Μέρος 1ο: Συμμετοχική δημοκρατία

Λαός: Τι είναι η συμμετοχική δημοκρατία, αφεντικό;

Εξουσία: Τα κεράκια. Θέλω ατμόσφαιρα πριν σε πηδήξω.

Πως η δημοκρατία μπορεί να γίνει ανέκδοτο

Η λέξη δημοκρατία έχει τραβήξει τα πάνδεινα από τους πολιτικούς. Έχουν γίνει τα μύρια όσα και έχουν ειπωθεί δέκα φορές περισσότερα στο όνομά της. Δύο παραδείγματα: ο Παπαδόπουλος βάφτισε την οικτρή δικτατορία του "Ελληνική Δημοκρατία" ο δε Μπους και οι κολαούζοι του, στο όνομα της δημοκρατίας εισέβαλαν στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία.

Τι είναι όμως δημοκρατία; Ας κάνουμε λίγη ιστορία...

Τα πολύ παλιά χρόνια, παιδάκια, στο κράτος των Αθηνών (ο θεός να το κάνει κράτος, ένα κωλοχώρι ήτανε τότε) μαζευόταν οι κάτοικοι της πόλης (πολίτες) στην "πλατεία" και συζητούσαν τα προβλήματά τους. Η μάζωξη (περίεργες λέξεις που χρησιμοποιούν οι λεγόμενοι αριστεροί, ε;) αυτή βαφτίστηκε "δήμος", απόκτησε θεσμικό χαρακτήρα και αποφάσιζε για αρκετά θέματα που απασχολούσαν την πόλη. Επειδή λοιπόν η εξουσία πήγαζε από αυτό το "σώμα", τον δήμο, το πολίτευμα ονομάστηκε "δημοκρατία".

Ύστερα, πέρασαν τα χρόνια, τα κράτη μεγάλωσαν και τα πράγματα δυσκόλεψαν πρακτικά για την δημοκρατία. Δεν ήταν δυνατό να μαζεύονται οι κάτοικοι όλων των πόλεων και των χωριών σ' ένα μέρος, να σχηματίζουν το "σώμα" (δήμος) για να αποφασίζουν.

Τότε, κάποιοι, σκέφτηκαν: αφού δεν μπορούμε να πάμε όλοι μαζί σε ένα μέρος, ας στείλουμε αντιπροσώπους στο πόδι μας. Να μην τα πολυλέμε, το νέο "σώμα" το βαφτίσαμε κοινοβούλιο, τους αντιπρόσωπους, βουλευτές και το σύστημα διακυβέρνησης "κοινοβουλευτική ή αντιπροσωπευτική δημοκρατία".

Αυτό το σύστημα σε χοντρές γραμμές είναι που έχουμε σήμερα κι εμείς. Μακράν όμως απέχει από εκείνο που, τότε, στην Αθήνα, λέγανε δημοκρατία.

Να δούμε γιατί:

1. Τότε, μαζεύονταν όλοι όσοι ήθελαν και είχαν δικαίωμα, σε ένα μέρος, συζητούσαν επί ώρες τα θέματα διεξοδικά. Τώρα οι μόνες συζητήσεις γίνονται στα τηλεοπτικά παράθυρα, τους μετέχοντες και τη θεματολογία την επιλέγει και την κατευθύνει η AGB.
   
2. Τότε, όταν διαφωνούσαν, ψήφιζαν και τελικά γινόταν αυτό που ήθελαν οι πιο πολλοί. Τώρα, οι πολλοί ψηφίζουν μια Κυριακή κάθε τέσσερα χρόνια και οι αντιπρόσωποι όταν τυχαίνει να βρίσκονται στο κοινοβούλιο. Φυσικά, καμιά συζήτηση πριν την ψηφοφορία.
   
3. Τότε, οι πολίτες συν - αποφάσιζαν, τώρα ψηφίζουν. Τότε, συμμετείχαν, τώρα, η συμμετοχή των πολιτών περιορίστηκε στην ψηφοφορία, οι αντιπρόσωποι είναι απρόσωποι και σίγουρα δεν βρίσκονται εκεί "στο πόδι" των ψηφοφόρων τους αλλά στο πόδι των χορηγών τους.
   

Τούτο το σύστημα οδηγεί εκ του ασφαλούς τον πολίτη έξω από "τα κέντρα λήψης αποφάσεων" και ουσιαστικά, με την ψευδαίσθηση της επιλογής, τον κρατά δέσμιο ενός ολιγοκρατικού συστήματος που εξακολουθεί να αποκαλείται δημοκρατία ενώ μακράν απέχει από εκείνο που πραγματικά εννοείται ως τέτοια.

Έτσι, σήμερα, αντιπρόσωπος του "δήμου" εκλέγεται αυτός που έχει τη δυνατότητα να ξοδέψει περισσότερα χρήματα σε επικοινωνιακά παιχνίδια, αυτός που θα εμφανιστεί περισσότερες φορές σε πληρωμένα ή όχι τηλεοπτικά παράθυρα, αυτός που θα ενισχυθεί από συμφέροντα. Αν δεν έχει ο ίδιος χρήματα για τα παραπάνω, θα βρεθούν αυτοί που με το αζημίωτο θα του τα δώσουν.

Έτσι, σήμερα, η μόνη συμμετοχή του λαού του "δήμου" - είναι στην "γιορτή της δημοκρατίας" (οποία Ύβρις!), στην ψηφοφορία.

Όταν το κακό παραγίνεται με το παραπάνω σύστημα, έχουμε έντονες παρεκτροπές. Συνήθως, προηγείται ηθική και αξιακή κατάπτωση, διαφθορά, ανέχεια των πολλών.

Το περίεργο είναι ότι με όλα του τα στραβά αυτό το σύστημα δείχνει να είναι η πλέον αξιόπιστη από τις εναλλακτικές λύσεις στο σύστημα διακυβέρνησης.

Κάποιοι, κατά καιρούς, επιχείρησαν να το εξωραΐσουν. Ένα βαψιματάκι, ένα φρεσκάρισμα, μια αλλαγή στη διαρρύθμιση, ό,τι μπορεί ο καθείς.

Τελευταία, οι Πασόκοι γίνανε ένθερμοι υποστηρικτές της "συμμετοχικής δημοκρατίας". Τρελάθηκα μόλις το άκουσα! Γιατί ρε συντρόφια, υπάρχει ΜΗ συμμετοχική δημοκρατία; Δηλαδή μέχρι σήμερα μας κοροϊδεύατε; Ας είναι... Μη γίνομαι γκρινιάρης. Ας δεχτώ ότι ο πρόεδρος έχει καλές προθέσεις.

Σε τι, λοιπόν, συνίσταται η εξαγγελία της συμμετοχικής δημοκρατίας. "Στην δια της καθολικής ψήφου εκλογή των οργάνων", λένε (Σημείωση 1η: τώρα, τι εννοόυμε όταν λέμε όργανο, θα σας γελάσω... μπουζούκι; βιολί;  Σημείωση 2η:  ΚΑΙ ο πρόεδρος ΟΡΓΑΝΟ είναι)

Είναι όμως αυτό η ουσία και συνιστά "βάθεμα" της δημοκρατίας και "πρόοδο"; Θα το δούμε σε επόμενο θέμα μας.