Κόκκινη μπίρα, Τσακνής και Sinatra

-          Μια McFarland, 

ειπα στο παιδί, τράβηξα το σκαμπό κι έκατσα.

Με την άκρη του ματιού μου, τους είδα. Τους χαιρέτησα μ’ ένα κούνημα του κεφαλιού, ανταποκρίθηκαν με ανάλογες ή θερμότερες χειρονομίες. Μια παρέα έξη ατόμων, καλοντυμένων, καλοβαλμένων, ευκατάστατων. Το τελευταίο φαινόταν στα ρούχα τους και σε τουλάχιστον δύο, στον «αέρα» τους. Γνωστοί όλοι. Ελεύθεροι επαγγελματίες, εργολάβοι Δ.Ε., έμποροι. Ήπιαν αρκετά, έφαγαν πολύ – το μαρτυρούσαν τα σερβίτσια μπροστά τους και τα άδεια μπουκάλια - γέλασαν άλλο τόσο, μιλούσαν έντονα και με χειρονομίες. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από έναν, κερνούσε ή θα κάνανε τη μοιρασιά μετά, ιδιωτικά, κι ήταν μεγάλος: μέτρησα δυο κατοστάρικα κι ένα πενηντάρικο. Την απόδειξη την αρνήθηκε κοροϊδευτικά.

Σταθήκανε για λίγο όρθιοι δυό μέτρα μακριά μου. Μίλησαν για το Σαββατοκύριακο. Κανόνιζαν εκδρομή στα παράλια του Πηλίου και μετά ψάρι στη Μηλίνα. Θα μένανε σε ξενοδοχείο γνωστού τους  με «μόνο 100 € το δίκλινο». Κάποιος είπε ότι θα έχαναν την παράσταση του Θεσσαλικού αλλά τουλάχιστον θα προλάβαιναν τη συναυλία του Τσακνή. Θυμήθηκαν με φανερή νοσταλγία εκείνη τη συναυλία των Θεσσαλών (υποθέτω Πλιάτσικα – Μαχαιρίτσα – Τσακνή) στο κηποθέατρο. Η κυρία σχολιάσε το συνολάκι της άλλης.

- Ευκαιρία καλή μου. Κατεβήκαμε στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας του Ντίνου και πετάχτηκα στο Κολωνάκι όταν ο Λέανδρος πήγε στη Βουλή να συναντήσει την Ζωζώ. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να βρει κανείς στις εκπτώσεις.

Πριν φύγουν, ο ένας, αυτός που πλήρωσε, κοντοστάθηκε δίπλα μου:

- Τι κάνεις Παντελή;

- Καλά, πολύ τρέξιμο μόνο. Δεν πήγα και διακοπές…

- Διακοπές; Μα άφησε τίποτα όρθιο αυτή η ξενόδουλη κατοχική κυβέρνηση; Ο κόσμος πεινάει, η ανεργία στα ύψη, τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά την αντίσταση. Έχουμε υποχρέωση να ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση των πρακτόρων και των προσκυνημένων.

Δεν είχα κέφι για καυγά, ήταν περασμένη ώρα, ήμουν πραγματικά κουρασμένος. Κούνησα το κεφάλι μου και είπα καληνύχτα στον καπτάν Γιώτη. Στα ηχεία έπαιζε Sinatra. Το My Way…

- Πιάσε μια McFarland ακόμη, φίλε μου