Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Εκλογές, κόμματα, με φρου – φρου κι αρώματα

Παραφράζοντας το γνωστό σύνθημα θα μπορούσε να πει κανείς ότι για πολλούς «ο φόβος για την αριστερά είναι δυνατότερος από τη λειτουργία της δημοκρατίας». Δεν είναι καινούργιο αυτό. Θυμάμαι, το μακρινό 1981, παραμονές των εκλογών όπου θριάμβευσε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρχαν άνθρωποι που ήταν βέβαιοι ότι την Δευτέρα το πρωί θα ήταν στημένα πολυβόλα στις πλατείες και άνθρωποι που ήταν έτοιμοι να στήσουν αυτά τα πολυβόλα, στο όνομα του φόβου της επερχόμενης αριστεράς. Αριστερά, τότε, ήταν το ΠΑΣΟΚ.
Ο φόβος αυτός εκδηλώνεται και με τις απίστευτα λαϊκίστικες ως επικίνδυνες κορώνες περί φυγής από τη χώρα και επιδρομής στις τράπεζες. Κορώνες που εκστομίζονται – φευ! – ακόμα και από κυβερνητικά στελέχη. Η κατρακύλα και η απώλεια ψυχραιμίας δεν έχει τέλος.
Φαίνεται ότι η πολυδιαφημισμένη κοινή λογική εξέλειπε ή εκλείπει ακόμα και από αυτούς οι οποίοι την επικαλούνται ως επιχείρημα τεκμηρίωσης πολιτικών απόψεων. Διότι αν στο όνομα του πιθανού πανικού καλλιεργείς τον πανικό, οι δηλώσεις σου γίνονται αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Σε βάρος της χώρας σου. Και των πολιτών της που και δεν θέλουν και δεν μπορούν να φύγουν και καταθέσεις στις τράπεζες δεν έχουν.
Ας είναι, πάμε παρακάτω.
Παρά τα όσα υπερβολικά εκστομίστηκαν το τελευταίο τρίμηνο, στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης να εκβιάσει επιθυμητές πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας, η σχεδόν πλήρης αποτυχία του κυβερνητικού έργου στην πλειοψηφία των τομέων (εκσυγχρονισμός κρατικών δομών, δικαιοσύνη, φορολογικό σύστημα, ταμειακή κατάσταση, ασφαλιστικό σύστημα, ιδιωτικοποιήσεις) την οδήγησαν σε αποτυχία. Οι δανειστές και οι αγορές δεν κατάπιαν το δόλωμα και οι αναλύσεις τους αποκάλυψαν και έδειξαν τη γύμνια του εγχώριου δικέφαλου βασιλιά.  Όχι μόνον αυτό, αλλά δημιούργησαν ένα κλίμα που οδηγεί αναπότρεπτα στην κατάρρευση του ασταθούς ακόμα οικοδομήματος ανάκαμψης, που χτίστηκε με πρωτοφανείς θυσίες των πολιτών και μας φέρνει μπροστά ίσως σε νέα και σίγουρα σε όχι βραχυχρόνια παράταση των υπαρχόντων μέτρων.
Από καιρό τώρα, οι πάντες εκτός Ελλάδας προετοιμάζονται για τη διάδοχη κατάσταση η οποία, άσχετα με την τελική της μορφή, περιλαμβάνει ως πλειοψηφικό κυβερνητικό εταίρο, τον ΣΥΡΙΖΑ. Προετοιμάζονται και προετοιμάζουν. Όλους, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου. Άσχετα με το αν οι εκλογές γίνουν τώρα, τον Μάιο του ’15 ή στο τέλος της τετραετίας.
Κατά την άποψή μου, η επίσπευση της εκλογής ΠτΔ παραγγέλθηκε από τις ισχυρές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, καθώς κανένα άλλο σενάριο δεν εξασφάλιζε ικανό πολιτικό χρόνο και την απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα για την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων προκειμένου να βρεθεί λύση στο «Ελληνικό Πρόβλημα».
Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι ο όρος πολιτική σταθερότητα επ’ ουδενί ταυτίζεται με την κυβερνητική μονιμότητα. Κλίμα πολιτικής σταθερότητας μπορεί να δημιουργηθεί με την εκλογή ή την εγκαθίδρυση βιώσιμης κυβερνητικής πλειοψηφίας, άσχετα με το χρώμα ή τον προσανατολισμό αυτής. Ο οποιοσδήποτε συζητητής, επιθυμεί τα συμφωνηθέντα να ισχύσουν για όσο χρόνο σχεδιαστούν  Υπ’ αυτή την έννοια, τους δανειστές δεν τους ενδιαφέρει αν θα συζητήσουν με τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα και γι’ αυτό έχουν προετοιμαστεί και για τους δύο. Αυτό που αλλάζει κάθε φορά είναι η πιθανή έκβαση της συζήτησης και όχι η συζήτηση καθ’ εαυτή. Τα υπόλοιπα και όσα κυκλοφορούν στην ημεδαπή είναι για εγχώρια κατανάλωση από τους κομματικούς ακόλουθους.
Η επίσπευση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου τώρα, πυροδοτεί μια σειρά αντιδράσεων στην αγορά και στο πολιτικό σκηνικό, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το χρηματιστήριο θα πέσει και δεν θα μπορέσει να ανακάμψει εύκολα μέχρι το τέλος του έτους, ο βραχυχρόνιος εθνικός δανεισμός θα ακριβύνει και η εμπορική κίνηση θα κινηθεί χαμηλά και μάλλον πτωτικά. Αναμένεται ο εμπορικός κόσμος να δεχτεί τα απόνερα της πολιτικής των Βενιζέλου και Σαμαρά. Το σενάριο αυτό ενδέχεται να αλλάξει προσωρινά σε περίπτωση που διαφανεί ότι η παρούσα βουλή μπορεί να εκλέξει πρόεδρο. Σε βάθος διμήνου όμως, τα προβλήματα θα επανέλθουν εντονότερα και το πολιτικό κλίμα θα φορτιστεί επικίνδυνα όταν θα ξεκινήσει η συζήτηση για την επόμενη της παράτασης μέρα. Η ένταση θα κορυφωθεί την περίοδο που θα φτάνουν για ψήφιση στη βουλή τα μέτρα που θα συνοδεύσουν την Γραμμή Πιστωτικής Στήριξης.
Για να κάνουμε έναν αναχρονισμό πριν επιστρέψουμε στο παρόν, οι βουλευτές και τα κόμματα ή οι κινήσεις που θα έχουν στηρίξει την εκλογή προέδρου, θα βρεθούν τότε σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς θα πρέπει να δικαιολογήσουν τα καινούργια μέτρα. Να θυμούνται μόνο ότι καλώς ή κακώς, ο κόσμος έχει κουρασθεί από την συνεχή χρήση των επιθέτων «αναγκαία» και «τελευταία» και επίσης έχει πάψει να συγχωρεί. Κάθε φορά που θα επαναχρησιμοποιούνται, θα λειτουργούν σαν λιπαντικά στην διολίσθηση μεγαλύτερων τμημάτων πληθυσμού σε ακραίες πολιτικές επιλογές.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, μια μέρα μετά την πυροδότηση των εξελίξεων, και εφόσον οδηγηθούμε σε εκλογές στο πρώτο δεκαήμερο Φεβρουαρίου, το πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται – κατά την εκτίμησή μου – ως ακολούθως:
Η Νέα Δημοκρατία προβλέπεται να επιτύχει υψηλότατα ποσοστά εκλογικής συσπείρωσης και να απορροφήσει πρόσωπα, ομάδες και κόμματα τα οποία κινούνται είτε δεξιά της είτε αριστερά της. Ο φόβος της αριστεράς, για τον οποίο έγραφα στην εισαγωγή, λειτουργεί και θα λειτουργήσει ακόμα πιο έντονα ως μηχανισμός συνοχής. Η προοπτική νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και της θρυλούμενης καταστροφής που θα ακολουθήσει αυτή τη νίκη, θα οδηγήσει στην αγκαλιά του Σαμαρά, σημαντικό μέρος των από καιρό συντηρητικοποιημένων ψηφοφόρων του πάλαι πότε πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ (ή όπως αλλιώς θα λέγεται την ώρα της προσφυγής στις κάλπες) θα στριμωχτεί τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά αλλά και από όμορα πολιτικά κόμματα και θα δυσκολευτεί πολύ να συγκρατήσει τα εκλογικά του ποσοστά κοντά ή στο ύψος των ποσοστών που έλαβε στις τελευταίες ευρωεκλογές. Ο κυβερνητικός του εταίρος, είναι νομίζω σαφές ότι δεν θα το λυπηθεί και θα προσπαθήσει να το στραγγίξει με οποιονδήποτε τρόπο, τώρα που έχει απενοχοποιηθεί στα μάτια και στο μυαλό των ψηφοφόρων του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ δύσκολα θα χάσει την πρωτιά αλλά αν δεν καταφέρει να καθησυχάσει μερίδα των μετριοπαθών ψηφοφόρων, δύσκολα θα επιτύχει να πλησιάσει έστω την αυτοδυναμία και να εξασφαλίσει συμμαχίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Οι ΑνΕξΕλ θα δουν τα ποσοστά τους να εξανεμίζονται και θα κινηθούν στο επίπεδο του μπαίνω-δεν μπαίνω στη βουλή.
Η χρυσή αβγή και το ΚΚΕ (κανένας συμβολισμός δεν κρύβεται πίσω από την κοινή αναφορά) θα κινηθούν στα ίδια περίπου ποσοστά, εκεί γύρω στο 5 με 6 στα εκατό.
Το Ποτάμι θα παραμείνει ο άγνωστος Χ και πολλά θα εξαρτηθούν από την πυκνότητα και την ποιότητα των ψηφοδελτίων που θα κατεβάσει, με τα πιθανά ποσοστά του να κυμαίνονται από το 5 ως το 10 (κατά μέγιστο, λόγω έντονα πολωμένου κλίματος).
Τα υπόλοιπα κόμματα, όσα σωθούν από τη μαύρη τρύπα του δικομματισμού και της πόλωσης, θα κινηθούν στο όριο του στατιστικού λάθους, και κάτω από αυτό.

Το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί μετά από αυτά τα αποτελέσματα ή μετά ακόμα και από μια δεύτερη εκλογική διαδικασία, σχηματίζεται κυβέρνηση; Δεν είναι εύκολος ο σχηματισμός ούτε η εύρεση κυβερνητικής πλειοψηφίας. Είναι όμως σίγουρο ότι θα δρομολογηθούν τέτοιες διαδικασίες και θα ανοίξουν τέτοιες συζητήσεις που θα οδηγήσουν σε κατάρρευση «βεβαιοτήτων» και, τελικά, σε κυβέρνηση. Η Ευρώπη θα την περιμένει να ξεκινήσουν συζητήσεις. Ελπίζω αυτή τη φορά να οδηγήσουν σε πράξεις και κυβερνητικό έργο που θα εξασφαλίσει προϋποθέσεις ενός καλύτερου αύριο για την χώρα και για εμάς, τους πολίτες.