Η γέννηση της Ιστορίας

School Spirit by Nancy Colella

Ο προσεκτικός, αποστασιοποιημένος και αντικειμενικός παρατηρητής δεν θα δυσκολευτεί αυτές τις μέρες να διακρίνει τα σημάδια ενός ιδιότυπου και ιδιόμορφου διαχωρισμού της κοινής γνώμης. Διαχωρισμού ανάμεσα σε όσους επιθυμούν τη σωτηρία της χώρας ως οικονομικής οντότητας και σε όσους την θέλουν «πτωχή πλην τίμια». Οι ενδιάμεσες θέσεις αργά ή γρήγορα θα εκπέσουν σε μια εκ των δύο κατηγοριών καθώς η κατάσταση είναι εκ των πραγμάτων διλημματική και δεν αφήνει περιθώρια για γκρίζες τοποθετήσεις.

Οι περισσότερες από τις κλασσικές ιδεολογικές (με ή χωρίς εισαγωγικά) διαχωριστικές γραμμές είτε δεν υφίστανται είτε έχουν ξεθωριάσει τόσο που δεν διακρίνονται. Με εξαίρεση το ΚΚΕ που επέλεξε την διατήρησης της αγνότητάς του δια της απομόνωσης, όλοι οι άλλοι κομματικοί χώροι βιώνουν εσωτερικές αναταράξεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν χαλαρώσει ή διαρραγεί εντελώς οι δεσμοί που κρατούσαν παλαιότερα δεμένες μεταξύ τους ομάδες πολιτών κάτω από μια πολιτική – κομματική  στέγη. Η παρουσία νέων κομματικών σχηματισμών στο πολιτικό σκηνικό είναι ακριβώς εκδήλωση της αναζήτησης έκφρασης και έρχεται σαν αποτέλεσμα της περιγραφείσας κατάστασης. Βέβαια βρισκόμαστε ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο των εξελίξεων και αυτό γίνεται εύκολα φανερό από την σπουδή των περισσότερων να επιστρέψουν στο ασφαλές ιδεολογικό λιμάνι της αγνής τους νιότης. Έτσι, βλέπεις εξηντάρηδες συνταξιούχους εκπαιδευτικούς που έζησαν 25 χρόνια κοινωνικής απραξίας και ιδεολογικής στειρότητας να οδηγούνται στην μεγάλη αγκαλιά του αριστερισμού επειδή επεβλήθη ΛΑΦΚΑ στην επικουρική τους σύνταξη. Ο ιδεολογικός αυτός παλιμπαιδισμός ίσως είναι λυτρωτικός για τον ψυχισμό του χωρίς πυξίδα και σε δύσκολα νερά ταξιδεύοντος συνταξιούχου του Δημοσίου αλλά δεν βοηθά στην επίλυση προβλημάτων. Αντίθετα. Όταν η σκόνη από αυτή την αλλαγή θέσεων και χώρων κατακάτσει, τότε θα είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε το σκηνικό και να καταμετρήσουμε την δύναμη και δυναμική των νέων σχηματισμών.

Εκεί όπου αναμένονται εκρηκτικές εξελίξεις είναι στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Δεν πιστεύω να είναι κανείς ο οποίος να μιλά πλέον για διαφωνίες ανάμεσα σε ρεύματα ή για διαφορετικές εκτιμήσεις. Η ιδεολογική διαφοροποίηση έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε αυτή τη στιγμή να έχουμε τουλάχιστον 4 κόμματα στη συσκευασία του ενός. Στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ διαβιούν πλέον οι πάντες: νεοπατριώτες υπερεθνικιστές, κεντρώοι. σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι αντικρατισές, νεοαριστεροί, κρυπτοκομμουνιστές και αναρχοαυτόνομοι. Αυτό το ετερόκλητο μείγμα θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη με την παραμικρή αφορμή. Η έκρηξη έχει αποφευχθεί επειδή απλά ποτέ δεν βρέθηκαν όλοι μαζί το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Δεν είναι τα παραπάνω προϊόντα ιδεολογικής σύγχυσης αλλά απόρροια της απώλειας του ηθικού και αξιακού υπόβαθρου μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα βιώσουμε καταστάσεις οι οποίες είναι αμφίβολο αν καταφέρουν να κρατηθούν μακριά από μικρής έστω έκτασης ξεσπασμάτων βίας. Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν ακόμα και μερικώς τα χειρότερα σενάρια σχετικά με την οικονομία, τότε η βία θα είναι καταλύτης εξελίξεων.

Ο βαθμός που η βία όχι απλά θα καταλύσει αλλά θα καθορίσει τις εξελίξεις εξαρτάται από την ποσότητα, την ποιότητα και την κοινωνική καταξίωση όσων μπορούν στο μέσο αυτών των εξελίξεων να παραμένουν ψύχραιμοι. Φοβάμαι ότι δεν θα βρεθούν τέτοιοι. Μπορεί, όπως λένε, η βία να είναι η μαμή της ιστορίας αλλά ούτε στη σύλληψη, ούτε στην κυοφορία ούτε στη γέννηση του νέου έχει (ή πρέπει να έχει) ανάμιξη. Νέα μαμή μπορεί κανείς να βρει. Ιστορία όμως έχουμε πάντα και μόνο μια.