Ρομά στον καιρό της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης

Σέρνει το αναπηρικό του καροτσάκι με το πόδι. Σκούρο δέρμα, παλιά αλλά καθαρά ρούχα. Στο φανάρι σου ζητά βοήθεια με σπαστά ελληνικά, αναφορές στα θεία και την υγεία κι ένα χαμόγελο ψεύτικο. Δεν είναι απειλητικός ούτε επίμονος, είναι σίγουρα όμως ενοχλητικός καθώς ελίσσεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα και εμποδίζει την κυκλοφορία. Στην ίδια διασταύρωση θα βρεις τουλάχιστον δυο παιδιά ακόμη κάτω από 15, πρόθυμα να σου πλύνουν το παρμπριζ  του αυτοκινήτου. Τα ίδια σπαστά ελληνικά, οι ίδιες αναφορές σε θεούς, αγίους και υγεία. Τα χαμόγελα ίσως λίγο πιο αληθινά αλλά και η στάση πιο απαιτητική, πιο επίμονη, περισσότερο ενοχλητική

Κάθε πρωϊ τους φέρνει ένα αυτοκίνητο με βουλγάρικες πινακίδες. Το ίδιο αυτοκίνητο τους συλλέγει το απόγευμα.

Δεν είναι το μοναδικό «συνεργείο». Υπάρχουν αρκετά σε πολλές κεντρικές και πολυσύχναστες διασταυρώσεις. Συνήθως Βούλγαροι τσιγγάνοι αλλά και πολλοί Σκοπιανοί. Με πραγματικά ή όχι προβλήματα αρτιμέλειας, ασκούν ως επαγγελματίες την επαιτεία.  Οι περισσότεροι ζουν σε τουλάχιστον ένα κεντρικό ξενοδοχείο τέταρτης (αν υπάρχει πέμπτη, τότε πέμπτης) κατηγορίας από όπου εξορμούν καθημερινά πεζή ή εποχούμενοι.  

Όσο οι δουλειές πάνε καλά, τόσο περισσότεροι εμφανίζονται. Παλιότερα είχαμε έναν με πατερίτσες που έτρεχε ανάμεσα στα αυτοκίνητα στον Άγιο Αχίλλιο. Τώρα είναι παντού. Μην τους δίνετε χρήματα! Δεν τους βοηθάτε! Ούτε αυτούς ούτε την πόλη!