Ένα παραμύθι για καληνύχτα

Να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί να γίνει πράξη

Στάθηκε όρθιος μπροστά στο μεγάλο γυάλινο παράθυρο παρατηρώντας τα φώτα στους δρόμους και στα γειτονικά κτίρια. Αυτό το άρωμα πλούτου και της αντίστοιχης δύναμης που προέρχεται από αυτόν επιδρούσε περίεργα πάνω του: τον αναζωογονούσε σωματικά και του προκαλούσε ερωτική διέγερση. Χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε την Τζίλντα…

Ένας μεγάλος λεκές από ιδρώτα κάλυπτε σχεδόν όλη την πλάτη του πουκαμίσου του αλλά δεν τον ένοιαζε. Τον τελευταίο καιρό είχε εντείνει τις προσπάθειές του, κι αυτός και όλη η ομάδα. Οι πιέσεις που δέχτηκαν, πολλές. Οι απογοητεύσεις επίσης. Πολλές φορές έφτασε σε σημείο να πει ότι έχασαν τα πάντα, αλλά η επιμονή και η συνεχής κεφαλαιακή ενίσχυση των προσπαθειών τους, τους οδήγησε πια ένα βήμα από την μεγάλη επιτυχία.

Την μεγαλύτερη βοήθεια τη δέχτηκαν από τους υποτιθέμενους αντιπάλους τους. Το να προκαλέσεις και κατευθύνεις «λαϊκές» αντιδράσεις δεν τους ήταν άλλωστε κάτι άγνωστο. Ούτε τους ήταν άγνωστο ή πρωτόγνωρό να χρησιμοποιούν πένες ή πολιτικούς του θύματος. Το είχαν κάνει πάμπολλες φορές σε κάθε γωνιά της γης. Το να το κάνουν όμως στην καρδιά της Ευρώπης ήταν μια πρόκληση. Η ανέλπιστη βοήθεια από την κυβέρνηση της χώρας με την οποία έπαιζαν ήταν η ευχάριστη έκπληξη! Όχι, δεν είχε προσχωρήσει στο μέτωπό τους αλλά η απραξία της τους βόλεψε καταπληκτικά.

Προχθές το βράδυ αποφασίσθηκε η τελική εφόρμηση. Δεν υπάρχει πλέον λόγος να κρατήσουν προσχήματα γιατί κανείς δεν θα προσέξει ανάμεσα στην σκόνη της κατάρρευσης τα χαμογελαστά τους πρόσωπα και την εξόφθαλμα οργανωμένη καμπάνια τους ενάντια στον σκληρό πυρήνα μιας απελπιστικά αναιμικής κυβέρνησης.

Άκουσε την πόρτα και γύρισε.

-         Πέρασε Γιάννη, τι νέα;

-         Γειά Μάικ! Όλα υπέροχα! Σε λίγες ημέρες πάμε ταμείο!

…..

Ο Νίκος, στο δρόμο από την πλατεία στο σπίτι ένοιωθε άρρωστος. Προσπαθούσε να χωρέσει στο νου του το αύριο που έβλεπε αμείλικτο να πλησιάζει. Δεν το περίμενε αυτό. Δεν το πίστευε ότι θα συμβεί. Δεν ήξερε τι ήθελε, δεν ήξερε τι πίστευε. Δεν σκεφτόταν ποτέ, απλά αντιδρούσε. Ενστικτωδώς. Σαν την μεγάλη κατσαρίδα που έφευγε με ταχύτητα μακριά από το πόδι του που κατέβαινε καταπάνω της….