Πέντε καθημερινές στιγμές της εθνικής μας Φούσκας

Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία, αναλογιζόμενη την κρισιμότητα
των στιγμών, τίθεται επικεφαλής της
Μεγάλης Εθνικής Πορείας Προς Το Μέλλον. 

Στιγμή Πρώτη

Ευρύτερος Δημόσιος Τομέας. Τρείς κουστουμάτοι και γραβατωμένοι τύποι ρεμπελεύουν από γραφείο σε γραφείο στον δεύτερο όροφο της υπηρεσίας. Στο ισόγειο έρχεται ο λαός για συναλλαγές, στον 1^ο το υπαλληλικό προσωπικό και στον 2^ο κατοικοεδρεύουν τα στελέχη. «Ποιοι είναι αυτοί;» ρωτώ τον φίλο μου, καθώς με παραξενεύει το ντύσιμο και η μεγάλη οικειότητά τους με το – έστω ανώτερο -  προσωπικό που δεν συνάδουν με τη συμπεριφορά χασομέρη. «Αααα, αυτοί; Αυτοί είναι ψυγεία» απαντά με φυσικότητα ο φίλος. Δεν διακρίνω καμιά ομοιότητα ούτε με δίπορτα ούτε με τα αμερικάνικα τύπου ντουλάπας, δεν είναι άσπροι, δεν έχουν γωνίες και από πίσω δεν διακρίνω μοτέρ οπότε γυρίζω με το  βλέμμα όλο απορία στο φίλο μου. Μου ανταποδίδει την απορία στο βλέμμα κι όταν συνειδητοποιεί την άγνοιά μου, μου λέει: «Ψυγεία; Όταν αλλάζει η κυβέρνηση ή ο υπουργός ή ο διοικητής της υπηρεσίας, ο καινούριος διώχνει τους παλιούς διευθυντές και βάζει δικούς του. Ο παλιός κρατά τον βαθμό μαζί με τα λεφτά αλλά χωρίς αντικείμενο, μπαίνει δηλαδή στο ψυγείο μέχρι να ξανάρθουν οι δικοί του στα πράγματα. Μέχρι τότε κοπροσκυλιάζει στους διαδρόμους και στα γραφεία, αν έρθει στην υπηρεσία. Τώρα έχουμε τρείς. Έχουμε φτάσει μέχρι και πέντε ψυγεία." Παγοκολώνα εγώ...

Στιγμή Δεύτερη.

Να ενισχύσω, λέει, τις ελληνικές επιχειρήσεις. Πολύ καλά, να το κάνω. Το μεσημέρι, εξ ανάγκης τσίμπησα σε αμερικάνικο εστιατόριο. Πολύ φαγητό, μέτρια προς κακή ποιότητα, άριστη εξυπηρέτηση, τσιμπημένες τιμές. Δυό πιάτα με δυό αναψυκτικά, 35 €. Το βράδυ σε συνοικιακή μπιραρία, η καλύτερη της Αθήνας για ορισμένους, ελληνικό μαγαζί. Σαλάτα, ποικιλία μεζεδάκια, 4 μπίρες, άριστη εξυπηρέτηση, μέτρια ποιότητα, 46 €. Ο Αμερικάνος με απόδειξη, από τον Έλληνα έπρεπε να τη ζητήσουμε και να υποστούμε και την υποτιμητική του γκριμάτσα. Να πάει να απαυτωθεί κι αυτός και το μαγαζί του και όλη η εκστρατεία μας για στήριξη του έλληνα μικρομεσαίου. Βαρέθηκα να παριστάνω τον μεγαλομαλάκα για να ζήσει σε βάρος μου ο μικρομεσαίος.  

Στιγμή τρίτη.

Χειριστής εκσκαφέα. Ευρύτερο Δημόσιο. Μηνιαία αντιμισθία, περί τα 1.500 ευρά με κάτι επιδοματάκια. Κοντά 2.500 με ΤΟ επίδομα. Επίδομα παραγωγικών ωρών! Όσο δουλεύει ο εκσκαφέας, γράφει ο ταχογράφος, πληρώνεται εξτρά ο χειριστής. Όταν ΚΑΘΕΤΑΙ ο χειριστής, παίρνει ΜΟΝΟ τα 1.500.  Και μην  πει κανείς ότι μπορεί να μη σκάβει αλλά απλά μετακινείται από εργοτάξιο σε εργοτάξιο., διότι για κάθε χιλιόμετρο κίνησης εκτός εργοταξίου παίρνει επίδομα και μάλιστα μεγαλύτερο όταν κινείται σε χωματόδρομο και μικρότερο σε άσφαλτο. Νοικοκυρεμένα…

Στιγμή τέταρτη.

Θέλεις να βάλεις ένα πυροσβεστήρα οροφής σε δωμάτιο καυστήρα. Σου λέει ο «όλα-τα-ξέρω-και-είμαι-ο-γαμάτος»  υδραυλικοκαυστηρατζής. "Κοίτα, μια κατοστάρα το μηχάνημα, συν τα εργατικά, συν ο φιπιάς, 150 με διακόσια." Large ρε φίλε. Και πάς στον …πυροσβεστηρά και πληρώνεις 70 σύνολο και με την απόδειξη και με την εγγύηση. Ύστερα πάς στον καθρέφτη και κοιτάς με προσοχή να δεις αν γράφει πουθενά στο μούτρο σου «είμαι μαλάκας» κα δεν τόχεις μέχρι σήμερα προσέξει.

Στιγμή Πέμπτη.

Ο ίκας έκανε απογραφή συνταξιούχων να δει τι, γιατί και πόσο πλερώνει τους γερόντους. Δεν ζήτησε όμως από κανένα να καταθέσει  ρε παιδάκι μου και το εκκαθαριστικό της εφορίας μαζί, αφού εκείνο το ρημάδι το ΕΚΑΣ, καταβάλλεται με εισοδηματικά κριτήρια. Κι έρχεται ο Νοέμβρης και πάει ο ογδοντάχρονος να πάρει λεφτά από το λογαριασμό για να πληρώσει και τη ΔΕΗ μαζί με το «χαράτσι» που το λένε στον Αλφα το πρωί, να δώσει και τα κοινόχρηστα γιατί είπαν να βάλουν πετρέλαιο για τα Χριστούγεννα, να πάνε και στο Lidl για ψώνια «με την κυρία». Ακόμα απορώ πως το γλίτωσε το εγκεφαλικό μετ’ εμφράγματος. Από 739 ολόκληρα ευρά σύνταξη γήρατος, του έβαλαν 502. Διακόσια τριάντα εφτά ευρά μείον. Κομμένα. «Κάνε ένσταση μέχρι 31/12, και ως το Μάιο του ΄12 θα τα πάρεις αναδρομικά» λέει ο υπάλληλος χωρίς να αντιλαμβάνεται το κωμικοτραγικό της δήλωσής του: «Ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι τον Μάη». Αφού ρε ρεμπεσκέ το έκανες επίτηδες για να παρουσιάσεις λογιστικά μικρότερο έλλειμμα, σε βάρος του πλέον ανήμπορου. Το έκανες γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ χρωστούμενα, δεν φαίνονται πουθενά, είναι καθαρό λογιστικό κέρδος. Ελπίζεις ρε ρεμάλι να χρεωθεί άλλος «αρμόδιος» την πληρωμή άρα και τη λογιστική δαπάνη ή ελπίζεις ότι θα βρέξει λεφτά και κανείς δεν θα καταλάβει την πουστίτσα σου. Γι αυτό είχε δίκιο η σύζυγος του ογδοντάχρονου που φώναζε: «Τους πούστηδες! Από το ερείπιο βρήκαν να κόψουν τα σύνταξη που να τα φάνε σε γιατρούς και νεκροθάφτες!».