Στην Υγειά μας βρε παιδιά

Πάσχει ο συνάνθρωπός μας από καρκίνο και χρειάζεται θεραπεία. Η θεραπεία του κοστίζει ίσως έως και 2731.24 € το δεκαπενθήμερο. Το ταμείο του καλύπτει το σύνολο της δαπάνης, μιας δαπάνης που τον κρατά στη ζωή.  Με τη συνταγή στο χέρι, ψάχνει τα φάρμακά του σε μερικά φαρμακεία, από παντού του λένε ότι δεν έχουν τα φάρμακα και ότι αδυνατούν να τον προμηθεύσουν με αυτά.

Κάποιος φαρμακοποιός του εξηγεί ότι δεν είναι ζήτημα εμπορικής πράξης αλλά καθαρής αδυναμίας εξυπηρέτησης, γιατί περί εξυπηρέτησης πρόκειται. Η συντριπτική πλειοψηφία των φαρμακοποιών βρίσκεται σε αδυναμία να αγοράσει μετρητοίς τέτοιας αξίας φάρμακα. Δεν υπάρχουν μετρητά και πίστωση δεν δίνει πλέον κανείς. Για να του αποδείξει ότι δεν πρόκειται περί κάποιας κερδοσκοπικής πρακτικής του τονίζει ότι πρέπει να αγοράσει τοις μετρητοίς από την φαρμακαποθήκη ένα φάρμακο που θα του κοστίσει και 2694.48 €.  Άρα το μικτό του κέρδος θα είναι 36.76 €.  Με φορολογία 35 % και δαπάνες λειτουργίας  15 %, το όφελος από μια τέτοια συναλλαγή θα ήταν 18 € ή 0.66%!!!

Απηυδισμένος ο ασθενής και ευρισκόμενος μπροστά σε δίλημμα ζωής και θανάτου , ζητά να πληρώσει τοις μετρητοίς, να καταθέσει την απόδειξη στον ΕΟΠΥΥ και να πάρει τα χρήματα αργότερα. Παρακολουθεί έκπληκτος τον φαρμακοποιό να του λέει ότι ο ΕΟΠΥΥ απαγορεύει την αγορά τοις μετρητοίς και ότι αν το κάνει, δεν θα πάρει ποτέ τα χρήματά του πίσω. Του δίνει όμως μια διέξοδο:

«Σύμφωνα με τον νόμο, φάρμακα για τέτοιου είδους θεραπείες μπορεί να χορηγούν τα φαρμακεία των Νοσοκομείων, τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και η Κρατική Φαρμακαποθήκη».

Ψάχνει στα νοσοκομεία, άρνηση παντού. Στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ του λένε ότι ΜΟΝΟ σε ιδιωτικά φαρμακεία μπορεί να βρει τα φάρμακά του και ότι οι φαρμακοποιοί είναι υποχρεωμένοι να τον εξυπηρετήσουν.

Επιστρέφει στο φαρμακείο όπου ο φαρμακοποιός αναγκάζεται να του δείξει το Νόμο ο οποίος είναι σαφής: θεραπείες για χρόνιες ασθένειες χορηγούνται από τα φαρμακεία των νοσοκομείων ή από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ ή από την Κρατική Φαρμακαποθήκη ή από ιδιωτικά φαρμακεία.  Του προτείνει τέλος να καταφύγει στην Κρατική Φαρμακαποθήκη και να ασκήσει πιέσεις στους υπαλλήλους της.

Ο ασθενής επιστρέφει στο Νοσοκομείο που γνωρίζει, γιατί εκεί νοσηλεύτηκε. Αποσπά πληροφορίες ότι καμιά φαρμακευτική εταιρεία δεν τους χορηγεί ακριβές θεραπείες λόγω των συσσωρευμένων χρεών τους. Γι’ αυτό στέλνουν τους ασθενείς στους ιδιώτες.

Ο ασθενής καταλήγει Πέμπτη απόγευμα να τηλεφωνεί στον ΙΦΕΤ, στην Κρατική Φαρμακαποθήκη. Κανείς δεν απαντά. Δημόσιοι υπάλληλοι, κατεβάζουν ρολά στις 2. Την επομένη το πρωί, μετά από πιέσεις, απειλές, φωνές του δίνουν το φάρμακό του. Το φάρμακο που χρειάζεται 2 με 3 φορές το μήνα και που ίσως του χαρίσει 1, 2, ή περισσότερα χρόνια ζωής. Θα πρέπει να ζει το ίδιο πράγμα μέχρι τη στιγμή που θα του πουν «δεν έχουμε τη θεραπεία σου». Τότε θα ξαπλώσει και θα περιμένει να πεθάνει.

Εν τω μεταξύ, ο Πατούλης δεν επιτρέπει την συνταγογράφηση της δραστικής ουσίας και την αποκλειστική κυκλοφορία γενόσημων μέσω ασφαλιστικών ταμείων.

Εν τω μεταξύ, ένας κάποιος Λυκουρέτζος, ομόσταυλος κομματικά του Πατούλη, βάζει τον ασθενή να πληρώνει από την τσέπη του τα ταξίδια «ενημέρωσης» του κάθε Πατούλη σε εξωτικά μέρη.

Εν τω μεταξύ, στην Ελλάδα συνταγογραφούνται οι μεγαλύτερες κατά κεφαλή ποσότητες φαρμάκων στην Ευρώπη. 

Εν τω μεταξύ, κάποιοι ξεχνούν στικάκια στο συρτάρι τους.

Εν τω μεταξύ εμείς συζητάμε.