Αγανάκτηση

Νίκος Δήμου: δεν μας φταίει ούτε το σύμπτωμα,
ούτε το φάρμακο ούτε ο Γιατρός

Για την κρίση, φταίει, λέει, ο Ανδρέας Παπανδρέου επειδή έδωσε εύκολα αυξήσεις σε εργαζόμενους και χρήμα σε μικρομεσαίους. Λάθος κ. Νίκο Δήμου. Η αναδιανομή του κυκλοφορούντος χρήματος ήταν μια απαραίτητη για την συγκεκριμένη εποχή κίνηση, μέσα στο ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό της πλαίσιο. Η ευθύνη του Α. Παπανδρέου έγκειται στο ότι βολεύτηκε με την διαμορφωθείσα κατάσταση και συνέχισε να «δίνει», εξασφαλίζοντας την επανεκλογή του.  Επειδή είναι καλό μάλιστα να ξέρουμε τι λέμε, μιλάμε για λεφτά που κατευθύνθηκαν κυρίως σε αγρότες, μικρομεσαίους επαγγελματίες και μισθωτούς. Κυρίως του δημόσιου τομέα, έμμεσα όμως και στου ιδιωτικού. Βέβαια, λεφτά δανεικά ως επί το πλείστον. Στην ίδια παγίδα έπεσαν σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις, του διαλείμματος Μητσοτάκη και της πολυκομματικής συγκυβέρνησης μη εξαιρουμένων.

Φταίνε, λέει, οι 300 της βουλής για όλα. Πως ακριβώς φταίνε δεν κατάλαβα, αλλά τα φασιστόμουτρα στην Συντάγματος το φωνάζουν και ο λαός επαυξάνει. Μάλλον είναι ο πόνος της απώλειας που εκφράζεται και που έχει ανάγκη να εκτονωθεί σε πρόσωπα. Βέβαια, οι 300 της Βουλής έχουν ευθύνες και μάλιστα σοβαρές, αλλά, βρε αδερφέ, γνωρίζω πολιτικούς ή τεχνοκράτες που «εξαφανίστηκαν» ερχόμενοι αντιμέτωποι με τη λαϊκή οργή, καλή ώρα, γιατί τόλμησαν να υποστηρίξουν πολιτικές που θα μας έσωζαν και δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Ας θυμηθούμε τον Γιαννίτση ή την επιτροπή Σπράου. Ας θυμηθούμε την τύχη που ο λαός επεφύλαξε σε όσους θέλησαν να του επιβάλουν «λιτότητα». Τώρα, ο ίδιος ο λαός βρίζει όσους τον άκουσαν τότε και δεν έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν. Μα, αν το έκαναν παρά τη θέληση των πολλών, δεν θα ήταν αντιδημοκρατικό;

Να καεί, λέμε, το μπουρδέλο η Βουλή. Δεν νομίζω το πρόβλημα να είναι το κτίριο. Το περιεχόμενο μας φταίει. Όλο; Για κάποιους ίσως. Για άλλους όχι. Τότε, ποιοι είναι οι υποψήφιοι για κάψιμο; Ούτε εδώ θα συμφωνήσουμε. Πως αλήθεια θα κάψει ο κρητικός την κ. Σκραφνάκη που την έπεσε στους Γερμανούς; Ή πως θα έκαιγε ο Σαλονικιές τον Ζορρό τη στιγμή που τον έβγαζε παμψηφεί; Τι λέμε λοιπόν «να καεί»; Φύτρωσαν οι βουλευτές;  Ας σοβαρευτούμε. Καλή η παραμύθα με τις μούντζες και τα γιαούρτια. Εκτονωθήκαμε, γελάσαμε, ας δούμε τώρα πραγματικά τι πρέπει να κάνουμε. Ας κοιτάξουμε να σώσουμε πρώτα το καράβι που βουλιάζει κι ύστερα (ή ταυτόχρονα) ας διορθώσουμε τα στραβά του πολιτικού μας συστήματος αλλάζοντας και το πολιτικό προσωπικό. Χωρίς υπερβολές περί κρεμάλων και Γουδίων. Μπορούμε ή για μια ακόμη φορά θα φανούμε ανώριμοι και ανίκανοι;