Να γκρεμίσουμε τον Υπαρκτό Σουρεαλισμό

Θεωρώ ότι καθρέφτης της ατομικής ή συλλογικής εξελικτικής πορείας του ανθρώπου είναι ο βαθμός και ο τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας του. Μια χαοτική κοινωνία με λιγότερο από στοιχειώδη οργάνωση, όπου η λειτουργία των πάντων είναι ζήτημα τύχης ή ατομικών πρωτοβουλιών ή το «γιουρούσι» θεωρείται μέθοδος επίτευξης στόχων είναι η κοινωνία η οποία βρίσκεται μερικά βήματα πίσω στην κλίμακα της εξέλιξης. Αν σε αυτή την κοινωνία θελήσει κάποιος να καλλιεργήσει αρετές που απαιτούν βιωματική αφομοίωση της έννοιας της ομάδας, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης είναι σαν σε καραγιαπί με λαμαρίνες στα ανοίγματα να βάζεις έναν κρυστάλλινο πολυέλαιο εδώ, ένα πανάκριβο ανθοδοχείο στην άλλη γωνία. Υπαρκτός σουρεαλισμός είναι ο ταιριαστός τίτλος ενός τέτοιου συστήματος κοινωνικής οργάνωσης.

Μια αναπτυγμένη κοινωνία υπακούει σε μια σειρά κανόνων οι οποίοι καθορίζουν τον τρόπο που αλληλεπιδρούν τα μέλη της μεταξύ τους. Οι κανόνες ισχύουν ισότροπα προς όλους και όλοι είναι ίσοι απέναντι στους κανόνες. Η αναπτυγμένη κοινωνία θεσπίζει και τηρεί νόμους. Το πρώτο, προφανώς, αποκτά νόημα από το δεύτερο. Αν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται τότε η θέσπισή τους μπορεί να θεωρηθεί είτε γελοιότητα είτε πρόκληση. Και στις δύο περιπτώσεις ο χαμένος είναι η κοινωνία. Είναι προτιμότερο να μην υπάρχει νόμος για κάτι παρά να υπάρχει και να μην εφαρμόζεται.

Η εφαρμογή των νόμων σε μια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία είναι ύψιστη προτεραιότητα και προϋπόθεση εξέλιξης του ανθρώπου. Δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο αλλά ποιος είπε ότι τα μέσα δεν παίζουν σημαντικό ρόλο; Οι νόμοι είναι ανθρώπινα δημιουργήματα και προφανώς εξελίσσονται παράλληλα με την κοινωνία. Γι’ αυτό, αλλά και για την περίπτωση διόρθωσης αδικιών, η καλά οργανωμένη κοινωνία έχει προβλέψει και τις διαδικασίες αλλαγής των νόμων. Η τήρηση και ο έλεγχος της τήρησης των νόμων είναι δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε μέλους μιας καλά οργανωμένης κοινωνίας.

Οι κανόνες που διέπουν τη λειτουργία μιας κοινωνίας οφείλουν να είναι τόσο απλοί όσο χρειάζεται ώστε να είναι κατανοητοί από όλους. Οφείλουν επίσης να ακολουθούν την λογική πορεία του αυτονόητου.

Έκρινα απαραίτητη την παραπάνω εισαγωγή επειδή νομίζω ότι η κοινωνία μας σήμερα έχει παρεκκλίνει σημαντικά από την παραπάνω λογική, γι’ αυτό η οικονομική κρίση αποκάλυψε την υποβόσκουσα κρίση αξιών την οποία το λούστρο της οικονομικής άνεσης έκρυβε επί δεκαετίες.

Τις επόμενες ημέρες θα αναρτηθούν μια σειρά άρθρων που θα αφορούν το περιβάλλον. Η σειρά αυτή θα αντιμετωπίζει τα θέματα όχι σε θεωρητικό αλλά σε απόλυτα πρακτικό επίπεδο. Αν υπάρχει αντίλογος, πρόταση, άλλη οπτική με ευχαρίστηση θα την ακούσω.