Να τα λέμε αυτά

Πιάσε τώρα εσύ, κεντροαριστερέ και κόλλα μεταξύ τους:

1.       Έναν κακογερασμένο κομματικό μηχανισμό που συγκεντρώνει συμπυκνωμένες όλες τις παθογένειες του συστήματος. Έναν μηχανισμό που επιθυμούν να τον κρατήσουν ζωντανό α) οι κυβερνοθήρες – γιατί αλλιώς δεν υπάρχουν, β) τα λεγόμενα «μεσαία» στελέχη – συνήθως εξαρτημένα από δημόσιες μισθοδοσίες -  που δεν έχουν χρόνο, εφόδια, δυνάμεις να επιχειρήσουν εκ νέου κοινωνική, επαγγελματική, πολιτική αναρρίχηση και γ) όσα από τα λεγόμενα απλά μέλη  δεν έχουν ακόμα αποφασίσει να πηδήξουν από το σκάφος, επειδή φοβούνται ότι το νερό είναι πολύ κρύο.

2.       Μια παρέα νεανιζόντων μεσηλίκων οι οποίοι ακροβατούν επικίνδυνα, στυλιστικά και πολιτικά, μεταξύ του γελοίου και του ατυχούς. Που επιχειρούν ανεπιτυχώς να αποδείξουν λάθος τη ρήση  «που 'σουνα νιότη που λεγες πως θα γινόμουν άλλος». Που ικανοποιούνται στην βολική απραξία ή την ενοχική σιωπή με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην ασφάλεια της διαμαρτυρίας στο μέλλον.

3.       Μια ομάδα με ΑΦΜ και χρηματοδότηση που νομίζει ότι είναι κόμμα. Που χαμογελά αυτάρεσκα και με νόημα όταν την αποκαλούν «ελιτίστικη», πράγμα που – φυσικά! – απορρίπτει εμφατικά. Μια σύναξη γενίτσαρων και αυτοφυών που πιστεύει στο θεσμό του γάμου αλλά αναρωτιέται «αν κυκλοφορεί και σε συσκευασία χωρίς σύζυγο» γιατί δεν μπορεί το ροχαλητό του. Γι’ αυτό θα της άρεσε η αριστερή βαρβατίλα, αν θα μπορούσε να την περιορίσει στα αυστηρώς ακατάλληλα. Που να τον κυκλοφορήσει τον μπρούταλ στα Κολωνάκια;

4.       Καμιά δεκαριά γκρουπάκια που ξέφυγαν από την φούστα του δερβίση – ΠΑΣΟΚ, καθώς αυτός περιστρεφόταν υπνωτισμένος και αυτοί δεν είχαν φροντίσει εγκαίρως (ή δεν θέλησαν) να γαντζωθούν πάνω του.

5.       Μερικές δεκάδες τρελαμένους συζητητές που ξενυχτούν να βρουν την επόμενη καλή ατάκα και έχουν «λειώσει» το θέμα ενότητα από την πολύ ανάλυση. Αν η δημιουργία κόμματος είχε ανάλογο στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, αυτοί έφτασαν μέχρι το κεφάλαιο «προκαταρκτικά». Μετά, το παράτησαν το σχολείο.

Κολλάνε; Πες μου ειλικρινά.