυρόπουλο, χημικό – περιβαλλοντολόγο και Νίνα Σεφεριάδου, μηχανικό μεταλλείων – μεταλλουργό.

Χτές, 2 Οκτωβρίου, τελευταία μέρα της προθεσμίας, με πολύ κόπο κατάφερε η ομάδα να ολοκληρώσει ένα εφτασέλιδο κείμενο ενστάσεων τόσο επί της μελέτης όσο και συνολικά για τη χρήση του pet-coke από τα κεραμοποιεία της περιοχής μας.

Με πολύ κόπο, υπομένοντας την απύθμενη βλακεία διάφορων αρμόδιων και μη, και αφού χρειάστηκε να φέρουν άρον – άρον μια υπάλληλο που απουσίαζε με άδεια ασθένειας, καταφέραμε να πάρουμε αριθμό πρωτοκόλλου εμπρόθεσμης κατάθεσης των ενστάσεων μας (ακούσαμε και το ανεκδιήγητο «ας τη φέρνατε νωρίτερα» από τα χείλη του αντινομάρχη περιβάλλοντος και του προέδρου νομαρχιακού συμβουλίου).

Αν η προσπάθειά μας αποδειχθεί χρήσιμη, θα προσπαθήσουμε να συστήσουμε μια μόνιμη ομάδα η οποία θα μπορεί να ελέγχει περιβαλλοντικές μελέτες και ίσως καταφέρουμε τελικά να σταματάμε «εν τη γεννέσει» πολλά οικολογικά εγκλήματα. Για το σκοπό αυτό καλούμε επιστήμονες (γεωτεχνικούς, μηχανικούς, γιατρούς, νομικούς, αρχαιολόγους, οικονομολόγους κ.λ.π.) να δηλώσουν αν μπορούν να προσφέρουν τις γνώσεις τους εθελοντικά και να πλαισιώσουν την ομάδα.

Το κέρδος βέβαια θα είναι πολλαπλό καθώς αισιοδοξούμε ότι μπορεί να κινητοποιήσουμε έναν μηχανισμό στον οποίο εμπλέκονται υπάλληλοι, μελετητές και ελεγκτές ώστε να λειτουργεί καλύτερα. Δεν αμφιβάλλουμε ότι πρόκειται για έναν πολύ αισιόδοξο στόχο αλλά νομίζουμε ότι αξίζει να προσπαθήσουμε.

Να τονίσουμε εδώ ότι ήδη το Νομαρχιακό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα να απορρίψει το αίτημα της συγκεκριμένης βιομηχανίας για αλλαγή των περιβαλλοντικών της όρων αλλά αυτή η απόφαση δεν είναι δεσμευτική για τις κεντρικές υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ."


Η ένσταση όπως εκπονήθηκε από τους Ζήση Αργυρόπουλο, Νίνα Σεφεριάδου και εμένα βρίσκεται εδω


Τις επόμενες ημέρες αναμένεται συνέχεια αστυνομικού, δικαστικού και πολιτικού ενδιαφέροντος. Θα είμαστε σε επαφή

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη



Το να σταθεί κανείς λέξη προς λέξη σε όσα είπε ή δεν είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στην ομιλία του αλλά και στην συνέντευξη τύπου στο Βελίδειο και στη ΔΕΘ θα ήταν λάθος για δύο τουλάχιστον λόγους:
1. Σε μια ομιλία επιλέγει κανείς πόσα και πως θα πει ανάλογα με το ακροατήριο, τον τόπο και το χρόνο.
2. Το τι θα ειπωθεί σε μια συνέντευξη τύπου εξαρτάται και από τις ερωτήσεις που θα τεθούν.
Το τι εισπράττει κανείς από μια ομιλία ή μια συνέντευξη ενός πολιτικού αρχηγού εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως την τοποθέτησή του απέναντι στον ομιλητή, το τι θέλει ή δεν θέλει να ακούσει κ.τ.λ. Προσωπικά, είμαι πάντα κουμπωμένος απέναντι σε προεκλογικές πολιτικές ομιλίες.
Δεν θα αναφερθώ λοιπόν στο τι είπε ή δεν είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, ούτε θα σχολιάσω τα όσα είπα. Υπάρχουν πράγματα που ακούς με τις αισθήσεις σου κι άλλα που νοιώθεις με την ψυχή σου. Γι’ αυτά, τα δεύτερα, θα μιλήσω
Πρώτο που με εξέπληξε ευχάριστα είναι ότι ο κ. Παπανδρέου γνωρίζει και μιλά για προβλήματα που συνήθως συζητούνται μακριά από πολιτικά γραφεία και «επίσημες» συσκέψεις. Δεν έχει καμιά σχέση με την εικόνα που προσπάθησαν πολλοί να περάσουν: αυτή ενός ξένου με την ελληνική πραγματικότητα και τα προβλήματά της πολιτικού. Ο Παπανδρέου εμπνέει. Εμπνέει εμπιστοσύνη σεβασμό και εγγύτητα. Είναι άνθρωπος που μιλά, ακούει και, κυρίως, γνωρίζει.
Δεύτερο, το θάρρος του να αναφερθεί σε προβλήματα – καυτές πατάτες - με μια απλότητα και αμεσότητα που δείχνει γνώση της δύναμής του αλλά και αποφασιστικότητα. Ο Παπανδρέου δείχνει ότι ενστικτωδώς, άρα με ειλικρίνεια, αναγνωρίζει και κατατάσσει προβλήματα. Με την ίδια αμεσότητα ελπίζουμε πως θα δράσει
Τρίτο ο ρεαλισμός του και η εκπεμπόμενη ειλικρίνεια λόγων και προθέσεων που σε κάνει να «στηρίζεσαι» πάνω του.
Έλεγα τον Σεπτέμβριο του 2007, στις περιοδείες μου σαν υποψήφιος βουλευτής, εκφράζοντας περισσότερο επιθυμία παρά βεβαιότητα που πηγάζει από γνώση: «ο Παπανδρέου, αν γίνει πρωθυπουργός, μπορεί να αφήσει εποχή στην σύγχρονη ελληνική ιστορία». Σήμερα μπορώ να το επαναλάβω χωρίς το «βάρος» και την υστεροβουλία που θα μπορούσε να πηγάζει από μια υποψηφιότητα.
Βέβαια, για την επιτυχία μιας κυβέρνησης η βούληση του πρωθυπουργού για επίλυση προβλημάτων είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη. Απομένει να δούμε αν τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την κυβέρνησή του αλλά και ο πολλές φορές αρτηριοσκληρωτικός και συντηρητικός κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ μπορούν και θέλουν να στηρίξουν και να πραγματώσουν τα όσα ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί και υπόσχεται ότι θα κάνει.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Την κεφαλή του Σημίτη στο λαό


Το να κυβερνήσεις μια χώρα με το δημόσιο χρέος της να ξεπερνά το 103% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, με την ανεργία των αριθμών να αγγίζει το 9,4% (η πραγματική είναι κατά πολύ μεγαλύτερη) και μάλιστα σ’ ένα περιβάλλον διεθνούς ύφεσης είναι δύσκολη υπόθεση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και το επιτελείο του το γνωρίζουν καλά αυτό. Γνωρίζουν ότι θα χρειαστούν σκληρά και επώδυνα μέτρα προκειμένου να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις όποιες δυσκολίες χωρίς να οδηγηθεί σε περιπέτειες που θα τη γυρίσουν πίσω αρκετά χρόνια. Γνωρίζουν επίσης καλά ότι οποιαδήποτε σκληρά και όχι δημοφιλή μέτρα δεν θα περάσουν εύκολα και ότι οι μεγαλύτερες αντιδράσεις μπορεί να έρθουν από το εσωτερικό του κόμματός τους.
Δεν είναι η εσωκομματική αντιπολίτευση Βενιζέλου που φοβάται ο Γιώργος Παπανδρέου αλλά αυτοί με τους οποίους συμμάχησε προκειμένου να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του κόμματός του. Γνωρίζει ότι οι αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί» του ΠΑΣΟΚ, ένα ετερόκλητο μείγμα χωρίς ενιαίο ιδεολογικό υπόβαθρο που πιστεύει σε μια νεφελώδη και αόριστη αριστερή πολιτική, δεν θα έχουν την απαιτούμενη υπομονή ούτε θα συγχωρούν επί μακρόν αναγκαίες αντιδημοφιλείς πολιτικές στην οικονομία.
Όσοι παρακολουθούν γεγονότα και διαβάζουν πίσω από επικεφαλίδες και τίτλους θα γνωρίζουν ότι ο κομματικός μηχανισμός που στήριξε και στηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου «χτίστηκε» στη βάση αυτής ακριβώς της νεφελώδους και απροσδιόριστης λεκτικής αριστεράς. Μιας αριστεράς που ζει με εμβατήρια της δεκαετίας του ’70, που τα βάζει με την «ολιγαρχία» χωρίς να την κατονομάζει, που καταλαμβάνει με έφοδο τα χειμερινά ανάκτορα του αιμοδιψούς τραπεζικού συστήματος και που ποθεί στις 6 του Οκτώβρη να δει τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα.
Πως, τελικά, αναγκάζεις αυτόν τον όχλο να καταπιεί τον Παπαδήμο; Είναι απλό: Δίνοντάς του μια μέρα πριν την κεφαλή του Σημίτη (του μεγαλύτερου εχθρού του λαού κατ’ αυτούς) στο πιάτο. Ελπίζει έτσι ο Γιώργος Παπανδρέου να τους έχει για πολύ ακόμη στο πλευρό του. Ελπίζει ο κομματικός του στρατός να παραμείνει ενωμένος και σε εγρήγορση. Ελπίζει να διατηρήσει αμείωτη την πίστη τους σ’ αυτόν. Ελπίζει ότι στη μέθη της μεγάλης τους νίκης έναντι του μισητού τους αντιπάλου (του "κινέζου" όπως λένε με αηδία), δεν θα προσέξουν το μήνυμα που εκπέμπει η προσέγγιση Παπαδήμου (αν αληθεύουν οι πληροφορίες).
Μακάρι να το πετύχει για το καλό του τόπου. Γιατί ο τόπος έχει ανάγκη δομικές διαρθρωτικές αλλαγές προκειμένου να ξανασταθεί στα πόδια του. Σε όλα τα επίπεδα. Ελπίζω μόνο να παροπλίσει τον στρατό του πριν οι δεκανείς αποφασίσουν ότι έχουν μυαλό στρατηγού και θελήσουν να μας σώσουν.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Κυρίαρχος του Παιχνιδιού


Δυο χρόνια μετά την εκλογική ήττα του 2007 και την έντονη αμφισβήτησή του και ύστερα από μια εσωκομματική μάχη που χαρακτηρίστηκε από έντονης σκληρότητας αντιπαραθέσεις, ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει να είναι ισχυρότερος από ποτέ.

Στηριζόμενος στα υψηλά ποσοστά που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, άσχετα με το πώς αυτά κατακτήθηκαν, εμμένοντας με πείσμα στις απόψεις του και έχοντας επίγνωση της δύναμης της δικής του αλλά και της δυναμικής του κόμματος του οποίου ηγείται, αποκτά όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του ηγέτη που δείχνει και είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Δείγματα γραφής είδαμε τις τελευταίες μέρες στον τρόπο που χειρίστηκε και διεκπεραίωσε την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του κόμματός του. Χωρίς να ματώσει, προχώρησε σε σημαντική ανανέωση. Φαινομενικά δύσκολα εμπόδια ή απλά αγκάθια στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων, ξεπεράστηκαν ευκολότερα ίσως από ότι και ο ίδιος θα περίμενε. Μάλιστα, όλα τα παραπάνω χωρίς να πέσει στην παγίδα του ολοκληρωτικού ξηλώματος που ίσως να οδηγούσε σε απρόβλεπτες αντιδράσεις ή φαινόμενα οργανωτικής αποδιάρθρωσης. Τις επί μέρους διορθωτικές κινήσεις εξ’ άλλου, μένει να τις κάνει ο ψηφοφόρος του κόμματος, στέλνοντας τα μηνύματά του με την σταυροδότηση εκείνων των προσώπων που θα σηματοδοτήσουν τα όσα ο πρόεδρος επαγγέλλεται.

Ο Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται να συγκεντρώνει χαρακτηριστικά, όπως υπομονή και επιμονή, σταθερότητα απόψεων, φρεσκάδα, προσήλωση στο διάλογο, διάθεση για αλλαγές. Χαρακτηριστικά που χτίζουν το προφίλ ενός σύγχρονου, ειλικρινούς και έντιμου ηγέτη. Απομένει να τον δούμε να κυβερνά. Απομένει να τον δούμε να δοκιμάζει να πραγματοποιήσει το – φιλόδοξο ούτως ή άλλως – πρόγραμμα του κόμματός του. Είμαι αισιόδοξος, κι ας έχω ασκήσει έντονη κριτική κατά το παρελθόν τόσο σ’ αυτόν όσο και στις επιλογές του. Η ιστορία, τελικά, τον δικαιώνει.