Στριμόκωλα* τα πράματα

Εικόνα από την εποχή της μεγάλης
κρίσης του 1929 στις ΗΠΑ

Δεν νομίζετε ότι έχουμε αναλωθεί επί μήνες για το τι θα πρέπει και πώς να κάνουμε ως χώρα αναφορικά με την οικονομική κρίση; Δεν νομίζετε ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουμε να χτίζουμε μύθους και να συζητήσουμε για αλήθειες;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς πλέον που αμφισβητεί την ύπαρξη της κρίσης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν επίσης να αμφισβητηθούν οι συνέπειές της. Μπορεί λοιπόν να ευχόμαστε ή να απαιτούμε να μην πληρώσουμε εμείς (ο καθένας ας βάλει όποια ομάδα νομίζει στο «εμείς») την κρίση (τους , μας, σας – διαλέξτε ό,τι θέλετε), το βέβαιο είναι ότι θα πληρωθεί. Ανεξάρτητα από το είδος και τον τρόπο πληρωμής, θα υπάρξουν συνέπειες οι οποίες θα επηρεάσουν τις ζωές όλων μας. Δεν θα ήθελα να ανοίξω συζήτηση  σχετική με τη διάρκεια ή την ένταση της επίδρασης της κρίσης στις  – αν και έχω άποψη – θα πω απλά την βεβαιότητα ότι η επίδραση θα είναι ασφαλώς αρνητική. Θα πω επίσης ότι στην ουσία κανείς μας ακόμη δεν βίωσε πραγματικά τις συνέπειες και ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο το καλύτερο για όλους μας.

Το επόμενο, άγνωστης διάρκειας, χρονικό διάστημα και σαν συνέπεια της προσπάθειας αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης, αναμένεται να αυξηθεί δραματικά η ανεργία, να μειωθεί επίσης δραματικά και το ονομαστικό εισόδημα όσων έχουν δουλειά αλλά και η αγοραστική δύναμη του εισοδήματός τους. Το κοινωνικό κράτος ή το κράτος πρόνοιας θα ξηλωθεί, μεγάλες ομάδες του πληθυσμού θα οδηγηθούν κυριολεκτικά στην εξαθλίωση.  Οι διαχωριστικές γραμμές κοινωνικής διαστρωμάτωσης θα είναι εμφανείς και θα εμφανιστούν ακόμα και ανάμεσα σε ομάδες της ίδιας τάξης. Στην χειρότερη εκδοχή αυτής της πραγματικότητας η πείνα θα συνοδεύσει την φτώχεια που μέχρι σήμερα είτε ακούγαμε γι’ αυτή είτε την προσπερνάγαμε όταν, σπάνια, τη συναντούσαμε σε κάποια απάνεμη γωνιά ή σε ένα φανάρι. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της επερχόμενης κατάστασης θα είναι η απότομη έλευσή της και η ραγδαία εξέλιξή της

Επαναλαμβάνω και αυτό είναι πέρα από κάθε συζήτηση ότι αυτή η κατάσταση που περιγράφω θα υπάρξει σε κάθε περίπτωση, άσχετα από το ποιος κυβερνά τη χώρα ή ποια εξέλιξη θα έχουν τα ανοιχτά θέματα της πολιτικής επικαιρότητας. Αυτό το οποίο διακυβεύεται από τις πολιτικές επιλογές είναι η ένταση και η διάρκεια των συνεπειών της κρίσης και ασφαλώς η επόμενη μέρα, όποτε κι αν αυτή έρθει.

Λυπάμαι που χαλάω το Σαββατοκύριακο ορισμένων αλλά επιτέλους θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια κατάματα και να σταματήσουμε να φερόμαστε σαν κακομαθημένοι και ανώριμοι έφηβοι. Έχουμε υποχρέωση να κάνουμε τουλάχιστον αυτό για τα παιδιά μας αφού στα υπόλοιπα τα κάναμε μαντάρα.

Υ.Γ. Κάποιοι με ρωτούν πως μπορώ να είμαι αισιόδοξος μέσα σε αυτό τον κυκεώνα. Για δύο λόγους: Πρώτο γιατί έχω παιδιά σε παραγωγικές ηλικίες και ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΙ να είμαι αισιόδοξος και δεύτερο επειδή προβλέπω μικρή ένταση του φαινομένου και καλή προοπτική μετά την έξοδο εάν τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις.

*στριμόκωλα = υπερβολικά δύσκολα, καθόλου άνετα