Εμπειρίες ενός υποψήφιου

Τι έφταιξε;
Μα, έφταιξε η αδυναμία να πείσουμε ότι κάτι άλλαξε από το 2004 ως σήμερα, σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ. Έφταιξε η αδυναμία να πείσουμε ότι αλλάξαμε. Έφταιξε κι ο ηγέτης. Όταν έχεις στα χέρια σου ένα πλεούμενο που κουμαντάρεις έχεις να αποδείξεις πολλά πράγματα, σύντροφε Γιώργο. Το ότι το πλεούμενο είναι γερό σκαρί το ξέρουμε. Πρέπει όμως να ξέρουμε τη ρότα, τον προορισμό και να έχουμε καλό καπετάνιο. Τίποτα από αυτά δεν ήταν βέβαιο και σταθερό τα τελευταία χρόνια.
Μα, έφταιξε η αδυναμία να πείσουμε τη νεολαία, τους πολίτες, ότι μπορούν μαζί μας να έχουν ελπίδα.
Τι έζησα τις λίγες αυτές μέρες που είχα στη διάθεσή μου;
Πρώτ' απ' όλα αποδέχτηκα συνειδητά το ρόλο του άλλοθι. Άλλοθι της εναλλακτικής φωνής και παρουσίας απέναντι στην παρουσία του Λιάγκα - του κάθε Λιάγκα - στο ψηφοδέλτιο ενός κόματος με αριστερές καταβολές σαν το ΠΑΣΟΚ. Τον αποδέχτηκα γιατί δεν μπορώ να εγκαταλείψω το κόμμα που μαζί του μεγάλωσα. Μέχρι να μ' εγκαταλείψει αυτό.
Ανέχτηκα αυτές τις λίγες μέρες που κράτησε αυτό το "πανηγύρι της δημοκρατίας" (τι βλακώδης άποψη) απαράδεκτες πρακτικές συνυποψήφιων προς χάρη του "γενικότερου καλού". Πως αλλιώς αν όχι απαράδεκτη να χαρακτηρίσω τη συμπεριφορά όσων δεν σεβάστηκαν την πόλη που τους φιλοξενεί και την ρύπαιναν καθημερινά πετώντας από αυτοκίνητα φυλλάδια στους δρόμους;
Ακολούθησα την πρακτική της "χειραψίας" και δεν συζήτησα πολιτικά, δεν ενημέρωσα τον κόσμο για το πρόγραμμα, για τις θέσεις μας. Παρασύρθηκα από τον πανικό του κυνηγητού του σταυρού και έχασα τον εαυτό μου.
Τώρα, την επόμενη μέρα, περιμένω από τους υποψήφιους καπετάνιους να μου δείξουν ότι και τον προορισμό ξέρουν, και τη ρότα έχουν χαράξει αλλά και ότι στο κουπί και στο τιμόνι τα καταφέρνουν.
Είδωμεν σύντροφοι. Είδωμεν....