"Οι τράπεζες κλέβουν"

Τα ξημερώματα της Κυριακής έγινα ακούσια αυτόπτης μάρτυρας της κλοπής ΑΤΜ μπροστά από πολυκατάστημα της πόλης μου. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν κατάλαβα ότι πρόκειται για κλοπή. Αργότερα, το πρωί, όταν είδα περιπολικά και κόσμο στον χώρο του πολυκαταστήματος συνειδητοποίησα ότι αυτό που είδα ήταν κλοπή. Αυθόρμητα, πήρα τηλέφωνο στην αστυνομία και τους είπα τι είδα.

Τα όσα ακολούθησαν με προβλημάτισαν πολλαπλά. Από ανθρώπους που όχι μόνο εκτιμώ και σέβομαι τη γνώμη τους αλλά που κυριολεκτικά αγαπώ, ήρθαν οι πρώτες αντιρρήσεις:

• "γιατί φύτρωσες εκεί που δεν σε σπέρνουν;",
  
• "οι τράπεζες τα έχουν ασφαλισμένα τα μηχανήματα και τα χρήματα.",
  
• "τι το παίζεις; ο Ρομπέν των τραπεζών:"
  

Η πρώτη μου αντίδραση αντίρρηση ήρθε αυθόρμητα και χωρίς σκέψη: "Μα, το να μην στέκεις αδιάφορος είναι στάση ζωής".

• "Ό,τι περιτύλιγμα κι αν του βάλεις, δεν αλλάζει. Υπερασπίζεσαι τις τράπεζες; Δεν αξίζει..."
  

Όσο περνούσε η ώρα, προβληματίστηκα αρκετά για το τι αξίζει ή δεν αξίζει τελικά. Ναι, οι τράπεζες ασφαλίζουν τα χρήματά τους και τέτοιες "μικροκλοπές" για τα μεγέθη τους δεν επηρεάζουν τη βιωσιμότητά τους. Ναι, οι τράπεζες ληστεύουν καθημερινά τον μικρο καταθέτη αγοράζοντας τζάμπα και πουλώντας πανάκριβα το χρήμα. Ναι, οι τράπεζες σωρεύουν υπερκέρδη στις πλάτες των πολιτών. Ναι, οι τράπεζες είναι "νόμιμοι ληστές". Το γεγονός αυτό δικαιολογεί αδιαφορία; Η σιωπή εδώ, δεν είναι συνενοχή;

Ακόμα παραπέρα: Πως κρίνεις αν κάτι "αξίζει"; Αν υποθέσουμε ότι αύριο γίνομαι μάρτυρας κλοπής από το Δημόσιο Ταμείο, σιωπώ; Γιατί και το κράτος μέσα από τους μηχανισμούς του ληστεύει τον πολίτη σε όφελος των τραπεζών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων... Αν ήμουν εργαζόμενος και γινόμουν μάρτυρας κλοπής στο σπίτι του αφεντικού μου, θα έπρεπε να σιωπήσω; Γιατί και το αφεντικό μου κλέφτης είναι, τον ιδρώτα μου κλέβει, και ασφαλισμένο το έχει το σπίτι του.

Τελικά, αν οι νόμοι υπάρχουν για να ερμηνεύονται από τον καθένα μας ξεχωριστά και σύμφωνα με την προσωπική μας εκτίμηση, γιατί υπάρχουν; Επίσης, αν η ηθική και οι αρχές μας συστέλλονται και διαστέλλονται σύμφωνα με το κατά πως μας βολεύει ή μας αρέσει, μήπως παύουν να είναι αρχές και ηθική;

Βοηθήστε με....