Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007

Καβάλα προσκυνάνε



To αυτοκίνητο αγκομαχούσε καθώς ανέβαινε τον φιδογυριστό δρόμο με τις συνεχείς φουρκέτες ανάμεσα σε έλατα, καστανιές και κέδρα. Η διαδρομή από τα 1000 στα 1400 μέτρα υψόμετρο καλύφθηκε σε λίγα λεπτά. Ο δρόμος κατέληγε σε πλάτωμα μπροστά σ' ένα κάθετο σχεδόν βράχο. Εκεί που σταματούσε η άσφαλτος έστεκε μια μεγάλη συρόμενη με μηχανισμό καγκελόπορτα. Στον αριστερό παραστάτη είχε στηθεί μια ξύλινη παράγκα κι ένας πιτσιρίκος πουλούσε βάζα με αποξηραμένα αρωματικά βότανα, μέλι, εικονίτσες, άλλα αναθήματα και καρτ ποστάλ. Πίσω απ' την καγκελόπορτα ξεκινούσε ένας ανηφορικός πλακόστρωτος δρόμος που, μετά περίπου 200 μέτρα, οδηγούσε στην, πλακόστρωτη επίσης, αυλή του μοναστηριού. Σεβάστηκα την πινακίδα στην πόρτα «απαγορεύεται η είσοδος οχημάτων στον περίβολο της Ιεράς Μονής», πάρκαρα στο έρεισμα κι ανέβηκα με τα πόδια. Έκπληκτος, στη διαδρομή είδα αυτοκίνητα να με προσπερνούν. Φτάνοντας στην αυλή μέτρησα καμιά δεκαριά αυτοκίνητα. Όταν κατέφτασαν όλοι οι καλεσμένοι, μέτρησα 28 αυτοκίνητα να έχουν γεμίσει τον προαύλιο χώρο. Θηριώδη SUV, πολυτελή Γερμανικά sedan και χαμηλά διθέσια στην πλειοψηφία τους. Όπως κατέφταναν ένας - ένας, οι οδηγοί έβριζαν «τον παπά» που πήρε ένα τέτοιο «φασιστικό (!!)» μέτρο να απαγορεύσει τα «αμάξια» να γεμίζουν τον περίβολο της μονής.
«Δεν κουβαληθήκαμε από την Αθήνα στα κατσάβραχα για να σπάσουμε το ψηλοτάκουνο στις πέτρες» Ούρλιαξε η Ψηλοτάκουνη Ξωβυζίδου.
«Καλά τα λες ρε Σούλα», αποκρίθηκε ο Μαυριδερός Σαπιοκοιλιάς , Μεγαλέμπορος από την Μεσσηνία όπως αργότερα με πληροφόρησε η Σύζυγος Κερατόγλου, συμπληρώνοντας με νόημα: «Πολλά λεφτά!»
Η εισβολή των τετράτροχων στο μοναστήρι έγινε το κύριο θέμα συζήτησης των καλεσμένων. Τόλμησα να αντιτείνω, περισσότερο σκεφτόμενος φωναχτά παρά έχοντας διάθεση για αντιπαράθεση, ότι θεωρώ απαράδεκτη την μαζική παραβίαση ενός κανόνα που κάποιοι θέσπισαν για το χώρο τους. Σαν από θαύμα όλες οι συζητήσεις σταμάτησαν, εκατόν είκοσι κεφάλια στράφηκαν στο μέρος μου και εκατόν είκοσι ζευγάρια μάτια γουρλωμένα από απορία καρφώθηκαν πάνω μου. Σαν να έβλεπαν το Χριστό με στολή εκστρατείας, ξέρετε, κράνος, άρβυλα, στολή παραλλαγής και όλα τα σχετικά.
Νεοέλληνες, νεόπλουτοι.
Υ.Γ. Αυθεντικός διάλογος
«Ρε παιδιά γιατί δεν ανάβετε κάνα φώς; Οικονομία κάνετε;»
«Κύριε, ξέρετε, οι αγιογραφίες καταστρέφονται από τα φώτα. Εξάλλου εδώ είναι μοναστήρι»
«Ποιες αγιογραφίες ρε παληκάρι. Αυτές είναι χαλασμένες. Να σου στείλω εγώ ένα μάστορα να στο φτιάξει το εκκλησάκι πρώτο; Έκανε τη διακόσμηση στο Romeo, έξω απ' τον Πύργο, ξέρεις. Έχει πάθει πλάκα όλη η περιοχή. Χέστηκε στο τάληρο ο τύπος»

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Γυμνόστηθες Σουηδέζες στον Πηνειό!

«... Πρασίνισε ξανά ο κοινόχρηστος χώρος, έκτασης 8 στρεμμάτων, απέναντι από το γραφείο του Συλλόγου, Ανδρούτσου και Παξινού, 800 μ. από την Α' είσοδο του Νέου Βουτζά. Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε από τον Σύλλογο του Νέου Βουτζά  «Η ΠΡΟΟΔΟΣ» μίνι αναδάσωση, στην οποία συμμετείχαν περίπου 30 εθελοντές. Με τη συμπαράσταση του Δήμου Ραφήνας και τη χρηματοδότηση και επίβλεψη του Συλλόγου, τοποθετήθηκαν συνολικά 300 μεσαία και μεγάλα δένδρα διαφόρων ειδών και ήδη εγκαταστάθηκε από τον Σύλλογο, σύστημα ποτίσματος...» (Από την ιστοσελίδα του συλλόγου)
«... Και τι έγινε αν κοπούν καμιά πενηνταριά δέντρα στον Πηνειό; Αυτό βλέπουν μερικοί όψιμοι περιβαλλοντολόγοι και οικολόγοι; Τα χιλιάδες δέντρα που φυτέψαμε στο Μεζούρλο δεν τα βλέπουν;..» (Από δηλώσεις του Τζανακούλη σε ραδιοφωνικό σταθμό)
            Φυτεύτηκαν δέντρα στον Νέο Βουτζά Αττικής.  Ας μην έχει τύψεις λοιπόν ο δήμαρχος Λαρισαίων, όσοι ανησυχούν ας κοιμούνται ήσυχοι και οι όψιμοι ας βγάλουν τον σκασμό. Ο εργολάβος που θα εγκατασταθεί στην παλιά καθώς κι αυτός που ήδη εργάζεται στην νέα κοίτη του Πηνειού μπορεί άνετα να κόψει περισσότερα από «καμιά πενηνταριά δέντρα». Διότι και στο Μεζούρλο, και στο Βουτζά και σε κάποια μέρη στον Αμαζόνιο γίνονται δενδροφυτεύσεις. Οπότε το ισοζύγιο κομμένα - φυτεμένα βγαίνει θετικό. Τζανακούλειος λογική. Ανωτέρα της Αριστοτέλειας. Εξ άλλου δεν γίνεται αλλιώς από ότι μας λένε. Πρέπει να κόψουμε δέντρα για να θωρακιστεί η πόλη απέναντι στις πλημμύρες. Έτσι δεν είναι;
            Βέβαια, την ερωτησούλα μας την έχουμε αν τα συγκεκριμένα έργα εξυπηρετούν ΜΟΝΟ την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης ή και την πλευσιμότητα του ποταμού αλλά, ας είναι. Αν είναι να δούμε σκανδιναβές τουρίστριες σε κρουαζιέρα στον Άγιο Αχίλλειο, ας πάν και τα παλιόδεντρα! Επίσης βέβαια ακούγονται κάτι φωνούλες ότι πολλές από τις παρεμβάσεις θα μπορούσαν να είναι κάπως διαφορετικές και με λιγότερο περιβαλλοντικό κόστος. Αλλά, τι στο διάολο, τους γραφικούς θα ακούμε τώρα; Εδώ μιλάμε για ανάπτυξη! (ε, κύριε δήμαρχέ μας;).
            Πάντως είχα και έχω την απορία γιατί νοιώθει την ανάγκη να απολογηθεί ο κ. δήμαρχος για έργα τα οποία μελετήθηκαν, δημοπρατήθηκαν και υλοποιούνται από άλλους; Μήπως ανέλαβε πόστο στην Περιφέρεια; Μήπως ο καϋμός για παρουσία σε πανελλήνια πόστα δεν του 'χει περάσει; Ή μήπως νοιώθει την ανάγκη να απολογηθεί για το σύνολο του έργου της Ν.Δ.; Μάλλον απλά τον βολεύει. Γιατί σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις ο δήμαρχος μας μοστράρει την αναρμοδιότητά του ενώ τώρα οικειοποιείται τα έργα; Γιατί δεν απολογείται και για την εκτεταμένη ρύπανση στο ποτάμι ακόμα και μέσα στα όρια του Δήμου; Γιατί τσέλιγκα αλλού σιωπάς κι αλλού φωνάζεις;
            Είπε κι άλλα ο μεγάλος τις τελευταίες μέρες. Με κορυφαίο την αναφορά στην ρύπανση του &πολιτικού πολιτισμού. Έτσι είναι δήμαρχε! Όσοι κάνουν κριτική, ρυπαίνουν τον πολιτικό (σας) πολιτισμό (sic).  Εξ άλλου το ίδιο δήλωσε κι ο έτερος ομόσταυλος αστέρας σας κ. Γεωργίου (αντινομάρχης Τρικάλων) με άλλα λόγια: «η πολλή δημοκρατία βλάπτει». Την καρέκλα σας συμπληρώνω εγώ.
            Το άκουσα κι αυτό: «Μην διαμαρτύρεσαι για τα έργα στον Πηνειό γιατί αρέσουν στον κόσμο». Από πότε ρε καλόπαιδα επιβλήθηκε η ομοιομορφία στις απόψεις; Αυτό είναι δημοκρατία; Να ενστερνιζόμαστε τις απόψεις των πολλών; Γιατί εγώ άλλο ήξερα για δημοκρατία. Μήπως κάποιοι έχουν μπερδέψει τις βούρτσες με ....την πραγματικότητα;

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2007

Άει στα σκουπίδια!

Δημόσια ενημέρωση σήμερα στις Εργατικές Κατοικίες στη Γιάννουλη Λάρισας σχετικά με την αποκατάσταση της παλιάς χωματερής της Λάρισας στην περιοχή "Κιόσκι". Ενημέρωση από τον Αντιδήμαρχο Καθαριότητας και Υπηρεσιακούς παράγοντες.
Για την ιστορία, από το 1958 έως το 1998, επί σαράντα χρόνια η περιοχή δεχόταν τα σκουπίδια της πόλης. Κάποιοι, δεν ξέρω με ποιό σκεπτικό, αποφάσισαν και δημιούργησαν έναν τεράστιο οικισμό Εργατικών Κατοικιών δίπλα στο σκουπιδότοπο και ανάμεσα σε πυλώνες υψηλής τάσης. Ίσως να σκέφτηκαν ότι και πολύ τους είναι των εργαζομένων που τους φτιάχνουμε σπίτια. Που θέλανε να πάνε; Στην Εκάλη ή στη Ραφήνα; Βέβαια ότι επί χρόνια οι εργαζόμενοι αυτοί πληρώνουν εισφορές και για χρόνια θα ξεπληρώνουν το σπίτι που δικαιωματικά πήραν κανείς δεν το λογαριάζει.
Ας γυρίσουμε όμως στο θέμα. Από τότε που άρχισαν να πέφτουν τα πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις χωματερές, τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Αποφασίσαμε τελευταία στιγμή να τις κλείσουμε όλες. Παραγγέλθηκαν περιβαλλοντικές μελέτες, αξιολογήθηκε η επικινδυνότητα, και συντάχτηκαν μελέτες αποκατάστασης. Έλα μου όμως που τα λεφτά ήταν μετρημένα! Έτσι φτάσαμε στη μαϊμου αποκατάσταση ή αλλιώς στο κουκούλωμα.
Από ερευνητικές γεωτρήσεις στον όγκο των θαμένων σκουπιδιών που βρίσκονται σε απόσταση 15 - 20 μέτρων από τις Εργατικές, βρέθηκε ότι τα σκουπίδια βρίσκονται ακόμη σε φάση ζύμωσης. Αυτό σημαίναι ότι είναι γεμάτες βακτήρια και μικροβιακό φορτίο άκρως επικίνδυνο για την δημόσια υγεία και ότι εξακολουθεί να παράγεται εκρηκτικό και τοξικό βιοαέριο. Επίσης, στον όγκο των σκουπιδιών βρέθηκαν βαρέα μέταλλα και τοξικές ουσίες σε μεγάλες συγκεντρώσεις. Για να καταλάβετε, αν αποφάσιζε κανείς σήμερα να μεταφέρει τα σκουπίδια σε άλλη θέση, θα έπρεπε να ληφθούν μέτρα βιολογικού πολέμου κατά την εκσκαφή και μεταφορά γιατί ο κίνδυνος εξάπλωσης μολυσματικών ασθενειών θα ήταν πολύ μεγάλος. Πολύ μεγάλος θα ήταν και ο κίνδυνος για δηλητηριάσεις από βαρέα μέταλλα και τοξικά αέρια!
Σε μια τέτοια χωματερή, το ΥΠΕΧΩΔΕ διέθεσε κοντά στο 1 εκατομμύριο ¬ για αποκατάσταση. Τα λεφτά όμως αυτά φτάνουν για ουσιαστική αποκατάσταση μόνο των 300 πρώτων μέτρων μιας χωματερής που αγγίζει τα 2 χιλιόμετρα σε μήκος! Αυτό σημαίνει ότι στην υπόλοιπη έκταση απλώς θα θάψουμε τα σκουπίδια!
Βέβαια όλα τα τοξικά υλικά, σταδιακά μπορεί να φτάσουν και να μολύνουν τα υπόγεια νερά. Βέβαια, κανείς δεν εγγυάται ότι δεν κινδυνεύει άμεσα η υγεία όσων ζουν και εργάζονται στην περιοχή. Βέβαια, κανείς δεν αναρωτήθηκε πόσες τοξικές ουσίες, που έχουν την τάση να συσσωρεύονται σε ζωντανούς ιστούς, πέρασαν στην τροφική αλυσίδα μέσα από τα κοπάδια που βόσκουν στην χωματερή. Βέβαια, κανείς δεν φρόντισε να απμακρύνει βιοτεχνίες αλλαντικών ή χοιροστάσια που λειτουργούν σχεδόν μέσα στη χωματερή. Βέβαια το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν νοιάζεται για την υγεία των πολιτών. Νοιάζεται μόνο να σταματήσουμε να πληρώνουμε πρόστιμα στην ΕΕ. Βέβαια, το ότι στην περιοχή υπάρχουν δεκάδες αρδευτικές γεωτρήσεις που ποτίζουν και κηπευτικά και τουλάχιστον μια γεώτρηση ύδρευσης, κανέναν δεν θορυβεί.
Ε, άει στα σκουπίδια! Φάσκελα μόνο πρέπουν!

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Για την Αμαλία

"Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του"

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»


(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»


(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ