Άσε κάτω το βόδι μου ρε!

   Υπόθεση εργασίας: Συνεργάζομαι και με το δημόσιο. Του παρέχω υπηρεσίες και προϊόντα. Ας πούμε – χωρίς να πέφτουμε πολύ έξω – ότι το 65-70 % του τζίρου μου προέρχεται από τις συναλλαγές μου με το δημόσιο.

          Ας πούμε επίσης ότι εδώ και 3 χρόνια το δημόσιο άρχισε να πληρώνει «έναντι». Πάλευα με το υπόλοιπο 30-35% να τα φέρω βόλτα και ταυτόχρονα να «χρηματοδοτώ» την συναλλαγή μου με το δημόσιο. Τους τελευταίους πέντε μήνες, αυτό το έναντι έχασε το νόημα. Αντικαταστάθηκε με ψιλά για κουλούρι κι αυτά ύστερα από πιέσεις και αν τα πάρω… Ταυτόχρονα, έρχεται το δίδυμο Παπακωνσταντίνου – Σαχινίδη και μου λέει:

-          Κοίτα, χρωστάς φόρους, τέλη κ.λ.π. 10.000 ευρά, φέρτα!

-          Τι λέτε ωρέ παλληκάρια; Πληρώνεστε με τα δικά μου λεφτά ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ εδώ και κοντά 1 χρόνο. Κι αυτά είναι 500.000 ευρά!
Τον τελευταίο καιρό η αγορά στενάζει. Στενάζει λόγω της κατάστασης της οικονομίας αλλά και λόγω κακών επιλογών της κυβέρνησης και του οικονομικού της επιτελείου. Δημιουργεί ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας που όχι απλά δεν ευνοεί αλλά σκοτώνει τις επενδύσεις

Το ελληνικό δημόσιο πνίγει την επιχειρηματικότητα και οδηγεί εκτός παραγωγής δεκάδες επιχειρήσεις. Την πνίγει με συνεχή χτυπήματα από όλες τις πλευρές: μείωση της αγοραστικής δύναμης του λαού, αύξηση φορολογίας, άτυπη κι ακήρυχτη στάση πληρωμών, ένταση εισπράξεων.  

Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη για δημοσιονομική πειθαρχία, για έλεγχο και δραστικό περιορισμό των δαπανών, για εξορθολογισμό του κράτους και των δομών του. Κατανοώ την κρισιμότητα των στιγμών και ότι μπορεί να χρειαστεί να περάσουμε από ύφεση αν θέλουμε να υπάρξει ανάκαμψη, άλλα… 

Αλλά βρε παλληκάρια, κάντε πράξη ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ  τον συμψηφισμό των οφειλών: 500 που μου χρωστάτε, έξω δέκα που σας χρωστάω, φέρτε μου 490 (λέμε τώρα) κι είμαστε εντάξει… Μη μου λέτε «δεν σου θεωρώ δελτία αποστολής ή δεν σου δίνω ενημερότητα αν δεν με πληρώσεις! Όχι ρε παιδιά να μας πάρετε και το βόδι, εκεί που μας χρωστάτε!