Η χώρα που έβλεπε τα ΕΣΠΑ να περνούν

Δυο μέρες με θέα την πανέμορφη λίμνη του Μέγδοβα (προτιμώ την ονομασία που ήξερα από παιδί από τη νέα: λίμνη Πλαστήρα) συζητώντας και ακούγοντας για το ΕΣΠΑ Θεσσαλίας. Έχω, έχουμε ακούσει τόσα για τις “χαμένες” ευκαιρίες των τριών προηγούμενων κοινοτικών πλαισίων στήριξης, για σπατάλη πόρων, για μη αναπτυξιακές επενδύσεις, για έργα που σχεδιάστηκαν στο πόδι ή “ωρίμασαν” με το ζόρι που περίμενα από τούτη τη σύσκεψη κάποιος να βγάλει λαγούς απ' το καπέλο του. Λαγούς, είναι αλήθεια, δεν είδα. Είδα όμως μια προσπάθεια “νοικοκυρέματος” και εξορθολογισμού τόσο στις κατευθύνσεις όσο και στην αξιολόγηση των προτεραιοτήτων, Είδα μια αποφασιστικότητα εκ μέρους της Περιφέρειας και μια βεβαιότητα ότι οι πόροι θα απορροφηθούν στο σύνολό τους.
Περίμενα περισσότερα, αλλά δεν ανατρέπεται ο σχεδιασμός ούτε αποβάλλονται νοοτροπίες μέσα σε 5 μήνες.
Συζητώντας, στα διαλείμματα, αναρωτήθηκα γιατί οι μονάδες αυτοδιοίκησης δεν ετοιμάζουν επενδυτικά σχέδια προσαρμοσμένα στο ΕΣΠΑ και να καλέσουν επενδυτές να τα υλοποιήσουν. Γιατί δεν “δημιουργούν” εκείνες τις συνθήκες ώστε οι επενδύσεις να γίνουν ελκυστικές. Γιατί δεν παρέχουν υπηρεσίες εξυπηρέτησης που να περιλαμβάνουν παραδείγματος χάρη γραφειοκρατικές και διεκπεραιωτικές διευκολύνσεις; Σκεφθείτε έναν Δήμο ο οποίος έχει τη βιομηχανική του ζώνη ή άλλες υποδομές, ξέρει τι θέλει και τι θα αποδώσει στην περιοχή και καλεί επενδυτές στους οποίους παρουσιάζει τα πλεονεκτήματά του. Ταυτόχρονα αναλαμβάνει όλες τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις για την έκδοση αδειών, την έναρξη επιτηδεύματος, την αρχική εγκατάσταση. Σκεφθείτε αυτό να το κάνει περιοδεύοντας την Ελλάδα ή ακόμα και επιλεγμένες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η απάντηση που πήρα από ιστιολόγο ήταν χαρακτηριστική: “Ωραία όλ' αυτά. Σε ποιά χώρα είπες πως θα γίνουν;” “Στη Δανία του Νότου”, είπα και γελάσαμε πικρά. Για την κατάντια μας...