Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ο Παντελής σχολιάζει




Ο Μίκυ σε νέες περιπέτειες. Καλώς ή κακώς, ο Δήμαρχος μιας πόλης έβγαλε μια απόφαση. Ότι στα τάδε πεζοδρόμια τα περίπτερα θα έχουν τόσα ψυγεία, αυτός ο δρόμος θα πεζοδρομηθεί, ο άλλος θα γίνει μονόδρομος, εκεί, θα πάνε τραπεζοκαθίσματα και σ’ αυτή την πλατεία δεν θα ξαναγίνουν πολιτικές συγκεντρώσεις. Μάλιστα, αυτή του την απόφαση, την τελευταία για τις συγκεντρώσεις, την έχει εφαρμόσει ήδη δυο φορές.
Με ποια λογική έρχεται ο οποιοσδήποτε, ας είναι ο Όττο Ρεχάγκελ, ο Νότης Σφακιανάκης, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος ή ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας συνθέτης και λέει ότι «δήμαρχε, σ’ έχω κλασμένο, εγώ εδώ θα κάνω συγκέντρωση»; Με ποια νομιμοποίηση; Γιατί κάνουμε εκλογές και διαλέγουμε δήμαρχο αφού κάθε ραμόλι μπορεί και κάνει ότι γουστάρει; Και στην τελική, γιατί κι εγώ να μην κάνω ό,τι γουστάρω αφού όλοι αυτό κάνουν; Συντρόφια, αγανακτισμένοι, το μπουρδέλο που λέτε «να καεί» βρίσκεται αλλού (ή και αλλού) και τα φάσκελα επίσης πρέπει να αλλάξουν στόχο…

Γιώργο, χάσαμε. Δεν λέω, οι μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν και τις περισσότερες φορές δεν έγιναν με υπαιτιότητα όσων σήμερα φωνάζουν σαν υστερικές κουτσομπόλες στις ρούγες των ΜΜΕ. Δεν λέω, είσαι συμπαθητικό παλληκάρι και καλό παιδί που σου αξίζουν τα καλύτερα, αλλά δεν ψάχνουμε για γαμπρό. Κι επειδή Γιώργο μου πρέπει να προστατευθεί ο προπονητής πάση θυσία, θα την πληρώσει ο φροντιστής, θα κάνουμε και κάνα δυό αλλαγές μπας και πάμε σε παράταση, Οπότε, Γιώργο μου, φταίς, είτε φταις είτε δε φταίς. Ελπίζω να δείξεις κατανόηση.

Αγανακτισμένοι. Tο συζητάνε, μαθαίνω, τα παιδιά στο Σύνταγμα. Έτσι είναι… κι ο γιός μου, όταν ήταν μωρό κι ανακάλυψε το ποδήλατο, δεν το χόρταινε. Το ίδιο κι εγώ όταν ανακάλυψα το σεξ (αυτό το πρόβλημα, τόχω ακόμα ρε παιδί μου …). Οπότε τα καταλαβαίνω τα παιδιά… ανακάλυψαν τη συζήτηση και μερικά και την πολιτική. Οπότε, έχουν μέλλον. Εκεί θα τα βρει η πέμπτη δόση, το μνημόνιο 2, ο ταχυδρόμος, ο έρωτας, μπορεί και ο αρχαιολόγος του μέλλοντος. Να συζητάνε. Αυτή την συννεφοθολούρα την έχουν οι λεγόμενοι και οι wannabe αριστεροί. Πολύ λάδι στο τηγάνι και καθόλου τηγανίτες… 

1 σχόλιο:

  1. Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
    ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
    οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
    δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

    Γεώργιος Σουρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή