Σαββοπουλιάς

Ο Νιόνιος στο περιβόλι του

Μου είναι απόλυτα κατανοητή η οποιαδήποτε, είτε θετική είτε αρνητική είτε αδιάφορη, αντίδραση στις δηλώσεις Σαββόπουλου για το πρόβλημα του κέντρου της Αθήνας. Ο καθείς έχει δικαίωμα στη γνώμη όπως ο καθένας έχει δικαίωμα στο σχολιασμό αυτής.

Θα έλεγα στον καθένα να διαβάσει προσεκτικά και νηφάλια τα όσα είπε πριν τον καταδικάσει. Μια εθελοντική μετεγκατάσταση μεταναστών στην ελληνική ύπαιθρο όπου θα καλλιεργούν τη γη κάτω από την προστασία του ΟΗΕ δεν είναι κάτι το απορριπτέο και φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εξορίες και άλλα φαιδρά. Δίο μόνο κίνδυνοι υπάρχουν:  να αντιδράσουν οι ελληναράδες οι οποίοι θα μιλήσουν για αλλοίωση του πληθυσμού εθνικά ευαίσθητων περιοχών ή να αντιδράσουν από ένστικτο όσοι έχουν ταυτίσει στο νου τους την μετεγκατάσταση με εκτοπισμό. Τα θετικά, πολλά. Δεν είναι μόνο η αναζωογόνηση μιας εγκαταλειμμένης επαρχίας αλλά και η οικονομική απαλλαγή της Ελλάδας από την ανάγκη συντήρησης του τεράστιου αριθμού των μεταναστών. Φυσικά όλα αλλάζουν αν η μετεγκατάσταση δεν είναι εθελοντική. Πάντως τα φαιδρά περί προσπάθειας ενσωμάτωσης των ανθρώπων αυτών στην ελληνική κοινωνία ακούγονται περισσότερο φασιστικά από άλλες απόψεις. Άσε που είναι παντελώς ανεδαφικά για μια χώρα χωρίς οικονομικό και υπό κατάρρευση κοινωνικό ιστό. 

Επανέρχομαι στην εισαγωγή και λέω ότι κατανοώ την έκφραση αντίδρασης. Αυτό όμως που μου είναι παντελώς ακατανόητο είναι η σύνδεση των απόψεων του Σαββόπουλου με τη μουσική του. Το ότι μας έχει προσφέρει καταπληκτικά τραγούδια δεν τον κάνει σοφό επί παντός επιστητού. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους δημιουργούς και το έχω επαναλάβει πλειστάκις για τον Μίκη Θεοδωράκη: μπορεί να είναι μέγιστος συνθέτης αλλά πολιτικά, κατά τη γνώμη μου, είναι βλαξ.

Αλήθεια, θα έκρινε κανείς τις επιδόσεις της κ. Σκραφνάκη ως νομικού, εξ αιτίας των δηλώσεών της; Φυσικά και όχι!.