Επικαιρότητα: καλύτερη κι από τη φαντασία

Εκλογές

Ένα μήνα πριν, ο πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να κινηθεί πολιτικά προκηρύσσοντας εκλογές. Προτίμησε να μην το κάνει. Στο ενδιάμεσο της πορείας από τότε μέχρι σήμερα σύρθηκε σε αποφάσεις που έχουν άρωμα κομματικής και όχι πολιτικής λογικής. Δυστυχώς, πολλοί στο κυβερνόν κόμμα φαίνεται να ταυτίζουν ακόμα το κομματικό με το εθνικό συμφέρον. Ένα μήνα μετά την πρότασή μου, ο ατμός που συσσωρεύεται κάτω από το καπάκι γίνεται όλο και περισσότερος και η ζέστη κάτω από το καζάνι, δυναμώνει ανεξέλεγκτα και επικίνδυνα. Από εδώ και πέρα έχω αρχίζει να φοβάμαι για την πορεία των εξελίξεων.

Πονάει το μεσοπρόθεσμο παλληκάρια;

«Πάρα πολύ» είναι η μοναδική απάντηση. Αφάνταστα πολύ. Η επιβολή όμως εσωτερικής υποτίμησης μεγαλύτερης του 40% που αρχικά θεωρούσα ως πιθανή, περνά μέσα από αποφάσεις και μέτρα σαν κι αυτά. Βέβαια, είναι πεποίθησή μου ότι αν είχαμε εφαρμόσει σωστά και με προσήλωση τα όσα προβλεπόταν στο Μνημόνιο Ι και αν είχαμε προωθήσει με ταχύτητα και αποφασιστικότητα τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, σήμερα δεν θα χρειαζόταν τόσο αυστηρά μέτρα. Δυστυχώς όμως, το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του έχει κάποια όρια τα οποία είναι δύσκολο να ξεπεράσει. Για όσους αναρωτιούνται αν θα πάρουμε την 5^η δόση έχω να πω ότι με τον ίδιο τρόπο θα μας βγαίνει η ψυχή για κάθε δόση που θα παίρνουμε όσο παραμένουμε εξαρτημένοι σε τέτοιο βαθμό από τους δανειστές μας. Αυτό το ξέρουν όλοι όσοι έχουν βρεθεί στην ανάγκη να αναζητήσουν τη δόση τους. Επιμένω όμως μονότονα: Όσο δεν προβαίνει η κυβέρνηση με ταχύτητα σε εκείνες τις αλλαγές που θα καθιστούν δυνατές τις εφαρμογές στοχευμένων πολιτικών και παρεμβάσεων, θα είναι αναγκασμένη – και αυτή και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση -  και νέα και οριζόντια και άδικα μέτρα να παίρνει.  Βέβαια μη σας κοροϊδεύουν ότι δεν υπάρχει άλλη πορεία. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικές. Δεν αρκεί όμως να μας δείχνουν το πόσο κακή είναι η συγκεκριμένη ώστε να την εγκαταλείψουμε. Πρέπει να μας πουν τι μας περιμένει στη νέα μας διαδρομή, αν αποφασίσουμε ότι αυτή δεν γίνεται αποδεκτή και ακολουθήσουμε άλλη. Θεωρώ μέγιστη κοροϊδία και απάτη σε επίπεδο παπατζη την άποψη «ας γκρεμίσουμε αυτή και βλέπουμε». Διότι εσείς μπορεί να βλέπετε, εμείς όμως θα βιώσουμε αυτό που εσείς βλέπετε αλλά δεν μας λέτε.

Πάγκαλος

Λένε μερικοί ότι λέει αλήθειες. Λένε ότι είναι παρεξηγημένος. Λένε ότι δικαιούται να λέει ότι θέλει διότι είναι Ο Πάγκαλος. Θα τους πω το εξής. Μια οικογένεια φίλων είχε ένα παππού ο οποίος έλεγε πάντα τη γνώμη του και ήταν αλήθεια. Όταν ο γιος του φίλου μου χρειάστηκε να φέρει το καινούργιο του αφεντικό στο σπίτι, ο παππούς ήταν στην κορφή του τραπεζιού διότι στου φίλου μου τιμούν τα ιστορικά οικογενειακά στελέχη. Καθ’ όλη τη διάρκεια του δείπνου – το οποίο εξελίχθηκε σε τραγωδία – ο παππούς έκλανε, έφτυνε και έλεγε όλα όσα δεν έπρεπε να ακούσει ο καλεσμένος: από σχόλια για το περουκίνι του μέχρι το ότι όταν σκύβει στο πιάτο θυμίζει μοσχάρι στο παχνί. Θέλω να πω, ας τον κλείσουν κάπου τον Θεόδωρο, δεν ειν’ κακό… Στην ουσία τώρα, ναι έχει δίκιο. Θα βγουν τανκς αλλά θα έχουν προηγηθεί οι πολιτοφυλακές που θα οργώνουν τις ικανές να αυτοσυντηρηθούν γειτονιές για να προστατεύσουν το μπακάλικο από τις πλιατσικολογικές επιθέσεις των πεινασμένων.