Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

...πολιτικών εξελίξεων

Πίνακας της Margarita Chigina
Έγραφα το περασμένο Σάββατο: «Αν εξαιρέσουμε όλους αυτούς που ακόμα και σήμερα προβλέπουν την καταστροφή, οι περισσότεροι έχουν την αίσθηση ότι βρισκόμαστε ένα βήμα από τη σωτηρία της χώρας. Λάθος. Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την τελευταία ευκαιρία να κάνουμε όλα εκείνα που πρέπει για να σωθεί η χώρα».
Δεν είμαι βέβαιος ότι η συμφωνία σημαίνει και λήξη της όποιας διαπραγμάτευσης, καθώς υπάρχουν ακόμα στα χέρια των πιστωτών εργαλεία άσκησης πίεσης που αμφιβάλλω αν θα χρησιμοποιηθούν με σύνεση. Η φημολογία για IOUs αλλά και η πιθανότητα να μη «βρεθεί» τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος ρευστότητας της χώρας ενισχύουν μια τέτοια άποψη και ωθούν πολλούς σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις επί του αποτελέσματος της πολύωρης τελευταίας συνόδου και επί των προθέσεων πολλών εκ των συμμετεχόντων.
Δεν είμαι επίσης βέβαιος ότι το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που σήμερα μπορεί να σχηματίσει πλειοψηφίες στη Βουλή είναι έτοιμο και ικανό να κάνει όλα εκείνα που πρέπει ώστε η συμφωνία να εφαρμοστεί, τουλάχιστον από την πλευρά μας. Το εύχομαι αλλά δεν είμαι βέβαιος.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο εν εξελίξει αναβρασμός στο εκλογικό σώμα θα ωθήσει σε σαρωτικές αλλαγές το πολιτικό σκηνικό σε βάθος εξαμήνου.
Ήδη έχουν δρομολογηθεί γεγονότα στην αξιωματική αντιπολίτευση που επηρεάζουν και άλλους χώρους, κυρίως μέσω μετακινήσεων ατόμων που ιδεολογικά ή για λόγους εκλογικής τακτικής και πολιτικών σκοπιμοτήτων τοποθετούνται φιλικά ή κοντά σε κομμάτια ή πρόσωπα της ΝΔ. Αναφέρομαι σε φιλελεύθερες, μετριοπαθείς, «πεφωτισμένες» φωνές οι οποίες αυτή τη στιγμή κινούνται στο χώρο του μετριοπαθούς φιλοευρωπαϊκού μεταρρυθμιστικού κέντρου και που στις τελευταίες εκλογές στήριξαν φανερά ή στα σιωπηλά τη ΝΔ.
Οι φωνές αυτές θα έβλεπαν με καλό μάτι την συνεργασία με τη ΝΔ, εφόσον η ηγεσία που θα προκύψει θα κινείται κοντύτερα ή θα έχει αναφορές στο κέντρο παρά στη λαϊκή δεξιά. Αν οι εξελίξεις δεν είναι αυτές που επιθυμούν, δεν είναι διόλου απίθανο να επιχειρήσουν τη δημιουργία πολιτικού σχήματος που θα καλύπτει ακριβώς το κενό της κεντροδεξιάς κάτω από την ηγεσία προσώπων που δεν έχουν φθαρεί από την παρουσία τους στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Οι παραπάνω εξελίξεις δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο το Ποτάμι και διόλου απίθανο να σαρώσουν ένα σημαντικό κομμάτι στελεχών του, ιδίως το προερχόμενο από τον χώρο της Δράσης του κ. Σκυλακάκη και τους Τζιμερικούς ενώ δεν αποκλείεται να εγκλωβίσουν – χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια – τμήμα των ανανεωτικών της αριστεράς το οποίο απλά θέλει να βρίσκεται όσο πιο μακριά μπορεί από τον Συριζα και τους ψηφοφόρους του.
Στον αντίποδα, παρά τους ευσεβείς πόθους πολλών (του συγγραφέως συμπεριλαμβανομένου), η επανασύσταση της μεγάλης ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση καθώς τα τραύματα από εμφύλια πυρά, είναι πρόσφατα, βαθιά και δύσκολα επουλώνονται. Παρ’ όλα αυτά, είναι μονόδρομος και νομοτέλεια να συμβεί και θα πράττουν σοφά όσοι εργάζονται ενεργά προς αυτή την κατεύθυνση.

Μεγάλο πρόβλημα της σοσιαλδημοκρατίας – πέρα από τους τόνους χολή που έχει χυθεί και πέρα από την τοξικότητα προσώπων και πολιτικών πρακτικών - παραμένει η θέση της απέναντι σε μνημονιακές πολιτικές. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα προσαρμογής που επιβάλλεται από τις συνθήκες και την πραγματικότητα, ένα μνημόνιο δηλαδή, πρέπει το κόμμα να συμφωνεί με αυτό και να του αρέσει. Δεν είναι καθόλου έτσι. Σαφώς υπάρχουν μέτρα που άνετα θα τα ενέτασσε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στο πρόγραμμά του – όπως η αποπολιτικοποιήση της δημόσιας διοίκησης, αλλά και άλλα τα οποία θα αναγκαστεί να υλοποιήσει απλά γιατί είναι εθνικές δεσμεύσεις και γιατί αποτελούν τμήμα του προγράμματος σωτηρίας της χώρας, όπως οι μειώσεις μισθών ή συντάξεων. 
Όσο περνά ο καιρός και βαδίζουμε προς το φθινόπωρο και στις πρώτες αξιολογήσεις εφαρμογής της 3ης συμφωνίας, οι γραμμές της σοσιαλδημοκρατίας θα πυκνώνουν από ψηφοφόρους και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και η ταχύτητα απορρόφησης των κραδασμών από αυτό το γεγονός θα καθορίσει και την ταχύτητα των εξελίξεων στο χώρο, εξελίξεων που θα επηρεάσουν όλα τα κομμάτια του παλαιού ΠΑΣΟΚ, τμήμα της ανανεωτικής αριστεράς, το χώρο της οικολογίας και το πολιτικοποιημένο τμήμα του Ποταμιού. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου