Πανελλήνιο Σουρρεαλιστικό Κίνημα

Το είδαμε κι αυτό... Ολόκληρο θέμα στην ιστοσελίδα του Γιώργου προς απάντηση των επικριτών των λεσχών στήριξής του. Με τις απαντήσεις να δημοσιεύονται αυτούσιες αλλά χωρίς καμιά αναφορά στις ...ερωτήσεις. Θα μου πεις, οι εποχές είναι πονηρές και το επικοινωνιακό παιχνίδι στο φόρτε του. Αλλά, πως από τη μια πολεμάς τα παιχνίδια της εικόνας όταν με αυτά πορεύεσαι; Πως επικαλείσαι τον διάλογο, όταν στο διάλογο χρειάζονται τουλάχιστον δύο;
Ίσως κάποιοι να χρειάζονται πολλές απλοποιήσεις για να κατανοήσουν τους φόβους ημών των επικριτών. Ας το κάνουμε λιανά λοιποοοοόν:
Υπόθεση εργασίας:
Στο εγγύς μέλλον, προκύπτει κάποιο πολιτικό θέμα τοπικού ενδιαφέροντος για παράδειγμα στο Νομό Λάρισας. Ας υποθέσουμε ότι έχει να κάνει με την επιλογή υποψήφιου για το Δήμο Τάδε. Ας υποθέσουμε ακόμη ότι η Δημοτική Οργάνωση ελέγχεται από «Παπανδρεϊκούς» ενώ η Νομαρχιακή από «Βενιζελικούς». Σκεφτείτε τώρα, η δημοτική οργάνωση να επιλέγει ένα πρόσωπο και η Νομαρχιακή να προκρίνει άλλο. Σκεφτείτε επίσης η Νομαρχιακή να ανακοινώνει το σκεπτικό της και να της απαντά η λέσχη φίλων Παπανδρέου. Δείτε λίγο στο μέλλον, και απολαύστε το σουρεαλισμό που θα ζήσουμε. Αναρωτηθείτε πόσες φορές σε έναν παρόμοιο «πόλεμο» θα ακούσετε την λέξη «υπονόμευση». Αναρωτηθείτε αν θα μπορέσει να επιτευχθεί ποτέ ενότητα στη βάση. Και μιλάμε για πραγματικά ζητήματα που ΟΛΟΙ γνωρίζουμε ότι θα προκύψουν. Πόσα «κέντρα» θα υπάρχουν ανά περιοχή που θα έχουν λόγο και άποψη σε κάθε ζήτημα; Για ποια ενότητα άποψης θα μιλάμε όταν η ενότητα είναι ήδη παρελθόν;
Στην κατάσταση που οδηγήσατε, σύντροφοι, τα πράγματα (δεν σας καταλογίζω κακές προθέσεις) ο μόνος γιατρός είναι ο χρόνος. Και θα χρειαστεί ΠΟΛΥΣ χρόνος να κλείσουν οι πληγές που ανοίξατε.
Έχετε ξεχάσει κάποια πράγματα στην ελιτίστικη και ναρκισιστική νιρβάνα σας. Ένα από αυτά είναι ότι υπάρχουν κοντά στα τρία εκατομμύρια άνθρωποι που μας ψήφισαν και περίμεναν από εμάς να παλέψουμε γι' αυτούς. Αυτοί οι άνθρωποι νοιώθουν μόνοι. Ξέρετε, σε όσες συζητήσεις κάνω αυτές τις μέρες προσπαθώντας να πείσω συμπολίτες μου να αντισταθούν στις επελάσεις της κυβέρνησης στα ασφαλιστικά μας  ταμεία ή στην τσέπη μας, συναντώ μεμψιμοιρία. Καμιά διάθεση για αντίσταση. Γιατί; Επειδή δεν νοιώθουν να έχουν κανέναν ισχυρό συμπαραστάτη που να παλέψει μαζί τους, να μπει μπροστά, να τους στηρίξει. Απάθεια. Το μεγαλύτερο έγκλημά μας, σύντροφοι: δεν είχαμε την ωριμότητα να δούμε λίγο μπροστά. Ξεχάσαμε ότι με την πολιτική ασχολούμαστε όχι για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να παράγουμε πολιτική σκέψη, αλλά για να προσφέρουμε στον τόπο και το λαό επειδή ακριβώς μπορούμε να παράγουμε πολιτική σκέψη. Κάναμε το μέσο σκοπό. ΚΑΝΑΤΕ ΤΟ ΜΕΣΟ ΣΚΟΠΟ.
Έχετε καιρό να διορθώσετε κάποια πράγματα. Διάθεση, έχετε;