Tην Κυριακή θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα

Κρίση. Πέντε χρόνια ισοδύναμα με πόσες κανονικές ζωές, κανονικών ανθρώπων άραγε; Μέσα σε πέντε χρόνια, μελέτησα περιβαλλοντικά την κατασκευή εκ του μηδενός ενός ολόκληρου οικισμού τριών χιλιάδων κατοικιών με απίστευτες υποδομές, ένα έργο ζωής για πολλούς μελετητές, και δεν πληρώθηκα ποτέ γι’ αυτό. Σχεδίασα, ξεκίνησα και έτρεξα τουλάχιστον τρεις υπέροχες επιχειρηματικές ιδέες και καμιά τους δεν κατάφερε να περάσει τα κύματα της κρίσης. Έγραψα κείμενα και έκανα ρεπορτάζ χωρίς να είμαι δημοσιογράφος, για τα οποία αισθάνομαι περήφανος και για τα οποία δεν πληρώθηκα ποτέ. Μελέτησα ολοκληρωμένες λύσεις περιβαλλοντικών προβλημάτων, συμμετείχα σε πολιτικά σχήματα, έκανα κοινωνικό και περιβαλλοντικό ακτιβισμό και να ‘μαι τώρα, ουσιαστικά στο μηδέν και, την Κυριακή, θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα.

Όχι, δεν είμαι ηλίθιος, όχι, δεν αγνοώ το συμφέρον μου, δεν προδίνω την τάξη μου, δεν επικροτώ τους υπεύθυνους των δεινών που συσσωρεύτηκαν στις πλάτες των συμπολιτών μου και της χώρας μου. Δεν νομίζω ότι «μαζί τα φάγαμε», δεν νομίζω καν ότι ο λαός είναι συνυπεύθυνος της πορείας - χωρίς να αρνούμαι την ευθύνη του, απλά ωχριά μπροστά στην ευθύνη όσων είχαν την εξουσία στα χέρια τους ή κινήθηκαν κοντά και γύρω σε αυτή. Δεν αρνούμαι ότι γλιστρήσαμε γλυκά στην επίπλαστη ευδαιμονία, ότι γλεντήσαμε την άγνοια, βολευτήκαμε σε αυτή, αλλά την Κυριακή θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα.

Δεν ξέρω πόσοι θα ψηφίσουν ΝΑΙ την Κυριακή, αλλά, σας παρακαλώ μην συναθροίζετε την ψήφο μου, μη με εξομοιώνετε με όλους. Δεν είμαστε, ευτυχώς, όλοι ίδιοι. Όχι. Γιατί, πώς να το κάνουμε, ποτέ δεν ευχήθηκα ούτε εύχομαι «να ψοφήσει κι η κατσίκα του γείτονα» αλλά, βρε αδερφέ, όταν ψοφούσε η δική μου κατσίκα κάποιοι που σήμερα ψηφίζουν όμοια μ’ εμένα δεν βρήκαν ένα λόγο παρηγοριάς να πουν. Κάθε άλλο! Μου επιτέθηκαν, μου επέρριψαν ευθύνες, με πετροβόλησαν, με χαρακτήρισαν γέλασαν σε βάρος μου και στο τέλος μου έδειξαν τις ουρές των συσσιτίων, μου πρότειναν την ντροπή της κοινωνικής βοήθειας και διαφήμισαν την κατανόηση και την μεγαλοσύνη τους. Κι όταν ήρθε η ώρα να πληρώσει ξανά κάποιος κι εγώ γύρισα να τους κοιτάξω, να τους πω ότι είναι η σειρά τους μου είπαν ότι θέλω «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» αλλά εγώ την Κυριακή θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα.

Μη με συναθροίζετε με αυτούς που όταν τους έλεγα ότι η εσωτερική υποτίμηση κατά 30 % και η αντίστοιχη ανεργία δεν είναι απλά νούμερα αλλά υπάρχουν άνθρωποι πίσω τους, με περιγελούσαν για τον «απλοϊκό τρόπο σκέψης μου» και τώρα που τα νούμερα αγγίζουν τα δικά τους συμφέροντα, βγήκαν στα σύρματα και ουρλιάζουν. Μη με συναθροίζετε με αυτούς που επιτέθηκαν στο συνδικαλισμό αλλά αγκάλιασαν τους συνδικαλιστές και τους εργατοπατέρες, μη με συναθροίζετε με αυτούς που δοξάζουν την ελευθερία αλλά καταδικάζουν τους ελευθέρους ανθρώπους, μη με συναθροίζετε με αυτούς που βρίζουν τους πολιτικούς αλλά πέφτουν με τα μούτρα στη μαρμίτα της πολιτικής, μη με συναθροίζετε με αυτούς που καταγγέλλουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή των άλλων ενώ τη δική τους την βαφτίζουν λόμπιινγκ και χορηγία, μη με συναθροίζετε με αυτούς που θεωρούν το περιβάλλον must όταν και εφόσον δεν εμποδίζει τις δράσεις τους, με αυτούς που είναι μετριοπαθείς απέναντι στους φίλους και όμοιους και υστερικοί αλήτες απέναντι στους αντιπάλους, γιατί εγώ την Κυριακή θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα.

Και θα ψηφίσω την Κυριακή «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα γιατί δεν πείστηκα ότι το ΟΧΙ θα προστατεύσει το υπέρτερο αγαθό, που είναι η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί αν υπάρχει μια πιθανότητα οι καταστραμμένες ζωές μας και οι θυσίες να μην ήταν μάταιες, τότε αυτή περιλαμβάνεται στο ΝΑΙ, όπως εγώ το διαβάζω και το μεταφράζω, γι αυτό την Κυριακή θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα και θα αμφιβάλλω για την απόφαση μου και για την επιλογή μου κάθε στιγμή από εκεί και μετά γιατί αυτή είναι η «καταδίκη» των υπεύθυνων πολιτών: να αποφασίζουν, να ενεργούν αποφασιστικά και να αμφιβάλλουν μετά.

Το ΟΧΙ; Λοιπόν, όχι, δεν συναθροίζω όσους ψηφίζουν όχι. Δεν συναθροίζω όσους το ΟΧΙ τους είναι άρνηση της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, της Ευρωπαϊκής ιδέας ή του δυτικού πολιτισμού. Δεν συναθροίζω όσους πιστεύουν σε μια άλλη, δημοκρατικότερη Ευρώπη, πιο συμμετοχική, λιγότερο αυταρχική, λιγότερο εκδικητική. Δεν συναθροίζω όσους βλέπουν τους δυνατούς να προωθούν εθνικά τους ή οικονομικά συμφέροντα και να δελεάζουν περιφερειακά κράτη με το ρόλο του επιστάτη ή με την υπόσχεση κάποιου ρόλου. Δεν συναθροίζω τους φασίστες, δεν τους υπολογίζω καν. Δεν συναθροίζω τους μπάχαλους, τους κατ’ επάγγελμα διαμαρτυρόμενους, τους αρνητές, τους συντηρητικούς, τους παρτάκηδες, αλλά την Κυριακή εγώ θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα.  

Γιατί οι άνθρωποι που κλήθηκαν να διαχειριστούν τη φιλοσοφία του ΟΧΙ δεν κατάφεραν ούτε στιγμή να με πείσουν καν για τις προθέσεις τους, να μου τις δείξουν έστω, και υπήρξα καλοπροαίρετος μέχρι παρεξηγήσεως. Γιατί οι χειρισμοί τους οδήγησαν χιλιάδες ανθρώπους σε απόγνωση, αντιμέτωπους με την ανεργία, γιατί εξέθρεψαν μικρά ανθρώπινα δράματα και τώρα μου αραδιάζουν νούμερα αλλά - θυμούνται αλήθεια; - πίσω από τα νούμερα βρίσκονται άνθρωποι, κι εγώ γι’ αυτό, την Κυριακή θα ψηφίσω «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα. Βέβαιος. Ήρεμος. Χωρίς φανατισμό. Κι από την Κυριακή το βράδυ θα αρχίσω ξανά το παιχνίδι των αμφιβολιών