Σιωπή

Francisco de Goya The Shootings of May Third 1808

Σιωπώ. Μερικές φορές η σιωπή φωνάζει πιο δυνατά κι από κραυγή. Σιωπώ. Τι να πω;

Τι να πω για την αστυνομία που επέλεξε για μια ακόμη φορά την καταστολή με τον χειρότερο τρόπο μιας καθ’ όλα ειρηνικής διαδήλωσης;

Τι να πω για τους ανιστόρητους που διάλεξαν να διαδηλώσουν υπέρ της δημοκρατίας αποκλείοντας τη Βουλή και τους βουλευτές από το να συζητήσουν;

Τι να πω για τους εγκληματίες που επιτίθενται σε οποιονδήποτε πιστεύει κάτι διαφορετικό από αυτούς;

Τι να πω για όσους φιμώνουν – με γιαούρτια ή γκλόμπ δεν έχει σημασία, σημασία έχει ο στόχος και το αποτέλεσμα – κάθε προσπάθεια άρθρωσης αντίθετου λόγου;

Τι να πω για τους εκπροσώπους μου που δεν πήγαν σήμερα στη Βουλή να την υπερασπιστούν με το σώμα τους;

Τι να πω για όσους χτυπούν δημοσιογράφους, πολιτικούς και αστυνόμους επιλεκτικά και θαρρούν πως υπηρετούν τη δημοκρατία;

Τι να πω σε όσους ανέχονται – αν δεν εκτρέφουν – το φασισμό στις επίλεκτες μονάδες της αστυνομίας;

Τι να πω σε όσους νταβραντισμένοι από τον όγκο του πλήθους θαρρούν ότι μιλούν εκ μέρους του λαού;

Σήμερα ντρέπομαι και σιωπώ. Σήμερα εύχομαι η δημοκρατία να έχει αντιστάσεις γιατί ρίζες σ’ αυτό τον τόπο δεν έχει.