Λύκος στο Μαντρί !

Ακούγοντας υπουργούς ή πολιτικούς να ανακοινώνουν κατ’ επανάληψη χαρακτηριστικές περιπτώσεις μεγάλου ύψους φοροδιαφυγής ή να καταγγέλλουν διαρκώς κατασπατάληση ή κλοπή δημόσιου χρήματος είχα πάντα την απορία γιατί το κάνουν;

Γιατί, αντί να αλλάξουν τον φορολογικό νόμο ή να κάνουν αποτελεσματικούς τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, προτιμούν να φωνάζουν «λύκος στο μαντρί!»; Γιατί, αντί να φτιάξουν πραγματικά πειθαρχικά όργανα και μηχανισμούς κρίσης και αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, στη θέση των συντεχνιακών οργάνων που σήμερα έχουμε, εκτοξεύουν επικοινωνιακές ρουκέτες χωρίς γόμωση και με μηδέν αποτέλεσμα;

Οι γνωρίζοντες πράγματα, λόγω μακροχρόνιου συγχρωτισμού με πολιτικούς παράγοντες, με βεβαιότητα λένε ότι ο στόχος των πολιτικών δεν είναι η αλλαγή των πραγμάτων, η διόρθωση των κακώς κειμένων ή η λύση των προβλημάτων. Αν τα διορθώσουν, τι θα καταγγέλλουν; Στόχος είναι η επανεκλογή τους και οι επικοινωνιακές πομφόλυγες είναι ασφαλής οδός πραγμάτωσης του στόχου των.

Την ίδια αίσθηση, της κυριαρχίας του εντυπωσιασμού έναντι της ουσίας, έχω παρακολουθώντας το παράλογο θέατρο σκιών που παίζεται τελευταία με αφορμή την λίστα Lagarde, τις διαγραφές ονομάτων από αυτήν και την απίθανη φιλολογία γύρω από στικάκια και θύρες usb, η οποία έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια του γελοίου. .

Δύο πράγματα είναι τα σημαντικά στην όλη υπόθεση. Το πρώτο αφορά στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην φοροεισπρακτική ικανότητα των αρμόδιων υπηρεσιών ή μηχανισμών. Το δεύτερο έχει να κάνει με την ευρείας αποδοχής πλέον ανάγκη να αλλάξει το νομοθετικό ή Συνταγματικό πλαίσιο περί ευθυνών των πολιτικών κάθε βαθμίδας ώστε να αποδίδεται δικαιοσύνη γρήγορα και αποτελεσματικά χωρίς να επιτρέπεται η άσκηση πολιτικής επί δικαστικών θεμάτων.

Αν οι πολιτικοί ήθελαν να λύσουν τα προβλήματα που κατέδειξε η περίπτωση των χειρισμών της λίστας Lagarde, απλά θα προχωρούσαν στην αντιμετώπιση των δύο αυτών προβλημάτων. Αυτό όμως που βλέπουμε είναι ένα συνεχές και ανελέητο μαστίγωμα του σαμαριού ενώ το γομάρι βόσκει ελεύθερο και ανεξέλεγκτο στα χωράφια.

Που βρίσκονται σήμερα τα δυο σημαντικά θέματα; Δυστυχώς, το μεν πρώτο κινείται σε ρυθμό «ένα βήμα μπρός, τρία βήματα πίσω», επιβεβαιώνοντας όσους διατείνονται ότι δεν υπάρχει βούληση να παταχθεί η φοροδιαφυγή, το δε δεύτερο βρίσκεται ανέκαθεν και για πάντα στο ευχολόγιο όλων. Όσο οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων αρέσκονται στο ψάρεμα στα θολά νερά των προανακριτικών επιτροπών, εκεί, στα ευχολόγια θα παραμένει δηλητηριάζοντας όχι μόνο την πολιτική σκηνή αλλά τα θεμέλια του ίδιου του πολιτικού συστήματος και δίνοντας τροφή σε κάθε θιασώτη ολοκληρωτισμών να κινείται με άνεση στο βούρκο της ιδεολογίας του.

Ένα τρίτο εξίσου σημαντικό αλλά εμμέσως συνδεδεμένο με τα παραπάνω θέμα που σχετίζεται με την λίστα Lagarde, είναι η εκρηκτική αποκάλυψη της γύμνιας του πολιτικού συστήματος και των υπηρεσιακών και πολιτικών δομών που τo δημιούργησαν. Το άρρωστο πολιτικό σύστημα είναι το πρώτο που θα πρέπει να γκρεμιστεί, αν θέλουμε να δούμε αυτόν τον τόπο να στέκεται ορθός ξανά. Να γκρεμιστεί, παρασύροντας μαζί του τους κάθε λογής υπηρέτες και τροφούς του. Να γκρεμιστεί σύμφωνα με τους κανόνες που η δημοκρατία μας έχει προβλέψει. Αυτούς έχουμε και αυτοί ισχύουν μέχρι να αλλάξουν, αν και όταν χρειασθεί.