Momentum

Έρχεται κάποτε η στιγμή για όλα
'Αλλοτε είναι η κατάλληλη άλλοτε είναι η στιγμή του "δεν πάει άλλο"
Στην δική μου περίπτωση και στην αποχώρησή μου από το ΠΑΣΟΚ ισχύει το δεύτερο. Έφτασα στο "δεν πάει άλλο".
Αυτοκριτική, ζήτησαν πολλοί. Το να κρίνω την στάση μου στο ΠΑΣΟΚ είναι σαν να κρίνω την ζωή μου γιατί εκεί μέσα μεγάλωσα. Έδωσα και πήρα πολλά. Δεν μπαίνουν στη ζυγαρια.
Το θέμα όμως είναι ΓΙΑΤΙ κάποιος γίνεται μέλος ενός κόμματος και, κατά συνέπεια, γιατί μένει σε αυτό.
Φαίνεται να ξεχνάμε, οι περισσότεροι, ότι εντασσόμαστε σε έναν χώρο ΚΑΤ' ΕΠΙΛΟΓΗ και όχι από παράδοση ή για συναισθηματικούς λόγους. Οι αρχές μας, τα πιστεύω μας κάποια στιγμή στην πορεία μας ταυτίζονται εν μέρει ή εν συνόλω με αυτά άλλων και από κοινού αγωνιζόμαστε. Αν αυτή η ταύτιση με τον καιρό λείψει, αν ο σκοπός για τον οποίο κάναμε την επιλογή μας πάψει να υπάρχει, τότε φεύγουμε.
Το ΠΑΣΟΚ, στη σχέση που είχαμε, έχασε το momentum, όπως λέει και ο εσχάτως θεωρητικός της επανίδρυσης κύριος Ανδρουλάκης. Το έχασε σταδιακά από τον Οκτώβριο και μετά. Όποιος καλοπροαίρετος θέλει, θα το διαπιστώσει μέσα από τις σελίδες του παρόντος ιστολογίου.
Είναι αλήθεια ότι προσπάθησα να βρώ κοινά σημεία με το χώρο ικανά να με κρατήσουν εκεί και "να το παλέψω" όπως μου πρότειναν πολλοί. Δεν βρήκα. Δεν λυπάμαι ούτε χαίρομαι γι' αυτό.
Δεν μ' ενδιαφέρει πιά. Είμαι ελεύθερος.
Υστερόγραφο: Η φωτογραφία είναι χαρακτηριστική. Το χρονόμετρο μετράει κι εσείς στέκεστε ακόμη ακίνητοι. Η ιστορία και τα γεγονότα τρέχουν. Δεν σας (μας) περιμένουν.