Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Ο Γόρδιος Δεσμός της Ευρώπης


Για να δούμε λοιπόν, τι έχουμε…
Αν είχαμε μετρητά και τα ρίχναμε στην αγορά δεν θα είχαμε κρίση. Θα κόβαμε χρήμα, οι «αγορές» θα ενθυλάκωναν το 20% πριν ακόμα εκτυπωθεί και το τελευταίο χαρτονόμισμα, σοβαρή ποσότητα θα έφτανε ως τον τελευταίο μικροπωλητή και όλοι θα ήταν ικανοποιημένοι. Θα δημιουργούσαμε βέβαια αυτό που λένε «πληθωρισμό». Πληθωρισμός είναι αυτό το πράγμα που ξημερώνεις με το γάλα να έχει 1 ευρώ κι αν δεν το πιείς, το βράδυ μπορεί να το πουλήσεις 1,20.  Τον πληθωρισμό τον γεννάει κυρίως η γελοία εφεύρεση του καπιταλισμού ότι το χρήμα μπορεί να γεννάει χρήμα χωρίς την παρεμβολή παραγωγής προϊόντων. Ας είναι. Επανερχόμαστε λοιπόν στο αρχικό: κόβουμε χρήμα, καλύπτουμε τα προβλήματα -  προσοχή! δεν τα λύνουμε – και σπρώχνουμε τον καιρό αφήνοντας στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας τα δύσκολα της αντιμετώπισης της κρίσης. Είναι δυνατό να κόψεις χρήμα και ταυτόχρονα να ελέγξεις τα επίπεδα του πληθωρισμού μόνο αν έχεις ένα κέντρο λήψης αποφάσεων που αφορούν τα δημοσιονομικά. Αυτό είναι που λένε «ενιαία διακυβέρνηση». Οι εχθροί της ενιαίας διακυβέρνησης σείουν τη σημαία της εθνικής κυριαρχίας και προβάλουν ως αντίπαλο μοντέλο στην καλύτερη περίπτωση αυτό της πόλης – κράτος και στην χειρότερη το μοντέλο των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ όπου η συνιστώσα Τσίπρας καυγαδίζει με τη συνιστώσα Λαφαζάνης ενώ η συνιστώσα Παπαδημούλης προσπαθεί να κάνει το διαιτητή κι η συνιστώσα Μαρία καθαρίζει φρέσκα φασολάκια στη δροσερήν αυλόπορτα.
Κάποιοι λένε ότι δεν αρκεί η ενιαία διακυβέρνηση και ούτε αυτή πάει πακέτο με την κοπή χρήματος. Αυτοί οι κάποιοι με τη σειρά τους λένε ότι οι απόψεις και οι πρακτικές των «περιστεριών» - έτσι αποκαλούν τους οικονομολόγους που είναι εύκολοι στο κόψιμο χρήματος και στον χαλαρό πληθωρισμό – κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί ενώ οι δικές τους – «γεράκια» τους αποκαλούν οι άλλοι - λύνουν το πρόβλημα αλλά προϋποθέτουν μια μικρή περίοδο βαθειάς ύφεσης  και μια πολύ μεγάλη περίοδο σκληρής λιτότητας.
Εγώ λέω ότι η όποια λύση δοθεί θα περιέχει κάτι και από τις δύο «σχολές». Θα περιέχει δηλαδή ενιαία διακυβέρνηση – στην οποία συμφωνούν όλοι - αν και δεν έχω ρωτήσει την άποψη του κ. Καζάκη τελευταία – ελεγχόμενη έκδοση τραπεζογραμματίων αλλά και θεσμικές δεσμεύσεις για τα χρέη, τον πληθωρισμό και τη λιτότητα. Τι σημαίνει αυτό το «θεσμικές δεσμεύσεις»;  Κάποιοι λένε ότι πρέπει να μπει στο σύνταγμα του κάθε κράτους η απαγόρευση της συσσώρευσης χρέους. Κατά κάποιο τρόπο δηλαδή μια κυβέρνηση να παρεμποδίζεται να δημιουργεί χρέος για να εξυπηρετήσει μη παραγωγικές ανάγκες. Αυτό δεν ξέρω γιατί κάποιοι το βλέπουν σαν κακό. Οι μόνοι οι οποίοι βλάπτονται σίγουρα είναι οι πολιτικοί παλαιάς κοπής καθώς χάνουν την κύρια πηγή χρηματοδότησης του πελατειακού τους συστήματος: τα κρατικά δάνεια. Όμως κανείς δεν μπορεί να «επιβάλει» συνταγματικές αλλαγές σε κρατικές οντότητες στα πλαίσια μιας χαλαρής ακόμα ένωσης ανεξάρτητων κρατών ούτε μπορεί κανείς να προχωρήσει σε ομοσπονδιακές λύσεις στην Ευρώπη από τη μια μέρα στην άλλη. Μπορεί  συζήτηση να άνοιξε αλλά η κρίση δεν μπορεί να περιμένει τα αποτελέσματα της συζήτησης. Η εύκολη συμβιβαστική λύση είναι η εθελοντική ένταξη μιας διάταξης για τα ελλείμματα στα εθνικά συντάγματα. Η ύπαρξη όμως μιας τέτοιας διάταξης θα δημιουργεί ντεφάκτο μια ομάδα χωρών μέσα στην ευρωζώνη η οποία θα μπορεί να κινηθεί με διαφορετική ταχύτητα από τις άλλες. Από τη στιγμή και μόνο που υπάρχει μια τέτοια ομάδα, θα αρχίσει να λειτουργεί σαν τέτοια και θα δημιουργεί τετελεσμένα. Επειδή εκ των πραγμάτων, μια τέτοια ομάδα θα μπορεί ευκολότερα να αντιμετωπίσει καπιταλιστικές επιθέσεις, θα γίνεται θελκτική η εικόνα της και για τις υπόλοιπες που επίσης θα επιδιώξουν την ένταξη ανάλογων διατάξεων στο Σύνταγμα που οδηγούν και σε αναγκαστικές αλλαγές στον οικονομικό τους σχεδιασμό.
Συνοψίζοντας, η ενιαία δημοσιονομική διακυβέρνηση θα πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη όπως ως δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται αργά η γρήγορα η θέσπιση σε συνταγματικό επίπεδο δημοσιονομικών κανόνων που θα αποτρέπουν τη δημιουργία ελλειμμάτων.  Αυτό το οποίο είναι αντικείμενο διαπραγματεύσεων αυτή τη στιγμή είναι η μορφή που θα έχει η ενιαία διακυβέρνηση. Αν δηλαδή αυτή θα ασκείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα ελέγχεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – με ταυτόχρονη ενίσχυση του ρόλου και των δύο ή θα βρεθεί ένα μικτό σύστημα το οποίο θα δίνει αρμοδιότητες και σε κάποιο διευθυντήριο.
Η συζήτηση είναι ανοικτή, προβλέπεται ενδιαφέρουσα και δεν θα τελειώσει σύντομα. Πάντως, I Love Europe

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Βιομάζα: θα την "κάψουμε" πριν καν την υιοθετήσουμε;


Η είδηση
Έλλειψη παρατηρείται τελευταία σε καυστήρες βιομάζας. Όσοι επιθυμούν να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο θα πρέπει να περιμένουν έως και 2 μήνες, καθώς η αγορά φάνηκε ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την υπερβολική ζήτηση καυστήρων βιομάζας.
Η εικόνα
Για πολλοστή φορά η ελληνική δημόσια διοίκηση και η ελληνική πολιτεία θα αναγκαστεί να τρέχει πίσω από τα γεγονότα και, κατά την προσφιλή της τακτική, θα νομοθετήσει προσπαθώντας εκ των υστέρων να διορθώσει όσα κακά η ίδια προκαλεί με την ολιγωρία, την αναβλητικότητα, την έλλειψη προνοητικότητας και κοινού νοός.
Δεν χρειαζόταν υπερφυσικές δυνάμεις ώστε κάποιος να καταλάβει εδώ και δυό χρόνια, ότι από τη στιγμή που εκφράστηκαν οι πρώτες σκέψεις για εξίσωση των τιμών ανάμεσα στο πετρέλαιο κίνησης και καύσης η αγορά εναλλακτικών καυσίμων θα εκραγεί. Όμως η πραγματικότητα δείχνει ότι κανείς δεν είναι ή δεν θέλησε να είναι έτοιμος.
Η αγορά κατακλύζεται από καυστήρες ή σόμπες πέλλετ που εισάγονται από όλα τα μέρη του κόσμου ή κατασκευάζονται σε οποιαδήποτε βιοτεχνία στην Ελλάδα, χωρίς η πολιτεία να έχει θεσπίσει προδιαγραφές ή να έχει υιοθετήσει και επιβάλλει τις ισχύουσες ευρωπαϊκές. Κατασκευές χωρίς κανένα επίπεδο ασφάλειας στη χρήση σε κλειστό χώρο, χωρίς καμιά προστασία από εκπομπές αιθάλης ή καπνού, χωρίς καμιά πρόβλεψη για διαχείριση η περιορισμό στην παραγωγή στάχτης, χωρίς καμιά εγγύηση αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας κυκλοφορούν κατά δεκάδες σε τιμές πολλές φορές πολλαπλάσιες της αξίας τους και ο καταναλωτής γίνεται για μια ακόμα φορά βορά στα δόντια των κερδοσκόπων ενώ η πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα.
Τι θα συμβεί όταν τα επίπεδα αιωρούμενων σωματιδίων, καπνού, αιθάλης και άλλων αέριων ρύπων χτυπήσουν κόκκινο; Τι δικαιολογίες θα βρεθούν όταν διαβάσουμε για την πρώτη, δεύτερη, τρίτη πυρκαγιά που προκλήθηκε από κακή χρήση ή κακή λειτουργία καυστήρων βιομάζας;  Σχεδόν γνωρίζω την απάντηση: επειδή θα έχει παγιωθεί μια κατάσταση και μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, πάλι εκ των υστέρων το κράτος θα κατασκευάζει εγκυκλίους «μπαλώματα» και νομοθετήματα – εκτρώματα που στην ουσία δεν θα λύνουν το ή τα προβλήματα αλλά θα δίνουν μια αίσθηση νομιμοφάνειας και θα προσφέρουν την ευκαιρία σε αρπακτικά της δημόσιας διοίκησης να αυξήσουν το μεροκάματο με εξτρά δωράκια ώστε να γνωμοδοτήσουν θετικά ή να αποκρύψουν πορίσματα ελέγχων.
Κι όμως είναι τόσο απλό. Είναι τόσο απλό να θεσπισθούν προδιαγραφές για κάθε τύπο καυστήρα βιομάζας. Είναι τόσο απλό να ενσωματωθούν οι ευρωπαϊκές νόρμες στην παραγωγή πέλλετ. Είναι τόσο απλό να καθορισθούν όρια εκπομπών ανά ρύπο, διαστήματα συντήρησης, τρόποι διάθεσης των στερεών υπολειμμάτων, όροι τήρησης βιβλίου συντήρησης. Είναι τόσο απλό να ορισθούν όροι αποθήκευσης της βιομάζας. Όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα, όλοι το γνωρίζουν. Όλοι, εκτός από αυτούς που θα έπρεπε. 

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Απέτυχε η κυβέρνηση Παπανδρέου;


Μετά από λίγο περισσότερο από δύο χρόνια στην εξουσία και δύο ανασχηματισμούς, ο Γιώργος Παπανδρέου αναγκάστηκε σε παραίτηση παραδίδοντας την εξουσία με μια πρωτόγνωρη διαδικασία. Τις τελευταίες ημέρες γράφτηκαν χιλιόμετρα κειμένου σε μ ια προσπάθεια να δειχτεί το μέγεθος της αποτυχίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου. Πόσο όμως είναι έτσι τα πράγματα; Απέτυχαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου; Δεν υπάρχει μονοσήμαντη απάντηση σε αυτό και η ιστορική ζυγαριά δεν απέχει ικανή απόσταση ώστε να μπορέσει να καταγράψει αποτέλεσμα. Παρ’ όλα αυτά, κάποια πράγματα μπορούν να ειπωθούν.
Αν εξαιρέσουμε την πρώτη κυβέρνηση, καμιά από τα επόμενες δεν είχαν την σφραγίδα είχαν όμως τα χαρακτηριστικά «Παπανδρέου».  Η σφραγίδα εκφράστηκε με τα πρόσωπα που επέλεξε ο κ. Γ. Παπανδρέου (Γερουλάνος, Δρούτσας, Μπιρμπίλη κ.ά) ενώ τα χαρακτηριστικά, με την προσπάθεια του τότε πρωθυπουργού να τηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες επιλέγοντας πρόσωπα από όλες τις τάσεις, ρεύματα, παρέες του – ούτως ή άλλως πολυσυλλεκτικού – ΠΑΣΟΚ.  Η αλήθεια είναι ότι στα δύο αυτά χρόνια παρήχθη σημαντικό έργο συγκριτικά με αντίστοιχα χρονικά διαστήματα άλλων κυβερνήσεων. Το κακό για τον κύριο Παπανδρέου είναι ότι η σύγκριση δεν γίνεται στη βάση του τι έκαναν άλλοι αλλά στο τι έπρεπε ο ίδιος να έχει κάνει και, δυστυχώς, δεν έκανε. Δυστυχώς για τη χώρα.  
Επί δύο χρόνια παρέμειναν στην κυβέρνηση πρόσωπα που δεν είχαν ποτέ αποφασίσει ποια πολιτική πρέπει να ακολουθήσουν και ενέπλεκαν τη χώρα σε περιπέτειες με παλινωδίες, απραξίες, αστοχίες. Πρόσωπα φαιδρά, παράταιρα, καρικατούρες πολιτικών. Ψάρια που περπατούσαν με καμάρι και ύφος στην ξηρά, πραγματικά ζωντανά απολιθώματα. Ο πρωθυπουργός έμοιαζε τραγικά απών ή να μην είναι σε θέση να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Ειδικά μετά την 21η Ιουνίου με ελάχιστες εξαιρέσεις οι υπουργοί μάλλον είχαν μεταναστεύσει ομαδικά αφήνοντας τη χώρα ακυβέρνητη και ανοίγοντας ένα καινούριο κεφάλαιο στο μεγάλο βιβλίο με τον τίτλο «Αναξιοπιστία» που ακολουθεί το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια. Ακριβώς αυτή η τελευταία πρακτική άνοιξε το δρόμο στα γεγονότα που οδήγησαν στις σημερινές εξελίξεις. Κι όμως, το έργο της κυβέρνησης παρέμενε σημαντικό συγκρινόμενο πάντα με το – ούτως ή άλλως αμαρτωλό – παρελθόν.
Τον τελευταίο καιρό, εμφανίστηκε ένα παπανδρεϊκό χαρακτηριστικό στον πρωθυπουργό που έμοιαζε μέχρι τότε να μην το έχει:  άρχισε να συγκεντρώνει γύρω του και να συνεργάζεται με τους εντελώς λάθος ανθρώπους. Η εμμονή του στην ανάδειξη του κ. Ρέππα ως προνομιακού του συνομιλητή είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Άρχισε ταυτόχρονα  να απομακρύνει από δίπλα του άξιους ανθρώπους για τους οποίους υπήρχε η υποψία ότι θα μπορούσαν στο μέλλον να αποκτήσουν δύναμη ικανή ώστε να τον αμφισβητήσουν. Όλα τα παραπάνω είναι σημάδια φθοράς.
Άποψή μου είναι ότι η απόφαση του πρωθυπουργού για διεξαγωγή δημοψηφίσματος δεν ήταν λάθος. Ο τρόπος όμως που χειρίστηκε ένα τέτοιο θέμα δεν είχε ούτε ίχνος από την τεράστια διπλωματική του εμπειρία στο υπουργείο εξωτερικών ενώ έχει όλα τα χαρακτηριστικά των βυζαντινισμών και της ίντριγκας του κομματικού ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να σταθεί λογικά, δεν ταιριάζει στον ορθολογισμό μου και γι’ αυτό δεν το εξηγώ αν και έχω μια σειρά από θεωρίες. Σημασία έχει ότι από εκείνο το σημείο και μετά, ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου δεν έχασε απλά την μπάλα – κατά την έκφραση – έμοιαζε να είναι εκτός γηπέδου. Όλοι οι χειρισμοί του ήταν παιδαριώδεις.
Σήμερα, μετά από μια δύσκολη διαδικασία και μετά από μια διετία δράσεων αλλά και παλινωδιών, κινήσεων αλλά και εκνευριστικής απραξίας βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μιαν άτακτη χρεωκοπία. Σήμερα, εκλήθη ένας άνθρωπος που στο παρελθόν, μαζί με μια σειρά άλλων, επέτυχε την αποφυγή της χρεωκοπίας. Έχει ελάχιστο χρόνο μπροστά του και περιορισμένες δυνατότητες δράσης. Ελπίζουμε όμως ότι θα παραδώσει στην επόμενη κυβέρνηση μια χώρα που θα αναπνέει , έστω και ε μάσκα. Ας τον βοηθήσουμε όλοι. 

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Ανατρέψτε το πολιτικό σκηνικό τώρα!


Κυρίες και κύριοι βουλευτές, οι στιγμές είναι κρίσιμες. Εδώ και μέρες κινείστε όλοι οριακά, μαζί με εσάς ακροβατεί στο κενό και η χώρα.  Κατανοούμε τη θέση σας, τις προσπάθειές σας, τις αναστολές σας. Μεγαλώσατε όπως και εμείς μέσα σε ένα έντονα κομματικοποιημένο περιβάλλον όπου ο κομματικός πατριωτισμός και η πίστη στον αρχηγό καθόριζε τα πάντα. Όπου το καλό της παράταξης ταυτιζόταν ή έμπαινε πάνω από το καλό της κοινωνίας ή της πατρίδας.  Όλα τα παραπάνω έχουν ήδη αλλάξει.
Κύριες και κύριοι βουλευτές, τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε – εμείς και σχεδόν όλος ο κόσμος – άφωνοι ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας και παραλογισμού από το σύνολο σχεδόν των κομμάτων. Πριν κλείσει εβδομάδα με τη χώρα ουσιαστικά ακυβέρνητη την ώρα που το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλυδωνίζεται, το καθήκον όλων μας αλλά κυρίως το δικό σας, επιβάλλει την ανάληψη πρωτοβουλιών.
Τις κρίσιμες αυτές στιγμές αρθείτε πέρα και πάνω από κομματικές ηγεσίες, παραταξιακές σκοπιμότητες, εκλογικές αριθμητικές. Τις κρίσιμες αυτές στιγμές θυμηθείτε ότι είστε η εμπροσθοφυλακή του λαού και της πατρίδας. Έχετε καθήκον να επιβάλλεται την συνεννόηση, έχετε καθήκον να φροντίσετε ώστε να οδηγηθεί με ασφάλεια η χώρα μακριά από τους υφάλους της χρεωκοπίας και τα άγρια νερά της διεθνούς απομόνωσης και αφού εξασφαλιστεί αυτό, ας προσφύγουμε νηφάλιοι στη λαϊκή εντολή.
Κύριες και κύριοι βουλευτές, η χώρα σας έχει ανάγκη. Αυτήν υπηρετείτε και όχι τα κομματικά σας επιτελεία. Ανατρέψτε τώρα το πολιτικό σκηνικό πριν ανατραπεί το πολιτικό σύστημα.. Οδηγείστε τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας ισχυρής κυβέρνησης με συγκεκριμένο έργο η οποία θα έχει στη διάθεσή της τον απαραίτητο χρόνο να το πραγματοποιήσει. Αναγκάστε τα κόμματα στα οποία ανήκετε να συνεννοηθούν τώρα. Αν δεν μπορούν να το κάνουν, κάντε το μόνοι σας! Είναι η μόνη υπέρβαση που υποχρεούστε να κάνετε!  Ο λαός σας παρακολουθεί και σας δίνει μια, την τελευταία, ευκαιρία. Μην την αφήσετε να πάει χαμένη

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ο Καραμήτρος, το opengov και οι επένδυσεις


Ας υποθέσουμε ότι μια ομάδα επιχειρηματιών έχει ένα επιχειρηματικό σχέδιο στον τομέα της πράσινης οικονομίας, καινοτόμο, μοχλό ανάπτυξης, καθώς ενεργοποιεί στην υλοποίηση αλλά πολύ  περισσότερο στη λειτουργία του ομάδες μικρών επιχειρήσεων ή τοπικών ή φυσικών προσώπων, με χώρο δράσης το σύνολο της χώρας, με εκ των πραγμάτων εξαγωγικές δυνατότητες.
Ας υποθέσουμε ότι με αυτό το σχέδιο επισκέπτεται αρμόδιους στις αρχές του καλοκαιριού – μύθος είναι, δεν χάνουμε τίποτα αν πούμε τέλη Ιουνίου. Εκεί, κάποιος πληροφορεί την ομάδα ότι επίκειται η ψήφιση ενός νόμου ο οποίος θα δίνει σημαντικά κίνητρα σε επιχειρήσεις προκειμένου να εγκατασταθούν σε συγκεκριμένη περιοχή.  Μεταξύ των άλλων, 75% επιδότηση αγοράς γης, εξοπλισμού, μεταφορικών μέσων, τεχνογνωσίας, 75% επιδότηση δόσεων leasing, απαλλαγή από την καταβολή φόρου εισοδήματος για τα μη διανεμόμενα κέρδη, επιδότηση θέσεων εργασίας με κάλυψη του 7% του μισθολογικού κόστους επί μια διετία, επιδότηση κατά 75% του επιτοκίου δανείων που θα λάβει ο επενδυτής. Επενδυτικός παράδεισος δηλαδή!
Μετά από αυτό, η ομάδα προετοιμάζεται πλήρως και περιμένει εναγωνίως την ψήφιση του σχετικού νόμου.
Στις 10 Αυγούστου αναρτάται το σχέδιο νόμου στο opengov. 2 Σεπτεμβρίου σταματά η διαβούλευση. Σήμερα ο Νοέμβρης έχει 6. Η υποθετική ομάδα επενδυτών έχει ήδη κουραστεί να περιμένει, φυσικά εγκατέλειψε τις σκέψεις για επένδυση εκτός ζώνης γιατί είναι επιχειρηματίες, δεν είναι ηλίθιοι και φυσικότατα αναζητά χώρο εγκατάστασης εκτός Ελλάδας.
Υποθετικά μιλώντας, χάθηκε μια επένδυση τριάντα εκατομμυρίων σε μια πολύ κρίσιμη για τη χώρα στιγμή, επειδή, υποθετικά μιλώντας, ο Καραμήτρος και κάτω από το καλύτερο opengov κουστούμι, τσαρούχι φοράει. Που πα ρε Καραμήρτο που μου θέλεις επενδύσεις κα ευρά και διαβουλεύσεις. Ικανός είσαι μόνο για καμιά μιζούλα της δεκάρας. Ευρωφονιά....

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Conspiracy Theory



Μερικούς (λίγους) μήνες πριν
 -       Γιατί δεν «κόβουν» χρήμα;
Δεν ήταν προσποιητή η αγωνία του. Μπορούσες να την δεις καθώς χάραζε με βαθιές αυλακιές απ’ άκρη σ’ άκρη το μέτωπο και γύρω από το στόμα.
-       Γιατί δεν «κόβουν» χρήμα όσο χρειάζεται ώστε να ανασάνουν από τα χρέη;
-       Γιατί φοβούνται τον πληθωρισμό γι’ αυτό. Ο πληθωρισμός είναι ύπουλος εχθρός.
Ο συνομιλητής του ήταν ψύχραιμος και ήρεμος. Όλους τους ξένους έτσι τους έβλεπε τελευταία: παραγεμισμένους με αυτή την ηρεμία που προσφέρει απλόχερα η ασφάλεια και η σιγουριά για αυτό που ξημερώνει.
-       Ε, ας τον ελέγξουν τον  πληθωρισμό
-       Πώς να ελέγξεις τον πληθωρισμό όταν ο έλεγχος εξαρτάται από τη βούληση – ή τη μη βούληση – δεκαεφτά κυβερνήσεων; Είναι βέβαιο ότι θα σου ξεφύγει και μετά θα έχεις να αντιμετωπίσεις χειρότερα προβλήματα από αυτά που πας να λύσεις.
-       Τότε ας δώσουμε τον έλεγχο σε λίγους.
-       Αυτό λέγεται «απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων» κα εσείς μάλλον δεν συμφωνείτε σ’ αυτό…
Πάλι έχει δίκιο. Είπαμε: σκέφτεται λογικά και μ’ εκνευρίζει. Κι όμως, φαίνεται τελικά σαν η μόνη σωστή λύση: ενιαία οικονομική και δημοσιονομική διακυβέρνηση.  Αυτό και η προσπάθεια να ελεγχθούν οι αγορές, να μπει χαλινάρι στις τράπεζες, να περιοριστεί ο τζόγος με το δημόσιο χρήμα.

Δέκα μέρες πριν

Η συμφωνία έμοιαζε με όνειρο. Δεν πίστευα ότι η Ευρώπη - που τόσο με είχε απογοητεύσει – θα έφτανε ποτέ σε μια τέτοια απόφαση: «κούρεμα» του χρέους στο μισό, πολλά λεφτά στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης, συμμετοχή ιδιωτών και τραπεζών ως και πενήντα τα εκατό στο κούρεμα, άμεση ελάφρυνση.
-       Μην ξεχνάς τα πιο σημαντικά. Σταμάτα να βλέπεις τα δικά σου μόνο. Χάνεις τα κυριότερα κομμάτια της εικόνας.
-       Δηλαδή; Τι εννοείς;
-       Το χαλινάρι στις τράπεζες. Την άρση των κρατικών εγγυήσεων προς τις επενδυτικές τράπεζες. Η Ευρώπη δηλώνει ότι προτίθεται να μην εγγυάται την κάλυψη κεφαλαίων καταθετών σε τράπεζες που «τζογάρουν». Προτίθεται επίσης να φορολογήσει χρηματιστηριακές αλλαγές.
-       Δεν πρόκειται να περάσει φίλε μου αυτό…
-       Θα περάσει. Η Ευρώπη βγήκε δυνατή μέσα από την τελευταία σύνοδο. Δυνατή και έτοιμη να αλλάξει το παιχνίδι. Σε μερικές μέρες στη σύνοδο των G 20 θα επιχειρήσει να επιβάλει τις θέσεις της σε παγκόσμιο επίπεδο. Άλλωστε ποιοι θα αντιδράσουν; ΟιΑγγλοσάξονες; Αστείες ποσότητες…

Μερικές  μέρες πριν

Ήταν έξαλλος. Η φωνή του έτρεμε. Η χαρακτηριστική ψυχραιμία του ήταν παρελθόν.
-       Είναι προδότης φίλε μου. Προδότης της Ευρώπης! Τόσους μήνες έκανε τα πάντα να κοιμίσει τους ευρωπαίους ηγέτες και την κρίσμιη στιγμή, λίγο πριν τη συνεδρίαση των G20 έβαλε βόμβα στα θεμέλια του ευρώ, της ευρωζώνης και της Ευρώπης της ίδιας. Είναι προδότης, ένας Αμερικάνος!
-       Τι λες τώρα; Ηρέμησε….
-       Τι εννοείς να ηρεμήσω; Δεν είναι βλάκας, όλοι το ξέρουμε. Δεν είναι άπειρος, έχει θητεύσει επί χρόνια στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ήξερε πολύ καλά, ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, τι έκανε…

Σήμερα

Η φωνή του ήταν ξανά ήρεμη. Με την ηρεμία όχι της σιγουριάς και της ασφάλειας αλλά της γνώσης, της επιβεβαίωσης της υποψίας.
-       Τώρα ξέρω. Είναι συνεργάτες. Μαζί τα σχεδιάζουν όλα. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον ώστε στο τέλος να φανούν και οι δύο μη ένοχοι. Ο στόχος δεν είναι η καρέκλα, δεν είναι η εξουσία της Ελλάδας, είναι η Ευρώπη.
…………..
Πετάχτηκα μούσκεμα στον ιδρώτα. Τι εφιάλτης θεέ μου! Τι εφιάλτης! Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναπιώ τόσες μπίρες το βράδι. Και το μυαλό μου ταλαιπωρώ και την κύστη μου. Στην τηλεόραση μόλις είχε αρχίσει η ενημερωτική ανασκόπηση των γεγονότων της εβδομάδας. «Εκλογές ζήτησε ο κ. Σαμαράς»….  

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Δεν λέμε όλοι το ίδιο Μέρος 1ο



Επειδή όλοι μιλάμε Ελληνικά αλλά δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, νοιώθω την ανάγκη να (ξανα)συστηθώ μέσα από τις απόψεις μου.
Θεωρώ ότι ο Παπανδρέου έχει αποτύχει ως πρωθυπουργός και το λέω από τον τελευταίο ανασχηματισμό και μετά. Το ίδιο λένε και πολλοί άλλοι. Με ταυτίζει αυτό μαζί τους; Όχι απαραίτητα. Μόνο οι λόγοι για τους οποίους θεωρώ αποτυχημένο τον Παπανδρέου μπορούν να με ταυτίσουν με κάποιον.  Ο Παπανδρέου απέτυχε επειδή δεν μπόρεσε να υλοποιήσει με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα μια σειρά απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών στο κράτος κα δεν φρόντισε ώστε να τηρηθούν τα όσα ο ίδιος συναποφάσιζε στην Ε.Ε. Όχι μόνο αυτό, αλλά οι τραγικές καθυστερήσεις στην υλοποίηση δεσμεύσεων όχι λίγες φορές έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα καταστροφής κα τελικά μας οδήγησαν σε επικίνδυνα αδιέξοδα. Δεν είναι δικαιολογία  ότι οι Υπουργοί απέτυχαν. Οι Υπουργοί είναι  επιλογές του πρωθυπουργού. Κάποιος που δεν μπορεί να κάνει σωστές επιλογές συνεργατών δεν μπορεί να διοικήσει μια επιχείρηση. Πόσο μάλλον μια χώρα.
Θεωρώ ότι επιδίωξη κάθε πολίτη πρέπει να είναι η ουσιαστική ενοποίηση της Ευρώπης. Ενοποίηση πολιτική, οικονομική, κοινωνική, αμυντική. Αυτό σαφέστατα προϋποθέτει ότι οι αποφάσεις που αφορούν όλος μας θα λαμβάνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο και ο έλεγχος των εξουσιών θα γίνεται διαφορετικά επίσης. Με άλλα λόγια, θα συνεισφέρουμε όλοι μέρος της κυριαρχίας μας. Έτσι είναι: κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να γίνει μέρος μιας ομάδας, παραδίδει μέρος της ανεξαρτησίας του στην ομάδα. Αυτό με κάνει προδότη; Σίγουρα όχι. Με κάνει λιγότερο πατριώτη; Πατρίδα είναι το μυαλό και η καρδιά. Πατρίδα είναι η πνευματική κληρονομιά των προγόνων μας. Ο πατριωτισμός δεν μετριέται με ζύγι και μεζούρα. Πατρίδα είναι η μακριά γραμμή που ενώνει τον Όμηρο με τον Ελύτη και στην πορεία της ανά τους αιώνες αγγίζει και αλλάζει τους πάντες και τα πάντα. Η Πατρίδα έχει σαν χρώμα της το διάφανο της ιδέας κι όχι το κόκκινο του αίματος.
Για μένα – και αυτό το έχω πει από την αρχή – η λύση στη μεγάλη κρίση τη οποία βιώνουμε δεν είναι η βελτίωση των οικονομικών μας ούτε οι αλλαγές στο κράτος. Όχι μόνο αυτά. Λύση είναι μόνο η συνειδητοποίηση της κατάστασης και των πράξεων που μας έφτασαν ως εδώ καθώς και η απόφαση – όρκος ότι ποτέ δεν θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να φτάσουμε στην ίδια θέση στο μέλλον. Για να το πετύχουμε δε αυτό, θα κάνουμε σήμερα κάθε απαραίτητη θυσία. 

Γιατί χαίρεται ο κόσμος;


Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζουν στις Κάννες

Τις τελευταίες μέρες έχει εδραιωθεί η άποψή μου ότι είμαστε ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο που χρήζει άμεσης ψυχιατρικής υποστήριξης.
·         Όσοι φώναζαν για δημοψήφισμα, εξεμάνησαν όταν εξηγγέλθη και πανηγυρίζουν επειδή οι ευρωπαίοι έβαλαν χέρι στον πρωθυπουργό γι’ αυτή του την απόφαση.
·         Όσοι κόπτονται περί της ανάγκης έκφρασης του λαού, δεν θέλουν δημοψήφισμα επειδή ίσως ο λαός αποφασίσει διαφορετικά από αυτό που θέλουν αυτοί.
·         Όσοι χτυπιόντουσαν ότι πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε τα πάντα, γλεντάνε επειδή οι Μερκοζί μας κάλεσαν να δεχτούμε το πακέτο «ως έχει» αλλιώς η πόρτα της εξόδου από το ευρώ είναι όπως μπήκαμε, δεξιά
·         Παρ’ ότι  γνωρίζουν ότι και η δόση και η συμφωνία θα πάγωναν αν είχαν ανακοινωθεί εκλογές, παρ’ όλα αυτά, ζητούν εκλογές.
·         Παρ’ ότι θα αντιδρούσαν αν η συμφωνία κυρωνόταν μόνο από 151 βουλευτές επιμένουν ότι η μόνη σωστή πράξη είναι η επικύρωση από τη βουλή.
·         Καμαρώνουν τους Μερκοζί επειδή «μάλωσαν» τον πρωθυπουργό που είπε ότι θα επικυρώσει μέσω του λαού τη συμφωνία και ταυτόχρονα μιλάνε για κατοχές και τέταρτα ράιχ.
Επειδή έχω ζαλιστεί με τις άπειρες πιρουέτες των κομματικών σχηματισμών και του πολιτικού προσωπικού κι επειδή το ΚΚΕ (το μόνο ακίνητο από την αυγή της ιστορίας – το σύμπαν κινείται, το ΚΚΕ όχι  - κόμμα) δεν μου ταιριάζει, παρακαλώ την χώρα να κάνει στάση να κατέβω.
Είναι διαδεδομένη πλέον η άποψη ότι μέχρι να εφευρεθεί μέθοδος μεταμόσχευσης εγκεφάλου η ψυχιατρική σηκώνει τα χέρια μπροστά στην Ελλάδα