Θεωρούσα ότι αυτή η κυβέρνηση προσπαθεί να πολιτευτεί με υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Συνυπολογίζοντας την κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται η χώρα, νόμισα ότι, επιτέλους, θα δούμε να ασκείται μια πολιτική που θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματική λύση. Πίστευα – και εξακολουθώ να πιστεύω – ότι το μόνο που πρέπει να επιδιώξουμε και για το οποίο θα πρέπει να κάνουμε όσες θυσίες απαιτηθούν, είναι να διαμορφώσουμε εκείνες τις συνθήκες ώστε ποτέ ξανά να μην βρεθούμε στην ίδια θέση που είμαστε σήμερα. Πίστευα ακόμη ότι αυτή η κυβέρνηση θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση: του εκσυγχρονισμού του κράτους και των δομών του, της εξυγίανσης όλων των θεσμών της πολιτείας και του πολιτεύματος, της νομιμότητας, της ισότητας απέναντι στο νόμο, της πάταξης της διαφθοράς, κ.τ.λ.
Στη διάρκεια των 17 μηνών της διακυβέρνησης έγιναν πολλά. Κύρια, κλήθηκε ο εργαζόμενος λαός και οι συνταξιούχοι σε σημαντικές θυσίες. Σημαντικά επλήγησαν και πολλοί – πάρα πολλοί – άλλοι κλάδοι. Οι θυσίες αυτές όμως είχαν στόχο την σωτηρία της πατρίδας και γι’ αυτό αυτή η κυβέρνηση δεν εισέπραξε ούτε ανάλογες της βαρύτητας των μέτρων αντιδράσεις ούτε βρέθηκε πίσω σε δημοσκοπήσεις.
Τελευταία, παρατηρώ πολύ νερό να πέφτει στο κρασί υπουργείων. Δωράκια δίδονται απλόχερα σε ισχυρές συντεχνίες με ιστορικούς δεσμούς με την εξουσία (Μηχανικοί, Δικηγόροι) ενώ την ίσια στιγμή η κυβέρνηση και οι ίδιοι υπουργοί, δεν κάνουν βήμα πίσω όταν έχουν απέναντί τους τίποτα «κατώτερους» φορτηγατζήδες ή και φαρμακοτρίφτες που δεν έχουν ισχυρό λόμπι. Την αυστηρότητά τους κάποιοι την εξάντλησαν στους μισθούς των 800 ευρώ και στις συντάξεις της πείνας και κανείς δεν μιλάει.
Δεν ξέρω, αλλά αυτά τα δωράκια μου μυρίζουν εκλογές, κι αν υποψιαστώ ότι κάποιοι υπουργοί ξαναυποθηκεύουν το μέλλον της χώρας προκειμένου να επανεκλεγούν, θα τους πρότεινα να φυλάνε τα νώτα τους όταν κυκλοφορήσουν στην έδρα τους: το μουλάρι κάνει υπομονή αλλά όταν κλωτσήσει, πονάει πολύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου