Κρίση στο ΠΑΣΟΚ

Σχέσεις Στοργής ....      ...

Πιστεύει κανείς ότι με συναισθηματικούς εκβιασμούς, λυρισμό, διλήμματα και υποσχέσεις μπορούν να πειστούν 155 βουλευτές να στηρίξουν έναν πρωθυπουργό που τουλάχιστον το 20% αυτών έμμεσα αμφισβήτησε μόλις λίγες ώρες πριν; Είτε το πιστεύει είτε όχι, είναι γεγονός.

Οι σημερινές και χθεσινές ενέργειες βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος είχαν μια ιδιαιτερότητα: για πρώτη φορά στράφηκαν ευθέως κατά του ίδιου του πρωθυπουργού και όχι κατά της κυβέρνησης γενικώς και αορίστως, γιατί τέτοια - από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός - δεν υπάρχει. Μπορεί τα αντανακλαστικά κάποιων μηχανισμών να λειτούργησαν άψογα και ταχύτατα αλλά το ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός πλέον είναι στόχος καθώς και η ανυπαρξία συγκεκριμένου προσωποποιημένου εχθρού ο οποίος να κατηγορηθεί και εναντίον του οποίου να συγκεντρωθούν τα πυρά, κάνει τα πράγματα δύσκολα.

Μια ψύχραιμη και προσεκτική ματιά στην αντίδραση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μπορεί να οδηγήσει εύκολα σε συμπεράσματα που βοηθούν στην κατανόηση του θέματος και η κατανόηση μπορεί να είναι χρήσιμη στην αντιμετώπιση του προβλήματος και στις προβλέψεις των εξελίξεων.

Α) Δεν έχουν ούτε κοινό υπόβαθρο ούτε τα ίδια κίνητρα ούτε τις ίδιες επιδιώξεις οι αντιδρώντες βουλευτές. Εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και ίσως ο ένας παρακινείται από την αποφασιστικότητα του άλλου, αλλά δεν συναποτελούν μια ομάδα. Αν εξαιρέσουμε τους έχοντες ως μοναδικό κίνητρο την επανεκλογή τους, οι άλλοι μοιράζονται σε κρατιστές, πατριώτες, φιλελεύθερους, ευρωπαϊστές, ισορροπιστές, νεφελωδώς εκσυγχρονιστές, παραδοσιακά αριστερούς, καραμπινάτους λαϊκιστές, προδομένους Γαπικούς και άλλα πολλά.

Β) Δεν υπακούν όλοι σε ένα κοινό κέντρο αποφάσεων και δεν συσκέπτονται όλοι από κοινού πριν κινηθούν. Είναι φανερό ότι κάποιοι επικοινωνούν και «προβληματίζονται» από κοινού χωρίς όμως να αποτελούν οργανωμένη ομάδα – τουλάχιστον όχι ακόμα. Η κοινή πολιτική καταγωγή και πορεία των περισσότερων δεν προδικάζει ούτε βεβαιώνει την εμπλοκή των «πολιτικών των γονέων» στις επιλογές τους. Το ότι, παραδείγματος χάρη, ο συνυποψήφιος και φίλος Έκτορας Νασιώκας αναδείχθηκε επί Σημίτη και στήριξε τον Βενιζέλο δεν σημαίνει αυτόματα ότι πίσω από τις δικές του αποφάσεις κρύβεται ο ένας ή ο άλλος.

Γ) Μια κατηγορία από μόνη της αποτελεί η Βάσω. Αδίστακτη και έμπειρη στα κομματικά, κυβερνητικά και πολιτικά πράγματα είναι ικανή να εκμεταλλευτεί ακόμα και τον κόκκο σκόνης ώστε να πατήσει πάνω του και να αναρριχηθεί στο προσκήνιο. Δεν ξέρω αν μπορεί να σχηματίσει ομάδα γιατί αμφιβάλλω αν μπορεί να βρει περισσότερους από έναν ανθρώπους να της γυρίσουν με εμπιστοσύνη την πλάτη χωρίς να ανατριχιάσουν.

Πως βρέθηκαν άραγε αυτοί οι άνθρωποι στη βουλή; Η απλή απάντηση είναι ότι τους επέλεξε ο λαός. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Προφανώς όχι. Η κομματική ηγεσία επιλέγει ποιους θα δώσει στο λαό προς επιλογή. Αν επί δεκαετίες προσφέρεις στο λαό να επιλέξει 300 φρούτα από ένα καλάθι που έχει πάντα 2900 σάπια και 100 έτσι κι έτσι, δεν μπορείς να τον κατηγορείς ότι διαλέγει τα σάπια. Όταν ο όποιος Παπανδρέου κατανοήσει ότι οι δικές του επιλογές δεν είναι απλά ζήτημα ισορροπιών αλλά ουσίας, τότε θα βιώσουμε πραγματικά μια ποιοτική διαφοροποίηση της πολιτικής. Μέχρι τότε θα μιλάμε για καλαφατίσματα.

Υ.Γ. Μετά την παραίτηση του κ. Έκτορα Νασιώκα, τη θέση του στο κοινοβούλιο καταλαμβάνει η κ. Βάσω Αλεξανδρίδου. Η κ. Αλεξανδρίδου διετέλεσε διορισμένη γενική γραμματέας Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. Αναγκάστηκε σε παραίτηση όταν κατηγορήθηκε για κατασπατάληση δημόσιου χρήματος σε αγορές και ταξίδια.