Παραλλαyes No 1

Ωραίο και εύκολο να φτιάχνεις παραμύθι όταν στη θέση του θύματος βάζεις τον εαυτό σου και ο Δράκος είναι οι άλλοι. Τα πράγματα γίνονται δύσκολα όταν το στόρι γίνεται πιο πολύπλοκο, τα πρόσωπα πολλά, οι «καλοί» μπερδεύονται με τους «κακούς» και τ’ ανάποδο κι εσύ επιμένεις να έχεις στο νου σου παραμύθια με καλούς και κακούς. Ήσουνα που ήσουνα καμένος με τα Ελληνικά κουρέματα και μνημόνια, σού ‘πεσε στο κεφάλι κι αυτό της Κύπρου κι έχασες την μπάλα.  Σαν να σε βάλανε στο γύρω-γύρω-όλοι και μετά από μισάωρη σβούρα στο high speed σε έβαλαν να περπατήσεις σε δοκό ισορροπίας. Ο ορισμός του γέλιου.

Έπεσες πάλι από τα σύννεφα για το νέο Κυπριακό αλλά αυτό εκεί ήταν. Εσύ έλειπες. Οι παροικούντες εγνώριζαν αλλά ήλπιζαν στην Ιταλία. Αν η Ιταλία πήγαινε καλά στο εκλογικό, η Κύπρος είχε μια τύχη. Με τον Σίλβιο και τον Καραγκιόζη ουσιαστικούς νικητές και την Ιταλία ακυβέρνητη, η τύχη της έπεσε σε επίπεδα τζόκερ 10+1.  Και τώρα τι; Ποιος έχει δίκιο; Αν δώσεις δίκιο σε αυτό που υποστήριζες θα δώσεις δίκιο σε αυτούς που βρίζεις. Μην ανησυχείς πασά μου. Κι οι απέναντι το ίδιο πρόβλημα έχουν. Μιλώ για εκείνους που παραμύθι έχτιζαν αλλά είχαν μοιράσει αλλιώς τους ρόλους. Οπότε τι κάνεις;  Ξαναγράφεις το παραμύθι: Βάζεις τους Κύπριους στο κάδρο των θυμάτων και οι πάντες πλέον είναι εχθροί. Έθνος ανάδελφον σύντροφοι. Το ‘λεγε κι ο κυρ-Εισαγγελέας.  

Μέχρι το επόμενο δύσκολο, γιατί θάρθει το επόμενο. Εκεί, θα δυσκολευτείς αλλά έχεις όπλα στη φαρέτρα σου. Ακόμα τα Νεφελίμ είναι αναξιοποίητα.

Τώρα, να σου μιλήσω για τον κίνδυνο κατάρρευσης του Ευρωπαϊκού οράματος, ο οποίος είναι υπέρτερος της πληγείσης τραπεζικής πίστης, θα με κοιτάξεις σαν βόδι. Δεν στο λέω. Στο γράφω. Να σου μιλήσω για διαδικασίες επιτάχυνσης Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης σ’ εσένα που δεν ήθελες να ενωθεί η Μαγουλινίτσα με την Κωλοπετινίτσα και να κάνουν τον Δήμο Κωλομαγούλας; Δεν κάνω καλύτερα φιλοσοφική συζήτηση με το ντουβάρι απέναντι.

Βέβαια έχεις να διαχειριστείς και τον καημό σου. Έβγαλες το χρήμα στην Κύπρο – πάλι στο εύκολο ρε μούργο, χάθηκε να πας σε ένα Λουξεμβούργο – και τώρα χάνεις τα μαύρα από τα ιδιαίτερα και σου ‘ρθε αχαμνά. Δεν είναι τίποτα. Θα σου περάσει. Όπως σε όλους μας. Να’ χεις και δίκιο όταν φωνάζεις – από όποια πλευρά κι αν κάθεσαι ή αν βρεθείς μετά τις νέες εξελίξεις. Διότι βλέπω να έρχονται ανακατατάξεις και θα πήξουμε ξανά στις αστραφτερές μπουρμπουλήθρες που βγάζουν κάτι πολιτικοί και αναλυτές όταν ανοίγει ο στόμας τους.