Χρειάστηκαν δύο μέρες έντονων καιρικών φαινομένων για να γίνουμε μάρτυρες – για μια ακόμη χρονιά – πλημμυρικών φαινομένων στην πεδιάδα της Θεσσαλίας. Χιλιάδες στρέμματα των Παρακάρλιων περιοχών βρίσκονται ακόμη κάτω από το νερό. Αν τις επόμενες ημέρες παρατηρηθούν παρόμοια ύψη βροχοπτώσεων – πράγμα καθόλου απίθανο -, οι αγρότες της περιοχής θα βρεθούν αντιμέτωποι με τεράστια οικονομική καταστροφή καθώς θα είναι αμφίβολη η δυνατότητα σποράς, ιδιαίτερα σιτηρών, των κατακλυσμένων εκτάσεων.
Ακούστηκαν πολλά για τις αιτίες που προκάλεσαν το γεγονός και άλλα τόσα για τις ευθύνες. Πολλοί δείχνουν να παραβλέπουν το γεγονός ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο και ότι πιθανότατα θα ξανασυμβεί και στο μέλλον αν δεν μάθουμε από τα παθήματά μας.
Στο πολύπλοκο και δαιδαλώδες δίκτυο των δρόμων του νερού ανά τη Θεσσαλία, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Βαθαίνει ή μπαζώνει κανάλια, κατασκευάζει παράνομα φράγματα, ανοίγει ή κλείνει θυροφράγματα χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, χωρίς ενημέρωση, χωρίς μελέτη. Ιδιώτες, ομάδες παραγωγών, τοπικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες, δήμαρχοι, νομάρχες, Τ.Ο.Ε.Β., παρεμβαίνουν στις κοίτες σαν να είναι οικόπεδό τους. Από την άνοιξη και μετά δεκάδες χωματουργικά μηχανήματα οργώνουν τη Θεσσαλία και κατασκευάζουν εκατοντάδες παράνομα χωμάτινα φράγματα με σκοπό να συγκρατήσουν το λιγοστό ούτως ή άλλως νερό προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των καλλιεργειών σε νερό. Θα πει κανείς, και θα το δεχτώ, ότι η εξασφάλιση της αγροτικής παραγωγής επιβάλει την τακτική αυτή η οποία από μόνη της δεν είναι πρόβλημα αλλά μια κάποια λύση.
Πρόβλημα μπορεί να γίνει – και συχνά γίνεται – από την στιγμή που αρχίζουν οι φθινοπωρινές καταιγίδες. Πολλοί – ιδιώτες οι φορείς – παραβλέπουν τις προτροπές των αρμόδιων υπηρεσιών και δεν καταστρέφουν τις αυθαίρετες κατασκευές στις κοίτες των υδατορευμάτων μετά το τέλος της αρδευτικής περιόδου. Φοβούμενοι μια ξηρή χρονιά, διατηρούν τα φράγματα μέχρι να σημάνει κίνδυνος. Τότε μόνο τα ανοίγουν. Τα ανοίγουν όμως χωρίς συντονισμό, χωρίς σχέδιο, χωρίς ενημέρωση όσων βρίσκονται σε περιοχές στην πορεία του νερού και έχουν και εκείνοι φράγματα. Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής βιώνουν αυτές τις μέρες οι αγρότες στο Καλαμάκι Λάρισας και στις γύρω περιοχές. Τις βιώνει επίσης και ο μεγάλος ταμιευτήρας της Κάρλας, καθώς χιλιάδες κυβικά νερού οδηγούνται καθημερινά στον Παγασητικό και όχι στην Κάρλα προκειμένου να στραγγίξουν το συντομότερο δυνατό οι πλημμυρισμένες εκτάσεις
Η δημιουργία ενός φορέα ανά λεκάνη απορροής ο οποίος θα είχε την ευθύνη συνολικά τόσο για το νερό όσο και για τα έργα που το αφορούν ή σχετίζονται μ’ αυτό, θα απέτρεπε τέτοια φαινόμενα. Τέτοιος φορέας όμως δεν έχει συσταθεί και η υπάρχουσα διεύθυνση διαχείρισης υδάτων της περιφέρειας ούτε στελεχωμένη είναι ούτε σχετικές αρμοδιότητες έχει. Πολύ περισσότερο, κανείς δεν έχει διάθεση να συγκρουστεί με τους τοπικούς αιρετούς παράγοντες που με νοοτροπία «ιδιοκτήτη», επιμένει να κάνει ό,τι θέλει, όπου θέλει γιατί έτσι θέλει .
Το νομοθετικό πλαίσιο υπάρχει από τον Δεκέμβρη του 2003, αν και δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ. Οι ευρωπαϊκές οδηγίες επίσης. Σύντομα, θα αρχίσουν να τρέχουν και τα πρόστιμα από τη μεριά των Βρυξελών επειδή για μια ακόμη φορά θα αποδειχτούμε αναξιόπιστοι. Αν η κυβέρνηση θεωρεί το νόμο ελλιπή, ή αν κρίνει ότι χρειάζεται βελτίωση ή προσαρμογή στις νέες συνθήκες, ας το κάνει άμεσα. Διαφορετικά, του χρόνου τέτοια εποχή θα μιλάμε πάλι για καταστροφές και θα ψάχνουμε τις αιτίες και τους υπεύθυνους.
Αρθρο μου, από την σελίδα "Οικολογία" της εφημερίδας "ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΗΧΩ" φύλλο Κυριακής 8 Νοέμβρη 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου