Οι Χρεοκόποι της Δεκάρας

Οι Χρεοκόποι της Δεκάρας ταυτίζονται με τους
εμπόρους της φραπελιάς

Καταλαβαίνω τον απλό κόσμο, αυτόν που έχει χάσει τη σιγουριά που του δίνει η δουλειά, αυτόν που δεν έχει να φάει, αυτόν που βλέπει τα εισοδήματά του να συρρικνώνονται, τα έξοδά του να ανεβαίνουν και τις προοπτικές του να μηδενίζονται. Αυτός ο άνθρωπος είναι έτοιμος να ακολουθήσει οποιαδήποτε χαραμάδα του δίνει ελπίδα ότι πίσω της υπάρχει φως. Τι έχει να χάσει; Είναι σαν τον καρκινοπαθή ή τον συγγενή του, ο οποίος θα ταξιδέψει χιλιόμετρα και θα στηθεί επί ώρες σε ουρές ή θα πληρώσει υπέρογκα ποσά για να πιεί νερό του Καματερού, να φτιάξει φραπελιά, να βρει τον πράσινο σκορπιό.  Μου είναι απόλυτα κατανοητή η αντίδρασή του, και ο ίδιος συμπαθής. Αυτόν όμως που δεν ανέχομαι είναι εκείνος που τζογάρει στον πόνο και την απόγνωση του άρρωστου, που στήνει επιχειρήσεις εκμεταλλευόμενος την ψυχολογία του απελπισμένου. Γι’ αυτό οι περισσότεροι πολιτικοί μου είναι αντιπαθείς. Όχι μόνο οι πολιτικοί….

Πάρτε για παράδειγμα τον Βαρουφάκη ο οποίος όταν η Γερμανία «δεν μπόρεσε» σε μια δημοπρασία ομολόγων, να  αντλήσει τα κεφάλαια που ζητούσε, προέβλεψε την κατάρρευση του Ευρώ εξ αιτίας της εξόδου από αυτό της Γερμανίας. Η λογική του ήταν ότι η οικονομική κατάσταση των αδύναμων κρίκων του Ευρώ, θα έπληττε την οικονομία της Γερμανίας στο δανεισμό και η Γερμανία θα επέλεγε τη διάλυση της ευρωζώνης προκειμένου να σωθεί η ίδια. Μια εβδομάδα μετά, η Γερμανία ξαναβγήκε στις αγορές και δανείστηκε με λιγότερο από 2 % επιτόκιο. Στους επόμενους μήνες, έφτασε να δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο…. Τέτοιες μπανανόφλουδες πατάει όποιος – παρ’ ότι γνωρίζει πολύ καλά – εκλαμβάνει τα οικονομικά ως μονοσήμαντη συνάρτηση και κυρίως, τα αποκόβει από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.  Ο κύριος Βαρουφάκης λοιπόν, φτιάχνοντας ένα ιδανικό μοντέλο χρεοκοπίας στο μυαλό του και παρέχοντάς του πλήρη θεωρητική στήριξη, λέει «ας χρεοκοπήσουμε τώρα, και ας παραμείνουμε στο ευρώ και όλα καλά».

Να πούμε τώρα μερικές αλήθειες: η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει αλλά τη χρεοκοπία της δεν έχουν ανακοινώσει οι οίκοι αξιολόγησης. Ίσως να μην την ανακοινώσουν ποτέ όμως όλοι γνωρίζουν ότι αν η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης θα ήταν ήδη – εδώ και δυο χρόνια – ανακηρυγμένη επίσημα χρεοκοπημένη. Οι χώρες της ευρωζώνης έχουν μέχρι στιγμής κρατήσει ζωντανή τη χώρα μας. Όποιος πει ότι έχουν συμφέροντα και το κάνουν, θα του πω: και λοιπόν;
Είμαστε μέρος ενός πειράματος που για πρώτη φορά διεξάγεται: οργανωμένη χρεοκοπία μέσα σε μια νομισματική ένωση που αποτελεί κομμάτι μιας πολιτικής ένωσης. Παρακαλώ μην ξεχνάτε και μην υποτιμάτε καμιά λέξη από όσες ανέφερα. Η αλήθεια είναι ότι το σχέδιο δεν ήταν εξ αρχής το ίδιο. Η αλήθεια είναι ότι οι Εταίροι και φίλοι μας δεν είχαν στο νου τους (τουλάχιστον όχι όλοι) να πειραματιστούν με μια προσπάθεια διαχείρισης μιας πτώχευσης εντός του ευρώ. Στην αρχή πίστευαν ότι μπορούν να χειριστούν έτσι την κατάσταση ώστε να αποφευχθεί η πτώχευση. Έκαναν λάθος και το λάθος αυτό μπορούσαν μόνο οι έλληνες πολιτικοί να τους το υποδείξουν. Το λάθος τους ήταν ότι πίστευαν ότι οι Έλληνες πολιτικοί είχαν συνείδηση της κρισιμότητας των στιγμών και της δεινότητας της θέσης στην οποία ευρίσκετο  η χώρα το 2009 και ότι θα έκαναν τα πάντα και γρήγορα ώστε να αναστρέψουν την κατάσταση. Τότε, ίσως, έπρεπε να βρεθεί ένας πολιτικός ο οποίος θα τους έλεγε ότι το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα είναι σε τέτοιο βαθμό διεφθαρμένο και ανίκανο ώστε δεν θα έκανε τίποτα το οποίο θα έθετε σε κίνδυνο την δική του ύπαρξη. Ίσως πάλι όλα να ήταν γνωστά αλλά οι μηχανισμοί στην Ευρώπη να μην ήσαν έτοιμοι. Πλέον, και ο Ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης υπάρχει και η απόφαση για την υιοθέτηση του κανόνα της μη δημιουργίας ελλειμμάτων έχει παρθεί και η έννοια τη ενιαίας οικονομικής και δημοσιονομικής διακυβέρνησης έχει ωριμάσει.

Έχει, λοιπόν, χρεοκοπήσει η χώρα. Χωρίς την στήριξη από την «τρόικα» θα ήταν αδύνατο να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς οποιονδήποτε δανειστή. Η χρεοκοπία της όμως δεν πρόκειται να ανακοινωθεί ούτε πρόκειται να εγκαταλείψει το ευρώ όσο επιλέγει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πορεία, την οποία έχει συνδιαμορφώσει και αυτή είναι η πορεία που περιγράφεται στα μνημόνια I και II αλλά και στις μέχρι τώρα αποφάσεις της τρόικας. Τα όσα το μνημόνιο ΙΙ επιτάσσει, δεν είναι λοιπόν μέτρα για την αποφυγή της χρεοκοπίας αλλά μέτρα προσαρμογής της ελληνικής κοινωνίας στο περιβάλλον της ελεγχόμενης και εντός του ευρώ χρεοκοπίας. Έχουμε εσωτερική υποτίμηση κατά περίπου 50% η οποία θα περιορίσει το πρωτογενές έλλειμμα αλλά ταυτόχρονα προωθούμε μεταρρυθμίσεις οι οποίες προετοιμάζουν το έδαφος για την ανάπτυξη η οποία θα ακολουθήσει. Γιατί όμως δεν ανακοινώνεται επίσημα η χρεοκοπία; Γιατί αυτό το κρυφτό;  Αυτό που λέμε «παγκόσμιες αγορές» έχει περίεργους κανόνες και ακόμα πιο περίεργες συμπεριφορές. Μπορεί να σχεδιάζει κανείς επί χρόνια μια δράση και μια λάθος κίνηση να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Οι παγκόσμιες αγορές είναι απίστευτα σκληρές και άκαμπτες και άφθαρτες μπροστά σε φωτιές και υπερβολικά ευαίσθητες μπροστά σε σπίθες. Έτσι, μένουν ατάραχες μπροστά στον κλινικά νεκρό αλλά θα αντιδράσουν σπασμωδικά στην ανακοίνωση του θανάτου. Γιατί; Φανταστείτε τις αγορές σαν ένα τεράστιο κοπάδι από πρόβατα που ακολουθεί έναν σκύλο. Όσο ο σκύλος κινείται ήρεμα, όλο το κοπάδι είναι ήρεμο. Οποιαδήποτε όμως απότομη κίνηση στην κεφαλή μπορεί να καταλήξει σε ανεξέλεγκτο πανικό στον κύριο όγκο ή στην ουρά του κοπαδιού.

Συνεπώς, αν θέλουμε να κρίνουμε τα όσα μέτρα ανακοινώνονται, θα πρέπει να τα συγκρίνουμε με τη μηδενική λύση. Δηλαδή, αν κατανοήσουμε ότι ο μισθός των 700€ στο δημόσιο πρέπει να συγκριθεί με τον ΜΗ μισθό μιας άτακτης χρεοκοπίας όλα θα αλλάξουν.

Λένε μερικοί ότι αφού η Τρόικα δεν μας δανείζει λεφτά για να ζήσουμε αλλά μόνο για να ξεπληρώνουμε τα χρέη μας, γιατί δεν κηρύσσουμε μονομερή στάση πληρωμών να ησυχάσουμε. Θεωρώ χάσιμο χρόνου να δώσω απάντηση σε τέτοιες απόψεις. Οι υποστηρικτές τέτοιων απόψεων είναι μάλλον χονδρέμποροι φραπελιάς.

Ας επιστρέψουμε όμως στον κύριο Βαρουφάκη και στην εντός του ευρώ επιθετική χρεοκοπία. Πιστεύει δηλαδή ο κύριος ότι μπορούμε να παραμείνουμε στο Ευρώ μετά από μια μονομερή και επιθετική ανακοίνωση στάσης πληρωμών; Το πιθανότερο σενάριο σε μια τέτοια περίπτωση είναι η εξώθηση της χώρας εκτός ευρωζώνης και για να το πετύχει αυτό η ΕΕ και τα κράτη – μέλη της έχουν πάρα πολλά όπλα. Το μόνο που θα πετύχουμε μετά από μια τέτοια κίνηση θα είναι η ικανοποίηση να λέμε ότι μας πέταξαν έξω. Μια τέτοια όμως θέση είναι υπερβολικά παιδαριώδης. Μπορεί όμως μια χρεοκοπημένη χώρα η οποία έχει κηρύξει μονομερώς στάση πληρωμών και έχει πλήξει τους συν-εταίρους της, να παραμείνει στην  Ευρωπαϊκή Ένωση; Πως ή ποιος θα δείξει κατανόηση στην αδυναμία εφαρμογής ακόμα και των απλούστερων κανόνων που προκύπτουν από τη συμμετοχή μας εκεί; Πως θα πληρώνονται, π.χ. τα πρόστιμα από την αδυναμία διαχείρισης των απορριμμάτων ή των αποβλήτων; Περιμένει κανείς ότι οι Εταίροι μας, εάν τους έχουμε βάλει απέναντί μας, θα μας βοηθήσουν ή θα κάνουν ότι δεν βλέπουν ή θα μας δώσουν παρατάσεις; Πως θα δοθούν επιδοτήσεις ή βοήθειες; Η έξοδός μας από την ΕΕ θα είναι πλέον μονόδρομος.

Η θέση βέβαια και η επιδίωξη του κυρίου Βαρουφάκη είναι ακριβώς αυτή: η αποτυχία του Ευρώ και η διάλυση της ΕΕ. Απλά δεν το λέει και όχι μόνο: χρησιμοποιεί την απελπισία του λαού, ως άλλος  παραγωγός φραπελιάς.