Η επένδυση κόντρα στη λογική.

Μια από τις προϋποθέσεις προσέλκυσης επενδύσεων είναι το «σταθερό περιβάλλον». Τι σημαίνει σταθερό περιβάλλον; Σταθερή φορολογική πολιτική, σταθερό και απλό νομοθετικό πλαίσιο έκδοσης αδειών,  λογική γραφειοκρατία, σεβασμό στην έννομη τάξη, γρήγορη απόδοση δικαιοσύνης είναι μερικά από τα συστατικά του «σταθερού περιβάλλοντος».

Αυτά είναι μέρος των όσων απαιτεί η επενδυτική αγορά σήμερα από μια χώρα σαν την Ελλάδα για να επενδύσει και να το κάνει με σοβαρότητα και όχι στο πλαίσιο μιας «αρπαχτής» διεθνούς εμβέλειας.

Τα παραπάνω αποτελούν την αλφαβήτα όλων όσων υποστηρίζουν την ανάγκη μεταρρύθμισης της ελληνικής κοινωνίας, την ανάγκη ριζικών αλλαγών στη διοίκηση, τη δικαιοσύνη, τον τρόπο άσκησης της πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, της κοινωνικής ηθικής. Φωνές σε όλο το πολιτικό φάσμα, από τις παρυφές της άκρας δεξιάς μέχρι αυτές της κομμουνιστικής αριστεράς μιλούν για εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους. Εννοούν όμως όλοι το ίδιο όταν μιλούν για μεταρρύθμιση;

Ας πάρουμε για παράδειγμα το αδειοδοτικό πλαίσιο και ας εξετάσουμε την περίπτωση ενός φανταστικού επώνυμου επενδυτή ο οποίος επιθυμούσε την κατασκευή μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας σε κάποιο από τα πολλά νησιά μας. Έρχεται σε επαφή με ελληνικές εταιρείες οι οποίες αναλαμβάνουν να μελετήσουν τη νομοθεσία, να εκπονήσουν το σύνολο των απαιτούμενων μελετών και να διεκπεραιώσουν τη γραφειοκρατία της έκδοσης αδειών. Σε όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, πληροφορούν τον εντολοδόχο για την πρόοδο των εργασιών. Ο επενδυτής, κουβαλάει σχεδόν καθημερινά «στο νησί» μεγαλοεπιχειρηματίες από όλο τον κόσμο και τους ξεναγεί στο χώρο όπου θα γίνει η μονάδα. Ο τοπικός τύπος, φυσικά, βοά για την μεγάλη επένδυση που θα φέρει μιλιούνια τουρίστες, θα γεμίσουν τα εστιατόρια και οι καφετέριες, θα στενάξουν τα σουβενιράδικα και δεν θα μείνει ποδήλατο ξενοίκιαστο. Ενώ οι νηστικοί ονειρεύονται καρβέλια, ως κεραυνός εν αιθρία σκάει η είδηση ότι η γιγαντιαία επένδυση καρκινοβατεί, αν δεν ματαιώνεται, καθώς ανυπέρβλητα νομικά εμπόδια ορθώνονται μπροστά στην επένδυση. Όλως ξαφνικά, αποκαλύπτεται ότι ο προς οικοδόμηση χώρος εφάπτεται περιοχής NATURA 2000, έχει χαρακτηρισθεί ως αγροτική γη υψηλής προτεραιότητας και δεν μπορεί να αλλάξει χρήση τουλάχιστον σε απόσταση 300 μέτρων από το όριο της περιοχής Natura.

Από την «αποκάλυψη» και μετά, αρχίζει ο χορός των πολύχρωμων παπαγάλων να κρώζει δεξιά, αριστερά αλλά και μπροστά – βεβαίως – περί της ανοησίας του Ελληνικού κράτους που διώχνει τους επενδυτές και της βλακείας της υπουργού που πήρε το χρίσμα στο γυμναστήριο. Ως επιχείρημα υπέρ της επένδυσης και κατά της ηλίθιας υπουργού προτάσσεται «η κοινή λογική» η οποία υπαγορεύει ότι αφού χρειάζεσαι επενδύσεις, δεν τις διώχνεις. Φυσικά, στο δικαστήριο του μυαλού όλων, η υπουργός έχει ήδη καταδικασθεί για εσχάτη προδοσία.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Καθόλου. Ας τα πάρουμε με τη σειρά ρίχνοντας φως στις λεπτομέρειες. Όταν οι έλληνες συνεργάτες του κ. Επενδυτή μελετούσαν την επένδυση γνώριζαν πολύ καλά ότι η υπό εξέταση περιοχή ήταν χαρακτηρισμένη ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας και ότι γειτονεύει με περιοχή natura. Αν δεν το γνώριζαν, τότε είναι άχρηστοι και αυτοί και ο επενδυτής που δεν ξέρει να επιλέγει συνεργάτες και τέτοιους επενδυτές, που προφανώς κάνουν αρπαχτή, δεν τους έχει ανάγκη ο τόπος. Γατί τότε, αν και γνώριζαν το νόμο οι μελετητές και ο επενδυτής προχώρησαν τα σχέδιά τους; Μα ακριβώς επειδή γνώριζαν ότι έχουν να κάνουν με ένα διεφθαρμένο κράτος, με μια εξαγοράσιμη δημόσια διοίκηση, με μια μπανανία στην καρδιά της Ευρώπης, και αδιαφορώντας για το νόμο, προχώρησαν στην προεργασία. Ήλπιζαν ότι με μερικές χάντρες και λίγα καθρεφτάκια, οι ιθαγενείς θα έβαζαν τις κατάλληλες υπογραφές και όλα θα ήταν όμορφα. Βρέθηκε όμως η κυρία του γυμναστηρίου και δεν ενέδωσε μπροστά στο χρήμα. Είπε και έκανε το προφανές: κύριοι είστε παράνομοι. Μπορεί και να μην είπε τίποτα. Μπορεί απλά να τους παρέπεμψε όλους στο νόμο. Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Επενδυτές σαν τον συγκεκριμένο αλλά και συνεργάτες σαν τους δικούς του, ΔΕΝ τους έχει ανάγκη ο τόπος. Όπως δεν έχει ανάγκη και πολιτικούς οι οποίοι επ’ αμοιβή ή επ΄ ανταλλάγματι μερικές ψήφους θα ήταν πρόθυμοι να παρακάμψουν το νόμο προς χάρη ενός ακόμη …εβδομηντάστερου ξενοδοχείου. Όπως τέλος δεν έχει ανάγκη και νεοραγιαδισμούς κεφαλαιολιγούρηδων, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να δηλώσουν ότι ο νόμος μπροστά στο χρήμα είναι λεπτομέρεια που μπορεί να παρακαμφθεί. Σους τελευταίους έχω να πω ότι ο επενδυτής ή ο σοβαρός επιχειρηματίας απαιτεί σταθερότητα και σεβασμό στο νόμο. Δεν το νοιάζει πόσο αυστηρός είναι ο νόμος αλλά τον ενδιαφέρει να ισχύει πάντα και προς κάθε κατεύθυνση ώστε, αν παραστεί ανάγκη να τον επικαλεστεί ή να προσφύγει σε αυτόν να γνωρίζει ότι μπορεί να δικαιωθεί.

Η κάθε πράξη αξιώνεται ή απαξιώνεται ηθικά και πολιτικά από την κοινωνία. Η κοινωνία όμως ακολουθεί ταγούς, διαμορφωτές γνώμης. Η Υπουργός αποπέμφθηκε εν καιρώ, ίσως και για παρόμοιες αποφάσεις. Κάποιοι στο μακρινό νησί που επρόκειτο να γίνει τουριστικός παράδεισος νοιώθουν δικαιωμένοι αλλά απογοητευμένοι. Άλλοι μακριά, στην πρωτεύουσα, σχεδόν δυο χρόνια μετά το συμβάν, χτίζουν πολιτικές καριέρες σε έωλα παραδείγματα. Χρησιμοποιούν ιστορίες σαν αυτή ενός φανταστικού νησιού για να μας πείσουν ότι οι πολιτικοί είναι ανόητοι και επικίνδυνοι. Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν τέτοιοι. Ίσως μάλιστα να είναι η πλειοψηφία Δικαιολογούνται όμως κάποιοι να στρεβλώνουν την ιστορία απλά για να κατηγορήσουν την πολιτική; Δικαιούνται να στέλνουν  μηνύματα ανυπακοής στο νόμο στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων;  Τέλος, αυτό το το κάνουν αφελώς ή μετά λόγου γνώσεως;

Αν το κάνουν μετά λόγου γνώσεως, είναι επικίνδυνοι και πρέπει όχι απλώς να καταγγελθούν αλλά να οδηγηθούν στη χλεύη του λαού. Αν όμως η αφέλεια τους οδηγεί σε τέτοιες ρητορικές επιλογές, τότε οφείλουν να ωριμάσουν. Σε ερασιτέχνες με καλές προθέσεις δεν θα εμπιστευόταν κανείς τις τύχες μιας χώρας. Η ιστορία εξ άλλου είναι γεμάτη με παραδείγματα τεράστιων καταστροφών που προκλήθηκαν από ανθρώπους καλών προθέσεων.

Καλοπροαίρετα ημέτερος, ...