Το φλος του Αντωνη

Κοντεύει χρόνος από τις εκλογές του Ιούνη του 2012 και τα πάντα μοιάζουν να είναι σε τέλμα. Από τις πάμπολλες αλλαγές που έπρεπε να γίνουν ποιες έγιναν; Θυμίζω ενδεικτικά: ταχύτητα στην απονομή δικαιοσύνης, μείωση της γραφειοκρατίας, διαφάνεια, επιτάχυνση και εξορθολογισμός του τρόπου αδειοδοτήσεων, περιορισμός του κράτους (να μην συγχέεται με την συρρίκνωση του δημόσιου τομέα), αντιμετώπιση μονοπωλιακών καταστάσεων, μείωση δαπανών στην υγεία.

Θα πει κάποιος ότι είναι δύσκολα θέματα. Θα απαντήσω ότι αυτό το ακούω τέσσερα χρόνια. Μπούκωσα. Το μόνο εύκολο τελικά σε αυτή τη χώρα είναι οι μειώσεις μισθών, οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και η διαρκής υπερφορολόγηση;

Τοποθετήθηκαν Υπουργοί για να επιτελέσουν συγκεκριμένο έργο, όχι για να μερεμετίσουν το ερείπιο. Θα ήθελα λοιπόν να δω έναν υπουργό να βγαίνει στο γυαλί και να λέει: ολοκληρώσαμε αυτό το πρότζεκτ και αναμένουμε ετούτο το αποτέλεσμα.

Αντ' αυτού, καλλιεργήθηκε ένα ψεύτικο κλίμα ότι όλα πάνε καλά, ότι οι θυσίες έπιασαν ήδη τόπο, ότι, να, μας λένε μπράβο, ότι θα μας βοηθήσουν λίγο ακόμα και ξεφύγαμε οριστικά. Ένα κλίμα που ευνοεί την ήσσονα προσπάθεια αλλά εγκυμονεί κινδύνους. Αν δεν καταφέρεις να «πνίξεις» τη φωτιά με τα ξερόκλαδα, το αποτέλεσμα θα είναι μια μεγαλύτερη φωτιά.

Όταν οι μυωπικές προβλέψεις διαψεύστηκαν, όταν τα λεφτά από τις πωλήσεις δεν ήρθαν, τότε αποκαλύφθηκε η έλλειψη σχεδίου. Από πού θα αντλούσαν τα χρήματα που δεν ήρθαν από τις ιδιωτικοποιήσεις; Πως θα καλυπτόταν οι στόχοι στον προϋπολογισμό; Ποιος θα αναλάμβανε την ευθύνη ανακοίνωσης νέων μέτρων;

Ο Σαμαράς σκέφτηκε τη θέση του σε μια πιθανή πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Τι θα έλεγε στο λαό; Το αντιμνημονιακό χαρτί, το έπαιξε και του βγήκε. Το μνημονιακό το έχει κάψει.
Αυτό που του έκατσε σαν ιδέα ήταν η ΕΡΤ! Θα έστελνε σαφές μήνυμα σε όλο τον συντηρητικό χώρο, θα άγγιζε τις ευαίσθητες χορδές των κεντροδεξιών μεταρρυθμιστών, θα έδειχνε πυγμή και θα αιφνιδίαζε τους μονίμως ζαλισμένους της απέναντι, πλευράς.
Κανείς δεν είχε σε εκτίμηση την ΕΡΤ (μη συγχέετε την ΕΡΤ με τις εκπομπές της), κανείς δεν πλήρωνε την εισφορά ευχάριστα, σε κανέναν δεν άρεσαν οι ονομαστικά υψηλές αμοιβές των συνεργατών της. 
Ήξερε ότι μια εντυπωσιακή κίνηση εκεί, θα συναντούσε έντονες αντιδράσεις και θα ξυπνούσε τα αριστερά αντανακλαστικά των συνεταίρων του στην κυβέρνηση. Αυτό ήθελε. Ήξερε επίσης ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων θα στεκόταν από αδιάφορα ως θετικά απέναντι στην πρωτοβουλία του. Δεν έπεσε έξω σε τίποτα. 

......

Τώρα, είτε τον ρίξουν είτε όχι, ο Σαμαράς είναι αυτός που προσπαθεί και οι άλλοι αυτοί που τον καθυστερούν.  Τώρα, τις αμφιθυμίες της κυβέρνησης, τις χρεώνονται στο σύνολό τους οι ελάσσονες εταίροι του σχήματος. Τώρα, ένας χρόνος απραξίας, χρεώνεται εξ ολοκλήρου στους άλλους.

Αν δεν πάμε τώρα σε εκλογές, θα απομένει ο χειρισμός της επόμενης αξιολόγησης της Τρόικας. Τότε που θα τεθεί το ζήτημα της κάλυψης της τρύπας που προέκυψε από την μη ευτυχή ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ και της σταθερά επανερχόμενης τρύπας από το χώρο της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας. Μέχρι τότε κάτι θα σκεφτεί ο Σαμαράς και το επιτελείο του. Για τώρα, απολαμβάνουν τα αποτελέσματα της κίνησής τους.