".... Συντρόφισσες και σύντροφοι, η δημοκρατία μετά τη μεταπολιτευτική άνοιξη του τόπου και τις μεγάλες κατακτήσεις των δεκαετιών του '80 και του '90 κάθε μέρα που περνάει γίνεται πιο ολιγαρχική και ατελέσφορη.
Παρακολουθώ αυτή τη συζήτηση για τα συμφέροντα και τις εξαρτήσεις. Θέτει κανόνες που δεν τους εγγυάται γιατί είναι πιο βαθιά η κρίση της δημοκρατίας από αυτή την ανάλυση.
Ψηφίζει νόμους που δεν τους εφαρμόζει. Οικοδομεί θεσμούς που τους αφήνει ανολοκλήρωτους. Επαγγέλλεται μεταρρυθμίσεις καταφανώς ψευδεπίγραφες. Εγκλωβίζεται σε τοπικισμούς που παραλύουν κάθε δυνατότητα απόφασης. Και πάνω απ' όλα μοιράζει ολοένα και πιο άνισα και πιο επιλεκτικά τον πλούτο που παράγει ο τόπος.
Αυτοκριτική; Το μοντέλο το οδήγησε στον ακραίο του ευτελισμό και παρακμή η Κυβέρνηση του κ. Καραμανλή. Αυτοκριτική; Προφανώς τις ρίζες τους τις κληρονομήσαμε στην ύστερη διακυβέρνησή μας.
Ο πολίτης νιώθει ολοένα και περισσότερο ως μοναχικός ιδιώτης αντιμετωπίζοντας το κράτος των συμφερόντων που κυριαρχεί μαζί με τους γραφειοκράτες και τους διαμεσολαβητές που το στηρίζουν.
Νιώθει έρμαιο σε μια ασύδοτη αγορά αιχμάλωτος σε μια οικονομία με πήλινα πόδια ανασφαλής σε μια χώρα φθηνής εργασίας και ακριβής διαβίωσης. Σε μια κοινωνία που καταναλώνει περισσότερα απ' όσα παράγει.
Νιώθει ο πολίτης κάθε στιγμή την άδικη κατανομή των βαρών. Όταν πληρώνει υπέρογκους φόρους και δυσβάσταχτα τέλη χωρίς ουσιαστική ανταπόδοση. Όταν του μιλούν και μιλάμε για μας για δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία ενώ η εκπαίδευση και η περίθαλψη του στοιχίζουν πανάκριβα.
Νιώθει μοναχικός όταν οι συντεταγμένες εξουσίες της πολιτείας η δημόσια διοίκηση η δικαιοσύνη η αστυνομία ακόμα και η εκκλησία που υπάρχουν για να τον υπηρετούν τον εκμεταλλεύονται μέσα από το κράτος των γραφειοκρατών των δικαστών των αστυνόμων.
Και νιώθει ακόμα πιο μοναχικός όταν οι αντιπροσωπευτικοί του θεσμοί τα βάθρα της δημοκρατίας η Βουλή η αυτοδιοίκηση το συνδικάτο που οφείλουν κάθε στιγμή να τον εκπροσωπούν μετατρέπονται σε νέο κατεστημένο. Στο κατεστημένο των βουλευτών των δημάρχων των νομαρχών και των συνδικαλιστών.
Ακόμα και τα κόμματα και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που τόσο υποστηρίζουμε γιατί γεννήθηκαν να εκφράσουν την άμεση δημοκρατία ενσωματώνονται και επαγγελματοποιούνται στις παντοδύναμες εξουσιαστικές σχέσεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι μια ολιγαρχική δημοκρατία με πολίτες που μετατρέπονται σε μοναχικούς ιδιώτες δεν είναι αυτό που ονειρευτήκαμε όταν στις 3 Σεπτέμβρη του '74 μαζί με τον Ανδρέα ξεκινούσαμε μια μακριά πορεία προς τα εμπρός.
Δεν ονειρευτήκαμε τον ορίζοντα της φιλοδοξίας μας να περιορίζεται στο μικρό μας εγώ και σπάνια να ξεπερνάει την ατομική μας επιδίωξη. Ούτε τα πρότυπα που εκπέμπουμε ως πολιτική ή πολιτικοί, με όμικρον γιώτα ή ήτα, στην κοινωνία ονειρευτήκαμε να αναπαράγονται με τόσο μίζερο και φτωχό τρόπο στα όνειρα και τις επιδιώξεις των ανθρώπων και ιδίως της νέας γενιάς που πάντα στην αλλαγή των εποχών όταν επρόκειτο για προοδευτικές εποχές αποτελούσε ουσιαστικά την εμπροσθοφυλακή της ιστορίας.... "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου