Ο Άρχοντας

Με σκοπό να “εξυπηρετήσει” τις αρδευτικές ανάγκες των δημοτών του, δήμαρχος μικρού Δήμου κάπου στην Ελληνική επικράτεια, έστησε μέσα σε συλλεκτήρια τάφρο αποστράγγισης και κάτω από μικρή γέφυρα μεταλλικό φράγμα ίσο σε μήκος με τη γέφυρα. Προκειμένου να εξασφαλίζεται η ροή, ένα μικρό μέρος του φράγματος (περίπου το 1/5 του συνολικού του μήκους) το έκανε κινητό. Έτσι, όταν παρουσιαζόταν αυξημένη παροχή, άνοιγε το μικρό πορτάκι και απέφευγε τις πλημμύρες. Για την κατασκευή του φράγματος δεν πήρε άδεια από κανέναν, δεν έγινε κάποια μελέτη των υδραυλικών ή υδρολογικών δεδομένων, δεν έγινε κάποιος διαγωνισμός. Η δημοτική αρχή απευθύνθηκε στο σιδερά του χωριού ο οποίος κόλλησε πέντε δοκούς και 10 μεταλλικά ελάσματα και έτοιμο το έργο.

Όλα δούλευαν καλά για μερικά χρόνια ώσπου πριν λίγες ημέρες οι ποσότητες νερού που συγκεντρώθηκαν στην τάφρο ήταν τέτοιες που το μικρό πορτάκι δεν ήταν ικανό να παροχετεύσει. Το ποταμάκι φούσκωσε πίσω από τη γέφυρα με αποτέλεσμα να προκαλέσει καταστροφές σε μηχανολογικό εξοπλισμό άρδευσης που ήταν “στημένος” παρόχθια. Οι πληγέντες αγρότες απευθύνθηκαν στη Νομαρχία και η Νομαρχία με τη σειρά της στον αρμόδιο για τη συντήρηση και διαχείριση της αποστραγγιστικής τάφρου φορέα.

Υπάλληλοι του τελευταίου επικοινώνησαν με τον δήμαρχο και του ζήτησαν να ανοίξει το φράγμα. Ο δήμαρχος συμφώνησε αλλά μετά από εικοσιτέσσερις ώρες οι αγρότες έβλεπαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται και το παράνομο φράγμα να παραμένει στη θέση του. Έγινε πάλι ο κύκλος των επαφών, ενημερώθηκε για δεύτερη φορά και η αστυνομία, έπεσε και το τηλεφώνημα στο δήμαρχο.

Εκνευρίστηκε ο άρχων του τόπου επειδή κάποιοι τον ενοχλούσαν (“είναι η τέταρτη φορά από χθες που μου τηλεφωνείτε”) και δήλωσε (από γινάτι; από βλακεία; από τεμπελιά;) ότι δεν πρόκειται να ανοίξει το φράγμα.

Το φράγμα τελικά καταστράφηκε ύστερα από παρέμβαση του φορέα. Να δούμε πότε οι μικροί δικτάτορες της ελληνικής επικράτειας θα μάθουν να σέβονται την πολιτεία, τους θεσμούς, τους νόμους, τους πολίτες. Να δούμε πότε θα κατανοήσουν ότι το “άρχοντες” που συνοδεύει το “δημοτικοί” στον τίτλο τους, δεν έχει τίποτα να κάνει με το μεσαιωνικό “αφέντες”.