Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Κοίτα, δεν μπορείς να κρύβεσαι μόνιμα


Ο γείτονας του ζεύγους Ταδόπουλου, ο Φυλλοξήρας, ξινός, δυσκοίλιος, συνταξιούχος καθηγητής θεολογίας, παραβρίσκεται εκούσια και τυχαία σε οικογενειακή στιγμή κατά την οποία οι γονείς Ταδόπουλοι επιπλήττουν το βλαστάρι τους για αντικοινωνική συμπεριφορά, ας υποθέσουμε επειδή έγραψε με μαρκαδόρο στο φρεάτιο του ανελκυστήρα.
Ενθυμούμενος το επαγγελματικό παρελθόν του, ο κ. Φυλλοξηρας επιπλήττει και αυτός τον πιτσιρίκο με το δάχτυλο υψωμένο και με λογύδριο πουκαταλήγει στην επερχόμενη παγκόσμια κατάρρευση του οικοδομήματος της κοινωνίας των ανθρώπων αν και εφόσον τα βλαστάρια εξακολουθούν να γράφουν με μαρκαδόρο (άραγε ανεξίτηλο; θεέ μου!) στα φρεάτια των ανελκυστήρων.

Λίγες μέρες μετά, με αφορμή είδηση για ένοπλη επίθεση μαθητή σε σχολείο στην υπερπόντια Ένωση Πολιτειών, ο κ. Φυλλοξήρας περιμένει το Ταδοπουλάκι να επιστρέψει από το σχολείο και επί δεκάλεπτο με κόκκινο πρόσωπο συνδέει το μαρκαδόρο με το ημιαυτόματο ούζι και το φρεάτιο του ανελκυστήρα με το σχολείο του Οχάιο (ή κάποιας άλλης εξωτικής υπερατλαντικής πόλεως).
Μετ' όχι πολλού χρόνου, ένα ανεξέλεγκτο τόπι ξεφεύγει της προσοχής παρέας παιδιών που παίζουν μονότερμα σε προαύλιο σχολείου και αφού υπερίπταται της περιφράξεως, αναπηδά πρώτα σε λιμνάζοντα νερά πριν καταλήξει στο δεξί πέτο του καφέ - μπεζ ψαροκόκαλο σακακιού του κ. Φυλλοξήρα. Ο νεαρός Ταδόπουλος τυγχάνει αποδέκτης εκ νέου της φραστικής επιθέσεως του κ. δυσκοιλίου και η σύνδεση αυτή τη φορά με τον μαρκαδόρο και το φρεάτιο, η ταύτιση του καταληφθέντος από αμόκ στο Άινταχο (ή κάπως έτσι), των υποψήφιων ποδοσφαιριστών με τις συμμορίες της Νέας Υόρκης (όλες) ήταν αυτόματη και αυτονόητη.
Την τρίτη φορά η επίθεση έγινε στους γονείς επειδή αυτοί μεγαλώνουν "έναν αλήτη" και η επικείμενη καταστροφή της γης, η βρωμιά γύρω από τους σκουπιδοτενεκέδες, το διαβολεμένο τρέξιμο στους δρόμους, οι κόρνες των οχημάτων, η μείωση μισθών και συντάξεων, το ότι κανείς δεν παραχωρεί τη θέση του στους ηλικιωμένους, η επίθεση στους δίδυμους πύργους, η αύξηση της εγκληματικότητας, η τρύπα του όζοντος, το φαινόμενο της εντροπίας, η ακράτεια της συζύγου του και το δικό του το ζάχαρο όλα αυτά και ακόμα περισσότερα οφείλονται στο γεγονός ότι χαϊδεύουν έναν εγκληματία που "λερώνει το φρεάτιο του ανελκυστήρος με μαρκαδόρο. Ανεξίτηλο"
Οι Ταδόπουλοι, αποσβολωμένοι υποχώρησαν στα ενδότερα της οικίας των και κατέληξαν ότι το πρόβλημα του Φυλλοξήρα δεν είναι το παιδί τους γιατί δεν είναι κακό, δεν είναι καν τα "κακά" παιδιά, είναι τα παιδιά.

Κοίτα, δεν μπορείς να κρύβεσαι μόνιμα. Δεν είσαι κατά των "κακών" αριστερών, είσαι κατά της αριστεράς, δεν είσαι κατά των συνδικαλιστών που χρησιμοποιούν ιδιοτελώς τη συνδικαλιστική τους δράση, είσαι κατά του συνδικαλισμού, δεν είσαι κατά των "λαθρομεταναστών" είσαι κατά όσων αλλοδαπών θεωρείς κατώτερους, άγνωστους, δηλαδή "ξένους". Κοίτα, δεν μπορείς να ξεγελάς μόνιμα, κάποια στιγμή με τυχαία αφορμή, πάνω σε συζήτηση όταν τα πάθη ανάβουν, το πρόσωπο κοκκινίζει και φανερώνει αυτό που πραγματικά είσαι. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου