Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη



Το να σταθεί κανείς λέξη προς λέξη σε όσα είπε ή δεν είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στην ομιλία του αλλά και στην συνέντευξη τύπου στο Βελίδειο και στη ΔΕΘ θα ήταν λάθος για δύο τουλάχιστον λόγους:
1. Σε μια ομιλία επιλέγει κανείς πόσα και πως θα πει ανάλογα με το ακροατήριο, τον τόπο και το χρόνο.
2. Το τι θα ειπωθεί σε μια συνέντευξη τύπου εξαρτάται και από τις ερωτήσεις που θα τεθούν.
Το τι εισπράττει κανείς από μια ομιλία ή μια συνέντευξη ενός πολιτικού αρχηγού εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως την τοποθέτησή του απέναντι στον ομιλητή, το τι θέλει ή δεν θέλει να ακούσει κ.τ.λ. Προσωπικά, είμαι πάντα κουμπωμένος απέναντι σε προεκλογικές πολιτικές ομιλίες.
Δεν θα αναφερθώ λοιπόν στο τι είπε ή δεν είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, ούτε θα σχολιάσω τα όσα είπα. Υπάρχουν πράγματα που ακούς με τις αισθήσεις σου κι άλλα που νοιώθεις με την ψυχή σου. Γι’ αυτά, τα δεύτερα, θα μιλήσω
Πρώτο που με εξέπληξε ευχάριστα είναι ότι ο κ. Παπανδρέου γνωρίζει και μιλά για προβλήματα που συνήθως συζητούνται μακριά από πολιτικά γραφεία και «επίσημες» συσκέψεις. Δεν έχει καμιά σχέση με την εικόνα που προσπάθησαν πολλοί να περάσουν: αυτή ενός ξένου με την ελληνική πραγματικότητα και τα προβλήματά της πολιτικού. Ο Παπανδρέου εμπνέει. Εμπνέει εμπιστοσύνη σεβασμό και εγγύτητα. Είναι άνθρωπος που μιλά, ακούει και, κυρίως, γνωρίζει.
Δεύτερο, το θάρρος του να αναφερθεί σε προβλήματα – καυτές πατάτες - με μια απλότητα και αμεσότητα που δείχνει γνώση της δύναμής του αλλά και αποφασιστικότητα. Ο Παπανδρέου δείχνει ότι ενστικτωδώς, άρα με ειλικρίνεια, αναγνωρίζει και κατατάσσει προβλήματα. Με την ίδια αμεσότητα ελπίζουμε πως θα δράσει
Τρίτο ο ρεαλισμός του και η εκπεμπόμενη ειλικρίνεια λόγων και προθέσεων που σε κάνει να «στηρίζεσαι» πάνω του.
Έλεγα τον Σεπτέμβριο του 2007, στις περιοδείες μου σαν υποψήφιος βουλευτής, εκφράζοντας περισσότερο επιθυμία παρά βεβαιότητα που πηγάζει από γνώση: «ο Παπανδρέου, αν γίνει πρωθυπουργός, μπορεί να αφήσει εποχή στην σύγχρονη ελληνική ιστορία». Σήμερα μπορώ να το επαναλάβω χωρίς το «βάρος» και την υστεροβουλία που θα μπορούσε να πηγάζει από μια υποψηφιότητα.
Βέβαια, για την επιτυχία μιας κυβέρνησης η βούληση του πρωθυπουργού για επίλυση προβλημάτων είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη. Απομένει να δούμε αν τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την κυβέρνησή του αλλά και ο πολλές φορές αρτηριοσκληρωτικός και συντηρητικός κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ μπορούν και θέλουν να στηρίξουν και να πραγματώσουν τα όσα ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί και υπόσχεται ότι θα κάνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου