Απαξίωση

Βρέθηκα εχθές το απόγευμα στην συνέλευση της Δημοτικής Οργάνωσης Λάρισας του ΠΑΣΟΚ η οποία θα αποτιμούσε το εκλογικό αποτέλεσμα και θα πρότεινε ή θα συζητούσε το στίγμα και την πορεία της επόμενης μέρας.
Η (πρώτη) απογοήτευση ήρθε από τον αριθμό των παρόντων. Σε αντίστοιχες συγκεντρώσεις των διάφορων υποστηρικτών, αυτοί που μαζεύτηκαν ήταν κατά πολύ περισσότεροι. Αυτό που αυθόρμητα μου ήρθε στα χείλη εκείνη την στιγμή είναι ότι ΤΑ ΠΑΣΟΚ είναι αλλού. Η οργάνωση απαξιώνεται από τα ίδια τα μέλη της. Τα ίδια τα μέλη της που κόπτονται για πολιτική λειτουργία, για συμμετοχή και για μεγάλες και ιριδίζουσες φούσκες, τα ίδια τα μέλη που καταγγέλλουν μηχανισμούς και στάσεις που εξυπηρετούν προσωπικές στρατηγικές, πράττουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που καταγγέλλουν.
Η δεύτερη απογοήτευση ήταν με τις τοποθετήσεις. Το εναγώνιο ερώτημα προς τους ομιλητές δεν ήταν «τι κάνουμε» αλλά «με ποιόν είσαι». Και μην πει κανείς ότι έμμεσα ρωτούσαν τι κάνουμε γιατί τα πρόσωπα εκφράζουν πολιτικές. Καμία σχέση. Ένα καθαρό, γηπεδικό, απολίτικο «πες ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΣΑΙ για να σ' ακούσω».
Τέλος πάντων. Σήμερα δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με αυτό.
Ας πούμε δυό λογάκια για το μήνυμα αυτών των εκλογών.
Πίσω από την βοή των πολλαπλών μηνυμάτων όπου ο καθένας «ακούει» και «λαμβάνει» το μήνυμα που επιθυμεί, ένα μήνυμα κραυγάζει. Κάτι σαν ρυθμός τύμπανου πίσω από την μελωδία. Σαν τον μονότονο, σταθερό και διαρκή ήχο ενός τρένου που φτάνει σε πολύβουη πόλη. Απαξίωση, απαξίωση, απαξίωση, απαξίωση...
Η χαρακτηριστική πρώτη αντίδραση του πολίτη όταν απευθύνεται σ' έναν πολιτευόμενο - το έχω ζήσει προσωπικά - είναι «επίθεση». Έχει, ο πολίτης, εκ προοιμίου και αυθόρμητα μια στάση απέναντι στον πολιτικό, άρνησης. Πολιτικός σημαίνει ψεύτης, απατεώνας, λαμόγιο. Οι ευθύνες όλων μας, και ειδικά του ΠΑΣΟΚ για αυτή την κατάντια του πολιτικού συστήματος είναι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ. Όσοι δεν έχουν «πιάσει» αυτό το μήνυμα, καθεύδουν.
Η απαξίωση έρχεται, είναι εδώ, προ των πυλών και εμείς περί άλλων τυρβάζουμε. Το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται αργά και σταθερά. Απαξιώνεται από τους πολιτικούς, τους πολιτευόμενους, τα κομματικά επιτελεία, τους μεγαλόσχημους κρατικούς παράγοντες και φτάνει και διαβρώνει την κοινωνία στη βάση της. Κανείς πια δεν εμπιστεύεται τα δύο μεγάλα κόμματα. Τα ψηφίζει αλλά δεν τα εμπιστεύεται. Στρέφεται στα μικρότερα σε μια ύστατη προσπάθεια να γαντζωθεί από κάπου. Το επόμενο στάδιο θα είναι η αύξηση της αποχής από τις εκλογικές, πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες. Το επόμενο στάδιο θα είναι η θεμελίωση του πολιτικού αμοραλισμού ως κυρίαρχη ιδεολογία. Το επόμενο στάδιο ΕΙΝΑΙ ένα σύστημα που ως μόνο σκοπό έχει την αναπαραγωγή του. Η αντίδραση σ' αυτό το σύστημα που αναπαράγεται είναι μονόδρομος για όλους τους σκεπτόμενους ενεργούς πολίτες. Αντίδραση με πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά ξεκάθαρα. Όχι πια ήξεις αφήξεις. Όχι μισόλογα. Όχι συμβιβασμούς. Με θάρρος και παρρησία.
Αν οι καρεκλοκένταυροι που έθρεψαν το σύστημα και τράφηκαν από αυτό δεν παραιτούνται (και δεν πρόκειται να το κάνουν) ας τους αποστρατεύσουμε εμείς. Η κοινωνία περιμένει κάποιους να βγουν μπροστά. Ένας σήμερα, δύο αύριο πολλοί μετά. Αλλά ΤΩΡΑ είναι η ώρα.