Το τι τραβάει αυτό το έρμο το περιβάλλον δεν λέγεται. Καθημερινά, από τον πιό ασήμαντο πολίτη αυτής της χώρας μέχρι τον πλέον μεγαλόσχημο υπουργό, όλοι και κάτι του "χώνουμε" ώστε να μην ξεχνάει την "μαγκιά της φυλής" μας.
Ακόμα και έννοιες - όπως προστασία ή ακόμα και περιβάλλον - κακοποιούνται συστηματικά και καθημερινά.
Κάποιοι έχουν μπερδέψει - όχι τα μπούτια τους, αυτά είναι μόνιμα μπερδεμένα - την έννοια "περιβάλλον" με έννοιες όπως "οικολογία", "φυσιολατρεία"¨, "ακτιβισμός" και άλλα. Άλλοι έχουν ανακατέψει την έννοια "αποτροπή επιπτώσεων" με την "προστασία" ενώ τρίτοι όταν ακούν για "περιβάλλον", βγάζουν την μπέμπελη καθώς οτιδήποτε εμπεριέχει αυτή τη λέξη οδηγεί αυτόματα σε μπελάδες.
Τούτο το μπέρδεμα, αυτός ο αχταρμάς, έχει αντίκτυπο σε όλες τις ενέργειες του Δημόσιου Τομέα (φτού, κακά!) της χώρας μας. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, ποιόν θεωρεί ως έχοντα τεχνική και επιστημονική πληρότητα το Δημόσιο ώστε να μπορεί να εκπονήσει περιβαλλοντικές μελέτες: Μα όλους! ήγουν, τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα ομού μετά των ακολούθων τους. Χημικοί, βιολόγοι, γεωπόνοι, αρχιτέκτονες, γεωλόγοι, πολιτικοί μηχανικοί, χημικοί μηχανικοί, περιβαλλοντολόγοι, περιβαλλοντικοί μηχανικοί και άλλα τινά ζώα και φυτά - όλοι οι καλοί χωράνε.
Και ποιοί ελέγχουν, κρίνουν, αποδέχονται ή απορρίπτουν τις μελέτες αυτές; Υπάλληλοι του Δημοσίου. Καλά, θα μου πείτε, τι υπάλληλοι; οποίας ειδικότητας; Αχ! θα σας μαλώσω. Ο υπάλληλος του δημοσίου δεν έχει ειδικότητα. Είναι απλά Δημόσιος Υπάλληλος. Ένα ξεχωριστό ον, μια ειδικότητα από μόνος του. Μπορεί να είναι απόφοιτος του δημοτικού ή του χάρβαρντ αλλα άπαξ και έκατσε στην καρέκλα, μεταλλάσσεται.
Για τον έλεγχο, λοιπόν το μόνο που χρειάζεται είναι μια εγκύκλιος, ένας υπάλληλος και μια καρέκλα (ΤΟ αξεσουάρ). Τι είπατε; γνώσεις; Ελάτε τώρα!
Α! δεν μπορεί να μην αναγνωρίσουμε παραγωγικότητα στον Άρχοντα Ελεγκτή. Υπάρχουν άπειρες "πρότυπες" μελέτες οι οποίες έχουν "εκπονηθεί" από υπαλλήλους του δημοσίου και οι οποίες θα έκαναν οποιοδήποτε μελετητή με πλούσια κόμη να γίνει ...Κότζακ εν μία νυκτί.
Είναι τρομερό το τι μπορεί να πάθει ο άνθρωπος αν τον "αγγίξει" το Δημόσιο (μπρρρ!). Πάρτε για παράδειγμα τους Νομαρχιακούς Συμβούλους οι οποίοι εγκρίνουν σωρηδόν και καθημερινά περιβαλλοντικούς όρους. Δεν χαμπαριάζουν Χριστό τι πατάτα έχουν ψηφίσει (ομοφώνως, τρομάρα τους). Δεν ξέρω, αλλά μάλλον τίποτα δεν είναι τυχαίο. Έχετε παρατηρήσει ότι ή πλειονότητα των Δημοτικών ή Νομαρχιακών συμβούλων προέρχονται από την συνομοταξία των δημσίων υπαλλήλων; Έχετε, επίσης, παρατηρήσει ότι άπαξ και εις δημοτικός σύμβουλος έχει "υπηρετήσει την πόλη ή τον νομό από θέση ευθύνης" (μπουχαχχαχαχχα!) αποκτά όλα τα χαρακτηριστικά του Δημόσιου υπάλληλου; Αρχίζει και ομιλεί με αναφορές σε εγκυκλίους, σε προγράμματα, σε νόμους κλπ. Κανονική μετάλλαξη!
Ίσως, το Δημόσιο να αποτελεί την πλεόν μεταδοτική νόσο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ίσως το Άγγιγμα του (ελληνικού) Δημοσίου να απειλεί την ύπαρξη του ίδιου του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού από τη στιγμή που οι κουτόφραγκοι κάνανε το λάθος και μας εμπασαν ως ισότιμους εταίρους στο μαγαζί τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου