Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Μετεξεταστέα η κυβέρνηση στον Ασωπό


Κυβέρνηση
Δεν εκτελεί, συντονίζει. Δεν επιχειρεί, χαράσσει πολιτικές. Δεν επιχορηγεί, επιβραβεύει ή διευκολύνει. Δεν τιμωρεί, διδάσκει. Δεν επιβάλλει, υποδεικνύει και διαβουλεύεται. Δεν υποκαθιστά, νομοθετεί.
Πόσοι τα γνωρίζουν, πόσοι τα αποδέχονται και πόσοι τα εφαρμόζουν αυτά μέσα στην ίδια την κυβέρνηση;
Η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» είναι γνωστή σε όλους, κοινά αποδεκτή, ενσωματωμένη στο κοινοτικό δίκαιο. Πως όμως και πόσο εφαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα;  Ούτε η απλή αναφορά σε αυτή ούτε η επίκλησή της ως απειλή μπορεί να λύσει σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα ούτε να αποτρέψει περιβαλλοντικά εγκλήματα.
Εδώ και χρόνια έχει διαπιστωθεί το τεράστιο θέμα της ρύπανσης στον Ασωπό. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες μερικών ανθρώπων, έφτασε να είναι – έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο – το κορυφαίο περιβαλλοντικό πρόβλημα της Ελλάδας και η λύση του έγινε αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκε ένα ολόκληρο υπουργείο επί μακρόν.
Δυστυχώς για μερικούς πολιτικούς, κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι με βάση τις προθέσεις τους (αν και για πολλών τις προθέσεις αμφιβάλλω). Έτσι, μπορεί όσοι το ανέδειξαν ή απέδειξαν το μέγεθός του με την συνδρομή των ελεγκτικών μηχανισμών, να έκαναν καλά τη δουλειά τους, στο «δια ταύτα» όμως το ΥΠΕΚΑ έμεινε μετεξεταστέο. Όπως έδειξε και το σημερινό ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ και του Πορτοσάλτε, η ρύπανση εξακολουθεί να είναι παρούσα.
Θα είναι σίγουρα παρούσα όσο μερικοί επιμένουν με λογικές άλλων εποχών να λύσουν το πρόβλημα. Εξηγούμε: όσο οι βιομηχανίες βρίσκουν ανοιχτό πεδίο να παίξουν με Κεντρικές Μονάδες Επεξεργασίας  των λυμάτων ΤΟΥΣ, που θα κατασκευάσει το κράτος και θα λειτουργεί ο Δήμος, θα παίζουν γελώντας κάτω από τα μουστάκια τους (έχουν – δεν έχουν).  Δυστυχώς αυτό το παιχνίδι το παίζουν προς τέρψιν των ρυπαντών οι πάντες: Τοπική Αυτοδιοίκηση, ακτιβιστές και «ακτιβιστές», κυβερνητικοί παράγοντες.  Αντί να καλέσουν τις βιομηχανίες εντός 1 έτους να έχουν βρει τις τεχνικές λύσεις στα προβλήματά ΤΟΥΣ και να τις έχουν εφαρμόσει, αντί να ορίσουν συγκεκριμένες μεθόδους μέτρησης των ρυπαντικών φορτίων στην έξοδο ΚΆΘΕ βιομηχανίας, αντί να εκσυγχρονίσουν τη νομοθεσία περί προστίμων, αντί να στελεχώσουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και με νομικούς, αντί να επιστρατεύσουν την κοινωνία στην περιφρούρηση, μερικοί αναλώθηκαν στο πόσο μεγάλη και πόσο κεντρική θα είναι η μονάδα επεξεργασίας των λυμάτων των ρυπαντών!! Αναλώθηκαν σε συζητήσεις περί του ποσοτικού προσδιορισμού της ποσότητας του εξασθενούς που πέφτει στο ποτάμι ή στο έδαφος και υπέδαφος. Ο πλήρης παραλογισμός! Ψευδοεπιστημοσύνη και αναποτελεσματικότητα σε τέτοιο βαθμό που να υποπτεύομαι άλλα κίνητρα.
Δυστυχώς, μια Μαργαρίτα δεν φέρνει την Άνοιξη.
Έχω γνωρίσει κυβερνητικούς  που μπορούν να μιλούν επί ώρες και να μη λένε τίποτα.  Το ίδιο ακριβώς κάνουν και στην κυβερνητική τους θητεία: επαγγελματίες μπιζιμπόντιδες και καθ’ έξιν συσκεψάκηδες με αποτέλεσμα νούλα, μηδέν, ζερό, τίποτα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι αδυνατούν να πάρουν έστω και μια απόφαση πόσο μάλλον να είναι σωστή (αν ποτέ την πάρουν).
Ελπίζω ως το επόμενο επετειακό ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ να έχουν αποφασίσει ποια περιεκτικότητα εξασθενούς είναι αποδεκτή. Ως τότε ΟΛΟΙ οι άλλοι ρύποι θα φτάνουν στο ποτάμι, στη γη, στα λαχανικά, στη θάλασσα ενώ ΟΛΟΙ οι εκεί ανευθυνουπεύθυνοι θα κάνουν τον τροχονόμο. 
Αιδώς!

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Η Τίνα, ο Ανδρέας και τα Νερά


Τα έργα εκτροπής του Αχελώου

Τον Νοέμβριο του 2009 έγραφα σε αυτό εδώ το Blog σχετικά με τα νερά υπερασπιζόμενος την, φρέσκια τότε, Υπουργό Περιβάλλοντος :  «Το «νέο στοιχείο» που πυροδότησε αυτές τις συζητήσεις ήταν η αναφορά της υπουργού Περιβάλλοντος στα Διαχειριστικά Σχέδια Υδατικών Πόρων των Υδατικών Διαμερισμάτων της χώρας.  Πόσο «νέο» είναι όμως αυτό το στοιχείο και πόσο σημαντικό ώστε να η επίκλησή του να μπορεί από μόνη της να ξεσηκώσει σχεδόν το σύνολο των Θεσσαλών πολιτικών και αγροτοσυνδικαλιστών εναντίον της κυρίας Μπιρμπίλη;» και κατέληγα «Θεωρώ λοιπόν άδικη την επίθεση που δέχτηκε η υπουργός περιβάλλοντος από μεγάλη μερίδα Θεσσαλών παραγόντων. Το δυσάρεστο μεν αλλά αυτονόητο είπε. Την κυρία υπουργό θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να την κρίνουμε. Ας το κάνουμε επί πραγματικών δεδομένων.»
Επί πραγματικών δεδομένων λοιπόν. Την εποχή εκείνη με θέρμη υποστήριζα, πιστεύοντας όσα σε ιδιωτικές συζητήσεις μου με ανώτατα πολιτικά στελέχη που είχαν την πλέον άμεση σχέση με το αντικείμενο της διαχείρισης των νερών είχα ακούσει, ότι δηλαδή, σε ένα χρόνο θα είχαμε έτοιμα σχέδια και θα γνωρίζαμε τη λύση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλικής πεδιάδας. Χρειάστηκαν ωστόσο έξι και πλέον μήνες ώσπου  το ΥΠΕΚΑ να προκηρύξει το διαχειριστικό σχέδιο της λεκάνης απορροής της Θεσσαλίας και θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας χρόνος ακόμη μέχρι να ολοκληρωθεί. Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα θα βρεθεί για μια ακόμη φορά αντιμέτωπη με την Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη καθώς  παραπέμφθηκε μαζί με το Βέλγιο, την Δανία και την Πορτογαλία για το γεγονός ότι δεν έχουν καταθέσει ακόμα διαχειριστικά σχέδια. Η καταδίκη της χώρας είναι βέβαιη διότι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η διαδικασία εκπόνησης των σχεδίων για την Θεσσαλία και την Δυτική Ελλάδα προχωρά, για τις υπόλοιπες λεκάνες απορροής βρίσκεται πολύ πίσω.
Μπορεί να είναι γεγονός ότι χώρες με μεγάλη ακτογραμμή και μικρή ή μικρού βάθους ηπειρωτική έκταση ή νησιωτικές χώρες σαν την Ελλάδα, είναι δύσκολο να διαχειριστούν τα νερά τους αποκλειστικά ανά λεκάνη απορροής αλλά αυτό δεν αφορά τους νομικούς κύκλους της Ευρώπης ούτε μπορεί να σταθεί σαν δικαιολογία για την μη εκπόνηση των υπόλοιπων διαχειριστικών σχεδίων. Η χάραξη υπερασπιστικής γραμμής θα είναι δύσκολη και το υψηλό πρόστιμο πρέπει να θεωρείται δεδομένο για μια ακόμη φορά.
Όμως πραγματικά ελπίζει το ΥΠΕΚΑ και η Ειδική Γραμματεία Υδάτων ότι τα διαχειριστικά σχέδια θα είναι έτοιμα στις αρχές του 2012; Την στιγμή που καν δεν άρχισε η εξαμηνιαία δημόσια διαβούλευση επί των προσχεδίων, πολύ φοβούμαι ότι ίσως χρειαστεί να κάνουμε υπομονή ως τις αρχές του 2013 προκειμένου να δούμε ολοκληρωμένα σχέδια. Εκτός αν στο ΥΠΕΚΑ και την ΕΓΥ πιστεύουν ότι μπορούν να ρισκάρουν μια ημιτελή και ημιπαράνομη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης. Σε μια τέτοια περίπτωση, κάποιος θα πρέπει να τους υπενθυμίσει ότι όποιο κι αν είναι το πόρισμα των σχεδίων θα βρεθεί ένας Θεσσαλός ή ένας Αιτωλοακαρνάνας που θα "ξεψαχνίσει" κάθε τυπική λεπτομέρεια της διαδικασίας με στόχο την αμφισβήτηση της νομιμότητας των σχεδίων και σκοπό την αποτροπή ή την εκτέλεση της εκτροπής του Αχελώου. Το πρόβλημα απαιτούσε από την αρχή ωριμότητα, γνώση των διαδικασιών πολιτικό κριτήριο και ετοιμότητα. Κανείς εκ των δύο συναρμόδιων (υπουργός και ειδκός γραμματέας) δεν διέθετε τίποτα από όλα αυτά. Έχουν σήμερα την πολιτική ωριμότητα να πράξουν τα ανάλογα ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία; Ειλικρινά, δεν είμαι (πλέον) καθόλου βέβαιος. Η μέχρι σήμερα πολιτεία τους μάλλον με απογοητεύει. Το ίδιο με απογοητεύει και η ηγεσία των περιφερειακών διευθύνσεων υδατικών πόρων.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Απριλιάτικα Σχόλια

Ο πρόεδρος της Πανικαλάνδης δήλωσε από την Ζορονίκη, αμέσως μετά την αυτοανακήρυξη του σε «μάρτυρα» ότι ο ίδιος δεν χαρίζει πρόστιμα αλλά κάνει αγαθοεργίες κι έκλεισε μ΄ενα εθνικό τσάμικο περί Μακεδονίας μη ξεχνώντας να γλείψει πασόκους και νεοδημοκράτες πλέκοντας το εγκώμιο των εθνικών μας ηγετών (Κώστα και Ανδρέα - με αυτή τη σειρά).  Δεν φταίει αυτός αλλά οι Πανικαλανδίτες που τον ψηφίζουν κι ύστερα μυξοκλαίνε ότι τους φταίει το κράτος των Αθηνών. Τι μας λες βρε Ξανθόπουλε Νο 2; Ο νόμος είναι άδικος και αποφάσισες να τον σιάξεις;  Να πας στη Νομική να μάθεις λεπτομέρειες τώρα που θα 'χεις καιρό. Έμαθα ότι όρισε και διάδοχο ο Ζορό ο 1ος. Τον αδερφό του. Γιατί; Επειδή η κόρη του είναι ανήλικη; Ο Διονύσιος είναι αντιβασιλεύς σαν να λέμε; Τι να λέμε δηλαδή αφού είπαμε. Δεν φταίει αυτός αλλά αυτοί που τον ψηφίζουν.

Και η Πορτογαλία στον μηχανισμό στήριξης. Κάποιος να ειδοποιήσει τον Θαπατέρο ότι αν ακούσει χτύπο στην πόρτα του δεν θα είναι ο γαλατάς. Η Ευρώπη αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η κρίση προέρχεται και κατευθύνεται από το άρρωστο  παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι εξελίξεις και τα δραματικά γεγονότα και της κρίσης των τραπεζών του 2008 αλλά και της δημοσιονομικής του 2010, οφείλονται σε στρεβλώσεις και αδυναμίες του καπιταλισμού και όχι της αγοράς, στην ασφυξία στον ανταγωνισμό που προκαλεί η τζογαδόρικη «αγορά» των ρίσκων που στρέφει τα κεφάλαια, όχι στις αναπτυξιακές επενδύσεις αλλά στα μη παραγωγικά στοιχήματα. Δυστυχώς, παρά τις – δειλές είναι η αλήθεια – επισημάνσεις τόσο από κύκλους της σοσιαλδημοκρατίας όσο και, κυρίως, των φιλελευθέρων, η συντηρητική τραπεζοδίαιτη πλειοψηφία των λαικοδεξιών ή συντηρητικών κυβερνήσεων αρνείται την οποιαδήποτε συζήτηση, πόσο μάλλον την σύγκρουση με τις συγκεκριμένες λογικές και πρακτικές.


Το μεσημέρι της Κυριακής μας βρήκε στο Μήλεσι, ένα μικρό χωριουδάκι στα βόρεια της Αττικής, ανάμεσα στη Μαλακάσα και τον Ωρωπό.  Ένα «μπαλκόνι» με θέα στον κάμπο του Ωρωπού και τον Ευβοϊκό που αναδεικνύει και αναδεικνύεται από την Άνοιξη που είναι πανταχού παρούσα. Χάρμα αισθήσεων! Οι διαδρομές ανάμεσα σε Μαλακάσα, Μήλεσι, Νέα Πολιτεία μια αποκάλυψη. Κατάφυτες πλαγιές με πεύκα, καταπράσινα λιβάδια ολοκέντητα με παπαρούνες, χαμομηλάκια, μαργαρίτες και λογιών αγριολούλουδα κίτρινα, μοβ, ροζ, μπλε. Ύστερα καφεδάκι στους Αγίους Αποστόλους. Η νύχτα μας βρήκε στα υψώματα του Καλάμου. Επανεπιβεβαίωσα το γεγονός ότι αν υπάρχουν τόποι με περίσσεια θετικής ενέργειας, η Αττική ανήκει σε αυτούς. Η Μαγεία κρύβεται σε κάθε στροφή του δρόμου, σε κάθε βλέμμα που αφήνεται να ατενίσει στον ορίζοντα, σε κάθε βράχο που υψώνεται, σε κάθε δέντρο που απλώνει ρίζα στο ιερό χώμα. 

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Οι καλές προθέσεις


Πήρα πρόσφατα ένα μέιλ που με προέτρεπε μέσα από μια ακαλαίσθητη παρουσίαση να αγοράζω ελληνικά προϊόντα.  Σέβομαι την καλή πρόθεση του συντάκτη της συγκεκριμένης παρουσίασης όμως ο κόσμος έχει καταστραφεί από ανθρώπους που έχουν καλές προθέσεις. Γιατί δεν αρκούν. Αντίθετα, όταν δεν συνοδεύονται από γνώση του αντικειμένου με το οποίο ασχολούνται, περισσότερο είναι πιθανό να βλάψουν όχι μόνο το σκοπό που υποτίθεται ότι υπηρετούν αλλά και ανθρώπους γύρω τους.
Η παρουσίαση του ανώνυμου συντάκτη, μας πληροφορεί – ορθώς – ότι η αύξηση της κατανάλωσης ντόπιων προϊόντων θα συμβάλει στην μείωση της ανεργίας.  Να διορθώσω λέγοντας ότι η αύξηση της παραγωγής και η μείωση των εισαγωγών θα βοηθήσουν την εθνική μας προσπάθεια εξόδου από την κρίση και έμμεσα στην αντιμετώπιση της ανεργίας;  Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος. Το κακό αρχίζει όταν ο καλών προθέσεων άγνωστος συντάκτης αποφασίζει να μπει σε πιο πρακτικά και  ...επώνυμα πράγματα. Γράφει κάπου:
«.. Και όλα αυτά επειδή αγοράζατε μακαρόνια Μisko, η Μελισσα, και όχι μακαρόνια Barilla ή  μακαρόνια Lidl. Τυχαίο???? Δεν νομίζω!!!»
Είναι φανερό ότι αγνοεί το γεγονός ότι από το 1991 η βιομηχανία ζυμαρικών MISKO ανήκει στον όμιλο Barilla.
Σε άλλο σημείο της παρουσίασης αναφέρει (διατηρώ  την ορθογραφία):
«Αντί μπύρες,Carlsverk, Bud, stella artois υπάρχουν οι Mythos Βεργίνα. Fix. Alfa»
Προφανώς ο συμπαθής ανώνυμος γράφοντας Carlsverk εννοεί την μπίρα Carlsberg. Αγνοεί, πάλι, ο συμπαθής ότι από το 2008 η Carlsberg έχει εξαγοράσει το 100 % της μπίρας Mythos. Αγνοεί επίσης ότι η Alfa είναι εμπορικό σήμα της Αθηναϊκής  Ζυθοποιίας η οποία είναι σε ποσοστό 100% θυγατρική της Heineken Ολλανδίας.
Συνεχίζει βέβαια ακάθεκτος ο καλών προθέσεων:
«Αντί οδοντόκρεμες Colgate, Aim υπάρχουν kolynos, aquafresh,oulodent»
Εδώ, μάλλον η κατάληξη –ος τον μπέρδεψε: η οδοντόκρεμα Kolynos  δεν κατασκευάζεται από την οικογένεια Κολυνού με έδρα το Κολοκοτρωνήτσι αλλά είναι μια παλιά, αμερικάνικη φίρμα που από το 1995 ανήκει στην Colgate-Palmolive όπως και η Oulodent!!! Τέλος, η Aquafresh ανήκει στην GlaxoSmithKline.
Βέβαια, υπάρχει και η προτροπή να ελέγχεται το barcode πριν αγοράσετε τα προϊόντα. Όσα αρχίζουν, λέει, από 520 είναι ελληνικά. Μέγας μύθος!!
Ας πάμε τώρα στην ουσία του πράγματος.
Ναι, η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη την αύξηση της παραγωγικότητας αλλά και της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών βιομηχανιών και των ελληνικών προϊόντων. Αυτό όμως δεν το πετυχαίνει κανείς με το μποϊκοτάζ των προϊόντων που έρχονται από άλλες χώρες γενικά και αόριστα.  Γιατί μπορεί π.χ. το Νουνού να είναι Ολλανδικό ή το Βλάχας να ανήκει στη Nestle αλλά και οι δυο βιομηχανίες έχουν προχωρήσει σε επενδύσεις και παραγωγή στην Ελλάδα. Από την άλλη, πολλά ελληνικά brandnames έχουν πωληθεί σε πολυεθνικές εταιρείες ή έχουν τα εργοστάσια παραγωγής τους εκτός Ελλάδας.
Όσοι με ευκολία καλούν τον κόσμο να καταναλώνει γενικώς και αορίστως ελληνικά αναψυκτικά, για παράδειγμα, καταδικάζουν σε κλείσιμο αμιγώς ελληνικές βιομηχανίες που δουλεύουν «φασόν» ξένα brandnames.
Δυστυχώς, ακόμα και στο χώρο του καταναλωτικού κινήματος, την έλλειψη σοβαρότητας καλύπτει ο κάθε ημιμαθής που μπορεί να έχει καλές προθέσεις αλλά οι πράξεις του μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες. Θυμάμαι την προσπάθεια μιας παρέας πριν ένα χρόνο περίπου για σοβαρό καταναλωτικό κίνημα με έμφαση στην προώθηση ελληνικών, φθηνών και ποιοτικών προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς μποϊκοτάζ, εθνικιστικές υστερίες, σημαίες, τύμπανα και παρελάσεις. Δυστυχώς η συμμετοχή του κόσμου ήταν μηδαμινή και δυστυχώς η εθνική ασθένεια της αριστερής θεωρητικολογίας και πολυλογία; έπνιξε την πρωτοβουλία. Έχει κανείς όρεξη να το προσπαθήσουμε ξανά ή θα αφήσουμε το γήπεδο σε μέτριους ανθρώπους καλών προθέσεων; Το κάναμε με την πολιτική και βλέπετε τα αποτελέσματα. Θα το κάνουμε και με τα κοινωνικά κινήματα; 

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Κυβέρνηση σε κρίση, χώρα σε ασφυξία;


Παρήλθε το 18μηνο από τις προηγούμενες εκλογές και κάποιοι βουλευτές ή και υπουργοί άρχισαν ξαφνικά να νοιώθουν περισσότερο σίγουροι χωρίς την δαμόκλειο σπάθη της λίστας να κρέμεται πάνω από την εκλογή τους. Δεν παρατηρήσατε την αλλαγή στην συμπεριφορά ορισμένων; Δεν ανιχνεύσατε μια δόση αλαζονείας στη στάση τους απέναντι στα προβλήματα του τόπου που ξαφνικά μετατράπηκαν σε «προβλήματα της κυβέρνησης»;
«Ξέρεις πόσους σταυρούς κουβαλάω εγώ;»  λένε υπερήφανα κάποιοι και δεν εννοούν φυσικά μαρτυρίου αλλά αυτούς που αφειδώς τους χαρίζει η εκλογική τους πελατεία. Το μόνο που φοβούνται πια είναι ο ανασχηματισμός , γι αυτό γινόμαστε μάρτυρες σε περίτεχνα ακροβατικά ανάμεσα στο λαϊκισμό και την άτεγκτη γλώσσα περί νομιμότητας και σκληρής αλήθειας που πρέπει να ειπωθεί στο λαό.  Κορυφαίοι σε αυτό οι πρώτοι σε σταυρούς στις μεγάλες περιφέρειες. Μέγας Διδάσκαλος ο κ. Λοβέρδος ο οποίος κινείται με την μαεστρία ενός Μαραντόνα ανάμεσα στον λαϊκισμό και την κυβερνητική νομιμότητα. Θυμηθείτε τις διάφορες ντρίμπλες του στην «επιτυχή εφαρμογή» του αντικαπνιστικού νόμου.  Τη μια προαναγγέλλει αλλαγές στο νόμο, την επόμενη κι αφού ο πρωθυπουργός τον ψιλοέκραξε, μιλά για αυστηρότητα στην εφαρμογή, ύστερα «διαρρέουν» (;;;) πληροφορίες περί παταγώδους αποτυχίας εφαρμογής του νόμου και ξανά ο Ανδρέας δηλώνει έτοιμος να σβήσει τις γόπες. Έλεος...
Μου έλεγε αγαπημένο μου πρόσωπο πρόσφατα ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η έλλειψη συντονισμού και εξέφραζε την απορία του γιατί ο πρωθυπουργός δεν το λύνει. Τελικά συμφώνησε μαζί μου ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο και πάει πολύ πιο πίσω στο χρόνο και πιο βαθιά στις ρίζες του πολιτικού μας συστήματος. Δεν είναι ο συντονισμός που λείπει...
Σήμερα υπάρχουν υπουργοί στην κυβέρνηση με εντελώς διαφορετική θεώρηση των πολιτικών πραγμάτων από αυτή του πρωθυπουργού. Εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Διαφορετικό τρόπο ανάλυσης των προβλημάτων και διαφορετική άποψη για την πορεία προς τις λύσεις και τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν. Σήμερα υπουργοί μοιάζουν να ανήκουν σε άλλο πολιτικό φορέα, όχι απλά να έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Το πρόβλημα είναι λοιπόν η έλλειψη ομοιογένειας.
Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε πολυσυλλεκτικό κόμμα αλλά πάντα είχε κάτι που έδενε μεταξύ τους τα μέλη και στελέχη του. Σήμερα, το σκηνικό θυμίζει συγγενείς που στέκονται όλοι μαζί πάνω από έναν ετοιμοθάνατο για να είναι κοντά ότι θα ξεκινήσει το πλιάτσικο της περιουσίας του μέλλοντα μακαρίτη. Αριστεριστές, τροτσκιστές, αριστεροτραφείς, σοσιαλθολούρες, κρυφοκουκουέδες, σοσιαλδημοκράτες, υπερπατριώτες, αριστεροί ελληναράδες, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, απατημένοι δεξιοί, σοσιαλφασίστες νοιώθουν ότι δεν υπάρχει τίποτα να τους ενώνει αλλά φοβούνται και την παροιμιώδη δυνατότητα αυτού του κόμματος να αναγεννάται. Αν καταλάβουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα, θα ξεσκιστούν μεταξύ τους. Το καμπανάκι από την τρόικα περιμένουν.
Δυστυχώς, αυτή η εικόνα που τόσο δραματικά παρουσιάζω εδώ αντικατοπτρίζει εν πολλοίς και την εικόνα της κυβέρνησης της ίδιας. Δυστυχώς επίσης, ο πρωθυπουργός έχει ελάχιστες επιλογές σε έναν  μελλοντικό ανασχηματισμό, ο οποίος θα έρθει τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακαλύψει ότι δεν έχει άλλο τρόπο να επιτύχει μια μικρή αναπήδηση των δημοσκοπικών ποσοστών προς τα επάνω. Δεν γνωρίζω, ούτε καν ο ίδιος το ξέρει, αν έχει ανθρώπους στους οποίους μπορεί να βασιστεί, από τη στιγμή μάλιστα που μερικές από τις προσωπικές του επιλογές δεν του «βγήκαν».  Το κακό είναι ότι πολλές  - άκρως απαραίτητες - διαρθρωτικές αλλαγές δεν έγιναν ενώ άλλες κινδυνεύουν να ακυρωθούν. Το επίσης κακό είναι ότι είναι ορατός ο κίνδυνος της αποτυχίας σκληρών και αντιλαϊκών μέτρων όχι απαραίτητα επειδή τα μέτρα αυτά καθ’ εαυτά ήταν στη λάθος κατεύθυνση – αν και πολλά όντως ήταν – αλλά επειδή η κυβέρνηση ολιγώρησε και ολιγωρεί στην υιοθέτηση άλλων. Αν αυτό είναι το κακό, το δυστύχημα είναι ότι το πολιτικό σκηνικό έτσι όπως διαμορφώνεται δεν εγγυάται ότι θα βρεθεί σύντομα λύση για τη χώρα. Εκτός εάν οι πολυπόθητες υπερβάσεις στο πολιτικό σκηνικό επιταχυνθούν από τις επερχόμενες εξελίξεις.
Παρ’ όλα τα παραπάνω, εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία κρύβει δυναμισμό και δυναμική που θα απελευθερωθούν από ανάγκη την στιγμή που η απογοήτευση και η οργή κοπάσουν. Πιστεύω ότι η υγιής αλληλεγγύη χωρίς τις φιλοσοφικές στρεβλώσεις και τις πολιτικές αγκυλώσεις της επώδυνης μετεμφυλιακής και μεταδικτατορικής περιόδου θα επικρατήσει επειδή είναι σύμφωνη με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Πιστεύω ότι θα βρεθούν εκείνες οι δυνάμεις που θα απομονώσουν ιδεολογικά την ψευδοπροοδευτική θεώρηση που ανέδειξε τις πλέον αντιφατικές προσωπικότητες σε κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες.  Αν βέβαια δεν μας καταβάλλει ο πανικός...

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Κάρλα: η λίμνη που πέθανε πριν γεννηθεί;


Πίστευα ότι όσοι πρωτοδιοίκησαν τον Φορέα Διαχείρισης Κάρλας, πρέπει να ένοιωσαν δέος. Το είδος του δέους που θα ένοιωθε ένας πολεοδόμος αν του έλεγαν «ιδού ο χώρος σου, να οι άδειες και τα χρήματα, φτιάξε μια πόλη».
«Φτιάξτε μια λίμνη» λοιπόν.
Πρώτα οι μελέτες, ύστερα τα σχέδια, μετά τα βαριά χωματουργικά μηχανήματα και τέλος ο ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός. Πήρε βέβαια πολύ χρόνο αλλά αυτό δεν ήταν κάτι ξένο για την ελληνική πραγματικότητα. Το έργο τέλειωσε και ήταν έτοιμο να δεχτεί το νερό.  Τότε άρχισαν να γίνονται γνωστές «μικρές αστοχίες» στο σχεδιασμό και την εκτέλεση του έργου που προκαλούσαν πονοκέφαλο στους πολύχρωμους «αρμόδιους» που στριμώχνονται στα εγκαίνια και εξαφανίζονται στα προβλήματα. Τότε βρήκαν ευκαιρία και όλοι οι επιτήδιοι που πολιτεύονται στην περιοχή να πιάσουν στασίδι κοντά στο έργο ώστε να «βαφτίσουν» στο πολύτιμο νερό την ψηφοσυλλεκτική τους μηχανή. Και να σχέδια για κωπηλατοδρόμια, έλεγχο των αρδεύσεων,  υδρομάστευση. Απ’ όλα είχε ο μπαξές και όλα θέλησαν να τα φορτώσουν σε εναν αγέννητο κόκκορα που θα ερχόταν όμως με ...χρυσά αυγά από την Κουτοφραγκία. 
Το όνομα του κόκκορα που γεννά αυγά; «Φορέας Διαχείρισης».  Οι φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, διαχειρίζονται μεγάλες ποσότητες κοινοτικού χρήματος. Κάποιοι σκέφθηκαν: Τι πα να πει προστατευόμενη περιοχή; Θα βάλουμε στο Δ.Σ. όλο μας το σινάφι και θα κάνουμε πάρτι! Επί δυο χρόνια λοιπόν κάποιοι προσπαθούν να κάνουν το φορέα κάτι που δεν ειναι: αποφασιστικό όργανο διαχείρισης υδάτων και έργων. Παραβλέπουν πλήρως ότι ο φορέας έχει σαν σκοπό και στόχο τη διαχείριση και διατήρηση της βιοπποικιλότητας και μόνο αυτό. Προσπαθούν μερικοί να φορτώσουν στο νεοσύστατο τις δικές τους αρμοδιότητες και ευθύνες (τέως Νομαρχίακες και Περιφερειακές υπηρεσίες) άλλοι να αρμέξουν τις χρηαμτοδοτήσεις για να εξυπηρετήσουν την εκλογική τους πελατεία (Δήμαρχοι, Νομάρχες και λοιποί)
Λένε ότι η δικαιοσύνη αποδίδεται ταχύτερα όταν το αμάρτημα που διαπράτει κανείς ειναι η απληστία. Στην περίπτωση της Κάρλας φαίνεται να επαληθεύεται αυτη η άποψη. Δεν πέρασε ούτε χρόνος  από τη στιγμή που στη λίμνη άρχισε να μπαίνει το πρώτο νερό, παρά τις επισημάνσεις για την ποιότητα, και είχαμε ήδη δυο επεισόδια με νεκρά ψάρια.
Αρκεί μια μακροσκοπική εξέταση του νερού για να καταλάβει κανείς ότι αυτός ο υδάτινος όγκος ορίζει μια υποβαθμισμένη οικολογικά περιοχή και όχι έναν υπό σύσταση υδροβιότοπο. Την εκτίμηση αυτή αναμένεται να επιβεβαιώσουν, δυστυχώς, και οι εργαστηριακές μετρήσεις.
Τι πρέπει να γίνει ώστε η κατάσταση να αλλάξει;
1.       Έκδοση του προεδρικού διατάγματος λειτουργίας  του φορέα με αποκλειστική αρμοδιότητα την προστασία της πανίδας, της χλωρίδας και της βιοποικιλότητας της περοχής.
2.       Εκπόνηση από τον φορέα ενός σχεδίου συγκεκριμένων μέτρων με πολύ σφιχτό χρονοδιάγραμμα ώστε να επιτευχθεί η υγιής λειτουργία της λίμνης
3.       Υπογραφή ενός μνημονίου συνεργασίας ανάμεσα στον Φορέα από τη μια, και των ΟΤΑ από την άλλη με βάση το οποίο οι γνωμοδοτήσεις του φορέα θα γίνονται δεκτές άμεσα και θα απορρίπτονται μόνο με αυξημένη πλειοψηφία και επαρκή αιτιολόγηση.
4.       Ανάπτυξη  ενός δικτύου μετρήσεων συγκεκριμένων παραμέτρων στα όρια της περιοχής δικαοδοσίας του φορέα και άμεση δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των μετρήσεων με ανάρτησή τους στην ιστοσελίδα του φορέα.
5.       Δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των μετρήσεων που διενεργεί ο οποιοσδήποτε φορέας στην περιοχή και σχετίζονται με ποιοτικά χαρακτηριστικά των νερών που φτάνουν άμεσα ή έμμεσα στην λίμνη.
6.       Σχεδιασμός ενός προγράμματος μείωσης της χρήσης φωσφορικών λιπασμάτων στην περιοχή ή, αν αυτό κρίνεται αναγκαίο, εγκατάσταση μονάδας επμάκρυνσης του φωσφορου από τα νερά που διοχετεύονται στη λίμνη.
7.       Σχεδιασμός ενός προγράμματος ολοκληρωμένης διαχείρισης φυτοφαρμάκων από την αγορά της συσκευασίας ως την απόρριψή της.
8.       Μνημόνιο συνεργασίας ανάμεσα στον φορέα και τους αρμόδιους για την άρδευση φορείς καθώς και εκπροσώπους των αγροτών.
9.       Μόνιμη κοινή επιτροπή Φορέα – τοπικών συλλόγων με στόχο την προστασία της λίμνης.
10.   Ευρεση τρόπων αυτοχρηματοδότησης του φορέα.
Στο τελευατίο Δ.Σ. στο οποίο συμμετείχα και δήλωσα την παραίτησή μου, είχα πει ότι ο φορέας ειναι καταδικασμένος να αποτύχει αν δεν καταφέρει να εμπλέξει την τοπική κοινωνία στη διαδικασία λειτουργίας της λίμνης. Αν οι κάτοικοι δεν νοιώσουν δική τους τη λίμνη, αυτη θα καταντήσει προέκταση του Πηνειού και ο Πηνειός ειναι ένας επιμήκης βόθρος. Η λίμνη χρειάζεται μια εμπνευσμένη διοίκηση, μακριά από τις λογικές που έφτασαν τη χώρα εδω που βρίσκεται σήμερα. Δεν υπάρχει ούτε θέση ούτε χρόνος για στρογγυλέματα. Είμαι σίγουρος ότι η πρόεδρος του φορέα θέλει να επιτύχει. Ας τη βοηθήσουν όσοι μπορούν.