Σκέψου! ακούς;

Κούνησες πλαστικά σημαιάκια με τόση θέρμη ώστε απέκτησες πρόβλημα στον ώμο σου

Φώναξες συνθήματα τόσο δυνατά που ακόμα πονάει  λαιμός σου.

Ντύθηκες καραγκιόζης με μπλε, πράσινα, κόκκινα καπέλα, σημαίες-μπέρτες, κασκόλ και πολλές φορές έβαψες και το πρόσωπό σου.

Όργωσες την Ελλάδα πίσω από τον αρχηγό ή το Νομό σου, πίσω από τον βουλευτή.

Πέταξες τόνους φέιγ βολάν γυρνώντας την πόλη με το αυτοκίνητό σου.

Έχεις κολλήσει χιλιάδες αφίσες κι έχει κρεμάσει δεκάδες πανό σε κάθε είδους επιφάνεια, δέντρα, κολώνες κλπ.

Πλακώθηκες στο ξύλο με «τους άλλους» για να περιφρουρήσεις μιαν αφίσα!

Σταύρωσες ψηφοδέλτια και σάλιωσες τόσους φακέλους που αν σου κολλούσαν ένσημα θα είχες πάρει 3 συντάξεις. Πλήρεις.

Πούλησες πιεστικά τόσα κουπόνια σε σημείο οι φίλοι σου να κρύβονται όταν σε βλέπανε.

Πλήρωσες από την τσέπη σου τόσα «μπλοκάκια» εισφοράς σε σημείο να χάνεσαι δυο μήνες από την πιάτσα. Ούτε για καφέ…

Ξόδεψες  χιλιάδες ώρες από τη ζωή σου σε ανούσιες συνελεύσεις όπου έπρεπε να ακούς και τις σάχλες των «γραβατομένων».

Έκανες το σπίτι σου χώρο συγκεντρώσεων όπου τάιζες και πότιζες μισό λόχο για να κάνεις το χατίρι στο Λαλάκη που ήθελε να μαζέψει ψήφους.

Αναγκάστηκες να παρακαλέσεις ανθρώπους να μεσολαβήσουν για τα αυτονόητα.

Δέχτηκες προσβολές, ταπεινώσεις, ύβρεις.

Κάθε φορά που άλλαζαν τα πρόσωπα νόμιζες ότι άλλαζε και η μοίρα συ και ξεκινούσες πάλι από την αρχή τον ίδιο κύκλο τα σάχλας.

Έμαθες τα παιδιά σου να κάνουν ακριβώς το ίδιο μ’ εσένα: τα έκανες οπαδούς προσώπων και κομμάτων. Φυσικά, αυτά έγιναν χειρότερα από εσένα.

Έμαθες να ψηφίζεις άχρηστους αλλά ευχάριστους.

Δέχθηκες να γίνεις πρόβατο στα κοπάδια του κάθε πολιτικού – τσέλιγκα.

Ψήφιζες ό,τι και όποιον  σου έλεγε ο τοπικός κομματάρχης. Στην αρχή σου έλεγαν «εντολή από τα κεντρικά». Αργότερα δεν σου έδιναν καν εξήγηση. Στο τέλος χαράμισες τόσο τη ζωή σου που αν δεν σου έλεγαν τι ή ποιόν να ψηφίσεις, πήγαινες και τους ρωτούσες.

Μετά από κάθε εκλογή, τους έβριζες και πριν από κάθε εκλογή τους χειροκροτούσες. Στην εκλογή, απλά τους ψήφιζες.

Απογοητεύτηκες τόσες φορές, έβρισες άλλες τόσες, έφυγες πολλές και πάντα ήσουν «εκεί» γι’ αυτούς.

Έχεις πάψει πια να μετράς τις υποσχέσεις που σου έχουν δώσει είτε προσωπικά είτε σαν μέρος «του λαού».

Έχεις εξευτελιστεί πάμπολλες φορές πηγαίνοντας να δεις «τον Τάσο» στο υπουργείο, τον «Τάσο» που εκλέχτηκε με τα λεφτά σου, το τρέξιμό σου και την εθελοντική σου δουλειά και ήσουν αναγκασμένος να περιμένεις τόσες ώρες ώστε οι «σύμβουλοι» του Τάσου να σε νομίζουν μέρος της επίπλωσης.

Έχεις αναγκαστεί να «γλείψεις» ανθρώπους πολλές σκάλες κατώτερούς σου απλά γιατί κατείχαν κομματική θέση.

Τώρα έρχονται Εκλογές.

Πιθανά, την ώρα που θα ρίχνεις στην κάλπη το ψηφοδέλτιο, να ακούς το τρίξιμο της χώρας που καταρρέει. Τι θα κάνεις;

Να ξέρεις ότι ο τρόπος που μέχρι σήμερα χρησιμοποίησες το ιερό σου δικαίωμα, το υπέρτατο όπλο σου, την ψήφο σου είναι μέρος του προβλήματος. Είναι το κλειδί που άνοιγε λίγο - λίγο την πόρτα στην καταστροφή. Είσαι συνένοχος.

Έχεις μια ευκαιρία να επανορθώσεις. Μια ευκαιρία να αποδείξεις ότι μπορείς ακόμα να γίνεις μέρος της λύσης. Ακούς; Έχεις μια ευκαιρία

Δεν σου το λέω εγώ, τα παιδιά σου, γεννημένα  ή αγέννητα σε παρακαλάνε. Οι φίλοι σου στο ζητούν. Οι γονείς σου. Η Πατρίδα σου.

Σκέψου, ακούς;