Δεν λέμε όλοι το ίδιο Μέρος 1ο

Επειδή όλοι μιλάμε Ελληνικά αλλά δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, νοιώθω την ανάγκη να (ξανα)συστηθώ μέσα από τις απόψεις μου.

Θεωρώ ότι ο Παπανδρέου έχει αποτύχει ως πρωθυπουργός και το λέω από τον τελευταίο ανασχηματισμό και μετά. Το ίδιο λένε και πολλοί άλλοι. Με ταυτίζει αυτό μαζί τους; Όχι απαραίτητα. Μόνο οι λόγοι για τους οποίους θεωρώ αποτυχημένο τον Παπανδρέου μπορούν να με ταυτίσουν με κάποιον.  Ο Παπανδρέου απέτυχε επειδή δεν μπόρεσε να υλοποιήσει με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα μια σειρά απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών στο κράτος κα δεν φρόντισε ώστε να τηρηθούν τα όσα ο ίδιος συναποφάσιζε στην Ε.Ε. Όχι μόνο αυτό, αλλά οι τραγικές καθυστερήσεις στην υλοποίηση δεσμεύσεων όχι λίγες φορές έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα καταστροφής κα τελικά μας οδήγησαν σε επικίνδυνα αδιέξοδα. Δεν είναι δικαιολογία  ότι οι Υπουργοί απέτυχαν. Οι Υπουργοί είναι  επιλογές του πρωθυπουργού. Κάποιος που δεν μπορεί να κάνει σωστές επιλογές συνεργατών δεν μπορεί να διοικήσει μια επιχείρηση. Πόσο μάλλον μια χώρα.

Θεωρώ ότι επιδίωξη κάθε πολίτη πρέπει να είναι η ουσιαστική ενοποίηση της Ευρώπης. Ενοποίηση πολιτική, οικονομική, κοινωνική, αμυντική. Αυτό σαφέστατα προϋποθέτει ότι οι αποφάσεις που αφορούν όλος μας θα λαμβάνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο και ο έλεγχος των εξουσιών θα γίνεται διαφορετικά επίσης. Με άλλα λόγια, θα συνεισφέρουμε όλοι μέρος της κυριαρχίας μας. Έτσι είναι: κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να γίνει μέρος μιας ομάδας, παραδίδει μέρος της ανεξαρτησίας του στην ομάδα. Αυτό με κάνει προδότη; Σίγουρα όχι. Με κάνει λιγότερο πατριώτη; Πατρίδα είναι το μυαλό και η καρδιά. Πατρίδα είναι η πνευματική κληρονομιά των προγόνων μας. Ο πατριωτισμός δεν μετριέται με ζύγι και μεζούρα. Πατρίδα είναι η μακριά γραμμή που ενώνει τον Όμηρο με τον Ελύτη και στην πορεία της ανά τους αιώνες αγγίζει και αλλάζει τους πάντες και τα πάντα. Η Πατρίδα έχει σαν χρώμα της το διάφανο της ιδέας κι όχι το κόκκινο του αίματος.

Για μένα – και αυτό το έχω πει από την αρχή – η λύση στη μεγάλη κρίση τη οποία βιώνουμε δεν είναι η βελτίωση των οικονομικών μας ούτε οι αλλαγές στο κράτος. Όχι μόνο αυτά. Λύση είναι μόνο η συνειδητοποίηση της κατάστασης και των πράξεων που μας έφτασαν ως εδώ καθώς και η απόφαση – όρκος ότι ποτέ δεν θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να φτάσουμε στην ίδια θέση στο μέλλον. Για να το πετύχουμε δε αυτό, θα κάνουμε σήμερα κάθε απαραίτητη θυσία.