Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Για την Λάρισα μετά τον Τζανακούλη

Ήμουν ώμος, είπαν μερικοί, όταν κάλεσα τον Γιάννη τον Σάπκα να δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για το αξίωμα του Δημάρχου στις επόμενες εκλογές. Ωμοί είναι όσοι προσπαθούν να φυλακίσουν τις εξελίξεις σε “εργαστηριακό περιβάλλον” ώστε να ελέγξουν το αποτέλεσμα. Όσοι δηλαδή πιστεύουν ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να εξασφαλισθεί η επιθυμητή υποψηφιότητα ή το επιθυμητό “σχήμα”, πριν ο Γιάννης Σάπκας ανοίξει τις εξελίξεις.
Η δική μου ιδέα και πρόταση είναι απλή: παραίτηση Σάπκα από μια 3η διεκδίκηση,, διάλυση της παράταξης “Λαρισαίων Πόλις” και άνοιγμα της συζήτησης για τον Δήμο Λάρισας από μηδενική βάση.
Θέλοντας να συνεισφέρω σε μια τέτοια κατεύθυνση, βάζω 3 κυρίαρχα ζητήματα:
1ο . Την υπόθεση “χρίσμα”. Είναι γνωστή η θέση μου περί κομματικών υποψηφιοτήτων. Τις θεωρώ κομμάτι του αποτυχημένου μοντέλου διακυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα στη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται. Θεωρώ ότι η ομάδα η οποία θα αναλάβει την ευθύνη να ζητήσει την ψήφο των πολιτών στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα πρέπει να γνωστοποιήσει τις προθέσεις της από τώρα και να δηλώσει δημόσια ότι θα είναι παρούσα στις εκλογές άσχετα από χρίσματα και στηρίξεις.
2ο. Την ομάδα. Χρησιμοποίησα τη λέξη με πλήρη επίγνωση και κυριολεκτικά. Θεωρώ απαραίτητη την ύπαρξη μιας ομάδας τουλάχιστον 30 ατόμων η οποία θα σχεδιάσει, θα συζητήσει, θα εμπλουτίσει, θα προσαρμόσει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης του Δήμου. Είναι αυτονόητο ότι η ομάδα αυτή θα απαρτίσει τον κορμό του ψηφοδελτίου που θα διεκδικήσει τον Δήμο.
3ο. Τον επικεφαλής. Αυτός ο οποίος θα οδηγήσει την ομάδα στις επόμενες εκλογές δεν μπορεί ούτε να παραμένει “κρυφός” ούτε να γίνει αντικείμενο επιλογής της τελευταίας στιγμής. Μια τέτοια λογική ευνοεί μόνο τους μηχανορράφους και τους λάτρεις του παρασκηνίου και των παραγοντισμών. Οι λογικές του αριστερού παλαιοκομματισμού που γεννήθηκαν και αναπαράγονται στις αίθουσες των πανεπιστημίων είναι επίσης κομμάτι του φαύλου πολιτικού συστήματος που παρέσυρε τη χώρα στην αποτυχία. Ο επικεφαλής της ομάδας που ανεξάρτητα από κομματικά χρίσματα αλλά με βαθιά πολιτική δράση θα πάει στις εκλογές – και θα τις κερδίσει κατά την άποψή μου – πρέπει να είναι γνωστός από σήμερα.
Κλείνοντας την σύντομη παρέμβασή μου, ξεκαθαρίζω ότι η σταθερή και αδιαπραγμάτευτη απόφασή μου να μη συμμετέχω σε εκλογικές διαδικασίες ποτέ στο μέλλον κάνει νομίζω φανερή την καθαρότητα των προτάσεών μου σε επίπεδο προθέσεων: δεν επιδιώκω τίποτα και το μόνο μου κίνητρο είναι η αγάπη μου προς την τοπική αυτοδιοίκηση. 

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Ήρωες για μια μέρα, για πάντα ήρωες.

Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδία
και με τυφλή μανία, ξέσκιζα τον εχθρό.

Τώρα με χειρουργεί, μια αλλήθωρη νεολαία
μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική. 

Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα
όποιος τους θέλει αντάμα πληρώνει ακριβά

Εξαργύρωσαν, λέει, την συμμετοχή τους στο Πολυτεχνείο. Έτσι μάθανε και εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια. Όπως εξαργυρώνουν τη συμμετοχή στο Big Brother, νομίζουν, έτσι εξαργυρώνεται και η συμμετοχή στο Πολυτεχνείο. Τι θαρρούν ότι ήταν Εκείνες οι Μέρες; Ένα μεγάλο rave party;
Εκείνες οι Μέρες μύριζαν θάνατο. Μύριζαν φυλακές και ξύλο πολύ. Μύριζαν βασανιστήρια σε υγρά υπόγεια και τρέξιμο κι αγωνία. Όχι αγωνία για το αν θα κερδίσει ο ΠΑΟΚ αλλά αν αύριο θα είσαι ζωντανός κι ελεύθερος.
Εκείνες οι Μέρες μύριζαν φόβο και πανικό κι απόρριψη. Ελάχιστοι ήσαν όσοι στάθηκαν στο πλευρό εκείνων των παιδιών. Ελάχιστοι ήσαν οι πατριώτες που σήκωσαν το βλέμμα κόντρα στα όπλα και στη βία.
Ένα τσούρμο παιδιά, ένα τσούρμο άγιοι, μια χούφτα ήρωες που ανέλαβαν την υποχρέωση απέναντι στην Ιστορία της Ελλάδας να αποκαταστήσουν την τιμή της και το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο: έγραψαν σελίδες έτσι όπως μόνο στα Βιβλία της Ιστορίας γράφονται: με Φως και Αίμα.
Πως το εξαργυρώνεις ΑΥΤΟ; Θα πάψει ποτέ η Μαρία, ο Κώστας, ο Μήτσος να είναι η Μαρία του Πολυτεχνείου, ο Κώστας του Πολυτεχνείου, ο Μήτσος του Πολυτεχνείου; Ότι κι αν έκανε από εκεί και πέρα μέχρι σήμερα, ό,τι κι αν κάνει αύριο, τα πάντα και για πάντα θα βρίσκονται κάτω από το δυσθεώρητο μέγεθος της ηρωικής πράξης τους 37 Νοέμβρηδες πίσω.
Όσο γι' αυτούς που λένε : καλύτερα σύντροφε που έφυγες νωρίς, ας ψάξουν να βρουν τη μάνα του Διομήδη του Κομνηνού να της το πουν. Τη μάνα που της στέρησαν την αγκαλιά της, το φως της, τον Ήλιο της.
Η έλλειψη σεβασμού χαρακτηρίζει λαούς που οδεύουν στο χαμό τους. Ας μην το ξεχνούν αυτό όσοι με περισσή ευκολία επιδίδονται σε ασκήσεις κριτικής απέναντι στη “γενιά του Πολυτεχνείου”

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Στις εκλογές του Νοέμβρη, ψηφίζω Γιώργο Ζαούτσο

Μπορεί τους αγώνες να τους δίνουν, και να τους κερδίζουν ή να τους χάνουν, ομάδες αλλά την ιστορία τη γράφουν παρέες και πρόσωπα. Σε καιρούς δύσκολους δεν είναι εύκολο κάποιος να δείξει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αλλά σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να ακολουθήσουμε δρόμους, τακτικές και πολιτικές που οδήγησαν την κοινωνία και την πολιτεία στο σημείο που σήμερα βρίσκεται.
Στις Δημοτικές Αρχές που θα αναδειχθούν μέσα από τις εκλογές του Νοέμβρη έχουμε ανάγκη από πρόσωπα που γράφουν ιστορία. Από πρόσωπα που ακολουθούν πορείες καθαρές, ανιδιοτελείς. Από πρόσωπα που ξέρουν να αγωνίζονται, να τιμούν, να προσφέρουν.
Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι ο Γιώργος Ζαούτσος. Δεν είναι παρά 3 χρόνια που ο Γιώργος με τιμά με τη φιλία του και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα μου έμαθε πολλά και περάσαμε μαζί περισσότερα.
Ο Γιώργος είναι φτιαγμένος από εκείνη την πάστα ανθρώπων που ξέρουν να μάχονται και να κερδίζουν. Για τον Γιώργο κανείς αγώνας δεν είναι μάταιος ούτε όταν χρειάζεται να σταθεί απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας και διαπλοκής. Το απέδειξε στις μάχες του για τον Πηνειό, για το Περιβάλλον, για τα σχολειά της γειτονιάς του, για τα προβλήματα των κατοίκων στα Ταμπάκικα, για την ζωή σε ολόκληρη το Νομό.
Σε όσους λοιπόν με ρωτούν τι ψηφίζω στις εκλογές του Νοέμβρη, απαντώ Γιώργο Ζαούτσο. Γιατί δεν πρόκειται να προδώσει κανέναν. Γιατί θα αγωνιστεί για το πρόβλημα του κάθε δημότη σαν να είναι δικό του πρόβλημα. Γιατί είναι αποτελεσματικός. Γιατί είναι έντιμος, καθαρός, ιδεαλιστής. Γιατί αξίζει να εκπροσωπήσει την πόλη και τους πολίτες της. 

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Η λυματολάσπη ευρέθη, stop


Η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία εχάθη, η αξιοπιστία της Νομαρχιακής Αρχής Εχάθη

Το κάνετε λάθος κύριοι



Έχω πει πολλές φορές ότι οι πολιτικοί δεν κρίνονται από τις καλές τους προθέσεις αλλά από τις πράξεις και τα αποτελέσματα. Έχω πει επίσης ότι η καλύτερη πολιτική απόφαση μπορεί να οδηγηθεί σε πλήρη και μάλιστα παταγώδη αποτυχία εάν δεν έχεις φροντίσει να δομήσεις τον μηχανισμό εκείνο που θα την στηρίξει και θα την υλοποιήσει.
Αυτό που έζησα σήμερα δικαιώνει πλήρως το σκεπτικό μου και τον σκεπτικισμό μου και θέτει σε αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα και την βιωσιμότητα των κυβερνητικών μέτρων σε ότι αφορά την απαγόρευση του καπνίσματος. Το χειρότερο: το θέμα πλέον δεν αφορά απλά μια καταγγελία αλλά κατά πόσο ένα ολόκληρο “σύστημα” λειτουργεί με τον Πολίτη και για τον Πολίτη ή απλά μισθοσυντηρείται σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας.
Έκανα μια επώνυμη καταγγελία στις 7 Οκτωβρίου 2010 στις 22:51 στο 1142 για κάπνισμα μέσα σε Bar. Την καταγγελία καταχώρησε η κυρία Ρ.Χ. Η οποία σε ερώτησή μου πως θα μπορέσω να παρακολουθήσω την εξέλιξη της καταγγελίας μου, με παρέπεμψε στο Υπουργείο Υγείας και μάλιστα στους Επιθεωρητές Υγείας. Επειδή δεν ήξερα που να απευθυνθώ, σήμερα το πρωί επικοινώνησα ξανά με το 1142 και ο κύριος Π.Κ. Προσπάθησε να μου πει ότι δεν υπάρχει τρόπος να παρακολουθήσω την εξέλιξη της καταγγελίας μου. Στην “απειλή” μου ότι όλα αυτά θα δουν το φως της δημοσιότητας με σύνδεσε με κάποια κυρία η οποία κατάλαβα ότι ήταν η κ.Θ, υπεύθυνη για τη λειτουργία του 1142. Η κυρία αυτή με διαβεβαίωσε ότι η καταγγελία μου έχει διαβιβασθεί ηλεκτρονικά στο Υπουργείο Υγείας και μου έδωσε τον αριθμό του τηλεφωνικού κέντρου για να ζητήσω τους Επιθεωρητές Υγείας.
Το έκανα και αφού εξήγησα τι θέλω σε τρία διαφορετικά πρόσωπα η κυρία Λ. Μου είπε ότι οι Επιθεωρητές Υγείας δεν εξετάζουν καταγγελίες και ότι αυτές δεν διαβιβάζονται σε αυτούς από το 1142 (!!!!) όταν την πληροφόρησα ότι σε αυτούς με παρέπεμψαν από το 1142, προσπάθησε να δικαιολογήσει τους συναδέλφους της λέγοντας ότι κάποια παρανόηση θα έγινε και ότι όταν εγώ είπα ότι ψεύδονται “βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα”. Μου είπε τέλος ότι αυτοί ασχολούνται μόνο σε 2ο βαθμό με καταγγελίες.
Μερικές φορές μπορώ να γίνω εκνευριστικά επίμονος και σήμερα ήταν η ιδανική μέρα... Επανήλθα στο 1142, και ζήτησα να μιλήσω με την κ. Θ. ειδάλλως η μικρή μας περιπέτεια θα είχε πολύ πιο άσχημη κατάληξη. Όταν επιτέλους μίλησα μαζί της διαπίστωσα ότι δεν ήταν η ίδια που πριν είχαμε μιλήσει...
Η κυρία Θ. Μου είπε λοιπόν ότι “τα κορίτσια” είχαν κάνει λάθος, ότι οι καταγγελίες διαβιβάζονται στην Δημοτική Αστυνομία και ότι και η δική μου είχε σταλεί με mail εκεί. Καταλαβαίνω από τον τόνο της φωνής πότε ένας άνθρωπος προσπαθεί να κουκουλώσει παραλείψεις συναδέλφων του... Απαίτησα να μου προωθήσει το μέιλ και της ζήτησα έστω να μου πει τα στοιχεία της καταγγελίας μου. Στάθηκε αδύνατο να τα βρει και φανερά ενοχλημένη με το θέμα μου ζήτησε λίγο χρόνο.
Σε περίπου 20 λεπτά μου τηλεφώνησε. Είχε όντως βρει την καταγγελία μου, ανώνυμη και μη προωθημένη. Μου ζήτησε συμπληρωματικά στοιχεία εξηγώντας μου πόση σημασία είχαν και αφού ζήτησε συγνώμη, δεσμεύτηκε να παρακολουθήσει προσωπικά και να με ενημερώνει για την καταγγελία.
Είναι φανερό ότι το σύστημα πάσχει και πάσχει ακριβώς στις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας: στην αδιαφορία των υπαλλήλων, στην μη αξιολόγησή τους, στην τάση ορισμένων να ερμηνεύουν το νόμο και να τον εφαρμόζουν μόνο αν τους αρέσει, στην απόφαση άλλων να είναι δικαστές και όχι ελεγκτές, στην προσέγγιση της καταγγελίας σαν ρουφιανιά, στην αδυναμία του νομοθέτη ή της πολιτείας να προβλέψει μηχανισμούς εφαρμογής του νόμου.
Ερωτώ δημόσια τον τωρινό Υπουργό Υγείας αν νομίζει ότι ο κάθε πολίτης θα κάνει ό,τι έκανα εγώ ή θα πει ότι όλα είναι μια απάτη και δεν θα ασχοληθεί ξανά με καταγγελίες.
Ερωτώ δημόσια όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες αν περιμένουν από τους πολίτες να καταγγείλουν οικονομικά, περιβαλλοντικά, ποινικά αδικήματα όταν η στάση της Πολιτείας είναι τέτοια.
Ερωτώ δημόσια όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες αν πιστεύουν οι ίδιοι στα νομοθετήματα τους ή απλά αναγκάζονται για λόγους εναρμόνισης με το κοινοτικό δίκαιο να υιοθετούν απόψεις.



Κύριοι, προσέξτε το βηματισμό σας. Η χώρα περνά μέσα από σκοτεινό τούνελ. Εάν εσείς σκονταφτετε στα εύκολα, πως να σας εμπιστευτώ να μας περάσετε σώους από τα δύσκολα;


Όλα τα ονόματα στη διάθεση των αρμοδίων

1142 Duende str.

Duende

Όμορφο περιβάλλον, δίπλα στο μουσείο της Ακρόπολης και στον σταθμό του μετρό. Τζιραίων 2 και Δ. Αρεοπαγίτου 2. Μικρό μεν αλλά ζεστό με καλή μπάρα και τραπεζάκια άνετα. Με το που μπήκα, μου άρεσε. Μου έκανε “κλικ” και το όνομα : DUENDE. Όταν δε παρατήρησα – ευτυχώς πριν παραγγείλω – ότι στην κάβα του έχει και Tullamore Dew, είπα “βρήκα το στέκι μου”. Κόσμος που δεν κάνει αισθητή την παρουσία του με φωνές, μουσική διακριτική - Latin Jazz και Ιταλικά κυρίως όσο ήμουν εκεί.
Η μπαργούμαν εξυπηρετική όσο πρέπει, μας οδήγησε στην μπάρα αφού τα τραπεζάκια είναι για φαγητό! Κι άλλη έκπληξη! Έχω στέκι, σκεφτόμουν, όταν μια κοπέλα έφερε το τασάκι που είχε δανειστεί. Κάπνιζε στο πεζοδρόμιο. Αυτό είναι το τέλειο μέρος, σκέφτηκα. Τα έχει όλα!
Ξαφνικά, βλέπω καπνό στο ένα από τα τραπέζια. Μια κοπελίτσα κάπνιζε αδιάφορα. Έσκυψα στην μπαργούμαν:
    • Συγνώμη, η κοπελιά καπνίζει....
    • Να σας φέρω τασάκι;
    • Όχι, δεν καπνίζω...
    • Ξέρετε η διεύθυνση του μπαρ το επιτρέπει αν ο πελάτης.....
    • Ναι, αλλά η άλλη κοπελιά προηγουμένως βγήκε έξω...
Ανασήκωσε τους ώμους απολογητικά...

Είπα, δεν θα χαλάσω τη βραδιά μου και παράγγειλα δεύτερο ποτό. Σύντομα, ένα ζευγάρι στην άλλη γωνία της μπάρας άναψε τσιγάρο αφού είδαν ότι κανείς δεν έλεγε τίποτα. Επέμενα να κάνω υπομονή για χάρη της παρέας μου και της βραδιάς. Κάποιος νεαρός δίπλα μου διαμαρτυρήθηκε στον ιδιοκτήτη (;) αλλά δεν πήρε απάντηση.
Η ώρα περνούσε, κι εγω κέρδιζα με υπομονή την βραδιά μου.
Φουριόζος μπαίνει ο τύπος, γνωστός θαμώνας του μαγαζιού από όσα κατάλαβα...
    • Κουφόβραση έξω, αστειεύτηκε, τρίβοντας τα χέρια του να ζεσταθούν...
Κάθισε ακριβώς απέναντί μου στη γωνία του μπαρ, έβγαλε την καπνοσακούλα του, κοίταξε την μπάργουμαν, είπε ένα “Επιτρέπεται, ε” και άρχισε να στρίβει... Αντέτεινα φωναχτά πλέον ότι απαγορεύεται και συμμορφώθηκε γκρινιάζοντας. Σε λίγο ήρθε και η παρέα του που πριν καλά – καλά καθίσει, έβγαλε τσιγάρο. Μετά από ψιθύρους, σηκώθηκε να βγει έξω.
  • Που πας; του φώναξε ο μαγαζάτορας
  • Έξω, διαμαρτύρονται... είπε δείχνοντας προς το μέρος μου.
  • Ξέρεις, δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι το παθητικό κάπνισμα βλάπτει...
άρχισε τις ψευτοεπιστημονικές μαλακίες ο τύπος...
Ίσως, φίλε μου, το παθητικό κάπνισμα να μη βλάπτει, βλάπτει όμως η παθητική παρακολούθηση της εν ψυχρώ παραβίασης των νόμων.
Πήρα τηλέφωνο το 1142.
Το λέω χωρίς να αισθάνομαι καμιά ντροπή:
ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑ ΣΤΟ 1142 ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΔΩΣΑ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΑΛΥΠΗΤΑ
Κι αισθάνθηκα περήφανος γι' αυτό.
Γιατί μέσα στο μαγαζί του ήταν 19 πελάτες.
2 κοπελίτσες βγήκαν έξω στο κρύο 3 φορές να κάνουν τσιγάρο
12 θαμώνες δεν κάπνιζαν
Για 5 άρρωστους, ο τύπος προτίμησε να με ειρωνευτεί, παρά το γεγονός ότι είχα ζητήσει από το προσωπικό του και τους πελάτες του να με σεβαστούν.

Η μικρή περιπέτεια του 1142

    • Καλησπέρα, μια καταγγελία θέλω να κάνω..
    • Πείτε μου το όνομά σας...
    • Παντελή Μήτσιου με λένε, αλλά δεν είναι ανώνυμες οι καταγγελίες;
    • Ναι, αλλά αν θέλετε δίνετε το όνομά σας...
    • Αγάπη μου, εσύ δε μου τόπες, μου το ζήτησες...
    • Ξέρετε είναι καλύτερα έτσι...
    • Άστο, γλυκειά μου, δεν τόχεις.. (ναι ήμουν κουρδισμένος)... Γράψε σε παρακαλώ... Τζιραίων 2, κάθετος στην Αρεοπαγίτου, δίπλα στους στήλους... στο σταθμό του μετρό στην Ακρόπολη....
    • Ποια περιοχή;
    • Δεν ξέρω αγάπη μου, δεν θα σε πάω κι από το χέρι...
    • Εντάξει κύριε, το έγραψα...
    • Πως μπορώ να παρακολουθήσω την εξέλιξη της καταγγελίας μου;
    • Να πάρετε αύριο στο Υπουργείο Υγείας να μάθετε κύριε.
    • Θα μάθω αγάπη μου, το όνομά σου;
    • Χριστοπούλου κύριε...
    • Χριστοπούλου τι;
    • Ρούλα κύριε...
Θα μάθω Ρούλα μου, τι έγινε με την καταγγελία μου. Εν ανάγκη θα ξαναπάω στο Duende για το γαμημένο το Tullamore Due και την ατμόσφαιρα που δεν θα μου τη στερήσουν ο κυρ Αλέξανδρος και τα κολλήμματά του



      Σε μια χώρα που αδυνατεί να επιβάλει την απαγόρευση του καπνίσματος, περιμένουμε την σύλληψη του φοροφυγά; Ποιος θα τον δώσει από αυτούς που τον ξέρουν; Ποιος επαναστάτης του κώλου θα πάρει το ρίσκο (;!;!;!) να φερθεί σαν πολίτης; Ποιος θα σταθεί όρθιος απέναντι στον φασισμό των παρανόμων; Προσωπικά θα το κάνω ξανά και ξανά και ξανά. 
      Καληνύχτα σε καπνιστές και μη. Κυρ Αλέκο, .εμαθα ότι το παθητικό πρόστιμο δεν βλάπτει καθόλου την υγεία μου.

Update: Σήμερα το πρωϊ τηλεφώνησα στο 1142 και ζήτησα να ενημερωθώ για την πορεία της καταγγελίας μου. Ένας νεαρός μου απάντησε ότι δεν υπάρχει τρόπος να ενημερωθώ και μου είπε να περάσω από το μαγαζί να μάθω τι έγινε. "Αν δεν καπνίζουν, πά να πει ότι έγινε ο έλεγχος" λέει!!! Δεν υπήρχε λόγος να προσπαθήσω να του αποδείξω το μέγεθος της βλακείας που ξεστόμισε. Στην επιμονή μου, μου δήλωσε ότι δεν υπάρχει τρόπος να παρακολουθήσω την πορεία της καταγγελίας μου. Τον ρώτησαν ειναι σίγουρος γι' αυτό που μου λέει και είπε ναι. Την ώρα που του έλεγα ότι θα δημοσιοποιήσω την άποψη αυτη με το όνομά του, άρχισε να φωνάζει "περιμένετε, μην κλέινετε" και με παρέπεμψε στην υπεύθυνη του 1142. Η κυρία Θεοχάρη μου είπε ότι η καταγγελία μου διαβιβάστηκε σήμερα το πρωϊ ηλεκτρονικά στο σώμα επιθεωρητών και μου έδωσε το τηλεφωνικό κέντρο του Υπουργείου Υγείας ώστε να μάθω περισσότερα.

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Γρίφος με τη λυματολάσπη

Τις μέρες αυτές ίσως στη Λάρισα να γίνεται πράξη η απόφαση της Νομαρχίας για αναστολή λειτουργίας της κεραμοποιίας "ΒΙΟΚΕΡΑΛ" για σωρεία περιβαλλοντικών παραβάσεων. Αυτό όμως με το οποίο δεν γνωρίζω αν ασχολείται κανείς είναι τι θα γίνει με τις τεράστιες ποσότητες ξηρής λυματολάσπης οι οποίες εξακολουθούν να είναι αποθηκευμένες χύμα στον περίβολο του εργοστασίου. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο, να μην πω τραγικό να κλείνει το εργοστάσιο επειδή είχε πεταμένη τη λυματολάσπη αλλά αυτή να παραμένει χύμα. Τι νόημα έχει τότε το κλείσιμο του εργοστασίου αν το πρόβλημα παραμένει; Έχει απάντηση κανείς; Έχει σκεφθεί κανείς τι θα γίνει με τη λυματολάσπη; Θα μεταφερθεί αλλού; Κι αν ναι, με ποιανού έξοδα και που θα πάει;  Θα πάει στο τσιμεντάδικο της ΑΓΕΤ στο Βόλο; Απ' όσα γνωρίζω, δεν έχει άδεια να καίει λυματολάσπη....

Μιας και η κουβέντα για τσιμεντάδικα, αν η κρίση στην οικοδομή αγγίξει τη λειτουργία του Τιτάνα, στους φιλόξενους κλιβάνους του οποίου καίγεται η μεγαλύτερη ποσότητα της λυματολάσπης της Ψυττάλειας, τι θα τους κάνουμε τους τεράστιους όγκους που καθημερινά παράγει το ΚΕΛ Ψυαττάλειας; Η μεταφορά στη Γερμανία κοστίζει...

Γρίφοι που το ΥΠΕΚΑ και οι υπηρεσίες του πρέπει να απαντήσουν....


Update!  Μόλις με πληροφόρησαν ότι η λυματολάσπη από τη ΒΙΟΚΕΡΑΛ έχει εξαφανιστεί! Μπράβο... και προς τα που πήγε, υποχρεούμεθα να ρωτήσουμε... έτσι για να τη συνοδεύουν οι ευχές μας...

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Hellas On Line : ο πελάτης είναι σκουπίδι ;

Τον Απρίλιο του 2010 ζήτησα την αλλαγή ενός πακέτου στην HOL από φοιτητικό σε double play απεριόριστο, ήτοι adsl internet έως 24 Mbps και απεριόριστες εθνικές κλήσεις σε σταθερά. Κόστος πακέτου; περίπου 40 € μηνιαία. Τον εξοπλισμό (ασύρματο router και τα λοιπά) δεν τον παρέλαβα ποτέ. Στις 27 Σεπτεμβρίου, αφού είχα πληρώσει όλες μου τις οφειλές προς την HOL (τουλάχιστον αυτές για τις οποίες ήμουν ενήμερος) τηλεφώνησα στο 13844 και ζήτησα την αλλαγή πακέτου και την επαναποστολή του εξοπλισμού που δεν είχα παραλάβει ποτέ.

Σημειωτέον ότι επί 5 μήνες, χρεωνόμουν για υπηρεσία την οποία δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω λόγω έλλειψης εξοπλισμού.

Αφού μίλησα με τουλάχιστον 4 ή 5 (δεν θυμάμαι) υπαλλήλους εκείνη την ημέρα, τελικά, κάποια κοπέλα με πληροφόρησε ότι από την επόμενη (δηλαδή την Τρίτη, αφού είχα μιλήσει Δευτέρα) θα ίσχυε η αλλαγή του πακέτου (από 40 στα 25 € μηνιαία) και μέχρι την Παρασκευή το αργότερο θα παραλάμβανα τον εξοπλισμό.

Η Παρασκευή πέρασε χωρίς να φανεί εξοπλισμός πράγμα που με οδήγησε σήμερα το πρωϊ να επικοινωνήσω ξανά με την Hellas On Line....

Είχα μια καθ' όλα δυσάρεστη συζήτηση με την κ. Π....δου (το όνομά της στη διάθεση των αρμοδίων). Η εν λόγω κυρία, εκπρόσωπος της εταιρείας (αφού αναγκάστηκα να υψώσω τη φωνή μου) μου δήλωσε ότι η αλλαγή στο πακέτο δεν έγινε ποτέ “λόγω τεχνικών προβλημάτων” και ότι ο εξοπλισμός δεν απεστάλη. Στις επίμονες ερωτήσεις μου να μου πει πότε αυτό θα γίνει μου απαντούσε ηλιθίως “εντός των επόμενων ημερών”. Της αντέτεινα ότι ΑΥΤΟ δεν είναι απάντηση σοβαρής εταιρείας αλλά χαρτορίχτρας ή καφετζούς του παλιού καιρού, όπου ο χρόνος είχε ως μονάδα μέτρησης το “τέρμινο”.

Παρά τις εκκλήσεις που εναλλάσσονταν με φωνές και απειλές, δεν κατέστη δυνατό να μάθω εντός ΠΟΣΩΝ έστω στο περίπου ημερών θα σταματήσουν να μου πουλάνε ένα προϊόν που δεν θέλω βρε αδερφέ!!!! Βέβαια, μου πρότεινε μια λύση: να κάνω αίτηση πίστωσης του λογαριασμού μου με κάποιο ποσό αφού ποτέ δεν έκανα χρήση των υπηρεσιών τους... προσέξτε: ΑΙΤΗΣΗ... η οποία μπορεί να εγκριθεί, μπορεί να απορριφθεί. Μπορεί να εγκριθεί για 5 € μπορεί για 100 € ... Αυτό θα το αποφασίσουν οι της HOL που μέχρι σήμερα με κοροϊδεύουν. Βέβαια, την αίτηση μπορώ να την κάνω αφού παραλάβω τον εξοπλισμό!!!!!
Εν κατακλείδι: τον εξοπλισμό σας δεν τον θέλω κύριοι. Ούτε συνεργασία μαζί σας. Σας καταγγέλλω στο ελληνικό καταναλωτικό κοινό, σην Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών, στα αρμόδια Υπουργεία.

Εταιρείες που δρούν με αυτόν τον τρόπο ντροπιάζουν το επιχειρείν και αξίζουν την περιφρόνηση του καταναλωτικού κοινού διότι το πανελλήνιο δίκτυό τους, προφανώς το έχτισαν στις πλάτες των πελατών τους....

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Το παράσιτο

Είναι ανασφαλής, γι΄ αυτό αναζητά πάντα δικαιολογίες για τις αποτυχίες του και ευθύνες στους άλλους. Οι επιτυχημένοι και όσοι έκαναν όσα αυτός δεν μπόρεσε είναι πάντοτε “λαμόγια” και μαφιόζοι.
Παριστάνει τον άνετο αλλά δεν είναι και φαίνεται. Τα “μεγάλα γραφεία” στην “καλή περιοχή” δεν αρκούν για να δώσουν φινίρισμα στην προσωπικότητα που κουτσαίνει πολύ για να μπορέσει να κρυφτεί. Έμαθε τα εύκολα, όπως το casual ύφος αλλά τα δύσκολα θέλουν εσωτερική ισορροπία, σιγουριά, έμφυτη δύναμη κι αυτά δεν τα μαθαίνεις, τα έχεις. Αυτός δεν τα έχει και το δείχνει τις πλέον ακατάλληλες στιγμές. Εκεί χάνει τις σημαντικότερες ίσως μάχες. Μάχες που πολλές φορές ήταν κερδισμένες ή δεν έπρεπε καν να δοθούν. Βέβαια, έχει πάντα έτοιμη τη δικαιολογία: “με πολεμάνε οι δυνατοί γιατί με φοβούνται”. Οι δυνατοί φυσικά αγνοούν την ύπαρξή του κι όσοι τον γνωρίζουν αδιαφορούν για τις κινήσεις του.
Προσπαθεί να αντλήσει δύναμη από γνωριμίες με φίλους (όλοι “κολλητοί”) που είναι κοντά στον ξάδερφο ή το μπατζανάκη κάποιου “δυνατού”. Μπορεί να ξεγελάσει συνήθως όσους είναι κάτω από αυτόν (αν και αμφιβάλλω) και αυτό τον κάνει να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει το ίδιο και με τους πάνω ώστε να ανέβει. Δεν ξέρω στις πόσες σφαλιάρες θα παραιτηθεί, δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα ώστε να κάνω στατιστικά αποδεκτή πρόβλεψη. Είμαι βέβαιος όμως ότι θα κοροϊδέψει πολλούς προσπαθώντας.
Αυτός είναι ο παρασιτικός επιχειρηματίας του 2010 που κάνει συνήθως deals σχετικά με την “πράσινη ανάπτυξη” αν και το μόνο πράσινο που γνωρίζει είναι το κουτόχορτο που ελπίζει να τρώνε τα θύματά του. 

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Τα χρίσματα που καίνε

Αν υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα τον Σεπτέμβρη του 2010 στην Ελλάδα είναι ότι κάτι (ποσοτικά) μεγάλο γκρεμίστηκε. Το μαρτυρούν κραυγαλέα τα ερείπια που παρατηρεί κανείς γύρω του καθώς και η αστεία αιώρηση στο κενό μερικών «ινστιτούτων» του παρελθόντος που νομίζουν ότι έχουν σωθεί ή ελπίζουν να γλιτώσουν. Η πτώση των τελευταίων ίσως είναι η πιο επώδυνη.
Το να κάνεις εκλογές μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο είναι λίγο σαν να περπατάς σε ναρκοπέδιο και απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες. Ικανότητες που ούτε τα πολιτικά στελέχη πρώτης γραμμής των κομματικών επιτελείων δείχνουν να έχουν (τουλάχιστον αυτά που ασχολούνται με τις επερχόμενες εκλογές στην αυτοδιοίκηση) ούτε η πλειοψηφία των προβεβλημένων υποψηφίων σε αυτές. Το όλο σκηνικό αποκτά ίσως σουρεαλιστικές διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ότι οι νέοι άρχοντες θα διοικήσουν σε ένα νέο γεωγραφικό τοπίο με ένα εντελώς διαφορετικό νομοθετικό πλαίσιο σε μια συγκυρία πρωτόγνωρη, δύσκολη με πρωτοφανείς προκλήσεις.
Έχει ειπωθεί από πολλούς ότι η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν ο χώρος στον οποίο η διαφθορά και η καταπάτηση της έννοιας της νομιμότητας πήρε τρομακτικές διαστάσεις και είναι ακριβώς έτσι. Αν λοιπόν κανείς έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα και επιθυμεί την έξοδο από αυτήν με τέτοιο τρόπο ώστε το μέλλον να είναι καλύτερο, το πρώτο που θα πρέπει να κάνει είναι να αποκοπεί εντελώς από το παρελθόν, ειδικά σε ότι αφορά πρόσωπα και πολιτικές που συνέβαλαν στην καταστροφή.
Αυτά όμως είναι ευχές και ελπίδες που ουδεμία ή ελάχιστη σχέση έχουν με την πολιτική πρακτική. Τα κόμματα επιλέγουν υποψήφιους τώρα και οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν σε λιγότερο από 2 μήνες. Εκτός από το ΚΚΕ που ουσιαστικά διορίζει υποψήφιους και λειτουργεί ανεξάρτητα από την πολιτική επικαιρότητα, σε όλους τους άλλους κομματικούς χώρους υπήρξαν μικρότερα η μεγαλύτερα προβλήματα με σοβαρότερα αυτά στο μόρφωμα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ. Η περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν μπορεί να αποσχολήσει καμια σοβαρή πολιτική ανάλυση. Άλλες επιστήμες πρέπει να ασχοληθούν με αυτή.
Ιδιαίτερης μνείας χρήζει η περίπτωση του κυβερνώντος κόμματος. Είχε την ωριμότητα να προβεί σε μια εκ βάθρων αλλαγή του τοπίου στον αυτοδιοικητικό χώρο, είχε τη βούληση να βάλει νέους κανόνες, να διαγράψει νέα πορεία κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και κόντρα σε κατεστημένες νοοτροπίες. Το έκανε με απόλυτη επιτυχία! Περίμενε κανείς να δείξει την ίδια ωριμότητα και ανάλογου επιπέδου πολιτική κρίση στη διαδικασία υλοποίησης της πολιτικής του. Φευ!

Σε συγκυρίες σαν αυτή που ζούμε, η πλειοψηφία των ανθρώπων αργεί να «ξεκινήσει» μια νέα πορεία προς τα μπρος. Στέκεται για καιρό στα ερείπια της καταστροφής και περιφέρεται ανάμεσα στην αυτολύπηση, την οργή κατά πάντων και ειδικά κατά των εξουσιών, το κλάμα. Είναι ίδιο της ανθρώπινης φύσης αυτό. Λίγοι θα βρεθούν οι οποίοι θα αποφασίσουν να «καταπιούν» την τραγωδία και να στρέψουν το βλέμμα τους στο αύριο. Είναι επίσης ίδιο της φύσης μετά από λίγο, σταδιακά αυτούς τους λίγους να αρχίσουν να τους ακολουθούν και άλλοι ώσπου όλοι να επανέλθουν. Νόμος της επιβίωσης.
(Ανάμεσα σε αυτούς οι οποίοι «βλέπουν μπροστά» υπάρχουν μερικοί οι οποίοι αυτό που θέλουν και επιδιώκουν είναι να χτίσουν ένα αντίγραφο αυτού που γκρεμίστηκε. Είναι οι πιο επικίνδυνοι. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που ξέρουν ότι δεν λύνεις προβλήματα με τις μεθόδους που τα δημιούργησαν).
Τον Νοέμβρη, την εποχή που ο κόσμος θα είναι στις κάλπες, το τοπίο θα είναι μέσα στη σκόνη της καταστροφής καθώς θα εξακολουθεί ο κόσμος γύρω μας να γκρεμίζεται και μάλιστα με πάταγο. Αφού λοιπόν όλοι σχεδόν θα είναι κατά των εξουσιών, σε τι προσβλέπει το κυβερνών κόμμα και ακολούθησε την πεπατημένη στην διαδικασία επιλογής των υποψηφίων και στην χρισματοδότηση;
Δεν θα μπορούσε να καταθέσει ένα αυτοδιοικητικό μανιφέστο στο οποίο θα περιέγραφε σε αδρές γραμμές τα χαρακτηριστικά ενός ιδανικού υποψήφιου δημάρχου ή περιφερειάρχη αλλά και το πλαίσιο διοίκησης ενός δήμου ή περιφέρειας και στο τέλος να καλέσει τους ψηφοφόρους του να επιλέξουν αυτόν που πλησιάζει περισσότερο σε αυτή την εικόνα;
Περίμενα από το ΠΑΣΟΚ αυτή την τόλμη γιατί κάποιοι έδειξαν ότι τολμούν. Φαίνεται όμως ότι επικράτησαν στις τελικές επιλογές όσοι θέλουν να αναπαράγουν ακριβώς το σύστημα που μας οδήγησε στις με αβέβαιη έκβαση και επώδυνες για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού και της πατρίδας περιπέτειες. Με τον τρόπο αυτό μπορεί τελικά να «καούν» και επιλογές που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν ιδανικές. 

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Όλα είναι ζήτημα παιδείας και άλλα βαυκαλιστικά....

  • Στην Ελβετία κανείς δεν πετά χαρτάκι στο δρόμο!
  • Στη Γερμανία κανείς δεν παρκάρει στα πεζοδρόμια!
  • Στην Ολλανδία, αυτό, στην Αυστρία το άλλο, στο Βέλγιο το τρίτο κ.ο.κ.
Στην Ελλάδα γιατί ο καθένας παρκάρει στα πεζοδρόμια, τρέχει στους πεζόδρομους με το μηχανάκι, πετάει τα σκουπίδια από τον δεύτερο, αφήνει τα μπάζα του προσεκτικά έξω από τη μάντρα του σπιτιού σου, χτίζει όπως θέλει, κάνει ότι νομίζει;
Όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως έχουν κάνει αυτή τη συζήτηση και σίγουρα περισσότερο από μια φορά. Σχεδόν όλοι οι οι Έλληνες απορούν και εξίστανται με την αδιανόητη και ακατανόητη αυτή συμπεριφορά (λέω σχεδόν όλοι γιατί δεν θέλω να είμαι απόλυτος αλλά πρακτικά όλοι οι Έλληνες έχουν κάνει αυτή την συζήτηση και έχουν καταδικάσει τις συγκεκριμένες αλλά και άλλες παρόμοιες συμπεριφορές). Σχεδόν όλες επίσης οι σχετικές συζητήσεις καταλήγουν στο ίδιο βαρετό συμπέρασμα: ότι μια από τις κυριότερες αιτίες για τις συμπεριφορές αυτές είναι η “έλλειψη παιδείας”. Δεν διακρίνετε μιαν αντίφαση στα παραπάνω; Το οξύμωρο δεν είναι προφανές; Αν όλοι κατακρίνουμε τις πρακτικές αυτές τότε ποιοι παρκάρουν στον πεζόδρομο; ποιοι πετούν τα σκουπίδια στο δρόμο; Μήπως έρχονται Τούρκοι και Ισπανοί πράκτορες κι αδειάζουν κρυφά σκουπίδια σε παράνομες χωματερές; Μήπως είναι σχέδιο κάποιων να πλήξουν το έθνος στον πυρήνα της ύπαρξής του; Αν όλοι πιστεύουμε ότι είναι “ζήτημα παιδείας” πά να πει ότι έχουμε προσλάβει ικανή ποσότητα παιδείας ώστε να το διαπιστώσουμε. Πόση ακόμα χρειάζεται για να μην παρανομούμε και να μην πληγώνουμε το τόπο και την αξιοπρέπειά μας;
Ας αφήσουμε το παραμύθι κυρίες και κύριοι κι ας μην κρύβουμε τις πληγές μας κάτω από κοινοτοπίες κενές περιεχομένου και ουσίας. Κάνουμε όσα κάνουμε γιατί μπορούμε! Τέλος. Φινίτο. Μπορούμε γιατί δεν υπάρχει έλεγχος! Γιατί ακόμα και αυτοί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στην πλειονότητα των περιπτώσεων κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στις παρανομίες. Και το κάνουν γιατί γίνονται ταυτόχρονα και δικαστές και αποφασίζουν ότι η παρανομία που διαπίστωσαν είναι μικρή η ανάξια λόγου. Το κάνουν γιατί ο παράνομος είναι μπατζανάκης, γνωστός που χτες τους κέρασε μια μπίρα, άγνωστος που τη στιγμή του ελέγχου τους κερνάει ένα εκατόευρο “για μια κοκακολα στην υγειά μου βρε αδερφέ”.
Το κάνουν γιατί μπορούν! Γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν θα τους ζητήσει το λόγο. Κανείς δεν θα τους πει να μην χτίσουν τη μάντρα τους 1 μέτρο έξω από την οικοδομική γραμμή! Γιατί; Γιατί δεν είμαστε ρουφιάνοι! Αυτή είναι η άλλη μεγάλη εθνική μπαρούφα των δημοκρατών! “Δεν είμαι ρουφιάνος εγώ”! Ναι, δεν λέω. Ηλίθιος όμως; Γιατί στο κοινωνικό σύνολο κάνει κακό ο παρανομών, κύριε. Γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν επαρκούν, κύριε και επειδή το Σύνταγμα θεωρεί υποχρέωσή σου την διαφύλαξη του νόμου και της τάξης! Έχεις υποχρέωση λοιπόν φίλε δημοκράτη που δεν “είσαι ρουφιάνος” να μεριμνήσεις για την εφαρμογή των νόμων! Κι αν το εντεταλμένο ελεγκτικό όργανο δεν κάνει τη δουλειά του, έχεις υποχρέωση να το ελέγξεις! Γιατί αυτό κάνει ο Πολίτης με Π κεφαλαίο. Ελέγχει την εξουσία ΕΜΠΡΑΚΤΑ και μεριμνά για την τήρηση των Νόμων.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις όμορφες αλλά κενές μεγαλοστομίες κι ας αλλάξουμε τροπάριο και βήμα γιατί ΑΚΟΜΑ δεν είναι αργά...

Το γράμμα το 'στειλε Ο τσούχτρας....

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Παλιά προβλήματα – Νέες αντιλήψεις Μέρος 2ο

Στο πρώτο μέρος είχαμε αναφερθεί στα προβλήματα που προκύπτουν στην προσπάθεια επεξεργασίας λυμάτων και είχαμε περιγράψει σε αδρές γραμμές τη νέα φιλοσοφία που διέπει πλέον τη διαδικασία μελέτης – κατασκευής συστημάτων επεξεργασίας βιομηχανικών λυμάτων.
Τι συμβαίνει όμως εκτός βιομηχανίας; Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε σύγχρονες προκλήσεις στον χώρο των αστικών λυμάτων;
Ας δούμε με μια ματιά τι θα χρειαστεί να κάνει ένας νεοσύστατος και χρεωμένος από τη γέννησή του Καλλικρατικός Δήμος ο οποίος εμπίπτει στις Ευρωπαϊκές Οδηγίες περί οικισμών μεταξύ 2 και 5 χιλιάδων κατοίκων στον οποίο οι υποδομές αποχέτευσης ή επεξεργασίας αποβλήτων απουσιάζουν παντελώς ή είναι υποτυπώδεις.
Υπάρχουν δυο δρόμοι: Ή θα κατασκευάσει μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων επειδή βρήκε πηγές χρηματοδότησης, χωρίς όμως να έχει αποχετευτικό δίκτυο, ή θα ξεκινήσει να κατασκευάζει αποχετευτικό δίκτυο με την ελπίδα να το ολοκληρώσει και να προχωρήσει έγκαιρα στην κατασκευή μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων.
Στην πρώτη περίπτωση, οι επαγγελματίες του χώρου και οι αυτοδιοικητικοί γνωρίζουν ότι έχει ήδη συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν, το πιθανότερο είναι οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός να χρειάζονται ολοκληρωτική αντικατάσταση όταν και αν κληθούν να λειτουργήσουν.
Στην δεύτερη, θα ξοδευτούν τεράστιες ποσότητες χρημάτων, επειδή ακριβώς το έργο θα κατασκευαστεί τμηματικά και θα χαθούν τα οικονομικά οφέλη της κλίμακας, και σχεδόν με βεβαιότητα το έργο δεν θα είναι έγκαιρα έτοιμο. Το αποτέλεσμα θα είναι ο δήμος να “βουλιάξει” περισσότερο στα χρέη και να υποθηκεύσει είτε το μέλλον των δημοτών του είτε το μέλλον της ίδιας της χώρας.
Αν κανείς προσπαθήσει να απεμπλακεί από τη λογική της μέχρι τώρα λύσης στο ζήτημα της επεξεργασίας αποβλήτων θα δει ότι υπάρχουν τρόποι σε ορισμένες περιπτώσεις να αποφύγουμε την σπατάλη δημόσιου χρήματος και να έχουμε το ίδιο, ίσως και καλύτερο αποτέλεσμα στην ποιότητα του νερού, των εδαφών, της υγιεινής μιας περιοχής.
Ας υποτεθεί προς στιγμή ότι μπορεί να αντικατασταθεί η έννοια της κεντρικής επεξεργασίας των λυμάτων από την παλιά καλή έννοια της αποκέντρωσης. Με την υιοθέτηση και μόνο της υπόθεσης, μερικές λύσεις γίνονται περισσότερο από εμφανείς. Σκεφθείτε ένα σύστημα επεξεργασίας λυμάτων από το οποίο έχουμε αφαιρέσει τα αποχετευτικό δίκτυο και το έχουμε αντικαταστήσει από μικρές ατομικές μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Οι μονάδες βιολογικής επεξεργασίας λυμάτων μικρής κλίμακας δεν είναι κάτι καινούργιο για όσους ασχολούνται με οποιονδήποτε τρόπο σε αυτό τον τομέα. Μονάδες που μπορούν να εξυπηρετήσουν από δύο έως και 150 άτομα ισοδύναμου πληθυσμού κυκλοφορούν ήδη στο εμπόριο. Στο βαθμό που οι τιμές τους δεν είναι ανταγωνιστικές, αυτό οφείλεται ακριβώς στη μικρή έως μηδενική διείσδυσή τους στην αγορά.
Σε ένα αποκεντρωμένο λοιπόν σύστημα επεξεργασίας αποβλήτων, κάθε σπίτι (η μικρή ομάδα σπιτιών) μπορεί να έχει το δικό της “βιολογικό”, μια μικρή μονάδα επεξεργασίας αποβλήτων η οποία μπορεί να δίνει από ικανοποιητικά έως άριστα αποτελέσματα. Το νερό που εξέρχεται από την συγκεκριμένη μονάδα μπορεί να έχει διάφορες ποιότητες που ο Δήμος η Πολιτεία θα καθορίζει κάθε φορά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για υπεδάφια ή ακόμα και για επιφανειακή άρδευση. Η συγκεκριμένη μονάδα χρειάζεται να εκκενωθεί μια φορά το χρόνο, ίσως και αραιότερα. Τα – ιδιαίτερα επιβαρυμένα σε οργανικό φορτίο αλλά περιορισμένης ποσότητας – λύματα αυτά, μπορούν να μεταφερθούν σε μια υπάρχουσα μονάδα επεξεργασίας αποβλήτων ή να κατασκευαστεί μια μονάδα υποδοχής και επεξεργασίας βοθρολυμάτων. Σε κάθε περίπτωση, το κόστος κατασκευής ή η απαιτούμενη έκταση αλλά και το κόστος λειτουργίας μειώνονται δραματικά.
Αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης και επίλυσης του προβλήματος είναι κομμάτι της Νέας Φιλοσοφίας. Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας προσέγγισης είναι προφανή και δεν έχουν να κάνουν μόνο με την εξοικονόμηση πολύτιμων χρηματικών πόρων σε καιρούς δραματικά δύσκολους.
Βέβαια, ένα τέτοιο μοντέλο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παντού ούτε λύνει όλα τα προβλήματα. Εδώ επανερχόμαστε στην ευθύνη του μελετητή – κατασκευαστή. Η επιλογή της αποκεντρωμένης μεθόδου θα πρέπει να γίνεται από υπεύθυνους απέναντι στο νόμο μελετητές ή από μια ανεξάρτητη, ενήμερη και επιστημονικά άρτια αυτοδιοίκηση η οποία να αιτιολογεί επαρκώς και να φέρει ακέραια την ευθύνη της επιλογής της.
Από την άλλη, προβλήματα παρουσιάζονται και σε μονάδες σε πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία. Προβλήματα που σχετίζονται συνήθως με υπερπαραγωγή και διάθεση της λάσπης των βιολογικών ή με αστοχίες στο σχεδιασμό. Η ολοκληρωμένη και απαλλαγμένη από επιστημονικά στερεότυπα αντιμετώπιση της κάθε περίπτωσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρει και θα δώσει λύσεις εφόσον η τεχνολογία υπάρχει, είναι διαθέσιμη και προσιτή. Λύσεις που τις περισσότερες φορές υπάρχουν είναι εφικτές, πραγματοποιήσιμες και οικονομικά συμφέρουσες.
Για όλα τα παραπάνω, πέρα από την αλλαγή νοοτροπίας πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων, πέρα από την αναθεώρηση του τρόπου αντιμετώπισης των προβλημάτων από την μελετητική και επιστημονική κοινότητα, απαιτείται προσαρμογή και εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου. Αν δεν θέλουμε να αυτοσχεδιάσουμε, ας ακολουθήσουμε το δρόμο που χάραξαν άλλοι πριν από εμάς

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Παλιά προβλήματα – Νέες αντιλήψεις Μέρος 1ο

Η κοινή γνώμη ονομάζει “βιολογικό” κάθε μονάδα επεξεργασίας υγρών αποβλήτων και, δυστυχώς, αυτήν τη λανθασμένη, αμφιμονοσήμαντη αντιστοίχιση την υιοθετούν πολιτικοί, διοικητικοί παράγοντες, επαγγελματίες του χώρου του περιβάλλοντος και μέρος της επιστημονικής κοινότητας.
Η κοινή γνώμη, ορισμένη με τις ανωτέρω προσθήκες βέβαια, ταυτίζει επίσης την επεξεργασία αποβλήτων, από άποψη εγκαταστάσεων, με εκτάσεις γεμάτες τεράστιες, τσιμεντένιες δεξαμενές και πολύπλοκα μηχανήματα, που περιστρέφονται, αναδεύουν, αερίζουν, καθαρίζουν και, οπωσδήποτε, μυρίζουν. Μυρίζουν πολύ και μυρίζουν άσχημα. Γι' αυτό τις χωροθετούν στα περιθώρια της πόλης, σε υποβαθμισμένες περιοχές, τις οποίες με αυτό τον τρόπο “βουλιάζουν” ακόμα βαθύτερα στην υποβάθμιση.
Για να “φτάσουν” τα απόβλητα σε αυτά τα φαραωνικά εργοστάσια, απαιτείται η κατασκευή ενός δαιδαλώδους και τεράστιου δικτύου υπόγειων αγωγών, οι οποίοι μεταφέρουν από κάθε σπίτι, κτίριο, επιχείρηση, βιοτεχνία, μικρή βιομηχανία ή ακόμα και δρόμο, τα απόβλητα στην κεντρική μονάδα. Το έργο της κατασκευής του αποχετευτικού δικτύου, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, είναι τεράστιο, πολυδάπανο στην κατασκευή και τη συντήρησή του.
Φυσικά, πολυδάπανη ειναι και η λειτουργία και συντήρηση της κεντρικής μονάδας επεξεργασίας λυμάτων, του “βιλογικού”, όπως τον είπαμε παραπάνω. Χρειάζεται προσωπικό, καταναλώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, απαιτεί τακτική και συχνή συντήρηση και παρακολούθηση, είναι ευπαθής σε “έκτακτα περιστατικά”.
Το τεράστιο κόστος κατασκευής, διαχείρισης λειτουργίας και συντήρησης μιας κεντρικής μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων, αλλά και του δικτύου της, καλείται να το πληρώσει το κοινωνικό σύνολο μέσα από τα δημοτικά τέλη και τα τέλη χρήσης υπονόμων. Για αναλογικότητα ούτε λόγος καθώς, ούτε η κατανάλωση νερού από μόνη της, ούτε τα τετραγωνικά μέτρα του οικήματος ή της εγκατάστασης, είναι κριτήριο παραγωγής λυμάτων.
Τα παραπάνω γίνονται εντονότερα σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως αυτή του Ασωπού, όπου ακούγεται ότι θα κατασκευαστεί κεντρική μονάδα υποδοχής και επεξεργασίας όλων των λυμάτων, αστικών και βιολογικών. Η δέσμευση ότι οι βιομηχανίες θα προεπεξεργάζονται τα αποβλητά τους σε κάποιο βαθμό δεν γνωρίζω αν αλλάζει τίποτα καθώς δεν έχει ανακοινωθεί ο τρόπος ελέγχου τόσο της μεθόδου προεπεξεργασίας όσο και του αποτελέσματος αυτής. Σε κάθε όμως περίπτωση, δεν καταστρατηγείται η πολυδιαφημισμένη αρχή “ο ρυπαίνων πληρώνει”;
Παρόμοια ερωτήματα τέθηκαν εδώ και δεκαετίες σε χώρες που, στο ζήτημα της επεξεργασίας των αποβλήτων, βρίσκονται μερικά χρόνια μπροστά από εμάς, και δόθηκαν απαντήσεις. Έτσι, η βιολογία των εγκαταστάσεων βελτιώθηκε, σε βοήθειά της προσέτρεξαν και η φυσική και η χημεία και η μηχανική, οι απαιτούμενες εκτάσεις για τις εγκαταστάσεις περιορίστηκαν, η όχληση των περιοίκων πρακτικά εκμηδενίστηκε. Ταυτόχρονα άλλαξε η φιλοσοφία αντιμετώπισης των λυμάτων.
Ας δούμε για παράδειγμα την αλλαγή της φιλοσοφίας στη βιομηχανία:
Μέχρι σήμερα ο μελετήτης (θα έπρεπε να) εξετάζει τις διάφορες φάσης της παραγωγής, να αθροίζει τα παραγόμενα λύματα σε ποσότητες και ποιότητες, να γνωρίζει τις απαιτήσεις του νόμου στην έξοδο και με βάση αυτά τα δεδομένα να σχεδιάζει την μονάδα επεξεργασίας λυμάτων.
Ο κατασκευαστής, στη συνέχεια, κατασκευάζει τις απαιτούμενες μονάδες π.χ. εσχαρισμού, ελαιοδιαχωρισμού, καθίζησης,, αερισμού κ.τ.λ. ώστε το τελικό προϊόν να είναι, όσο το δυνατόν, πλησιέστερα σε αυτό που ονομάζουμε “καθαρό νερό”.
Η “Νέα Φιλοσοφία” απαιτεί την ολοκληρωμένη θεώρηση των παραγωγικών διαδικασιών έτσι ώστε ή να μηδενισθεί ή να περιορισθεί στο ελάχιστο η παραγωγή ρύπων σε κάθε γραμμή παραγωγής και στο εργοστάσιο σαν σύνολο. Συνηθίζουμε να λέμε ότι τα δικά μας σκουπίδια μπορεί να είναι πολύτιμα για κάποιον άλλον. Με την ίδια λογική και αναλογικά το ίδιο ισχύει πολλές φορές και στη βιομηχανική παραγωγή. Έτσι, σε μια ποσότητα λυμάτων μπορεί να εμπεριέχονται σημαντικές ποσότητες πρώτων υλών, οι οποίες μπορούν να ανακτηθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν. Ακόμα κι αν κάποιες ύλες δεν αφορούν την υπό μελέτη βιομηχανία, μπορούν να είναι χρήσιμες σε κάποια άλλη. Σε κάθε περίπτωση, η “Νέα Φιλοσοφία” στη μελέτη στο σχεδιασμό και την εγκατάσταση επεξεργασίας αποβλήτων επιδιώκει τη μείωση - που μπορεί να οδηγήσει ως το μηδενισμό – της παραγωγής αποβλήτων, έχοντας πάντα υπόψη ότι, η όποια ανάκτηση ή επαναχρησιμοποίηση υλικών, θα πρέπει να επιδιώκεται στο βαθμό που και ο νόμος να υπηρετείται και η κερδοφορία της επιχείρησης να μην επηρεάζεται. Αυτό ίσως να ακούγεται οξύμωρο, αλλά κρατήστε το, θα το χρειαστούμε στη συνέχεια του άρθρου.
Η Νέα Φιλοσοφία δεν κρατά “αυτοτελείς” από πλευράς αντιμετώπισης ή επεξεργασίας τις γραμμές παραγωγής αλλά τις βλέπει σαν μέρη ενός συνόλου. Επιδιώκει τη μεγιστοποίηση του οφέλους τόσο από την κάθε μια, ανεξάρτητη γραμμή παραγωγής, όσο και από τη συνέργια όλων. Έτσι, όταν πολλές φορές παρά την επιθυμία μας, είτε δεν μπορούμε είτε δεν καταφέρνουμε να μηδενίσουμε την παραγωγή αποβλήτων, τότε είναι απαραίτητο να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε μια κεντρική, σε επίπεδο εργοαστασίου, μονάδα. Ακόμα και σ' αυτήν την περίπτωση επιλέγουμε, άν και σε ποιό επίπεδο επεξεργασίας θα συναντήσει την κεντρική μονάδα η κάθε γραμμή παραγωγής. Επιδίωξη είναι να περιοριστούν στο ελάχιστο οι απαιτήσεις σε εξοπλισμό, έκταση, κατανάλωση ενέργειας και προσωπικό.
Στην έξοδο μια τέτοιας διαδικασίας πρέπει να έχουμε την υψηλότερη δυνατή ποιότητα νερού, ώστε να ικανοποιούνται οι σημερινές απαιτήσεις της νομοθεσίας και να υπάρχουν τα περιθώρια προσαρμογών, εάν η νομοθεσία αλλάξει προς το αυστηρότερο, στο μέλλον. Άραγε, μπορεί αυτό να επιτευχθεί; Λογικά - και δεν γνωρίζω γιατί αυτό δεν συμβαίνει μέχρι σήμερα - όταν πρόκειται για σημαντικές επενδύσεις ή μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, σε συνδυασμό με την κλίμακα της περιοχής, τόσο ο μελετητής όσο και οι επενδυτές, θα έπρεπε να επιδιώκουν τη συνεργασία με τοπικές ή και ευρύτερης επιρροής περιβαλλοντικές ομάδες πολιτών. Έτσι, οι διαφανείς διαδικασίες μελέτης, κατασκευής και παρακολούθησης εξασφαλίζουν – μαζί με τους ελέγχους από την πολιτεία – την υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής σε μια περιοχή.
Αυτό, τέλος, που δίνει αίσθημα ασφαλείας στον επενδυτή – ιδιοκτήτη απέναντι στην πολιτεία και τον κοινωνικό έλεγχο είναι η ανάληψη του μεριδίου ευθύνης που αναλογεί από τον μελετητή και τον κατασκευαστή του συστήματος, κάτι που μέχρι σήμερα δεν συνέβαινε, τουλάχιστον όχι νομικά. Έτσι, εαν η επεξεργασία αστοχήσει όχι από υπαιτιότητα του εργοστασίου, να υπάρχει αστική ευθύνη του μελετητή – κατασκευαστή. Με άλλα λόγια, ο μελετητής ή κατασκευαστής να υποχρεούται στην παροχή εγγύησης αποτελεσματικής λειτουργίας του συστήματος που μελέτησε, σχεδίασε ή κατασκεύασε. 

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Ρομά στον καιρό της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης

Σέρνει το αναπηρικό του καροτσάκι με το πόδι. Σκούρο δέρμα, παλιά αλλά καθαρά ρούχα. Στο φανάρι σου ζητά βοήθεια με σπαστά ελληνικά, αναφορές στα θεία και την υγεία κι ένα χαμόγελο ψεύτικο. Δεν είναι απειλητικός ούτε επίμονος, είναι σίγουρα όμως ενοχλητικός καθώς ελίσσεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα και εμποδίζει την κυκλοφορία. Στην ίδια διασταύρωση θα βρεις τουλάχιστον δυο παιδιά ακόμη κάτω από 15, πρόθυμα να σου πλύνουν το παρμπριζ  του αυτοκινήτου. Τα ίδια σπαστά ελληνικά, οι ίδιες αναφορές σε θεούς, αγίους και υγεία. Τα χαμόγελα ίσως λίγο πιο αληθινά αλλά και η στάση πιο απαιτητική, πιο επίμονη, περισσότερο ενοχλητική
Κάθε πρωϊ τους φέρνει ένα αυτοκίνητο με βουλγάρικες πινακίδες. Το ίδιο αυτοκίνητο τους συλλέγει το απόγευμα.
Δεν είναι το μοναδικό «συνεργείο». Υπάρχουν αρκετά σε πολλές κεντρικές και πολυσύχναστες διασταυρώσεις. Συνήθως Βούλγαροι τσιγγάνοι αλλά και πολλοί Σκοπιανοί. Με πραγματικά ή όχι προβλήματα αρτιμέλειας, ασκούν ως επαγγελματίες την επαιτεία.  Οι περισσότεροι ζουν σε τουλάχιστον ένα κεντρικό ξενοδοχείο τέταρτης (αν υπάρχει πέμπτη, τότε πέμπτης) κατηγορίας από όπου εξορμούν καθημερινά πεζή ή εποχούμενοι.  
Όσο οι δουλειές πάνε καλά, τόσο περισσότεροι εμφανίζονται. Παλιότερα είχαμε έναν με πατερίτσες που έτρεχε ανάμεσα στα αυτοκίνητα στον Άγιο Αχίλλιο. Τώρα είναι παντού. Μην τους δίνετε χρήματα! Δεν τους βοηθάτε! Ούτε αυτούς ούτε την πόλη! 

Κλείνω την πόρτα και βγαίνω στη ΖΩΗ

1η Νοέμβρη 1996. Ανοίγω την πόρτα διστακτικά σ’ έναν χώρο κακοβαμμένο, κακοφωτισμένο, κακοεπιπλωμένο, με μια μυρωδιά κλεισούρας και εγκατάλειψης. Δημόσια υπηρεσία.  
Χρησιμοποιούσαν καρφίτσες και όχι συρραπτικό, χαρτί περιτυλίγματος μπλε και σπάγκο για αρχειοθέτηση, φακαρόλες, καρμπόν, γραφομηχανές. Τα γραφεία ήταν μεταλλικά, σκεβρωμένα. Τα συρτάρια συνήθως δεν άνοιγαν και χαρτιά υπήρχαν μέσα από τη δεκαετία του ’60. Ποτέ δεν ήσουν μόνος στο γραφείο σου. Δεκάδες κατσαρίδες είτε έκοβαν βόλτες πάνω σ’ αυτό είτε ξεκουράζοντας νωχελικά μέσα στα συρτάρια.
Υπήρχε κι ένας υπολογιστής. Φασκιωμένος σε πλαστικά. Ήταν στημένος σ’ ένα γραφείο απέναντι από την είσοδο, σαν μπιμπελό, σαν άγαλμα υποδοχής. Κάποτε, λίγες ημέρες αφού είχα «αναλάβει υπηρεσία», κινήθηκα προς τα εκεί και άπλωσα το χέρι να τον ξεσκεπάσω. Μια κραυγή απ’ το γραφείο του διευθυντή με σταμάτησε:
-Μηηηη!!!! Είναι ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ!!!! Θα τον χαλάσεις!

ΣΕ λιγότερο από ένα χρόνο, πριν τελειώσει το 1997, είχα καταχωρίσει στο Excel 13.500 αγρότες (Ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις κατοικίας, τηλέφωνα, ΑΦΜ) με την κατεχόμενη έκταση από τον καθένα. Το 1998 είχα ξεκαθαρίσει τις οφειλές του καθενός προς την υπηρεσία, τις είχα ταξινομήσει ανά έτος και εκτύπωνα ονομαστικές καταστάσεις οφειλών και οφειλετών. Παράλληλα, τα έγγραφα, τα πρακτικά συνεδριάσεων, οι αναφορές, σχεδόν τα πάντα τα έκανε ο υπολογιστής…
Ο υπολογιστής; Ο υπολογιστής δεν κάνει τίποτα! Ο Παντελής τα έκανε… Καθώς κανείς από τους άλλους υπαλλήλους δεν είχε την παραμικρή γνώση Υ/Η είχα καταφέρει μέσα σε 1,5 χρόνο να φορτωθώ τη δουλειά από τουλάχιστον 3 άτομα…

Τα χρόνια περνούσαν, η μηχανογράφηση προχωρούσε. 8 χρόνια από την πρόσληψή μου, ήρθε δεύτερο άτομο με γνώσεις υπολογιστών. Τότε άρχισαν και οι πρώτες απογοητεύσεις. Καθυστέρηση στην αναγνώριση του πτυχίου μου (6 μήνες μετά την αίτηση), μη αναγνώριση της ειδικότητας, 9 μήνες καθυστέρηση στον ορισμό μου ως προϊσταμένου στο τμήμα μου (ο μοναδικός πτυχιούχος), ορισμός δόκιμου υπάλληλου ως διευθυντή…
Από το 1997 είχα καταθέσει σειρά εισηγήσεων για την καλύτερη λειτουργία του Οργανισμού. Καμιά δεν έγινε αποδεκτή. Κάποτε άκουσα τον τότε πρόεδρο να λέει «δεν θα μας πει ένας υπάλληλος πως θα διοικήσουμε τον Οργανισμό…»

Σήμερα, 14 σχεδόν χρόνια μετά, είναι κατά πάσα πιθανότητα η τελευταία μου ημέρα στον Γ.Ο.Ε.Β.  Σ.Ε. Θεσσαλίας. Συγκίνηση; Καμιά! Χαρά! Απερίγραπτη!
Η φυγή μου, απελευθέρωση! Η γνώμη μου για τους ΓΟΕΒ-ΤΟΕΒ, που την έχω εκφράσει δημόσια και ενυπόγραφα; Να κλείσουν! Δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα και εισπράττουν χρήματα για να πληρώνονται οι υπάλληλοί τους! Η γνώμη μου για τους συναδέλφους μου; Αυτοί που υπήρξαν τέτοιοι έχουν προ καιρού συνταξιοδοτηθεί. Οι τωρινοί είναι μια σειρά από εχθρικούς άγνωστους που θέλω να ξεχάσω ότι τους γνώρισα.

Ελεύθερος!  

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Κόμμα σε νευρική κρίση ή Ελάτε να διαλέξουμε Δήμαρχο

 Είμαι κόμμα. Ένα από τα μεγάλα και θέλω να διαλέξω υποψήφιους για τις δημοτικές εκλογές. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι. Δεν είναι εύκολη δουλειά... Πως το κάνω; Με ποια κριτήρια διαλέγω; Θα μου “βγει” η επιλογή η θα φορτωθώ ένα “λάθος” για τουλάχιστον 4 χρόνια; Βοηθήστε με!
Πως το είπατε; Αυτόν που θέλει η τοπική κοινωνία; Άριστα! Μπράβο! Πως δεν το σκέφτηκα αμέσως! Αυτό είναι! Θα σας ρωτήσω “ποιόν θέλετε;” θα μου πείτε ΑΥΤΟΝ και τέλος. Πάρτε τον, ψηφίστε τον κι αφήστε με ήσυχο! ΑΥΤΟΝ διαλέξατε...
Ένα λεπτό, τι φωνάζετε εσείς εκεί δίπλα; δεν θέλετε αυτόν αλλά ΕΚΕΙΝΟΝ; Εντάξει ρε παιδιά, ΕΚΕΙΝΟΝ τότε. Τώρα γιατί φωνάζετε; Ποιος είναι ο ΔΕΙΝΑ; κι ο ΤΑΔΕ; Έλεος ρε παιδιά! Αποφασίστε ποιον θέλετε! Αααα ο καθένας θέλει τον δικό του! Κι εγώ πάλι πρέπει να διαλέξω! Μάλιστα...
Τι είπες Γιώργο; Ο ΑΥΤΟΣ είναι καλός διότι μου ήταν ανέκαθεν πιστός (μην ξεχνάτε ότι είμαι κόμμα) και καλός στρατιώτης... Μάλιστα... Έλα ρε Κώστα; Πως; ο ΔΕΙΝΑ έχει μεγάλο σόι κι εξ' άλλου ο ΤΑΔΕ με είχε βρίσει μια φορά στο καφενείο; Πως είπες Μαρία; Ο ΕΚΕΙΝΟΣ μόνο μπορεί να κερδίσει τις εκλογές; Μια στιγμή... τι είναι τούτο; Φαξ με 46 υπογραφές υπέρ του ΦΟΥΦΟΥΤΟΥ; Εσύ τώρα ποιος είσαι; Η αδερφή σου έχει μια φιλενάδα που ο διαιτολόγος της είναι κουμπάρος του Βασίλη που ήτο συμφοιτητής μου; Και τι θέλεις; Ααααα είσαι ο ΑΥΤΟΣ και θέλεις να σε κάνω υποψήφιο! Με τρελάνατε!
Να παραγγείλω μια δημοσκόπηση; Ε; τι λέτε! Να παραγγείλω... αλλά, βρε παιδιά, οι δημοσκοπήσεις έτσι κι αλλιώς ευνοούν τους προβεβλημένους που μπορεί να είναι και προβληματικοί... Μην ξεχνάτε ότι πριν ο πρόεδρος χρισθεί καλυτερότερος από τις δημοσκοπήσεις, ήταν άλλος καταλληλότερος κι ο δικός μας άχρηστος και τώρα ο δικός μας είναι υπέροχος και ο άλλος άχρηστος σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Εντάξει θα παραγγείλω μια. Ορίστε, πάρτε τη φάτε τη. Τι ποιους έβαλα μέσα; Εγώ τους έβαλα; Όποιους μου είπατε! Θα με τρελάνετε; Τι που τον θυμήθηκα αυτόν! Η εταιρεία σε συνεννόηση μ' εσάς τα κανόνισε. Ανακατεύτηκε κι ο κουμπάρος του μπατζανάκη του Μήτσου που είναι κολλητός της ΧΑΪΔΩΣ που θέλει χρίσμα; Σκατά τα κάναμε...
Στοπ! Πάμε ξανά από την αρχή! Αυτόν που θέλει ο λαός! Αυτόν θα βάλουμε! Να κάνουν αιτήσεις με τη σειρά όσοι νομίζουν ότι είναι αυτοί που τους θέλει ο λαός! Οουκέι; Εντάξει; Κάνατε; Ωραία! Τι; Πως; Όλοι οι βαρεμένοι και της ζωής οι πικραμένοι αιτούνται χρίσματος; Τι θα πει ο ΕΚΕΙΝΟΣ δεν κάνει αίτηση; Ούτε ο ΦΟΥΦΟΥΤΟΣ; Δεν καταδέχεται; Δεν αντέχω! Θα σαλτάρω! Ωραία! Νομίζω πως αυτόν θέλει ο λαός! Θα κάνει περίπατο! Σαν τον Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη! Θρίαμβος! Κι αν μας βγει πραγματικά Ψωμιάδης; Ώρα είναι να μας ντύνεται Ζορρό και να μαζεύουμε τ' ασυμμάζευτα! Άσε που μπορεί στο τέλος να ζητήσει και την προεδρία μου... (Μην ξεχνάτε είμαι κόμμα)... Τι κάνω ρε παιδιά; Πείτε μου!
Ωραία! Θα κάνω εκλογές! Ελάτε την Κυριακή να ψηφίσετε ποιον θέλετε να είναι υποψήφιος! Τι ποιοι; Τα μέλη του κόμματος! Ωραία; Εντάξει, και οι φίλοι! Πως; Οκέι! Και όσοι γραφτούν φίλοι ως την Παρασκευή το βράδυ! Τι, ποιος θα φτιάξει τους καταλόγους; Καλά ρε παιδιά! Την Κυριακή όποιος θέλει, μέλη φίλοι, εχθροί, περαστικοί, ο στρατός, οι πρόσκοποι και οι εθελοντές δασοπυροσβέστες ελάτε να διαλέξουμε δήμαρχο! Με καθολική ψηφοφορία, ελάτε να ψηφίσουμε ποιον θα έχουμε υποψήφιο να συμμετέχει στις εκλογές όπου οι ίδιοι πάλι θα διαλέξετε ξανά – μανά αν αυτόν που διαλέξατε τον θέλετε για δήμαρχο!.........
...............
..........
ΕΛΕΟΣ! Πείτε μου τον τρόπο! Έλεος! Ένα δήμαρχο θέλω να διαλέξω, δεν αγοράζω πουκάμισο! Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;

Πείτε μου τη γνώμη σας!

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

"Τριάντα χρόνια οικολόγος, έχω πει μπούρδα εγώ... "

Καταφθάνει καλεσμένος σε εκδήλωση σε κάποια πόλη, κάποτε, μεγαλόσχημος οικολόγος από αυτούς που μιλάνε πολύ χωρίς να λένε τίποτα. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τη ρύπανση στο σύγχρονο ελληνικό αστικό περιβάλλον και ειδικότερα στη ρύπανση από αιωρούμενα σωματίδια που τείνει να αποτελέσει τη νούμερο ένα περιβαλλοντική πληγή για πολλές πόλεις.

Με αφορμή μετρήσεις σε γειτονική πόλη – που κατά το μάλλον ή ήττον θα επιβεβαιωθούν στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις μεγέθους 100 – 200 χιλιάδων κατοίκων, οι οποίες κατέδειξαν ως κυριότερη πηγή ρύπανσης, τα αυτοκίνητα σε ποσοστά μεγαλύτερα του 60% και τις ελάχιστες βιομηχανίες υπεύθυνες για το 25 % της ρύπανσης ο πάνσοφος ηγέτης των οικολογικών κινημάτων έκανε μεγαλειώδεις προτάσεις.

Δήλωσε λοιπόν, ο μεγαλόσχημος ότι η λύση είναι ο περιορισμός της κίνησης των οχημάτων και η επέκταση της χρήσης των ποδηλάτων, καθώς το ανάγλυφο της πόλης (πεδιάδα εντελώς φλατ!!!!) ευνοεί το πετάλι, και ο λαός χειροκρότησε θερμά. Προχώρησέ μάλιστα το ζήτημα παραπέρα. Είπε ότι θα πρέπει ο Δήμος να αναλάβει πρωτοβουλίες για εκστρατείες ενημέρωσης με χάπενιγκς (sic) ενημερωτικά φυλλάδια, καταχωρίσεις στον τοπικό τύπο και στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα κου λου που. Είπε και για αύξηση της χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς βεβαίως – βεβαίως ο μεγαλόσχημος.

«Αν δεν πείσουμε τον κόσμο να χρησιμοποιεί λιγότερο το αυτοκίνητό του, τότε δεν υπάρχει ελπίδα» δήλωσε περίπου ο Πράσινος Προφήτης κι ο κόσμος έτρεμε από συγκίνηση…

Θα περίμενε κανείς από έναν οικολόγο με «τριάντα χρόνια εμπειρία στην οικολογία» όπως ο ίδιος με κομπασμό τόνισε, να ψάξει λίγο τις απαντήσεις του. Φευ, Ωιμέ κι αλίμονο!

Ας κάνουμε πέντ’ έξι πραξούλες το λοιπόν. Απλά πράγματα, όχι εξισώσεις και τέτοια…

Ας υποθέσουμε ότι πείθουμε (λέμε τώρα) το 20% των κατοίκων να σταματήσει τη χρήση αυτοκινήτου και να κάνει (όχι τη ζωή του) ποδήλατο. Αυτομάτως λοιπόν θα έχουμε περιορισμό της ρύπανσης από αιωρούμενα κατά 12%! Για να το πετύχουμε αυτό θα έχουμε ξοδέψει άπειρο «σάλιο» σε ομιλίες, πάμπολλα χρήματα σε εκστρατείες και μερικά χρόνια (πέντε; δέκα; δεκαπέντε;) να πείσουμε τους ενδόπιους να μην πάν καβάλα στην καφετέρια…

Βέβαια, αν αναγκάζαμε τις 5 βιομηχανίες να εφαρμόσουν το νόμο θα είχαμε αυτόματα και σε χρόνο dt χωρίς έξοδα και μπλα μπλα μείωση των ρύπων από 20 – 25 %!!!

Αλλά ποιός κάθεται τώρα να τα βάλει με τους βιομηχάνοι! Δύσκολη δουλειά και δεν έχει και "μαλλί" για ΜΚΟ που θα αναλάβουν "εθελοντικά" και τις εκστρατείες!!!

Γιατί λοιπόν ο μεγαλόσχημος δεν έκανε αυτή τη σκέψη την τόσο απλή;

Δεν ξέρω, και τρέμω στην πιθανότητα να σας γελάσω και δεν το θέλω, γι’ αυτό έκανα μια λίστα από εικασίες κι ας διαλέξει ο καθείς αυτή που τον ικανοποιεί:

  1. Ο οικολόγος κι ο φούρναρης διαφέρουν σημαντικά. Έτσι, αν για τον δεύτερο τα 30 χρόνια εμπειρίας είναι το παν, για τον πρώτο είναι χάσιμο χρόνου για μεγάλο χρονικό διάστημα!
  2. Ο μεγαλόσχημος μπορεί να είχε συμφωνητικά συνεργασίας με εργοστάσια ποδηλάτων ή με τις βιομηχανίες.
  3. Ο μεγαλόσχημος δεν έχει ιδέα από αυτό που διακονεί αλλά κάποιοι τον έχρισαν μεγαλόσχημο.
  4. Η οικολογία χρήζει κυρίως σοβαρότητας και δευτερευόντως μεγαλοσχημόνων
  5. Ο μεγαλοσχήμων με τις εκστρατείες μπορεί να μπλαμπλαδίζει επί χρόνια και έτσι αυξάνει τις πιθανότητες να "ψαρεύει" ψήφαλάκια
  6. Όλα τα παραπάνω.

Τα χρέη των Δήμων της Λάρισας

Διάβασα χθες στο blog του Γιάννη του Παιδή για τα χρέη των Δήμων του Νομού Λάρισας προς τράπεζες και Ταμείο Παρακαταθηκών και αποφάσισα να κάνω μια μικρή ανάλυση που έδειξε ενδιαφέροντα πράγματα


Σε επίπεδο νομού, ο κάθε κάτοικος χρωστά κατά μέσο όρο 105 περίπου € μέσω των Δήμων του.

Πρωταθλήτρια σε χρέη ανάλογα με τον πληθυσμό αναδεικνύεται η κοινότητα Βερδικούσιας! Εάν έπρεπε τα χρέη της κοινότητας να τα εξοφλήσουν οι κάτοικοι, θα κατέβαλε 519,63€ ο καθένας!

Ακολουθούν κατά σειρά οι Δήμοι Ευρυμενών, Κοιλάδας, Κιλελέρ και Σαρανταπόρου με πάνω από 200 € ανά κάτοικο.

Μηδενικές οφειλές δείχνουν να έχουν μια σειρά από Δήμοι ή κοινότητες (Αμπελάκια,  Ενιπέας,  Κάτω Όλυμπος, Λιβάδι,  Μακρυχώρι, Ναρθάκι, Τσαριτσάνη, Φάρσαλα)

Σε ότι αφορά την πόλη της Λάρισας και τις πρωτεύουσες των επαρχιών η κατάσταση έχει ως εξής;

Ο Δήμος Λάρισας βρίσκεται στη δωδέκατη χειρότερη θέση με οφειλές 112,98 € ανά κάτοικο. Τα Φάρσαλα με μηδενικό χρέος προς τράπεζες, η Ελασσόνα με μόλις 38,8 € ανά κάτοικο, ο Τύρναβος με 48,7 € είναι σε πολύ καλή κατάσταση.  Η Αγιά με 109,59 € ξεπερνά κατά μερικά ευρώ τον μέσο όρο.

Σε γενικές γραμμές, ο νομός είναι σε καλή θέση σε σχέση με το σύνολο της χώρας, όπου ο μέσος όρος οφειλής ανά κάτοικο είναι περίπου 160 €

 Σε ότι αφορά τους Καλλικρατικούς Δήμους η κατάσταση δείχνεί να είναι δύσκολη για τον Δήμο Αγιάς, ο κάθε κάτοικος του οποίου με το καλημέρα κουβαλά στις πλάτες του ένα χρέος της τάξης των 180,60 € κυρίως λόγω του τέως Δήμου Ευρυμενών στον οποίο οφείλεται το 41,38 % αυτού του χρέους, ήτοι  1.055.399 € επί συνόλου 2.550.204 €. Η κατάσταση του νέου Δήμου γίνεται ακόμα χειρότερη αν αναλογιστεί κανείς ότι με πληθυσμό μόλις 14.121 κατοίκων, δεν μπορεί να υπολογίζει σε σημαντικά έσοδα από δημοτικά τέλη ώστε να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Βέβαια, απομένει να μάθουμε πως η Δημοτική Αρχή που θα προκύψει μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου θα διαχειριστεί τα πλεονεκτήματα του Δήμου και θα τα μετατρέψει σε σίγουρες πηγές εσόδων.

 Μετά το Δήμο Αγιάς, ακολουθεί αυτός της Λάρισας με 125,07 € ανά κάτοικο και σύνολο οφειλών περίπου 17,5 εκατομμυρίων ευρώ, η συντριπιτική πλειοψηφία των οποίων φυσικά – λόγω μεγέθους – προέρχονται από τον Καποδιστριακό Δήμο Λάρισας.

Η κατάσταση στους άλλους Δήμους είναι μεν δύσκολη αλλά ελεγχόμενη. Να πούμε μόνο ότι στον Δήμο Ελασσόνας, το 55 % του χρέους  των 102 € ανά κάτοικο, οφείλεται στην Βερδικούσια (30,5%) και στο Δήμο Σαρανταπόρου (24,5%) δύο Δήμους που πληθυσμιακά μόλις ξεπερνούν το 15 % του νέου Δήμου!!!

Περισσότερα συμπεράσματα μπορεί κανείς να βγάλει, αναλύοντας τον παρακάτω πίνακα: