Game Over

Βρέθηκα χθες στην εκδήλωση – συζήτηση του Π80 με τον προκλητικό τίτλο “Game Over – Η Ελλάδα στην Τέταρτη Δημοκρατία”.

Από τις ομιλίες, κράτησα τρεις:

Εκείνη στην οποία αναφέρθηκε ότι ο κίνδυνος η παρανομία να μετεξελιχθεί σε δικαίωμα είναι πλέον ορατός και τα συνεπακόλουθα μιας τέτοιας εξέλιξης θα είναι τραγικά για τη χώρα.

Εκείνη στην οποία ειπώθηκε ότι, άσχετα και ανεξάρτητα απ' οτιδήποτε άλλο, δύο κανόνες οφείλουμε να τους ακολουθήσουμε: την κοινωνική αλληλεγγύη και την κρατική πρόνοια για τους αδύνατους.

Και, τέλος εκείνη στην οποία τέθηκαν μια σειρά ερωτημάτων, όπως αν αυτό που ζούμε ως χώρα είναι το πρόβλημα ή η λύση, αν η κατεύθυνση είναι σωστή, αν η επιλογή ήταν μονοσήμαντη.

Δεν θα αναφέρω ποιοι από τους ομιλητές τα είπαν, δεν θέλω να φορτίσω τα λόγια με τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλούν οι εικόνες.

Μου άρεσε που ακόμα μπορούμε να “κουβεντιάζουμε” αν και αρκετές φορές ένοιωσα αγανάκτηση και οργή στην αύρα ανθρώπων – κυρίως γυναικών - γύρω μου.

Δεν έμεινα στο δεύτερο μέρος. Λαθράκουσα μόλις 2 παρεμβάσεις, και δυστυχώς ήταν φανερά κατώτερες αυτών που προηγήθηκαν.

Ξημερώματα έπεσα πάνω στην είδηση για τα ανθρώπινα οστά σε υπόγεια διάβαση της Λ. Αλεξάνδρας και την Αστυνομία και το Δημο και την Νικολούλη και κατέρρευσα.

Συμπέρανα ότι είμαστε, όχι σαν κράτος αλλά σαν κοινωνία πια στο “μη περαιτέρω”. Ότι δεν πάει άλλο. Συμπέρανα ότι όποιος προσδοκά έξοδο από την κοινωνική κρίση μόνο μέσα από την παιδεία, βρίσκεται πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Πρέπει κάτι να γίνει που να έχει αποτελέσματα ΤΩΡΑ. Αν χρειαστεί να ματώσουμε, ας το κάνουμε ΤΩΡΑ. Αν χρειαστεί για να μάθουμε, να αποκτήσουμε παραδειγματικά τιμωρημένους ενόχους, ας το κάνουμε ΤΩΡΑ. Καμιά ανοχή και από κανέναν στη διαφθορά, την παρανομία, την αδιαφορία! Λογικές και ρητορικές “ας πληρώσουν πρώτα οι μεγάλοι” ενώ μοιάζουν – και είναι – λογικές στη σημερινή τραγικά κρίσιμη συγκυρία μάλλον αποπροσανατολίζουν.

Οι κυβερνώντες, αν πραγματικά θέλουν να είναι μέρος της λύσης πρέπει χθές να αναλάβουν δραστικές πρωτοβουλίες μηδενικής ανοχής στο δικό τους σπίτι: στα κόμματα τους πολιτικούς, τους κυβερνήσαντες και τους κυβερνώντες. Το ίδιο ας κάνουν οι δικαστές.

Ας το καταλάβουμε όλοι: ο χρόνος των σκέψεων και των συζητήσεων έχει παρέλθει.