Ρομά στον καιρό της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης

Σέρνει το αναπηρικό του καροτσάκι με το πόδι. Σκούρο δέρμα, παλιά αλλά καθαρά ρούχα. Στο φανάρι σου ζητά βοήθεια με σπαστά ελληνικά, αναφορές στα θεία και την υγεία κι ένα χαμόγελο ψεύτικο. Δεν είναι απειλητικός ούτε επίμονος, είναι σίγουρα όμως ενοχλητικός καθώς ελίσσεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα και εμποδίζει την κυκλοφορία. Στην ίδια διασταύρωση θα βρεις τουλάχιστον δυο παιδιά ακόμη κάτω από 15, πρόθυμα να σου πλύνουν το παρμπριζ  του αυτοκινήτου. Τα ίδια σπαστά ελληνικά, οι ίδιες αναφορές σε θεούς, αγίους και υγεία. Τα χαμόγελα ίσως λίγο πιο αληθινά αλλά και η στάση πιο απαιτητική, πιο επίμονη, περισσότερο ενοχλητική

Κάθε πρωϊ τους φέρνει ένα αυτοκίνητο με βουλγάρικες πινακίδες. Το ίδιο αυτοκίνητο τους συλλέγει το απόγευμα.

Δεν είναι το μοναδικό «συνεργείο». Υπάρχουν αρκετά σε πολλές κεντρικές και πολυσύχναστες διασταυρώσεις. Συνήθως Βούλγαροι τσιγγάνοι αλλά και πολλοί Σκοπιανοί. Με πραγματικά ή όχι προβλήματα αρτιμέλειας, ασκούν ως επαγγελματίες την επαιτεία.  Οι περισσότεροι ζουν σε τουλάχιστον ένα κεντρικό ξενοδοχείο τέταρτης (αν υπάρχει πέμπτη, τότε πέμπτης) κατηγορίας από όπου εξορμούν καθημερινά πεζή ή εποχούμενοι.  

Όσο οι δουλειές πάνε καλά, τόσο περισσότεροι εμφανίζονται. Παλιότερα είχαμε έναν με πατερίτσες που έτρεχε ανάμεσα στα αυτοκίνητα στον Άγιο Αχίλλιο. Τώρα είναι παντού. Μην τους δίνετε χρήματα! Δεν τους βοηθάτε! Ούτε αυτούς ούτε την πόλη! 

Κλείνω την πόρτα και βγαίνω στη ΖΩΗ

1^η Νοέμβρη 1996. Ανοίγω την πόρτα διστακτικά σ’ έναν χώρο κακοβαμμένο, κακοφωτισμένο, κακοεπιπλωμένο, με μια μυρωδιά κλεισούρας και εγκατάλειψης. Δημόσια υπηρεσία.  

Χρησιμοποιούσαν καρφίτσες και όχι συρραπτικό, χαρτί περιτυλίγματος μπλε και σπάγκο για αρχειοθέτηση, φακαρόλες, καρμπόν, γραφομηχανές. Τα γραφεία ήταν μεταλλικά, σκεβρωμένα. Τα συρτάρια συνήθως δεν άνοιγαν και χαρτιά υπήρχαν μέσα από τη δεκαετία του ’60. Ποτέ δεν ήσουν μόνος στο γραφείο σου. Δεκάδες κατσαρίδες είτε έκοβαν βόλτες πάνω σ’ αυτό είτε ξεκουράζοντας νωχελικά μέσα στα συρτάρια.

Υπήρχε κι ένας υπολογιστής. Φασκιωμένος σε πλαστικά. Ήταν στημένος σ’ ένα γραφείο απέναντι από την είσοδο, σαν μπιμπελό, σαν άγαλμα υποδοχής. Κάποτε, λίγες ημέρες αφού είχα «αναλάβει υπηρεσία», κινήθηκα προς τα εκεί και άπλωσα το χέρι να τον ξεσκεπάσω. Μια κραυγή απ’ το γραφείο του διευθυντή με σταμάτησε:

-Μηηηη!!!! Είναι ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ!!!! Θα τον χαλάσεις!

ΣΕ λιγότερο από ένα χρόνο, πριν τελειώσει το 1997, είχα καταχωρίσει στο Excel 13.500 αγρότες (Ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις κατοικίας, τηλέφωνα, ΑΦΜ) με την κατεχόμενη έκταση από τον καθένα. Το 1998 είχα ξεκαθαρίσει τις οφειλές του καθενός προς την υπηρεσία, τις είχα ταξινομήσει ανά έτος και εκτύπωνα ονομαστικές καταστάσεις οφειλών και οφειλετών. Παράλληλα, τα έγγραφα, τα πρακτικά συνεδριάσεων, οι αναφορές, σχεδόν τα πάντα τα έκανε ο υπολογιστής…

Ο υπολογιστής; Ο υπολογιστής δεν κάνει τίποτα! Ο Παντελής τα έκανε… Καθώς κανείς από τους άλλους υπαλλήλους δεν είχε την παραμικρή γνώση Υ/Η είχα καταφέρει μέσα σε 1,5 χρόνο να φορτωθώ τη δουλειά από τουλάχιστον 3 άτομα…

Τα χρόνια περνούσαν, η μηχανογράφηση προχωρούσε. 8 χρόνια από την πρόσληψή μου, ήρθε δεύτερο άτομο με γνώσεις υπολογιστών. Τότε άρχισαν και οι πρώτες απογοητεύσεις. Καθυστέρηση στην αναγνώριση του πτυχίου μου (6 μήνες μετά την αίτηση), μη αναγνώριση της ειδικότητας, 9 μήνες καθυστέρηση στον ορισμό μου ως προϊσταμένου στο τμήμα μου (ο μοναδικός πτυχιούχος), ορισμός δόκιμου υπάλληλου ως διευθυντή…

Από το 1997 είχα καταθέσει σειρά εισηγήσεων για την καλύτερη λειτουργία του Οργανισμού. Καμιά δεν έγινε αποδεκτή. Κάποτε άκουσα τον τότε πρόεδρο να λέει «δεν θα μας πει ένας υπάλληλος πως θα διοικήσουμε τον Οργανισμό…»

Σήμερα, 14 σχεδόν χρόνια μετά, είναι κατά πάσα πιθανότητα η τελευταία μου ημέρα στον Γ.Ο.Ε.Β.  Σ.Ε. Θεσσαλίας. Συγκίνηση; Καμιά! Χαρά! Απερίγραπτη!

Η φυγή μου, απελευθέρωση! Η γνώμη μου για τους ΓΟΕΒ-ΤΟΕΒ, που την έχω εκφράσει δημόσια και ενυπόγραφα; Να κλείσουν! Δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα και εισπράττουν χρήματα για να πληρώνονται οι υπάλληλοί τους! Η γνώμη μου για τους συναδέλφους μου; Αυτοί που υπήρξαν τέτοιοι έχουν προ καιρού συνταξιοδοτηθεί. Οι τωρινοί είναι μια σειρά από εχθρικούς άγνωστους που θέλω να ξεχάσω ότι τους γνώρισα.

Ελεύθερος!  

Κόμμα σε νευρική κρίση ή Ελάτε να διαλέξουμε Δήμαρχο

 Είμαι κόμμα. Ένα από τα μεγάλα και θέλω να διαλέξω υποψήφιους για τις δημοτικές εκλογές. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι. Δεν είναι εύκολη δουλειά... Πως το κάνω; Με ποια κριτήρια διαλέγω; Θα μου “βγει” η επιλογή η θα φορτωθώ ένα “λάθος” για τουλάχιστον 4 χρόνια; Βοηθήστε με!

Πως το είπατε; Αυτόν που θέλει η τοπική κοινωνία; Άριστα! Μπράβο! Πως δεν το σκέφτηκα αμέσως! Αυτό είναι! Θα σας ρωτήσω “ποιόν θέλετε;” θα μου πείτε ΑΥΤΟΝ και τέλος. Πάρτε τον, ψηφίστε τον κι αφήστε με ήσυχο! ΑΥΤΟΝ διαλέξατε...

Ένα λεπτό, τι φωνάζετε εσείς εκεί δίπλα; δεν θέλετε αυτόν αλλά ΕΚΕΙΝΟΝ; Εντάξει ρε παιδιά, ΕΚΕΙΝΟΝ τότε. Τώρα γιατί φωνάζετε; Ποιος είναι ο ΔΕΙΝΑ; κι ο ΤΑΔΕ; Έλεος ρε παιδιά! Αποφασίστε ποιον θέλετε! Αααα ο καθένας θέλει τον δικό του! Κι εγώ πάλι πρέπει να διαλέξω! Μάλιστα...

Τι είπες Γιώργο; Ο ΑΥΤΟΣ είναι καλός διότι μου ήταν ανέκαθεν πιστός (μην ξεχνάτε ότι είμαι κόμμα) και καλός στρατιώτης... Μάλιστα... Έλα ρε Κώστα; Πως; ο ΔΕΙΝΑ έχει μεγάλο σόι κι εξ' άλλου ο ΤΑΔΕ με είχε βρίσει μια φορά στο καφενείο; Πως είπες Μαρία; Ο ΕΚΕΙΝΟΣ μόνο μπορεί να κερδίσει τις εκλογές; Μια στιγμή... τι είναι τούτο; Φαξ με 46 υπογραφές υπέρ του ΦΟΥΦΟΥΤΟΥ; Εσύ τώρα ποιος είσαι; Η αδερφή σου έχει μια φιλενάδα που ο διαιτολόγος της είναι κουμπάρος του Βασίλη που ήτο συμφοιτητής μου; Και τι θέλεις; Ααααα είσαι ο ΑΥΤΟΣ και θέλεις να σε κάνω υποψήφιο! Με τρελάνατε!

Να παραγγείλω μια δημοσκόπηση; Ε; τι λέτε! Να παραγγείλω... αλλά, βρε παιδιά, οι δημοσκοπήσεις έτσι κι αλλιώς ευνοούν τους προβεβλημένους που μπορεί να είναι και προβληματικοί... Μην ξεχνάτε ότι πριν ο πρόεδρος χρισθεί καλυτερότερος από τις δημοσκοπήσεις, ήταν άλλος καταλληλότερος κι ο δικός μας άχρηστος και τώρα ο δικός μας είναι υπέροχος και ο άλλος άχρηστος σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Εντάξει θα παραγγείλω μια. Ορίστε, πάρτε τη φάτε τη. Τι ποιους έβαλα μέσα; Εγώ τους έβαλα; Όποιους μου είπατε! Θα με τρελάνετε; Τι που τον θυμήθηκα αυτόν! Η εταιρεία σε συνεννόηση μ' εσάς τα κανόνισε. Ανακατεύτηκε κι ο κουμπάρος του μπατζανάκη του Μήτσου που είναι κολλητός της ΧΑΪΔΩΣ που θέλει χρίσμα; Σκατά τα κάναμε...

Στοπ! Πάμε ξανά από την αρχή! Αυτόν που θέλει ο λαός! Αυτόν θα βάλουμε! Να κάνουν αιτήσεις με τη σειρά όσοι νομίζουν ότι είναι αυτοί που τους θέλει ο λαός! Οουκέι; Εντάξει; Κάνατε; Ωραία! Τι; Πως; Όλοι οι βαρεμένοι και της ζωής οι πικραμένοι αιτούνται χρίσματος; Τι θα πει ο ΕΚΕΙΝΟΣ δεν κάνει αίτηση; Ούτε ο ΦΟΥΦΟΥΤΟΣ; Δεν καταδέχεται; Δεν αντέχω! Θα σαλτάρω! Ωραία! Νομίζω πως αυτόν θέλει ο λαός! Θα κάνει περίπατο! Σαν τον Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη! Θρίαμβος! Κι αν μας βγει πραγματικά Ψωμιάδης; Ώρα είναι να μας ντύνεται Ζορρό και να μαζεύουμε τ' ασυμμάζευτα! Άσε που μπορεί στο τέλος να ζητήσει και την προεδρία μου... (Μην ξεχνάτε είμαι κόμμα)... Τι κάνω ρε παιδιά; Πείτε μου!

Ωραία! Θα κάνω εκλογές! Ελάτε την Κυριακή να ψηφίσετε ποιον θέλετε να είναι υποψήφιος! Τι ποιοι; Τα μέλη του κόμματος! Ωραία; Εντάξει, και οι φίλοι! Πως; Οκέι! Και όσοι γραφτούν φίλοι ως την Παρασκευή το βράδυ! Τι, ποιος θα φτιάξει τους καταλόγους; Καλά ρε παιδιά! Την Κυριακή όποιος θέλει, μέλη φίλοι, εχθροί, περαστικοί, ο στρατός, οι πρόσκοποι και οι εθελοντές δασοπυροσβέστες ελάτε να διαλέξουμε δήμαρχο! Με καθολική ψηφοφορία, ελάτε να ψηφίσουμε ποιον θα έχουμε υποψήφιο να συμμετέχει στις εκλογές όπου οι ίδιοι πάλι θα διαλέξετε ξανά – μανά αν αυτόν που διαλέξατε τον θέλετε για δήμαρχο!.........

...............

..........

ΕΛΕΟΣ! Πείτε μου τον τρόπο! Έλεος! Ένα δήμαρχο θέλω να διαλέξω, δεν αγοράζω πουκάμισο! Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;

Πείτε μου τη γνώμη σας!

"Τριάντα χρόνια οικολόγος, έχω πει μπούρδα εγώ... "

Καταφθάνει καλεσμένος σε εκδήλωση σε κάποια πόλη, κάποτε, μεγαλόσχημος οικολόγος από αυτούς που μιλάνε πολύ χωρίς να λένε τίποτα. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τη ρύπανση στο σύγχρονο ελληνικό αστικό περιβάλλον και ειδικότερα στη ρύπανση από αιωρούμενα σωματίδια που τείνει να αποτελέσει τη νούμερο ένα περιβαλλοντική πληγή για πολλές πόλεις.

Με αφορμή μετρήσεις σε γειτονική πόλη – που κατά το μάλλον ή ήττον θα επιβεβαιωθούν στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις μεγέθους 100 – 200 χιλιάδων κατοίκων, οι οποίες κατέδειξαν ως κυριότερη πηγή ρύπανσης, τα αυτοκίνητα σε ποσοστά μεγαλύτερα του 60% και τις ελάχιστες βιομηχανίες υπεύθυνες για το 25 % της ρύπανσης ο πάνσοφος ηγέτης των οικολογικών κινημάτων έκανε μεγαλειώδεις προτάσεις.

Δήλωσε λοιπόν, ο μεγαλόσχημος ότι η λύση είναι ο περιορισμός της κίνησης των οχημάτων και η επέκταση της χρήσης των ποδηλάτων, καθώς το ανάγλυφο της πόλης (πεδιάδα εντελώς φλατ!!!!) ευνοεί το πετάλι, και ο λαός χειροκρότησε θερμά. Προχώρησέ μάλιστα το ζήτημα παραπέρα. Είπε ότι θα πρέπει ο Δήμος να αναλάβει πρωτοβουλίες για εκστρατείες ενημέρωσης με χάπενιγκς (sic) ενημερωτικά φυλλάδια, καταχωρίσεις στον τοπικό τύπο και στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα κου λου που. Είπε και για αύξηση της χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς βεβαίως – βεβαίως ο μεγαλόσχημος.

«Αν δεν πείσουμε τον κόσμο να χρησιμοποιεί λιγότερο το αυτοκίνητό του, τότε δεν υπάρχει ελπίδα» δήλωσε περίπου ο Πράσινος Προφήτης κι ο κόσμος έτρεμε από συγκίνηση…

Θα περίμενε κανείς από έναν οικολόγο με «τριάντα χρόνια εμπειρία στην οικολογία» όπως ο ίδιος με κομπασμό τόνισε, να ψάξει λίγο τις απαντήσεις του. Φευ, Ωιμέ κι αλίμονο!

Ας κάνουμε πέντ’ έξι πραξούλες το λοιπόν. Απλά πράγματα, όχι εξισώσεις και τέτοια…

Ας υποθέσουμε ότι πείθουμε (λέμε τώρα) το 20% των κατοίκων να σταματήσει τη χρήση αυτοκινήτου και να κάνει (όχι τη ζωή του) ποδήλατο. Αυτομάτως λοιπόν θα έχουμε περιορισμό της ρύπανσης από αιωρούμενα κατά 12%! Για να το πετύχουμε αυτό θα έχουμε ξοδέψει άπειρο «σάλιο» σε ομιλίες, πάμπολλα χρήματα σε εκστρατείες και μερικά χρόνια (πέντε; δέκα; δεκαπέντε;) να πείσουμε τους ενδόπιους να μην πάν καβάλα στην καφετέρια…

Βέβαια, αν αναγκάζαμε τις 5 βιομηχανίες να εφαρμόσουν το νόμο θα είχαμε αυτόματα και σε χρόνο dt χωρίς έξοδα και μπλα μπλα μείωση των ρύπων από 20 – 25 %!!!

Αλλά ποιός κάθεται τώρα να τα βάλει με τους βιομηχάνοι! Δύσκολη δουλειά και δεν έχει και "μαλλί" για ΜΚΟ που θα αναλάβουν "εθελοντικά" και τις εκστρατείες!!!

Γιατί λοιπόν ο μεγαλόσχημος δεν έκανε αυτή τη σκέψη την τόσο απλή;

Δεν ξέρω, και τρέμω στην πιθανότητα να σας γελάσω και δεν το θέλω, γι’ αυτό έκανα μια λίστα από εικασίες κι ας διαλέξει ο καθείς αυτή που τον ικανοποιεί:

1. Ο οικολόγος κι ο φούρναρης διαφέρουν σημαντικά. Έτσι, αν για τον δεύτερο τα 30 χρόνια εμπειρίας είναι το παν, για τον πρώτο είναι χάσιμο χρόνου για μεγάλο χρονικό διάστημα!
2. Ο μεγαλόσχημος μπορεί να είχε συμφωνητικά συνεργασίας με εργοστάσια ποδηλάτων ή με τις βιομηχανίες.
3. Ο μεγαλόσχημος δεν έχει ιδέα από αυτό που διακονεί αλλά κάποιοι τον έχρισαν μεγαλόσχημο.
4. Η οικολογία χρήζει κυρίως σοβαρότητας και δευτερευόντως μεγαλοσχημόνων
5. Ο μεγαλοσχήμων με τις εκστρατείες μπορεί να μπλαμπλαδίζει επί χρόνια και έτσι αυξάνει τις πιθανότητες να "ψαρεύει" ψήφαλάκια
6. Όλα τα παραπάνω.

Τα χρέη των Δήμων της Λάρισας

Διάβασα χθες στο blog του Γιάννη του Παιδή για τα χρέη των Δήμων του Νομού Λάρισας προς τράπεζες και Ταμείο Παρακαταθηκών και αποφάσισα να κάνω μια μικρή ανάλυση που έδειξε ενδιαφέροντα πράγματα

Σε επίπεδο νομού, ο κάθε κάτοικος χρωστά κατά μέσο όρο 105 περίπου € μέσω των Δήμων του.

Πρωταθλήτρια σε χρέη ανάλογα με τον πληθυσμό αναδεικνύεται η κοινότητα Βερδικούσιας! Εάν έπρεπε τα χρέη της κοινότητας να τα εξοφλήσουν οι κάτοικοι, θα κατέβαλε 519,63€ ο καθένας!

Ακολουθούν κατά σειρά οι Δήμοι Ευρυμενών, Κοιλάδας, Κιλελέρ και Σαρανταπόρου με πάνω από 200 € ανά κάτοικο.

Μηδενικές οφειλές δείχνουν να έχουν μια σειρά από Δήμοι ή κοινότητες (Αμπελάκια,  Ενιπέας,  Κάτω Όλυμπος, Λιβάδι,  Μακρυχώρι, Ναρθάκι, Τσαριτσάνη, Φάρσαλα)

Σε ότι αφορά την πόλη της Λάρισας και τις πρωτεύουσες των επαρχιών η κατάσταση έχει ως εξής;

Ο Δήμος Λάρισας βρίσκεται στη δωδέκατη χειρότερη θέση με οφειλές 112,98 € ανά κάτοικο. Τα Φάρσαλα με μηδενικό χρέος προς τράπεζες, η Ελασσόνα με μόλις 38,8 € ανά κάτοικο, ο Τύρναβος με 48,7 € είναι σε πολύ καλή κατάσταση.  Η Αγιά με 109,59 € ξεπερνά κατά μερικά ευρώ τον μέσο όρο.

Σε γενικές γραμμές, ο νομός είναι σε καλή θέση σε σχέση με το σύνολο της χώρας, όπου ο μέσος όρος οφειλής ανά κάτοικο είναι περίπου 160 €

 Σε ότι αφορά τους Καλλικρατικούς Δήμους η κατάσταση δείχνεί να είναι δύσκολη για τον Δήμο Αγιάς, ο κάθε κάτοικος του οποίου με το καλημέρα κουβαλά στις πλάτες του ένα χρέος της τάξης των 180,60 € κυρίως λόγω του τέως Δήμου Ευρυμενών στον οποίο οφείλεται το 41,38 % αυτού του χρέους, ήτοι  1.055.399 € επί συνόλου 2.550.204 €. Η κατάσταση του νέου Δήμου γίνεται ακόμα χειρότερη αν αναλογιστεί κανείς ότι με πληθυσμό μόλις 14.121 κατοίκων, δεν μπορεί να υπολογίζει σε σημαντικά έσοδα από δημοτικά τέλη ώστε να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Βέβαια, απομένει να μάθουμε πως η Δημοτική Αρχή που θα προκύψει μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου θα διαχειριστεί τα πλεονεκτήματα του Δήμου και θα τα μετατρέψει σε σίγουρες πηγές εσόδων.

 Μετά το Δήμο Αγιάς, ακολουθεί αυτός της Λάρισας με 125,07 € ανά κάτοικο και σύνολο οφειλών περίπου 17,5 εκατομμυρίων ευρώ, η συντριπιτική πλειοψηφία των οποίων φυσικά – λόγω μεγέθους – προέρχονται από τον Καποδιστριακό Δήμο Λάρισας.

Η κατάσταση στους άλλους Δήμους είναι μεν δύσκολη αλλά ελεγχόμενη. Να πούμε μόνο ότι στον Δήμο Ελασσόνας, το 55 % του χρέους  των 102 € ανά κάτοικο, οφείλεται στην Βερδικούσια (30,5%) και στο Δήμο Σαρανταπόρου (24,5%) δύο Δήμους που πληθυσμιακά μόλις ξεπερνούν το 15 % του νέου Δήμου!!!

Περισσότερα συμπεράσματα μπορεί κανείς να βγάλει, αναλύοντας τον παρακάτω πίνακα:

Διαλέγεις άρχοντα κι όχι παντόφλα για την παραλία

Όταν επιλέγεις άρχοντες, μην συμβιβάζεσαι. Τίποτα λιγότερο από το άριστος δεν πρέπει να σε ικανοποιεί.  

Αν αντιληφθείς οποιαδήποτε αδυναμία σε κάποιον υποψήφιο άρχοντα, μην ελπίζεις ότι αυτή θα διορθωθεί όταν τα αυτός βρεθεί στην εξουσία. Αντίθετα, θα πολλαπλασιαστεί. Αν κάποιος είναι υποκριτής, κρυψίνους, μη συνεργάσιμος, εγωκεντρικός θα εξακολουθήσει να είναι τέτοιος και μετά και το πιθανότερο είναι να γίνει χειρότερος.

Κανείς δεν μπορεί να κυβερνήσει από μόνος του. Δίπλα του και γύρω του θα έχει συνεργάτες. Μπορείς να βγάλεις ένα σωρό συμπεράσματα από τους συνεργάτες που κάποιος επέλεξε. Αν είναι άβουλοι και κόλακες, έχεις να κάνεις με κάποιον άρχοντα ο οποίος δεν ανέχεται την κριτική και κυβερνά αυταρχικά και δικτατορικά. Αν ο καθένας έχει ανεξάρτητη πορεία από τους άλλους, τότε ο υποψήφιος άρχοντας είναι αδύναμος και ανίκανος να κυβερνήσει. Αν ανάμεσά τους υπάρχουν απατεώνες τότε ή και ο υποψήφιος κυβερνήτης  είναι απατεώνας ή δεν ξέρει να διαλέγει συνεργάτες. Ο σωστός άρχοντας επιλέγει άριστους συνεργάτες οι οποίοι διατηρούν την ανεξαρτησία τους άλλα ξέρουν να εργάζονται υπέρ του κοινού σκοπού. Είναι αφοσιωμένοι αλλά δεν είναι δουλοπρεπείς. Μιλούν ελεύθερα γιατί γνωρίζουν ότι ο υποψήφιος άρχοντας  γνωρίζει να ακούει και αποζητά την κριτική.

Ο σωστός άρχοντας ακούει.

Ο σωστός άρχοντας θα ζητήσει να μάθει την άποψη όλων πριν αποφασίσει να κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο.

Ο σωστός άρχοντας σχεδιάζει σε βάθος χρόνου και σε εύρος επιδράσεων. Δεν λειτουργεί αποσπασματικά ή με κριτήριο την επικαιρότητα.

Ο σωστός άρχοντας συμμετέχει σε μεγαλύτερες συμμαχίες αλλά δεν καθοδηγείται από αυτές.

Ο σωστός άρχοντας αγαπά την εργασία.

Ο σωστός άρχοντας αγαπά την διαφάνεια.

Ο σωστός άρχοντας επιδιώκει τον έλεγχο.

Ο σωστός άρχοντας γνωρίζει ότι είναι παράδειγμα για τον λαό και ζει με την επίγνωση αυτή. Έτσι, είναι απαλλαγμένος από πάθη που μπορεί να τσαλακώσουν την εικόνα του.

Ο σωστός άρχοντας είναι αφοσιωμένος στο σκοπό του και στον τόπο του.

Ο σωστός άρχοντας είναι δίκαιος με τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες του.

Ο σωστός άρχοντας είναι επιεικής με την αδυναμία και αυστηρός με την παρανομία.

Ο σωστός άρχοντας είναι φειδωλός όταν χρησιμοποιεί δημόσιο χρήμα

Μην συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από το άριστο! Κλείστε την πόρτα στον κάθε μέτριο που αναζητά την καταξίωση μέσα από την ψήφο σας. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας είναι καλός για μια παρτίδα τάβλι, ίσως καλύτερος για μια γύρα τσίπουρα, είναι όμως σε θέση να κυβερνήσει;

Σκέψου το…

Ελληνικό χρήμα μέσω Γερμανίας "χτίζει" μονάδες ΑΠΕ;

Κοντά στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ έβγαλαν από τη χώρα οι «έχοντες» από την έναρξη της κρίσης, υπακούοντας στα σενάρια περί χρεοκοπίας τα οποία συνέγραφαν, μετέδιδαν ή αναμετέδιδαν ΜΜΕ, καλοθελητές και κόμματα.  Τα έβγαλαν είτε για να τα σώσουν είτε για να αποφύγουν τυχόν φορολόγηση είτε για να τα ξεπλύνουν.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα αναζητά επενδυτές οι οποίοι θα ασχοληθούν σοβαρά με την ανάπτυξη εγκαταστάσεων ηλεκτροπαραγωγής με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Οι τράπεζες αδυνατούν να παίξουν τον συγκεκριμένο ρόλο είτε γιατί δεν μπορούν λόγω των περιορισμών στις χρηματοδοτήσεις που τους επιβάλλει η Τράπεζα της Ελλάδας είτε γιατί δεν έχουν μάθει να λειτουργούν πραγματικά σαν επενδυτικές τράπεζες είτε γιατί η αιμορραγία των κεφαλαίων της προηγούμενης παραγράφου, έχει επηρεάσει τη ρευστότητά τους.

Το κενό των ελληνικών τραπεζών έρχονται να καλύψουν ευρωπαϊκές και δη γερμανικές τράπεζες οι οποίες χρηματοδοτούν εγκαταστάσεις φωτοβολταïκών με επιτόκια που φτάνουν ακόμα και το 3%!!!.

Οι τράπεζες του εξωτερικού έχουν σοβαρούς λόγους να θέλουν να επενδύουν στις ΑΠΕ και γενικά στην πράσινη οικονομία. Φαίνεται ότι - και μάλλον έτσι είναι – μόνο αυτός ο τομέας στην παρούσα χρονική στιγμή μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή η οποία θα αναλάβει να σύρει την ελληνική οικονομία από το βούρκο της ύφεσης κι αυτό γιατί καλείται να απορροφήσει τεράστια κεφάλαια σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με αποδόσεις οι οποίες είναι στην πράξη απόλυτα εγγυημένες. Πέρα από αυτό, πρόκειται για επενδύσεις στην πραγματική οικονομία που θα μπορούσαν αν συνδυαστούν και με άλλες δράσεις να χτυπήσουν την ανεργία και να αναθερμάνουν άλλους κλάδους της οικονομίας.

Επιστρέφοντας στην πρώτη είδηση, επενδυτές από την Ευρώπη αναμένεται να δουν τα κεφάλαιά τους να πολλαπλασιάζονται επενδύοντας απλά σε ΑΠΕ στην Ελλάδα τη στιγμή που οι Έλληνες πανικόβλητοι έσπευδάν να μεταφέρουν τα δικά τους χρήματα στο εξωτερικό. Δεν είναι μάλιστα απίθανο, τράπεζες οι οποίες «φιλοξενούν» ελληνικά χρήματα, να τα επενδύσουν στην Ελλάδα αποκομίζοντας αυτές τα οφέλη από τις πραγματικά υψηλότατες αποδόσεις κεφαλαίου! Ίσως η εξέλιξη αυτή να οδηγήσει σε μια εκ βάθρων αλλαγή της νοοτροπίας των καταθετών αλλά της έννοιας της αξιοποίησης κεφαλαίων. 

Ίδωμεν.

Κόκκινη μπίρα, Τσακνής και Sinatra

-          Μια McFarland, 

ειπα στο παιδί, τράβηξα το σκαμπό κι έκατσα.

Με την άκρη του ματιού μου, τους είδα. Τους χαιρέτησα μ’ ένα κούνημα του κεφαλιού, ανταποκρίθηκαν με ανάλογες ή θερμότερες χειρονομίες. Μια παρέα έξη ατόμων, καλοντυμένων, καλοβαλμένων, ευκατάστατων. Το τελευταίο φαινόταν στα ρούχα τους και σε τουλάχιστον δύο, στον «αέρα» τους. Γνωστοί όλοι. Ελεύθεροι επαγγελματίες, εργολάβοι Δ.Ε., έμποροι. Ήπιαν αρκετά, έφαγαν πολύ – το μαρτυρούσαν τα σερβίτσια μπροστά τους και τα άδεια μπουκάλια - γέλασαν άλλο τόσο, μιλούσαν έντονα και με χειρονομίες. Ο λογαριασμός πληρώθηκε από έναν, κερνούσε ή θα κάνανε τη μοιρασιά μετά, ιδιωτικά, κι ήταν μεγάλος: μέτρησα δυο κατοστάρικα κι ένα πενηντάρικο. Την απόδειξη την αρνήθηκε κοροϊδευτικά.

Σταθήκανε για λίγο όρθιοι δυό μέτρα μακριά μου. Μίλησαν για το Σαββατοκύριακο. Κανόνιζαν εκδρομή στα παράλια του Πηλίου και μετά ψάρι στη Μηλίνα. Θα μένανε σε ξενοδοχείο γνωστού τους  με «μόνο 100 € το δίκλινο». Κάποιος είπε ότι θα έχαναν την παράσταση του Θεσσαλικού αλλά τουλάχιστον θα προλάβαιναν τη συναυλία του Τσακνή. Θυμήθηκαν με φανερή νοσταλγία εκείνη τη συναυλία των Θεσσαλών (υποθέτω Πλιάτσικα – Μαχαιρίτσα – Τσακνή) στο κηποθέατρο. Η κυρία σχολιάσε το συνολάκι της άλλης.

- Ευκαιρία καλή μου. Κατεβήκαμε στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας του Ντίνου και πετάχτηκα στο Κολωνάκι όταν ο Λέανδρος πήγε στη Βουλή να συναντήσει την Ζωζώ. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να βρει κανείς στις εκπτώσεις.

Πριν φύγουν, ο ένας, αυτός που πλήρωσε, κοντοστάθηκε δίπλα μου:

- Τι κάνεις Παντελή;

- Καλά, πολύ τρέξιμο μόνο. Δεν πήγα και διακοπές…

- Διακοπές; Μα άφησε τίποτα όρθιο αυτή η ξενόδουλη κατοχική κυβέρνηση; Ο κόσμος πεινάει, η ανεργία στα ύψη, τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά την αντίσταση. Έχουμε υποχρέωση να ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση των πρακτόρων και των προσκυνημένων.

Δεν είχα κέφι για καυγά, ήταν περασμένη ώρα, ήμουν πραγματικά κουρασμένος. Κούνησα το κεφάλι μου και είπα καληνύχτα στον καπτάν Γιώτη. Στα ηχεία έπαιζε Sinatra. Το My Way…

- Πιάσε μια McFarland ακόμη, φίλε μου

Σενάρια επιστημονικής φαντασίας

Ήταν να μην αρχίσει η Νομαρχία Λάρισας να κλείνει επιχειρήσεις. Μετά την ανακοίνωση για την αναστολή λειτουργίας της Βιοκεράλ για μη συμμόρφωση στους όρους λειτουργίας της, ήρθε η ώρα και της επιχείρησης επεξεργασίας των ζωικών λιπών να κλείσει.

Ύστερα λοιπόν από ελέγχους πολιτών στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις όπου διαπιστώθηκε ότι αυτές λειτουργούν παράνομα συνήλθε το ΚΕΠΕ (Κέντρο Ελέγχου Περιβάλλοντος), εξέτασε το οπτικοακουστικό υλικό των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και τις αναφορές των δημοσιογράφων και αποφάσισε την διακοπή λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Έτσι λειτουργεί πιά η Νομαρχία Λάρισας. Δεν έχει υπαλλήλους, δεν έχει υπηρεσίες. Τους ελέγχους τους κάνουν πολίτες και της αναφορές τις συντάσσουν δημοσιογράφοι.

Το μοντέλο αυτό διοίκησης είχε δοκιμαστεί πρόπερσι στην περίπτωση των σφαγείων Ολύμπου. Εκεί, μια βδομάδα αφού πέρασε το κλιμάκιο ελέγχου της Νομαρχίας και τα βρήκε όλα καλά, σε έλεγχο που δενεργήθηκε από τους Πολίτες, διαπιστώθηκε σωρεία παραβάσεων! Μετά από το γεγονός αυτό, ο Νομάρχης αποφάσισε να κλείσει το σφαγείο μέχρις ότου αυτό συμμορφωθεί στα όσα η νομοθεσία και οι όροι λειτουργίας του επιτάσσουν.

Ακολούθησε η περίπτωση της Βιοκεράλ όπου πάλι οι ελεγκτές της Νομαρχίας είχαν επισκεφθεί και ελέγξει επανειλημμένα το χώρο της βιομηχανίας και τα βρήκαν όλα άψογα (εκτός ίσως από το απεριποίητο γκαζόν και μια σπασμένη λάμπα). Οι καταραμένοι όμως Πολίτες ανακάλυψαν ξανά ότι τίποτα δεν ήταν εντάξει και ότι η βιομηχανία παραβίαζε σχεδόν το σύνολο των όρων που αφορούν στα εναλλακτικά – όπως τα ονομάζει – καύσιμα.

Τώρα πια ο Νομάρχης ήταν σίγουρος. Δεν χρειάζεται πια τις υπηρεσίες του αφού τη δουλειά τους την κάνουν οι Πολίτες! Έμενε μόνο το περιστατικό με το πετρέλαιο στον Πηνειό ώστε να καταλήξει οριστικά. Τώρα δεν μένει παρά το τυπικό κομμάτι της διάλυσης των ελεγκτικών μηχανισμών και της απόλυσης όλων των υπαλλήλων που υπηρετούν σε αυτούς.

Εν τω μεταξύ, σαφείς αιχμές κατά της πολιτικής ηγεσίας της Νομαρχίας αφήνουν σε δηλώσεις τους οι υπό απόλυση εργαζόμενο, καθώς διατείνονται ότι η μέχρι τώρα δράση τους δεν ήταν απλά σε γνώση αλλά γινόταν κατόπιν εντολής των πολιτικών τους προϊσταμένων.

Πετρελαϊκός Οπτάνθρακας

Η φωτιά που ξέσπασε πριν λίγες ημέρες (7/8/2010) στον Ασπρόπυργο και συγκεκριμένα στις εγκαταστάσεις της εταιρείας POLYECO, φαίνεται να δρομολογούν ή να επιταχύνουν εξελίξεις στο χώρο της διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων αλλά και της ανακύκλωσης γενικότερα. Είναι νωπές οι καταγγελίες από χείλη υψηλόβαθμων πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων του ΥΠΕΚΑ περί εκτεταμένου λαθρεμπορίου ιδίως επικίνδυνων αποβλήτων τα οποία μετά από διάφορες διαδρομές κατέληγαν είτε σε κλιβάνους χωρίς προδιαγραφές είτε σε χωράφια και παλιά λατομεία.

Η εταιρεία του «πράσινου» (πολιτικά αλλά και περιβαλλοντικά) επιχειρηματία είναι η μεγαλύτερη και ισχυρότερη στο χώρο.

Λέγεται ότι στο ντόμινο της υπόθεσης με τα επικίνδυνα απόβλητα και τη διακίνησή τους ανά την Ελλάδα θα «πέσει» και πιόνι στα περίχωρα της Λάρισας. Πιόνι που έχει απασχολήσει πολλές φορές στο παρελθόν και την πόλη και εμένα προσωπικά.

Οψόμεθα.

Ήρθαν οι αρμόδιοι να καθαρίσουν

4 ημέρες μετά το συμβάν της ρύπανσης με πετρελαιοειδή και η κατάσταση σήμερα έχει ως εξής: Το ότι στη ράμπα Δασοχωρίου – Κουλουρίου το νερό ιριδίζει ακόμη παρά την έντονη ροή του ποταμού, συνηγορεί στην άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με μαζούτ χωρίς να αποκλείεται οποιαδήποτε άλλη πιθανότητα.

Επειδή ο υπεύθυνος του εργοστασίου μίλησε για αμέλεια, να πούμε τα εξής: Ο αγωγός που εκβάλει στον Πηνειό και ο οποίος είναι αδειοδοτημένος είναι η έξοδος του συστήματος επεξεργασίας αποβλήτων. Θεωρητικά, δεν θα έπρεπε να έχει καμιά σχέση με καύσιμα. Πως τα καύσιμα κατέληξαν σε αυτόν; Είναι δυνατό να χαρακτηριστεί «ατύχημα»; Μόνο με συνειδητή ανθρώπινη παρέμβαση μπορεί να έχουν καταλήξει τέτοιες ποσότητες καυσίμου στον Πηνειό.

Άκουσα χθες ότι ο ιδιοκτήτης της υπεύθυνης για τη ρύπανση εταιρείας, βοήθησε στη συλλογή του ρύπου από το ποτάμι και τις όχθες με φτυάρια και κουβάδες. Την όλη διαδικασία ΠΟΙΟΣ την επέβλεπε; Τα συγκεντρωμένα απόβλητα που βρίσκονται; Γνωρίζουν ελπίζω όσοι συμμετείχαν στην διαδικασία ότι αυτού του είδους τα απόβλητα έχουν χαρακτηριστεί ως επικίνδυνα και απαιτείται ειδικός χειρισμός.

Έμαθα ότι ο Δήμαρχος Λάρισας - στα όρια του Δήμου έγινε η ρύπανση – δήλωσε ξεδιάντροπα ότι είχε μέσα και τεχνογνωσία ο Δήμος να βοηθήσει στην προσπάθεια απορρύπανσης αλλά δεν του ζητήθηκε η συνδρομή! Ντροπή είναι λίγο να πει κανείς… Εντάξει ρε Δήμαρχε, οι άλλοι δεν στο ζήτησαν. Εσύ, την πρόσφερες τη βοήθειά σου ή το έπαιξες «βαρύ πεπόνι» σε βάρος του ποταμού;

Όλοι εμφανίστηκαν στο χώρο εκτός από τους υπηρεσιακούς ή πολιτικούς παράγοντες  της περιφέρειας. Ούτε από τη διεύθυνση  περιβάλλοντος ούτε από τη διεύθυνση υδάτων. Κρίμα, γιατί η απορρύπανση υδάτων από επικίνδυνα απόβλητα είναι δική τους αρμοδιότητα.

Σε ότι αφορά τις επιπτώσεις, η ροή νερού που ευτυχώς υπάρχει θα μειώσει σημαντικά τις συνέπειες αλλά θα τις απλώσει στο χώρο. Σε μαιανδρισμούς του ποταμού όπου η ταχύτητα θα μειώνεται, το πρόβλημα της ρύπανσης θα είναι εντονότερο και στη βλάστηση. Στους ζωντανούς οργανισμούς, οι επιπτώσεις θα φανούν πολύ αργότερα…

Για τα υπόλοιπα θέματα και ειδικά ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΜΜΟΛΗΨΙΑ, ο Νομάρχης κάνει την πάπια. Κλασσικά...

Πετρέλαιο στον Πηνειό - μέρος τελευταίο

Δελτίο Τύπου                           Λάρισα, 7/8/2010

 Ύστερα από τηλεφώνημα κατοίκων της περιοχής, τέσσερα μέλη του συλλόγου μας μεταβήκαμε την Παρασκευή 6 Αυγούστου το μεσημέρι στον Πηνειό ποταμό, στο ύψος της ράμπας που ενώνει τους οικισμούς Κουλουρίου του Δήμου Λάρισας και Δασοχωρίου του Δήμου Γιάννουλης όπου διαπιστώσαμε την εκτεταμένη ρύπανση της περιοχής από ελαιώδη παχύρρευστη ουσία που μύριζε και έμοιαζε στην όψη και την υφή με πετρελαϊκό προϊόν. Στο χώρο εκτός από κατοίκους των οικισμών, βρισκόταν και κλιμάκιο της Νομαρχίας που είχε φτάσει επιτόπου αρκετά νωρίτερα. Σε ερώτησή μας αν είχαν εντοπίσει την πηγή της ρύπανσης ή αν είχαν πάρει δείγματα από το υλικό απάντησαν αρνητικά και στα δύο.

Αφήσαμε τους «αρμόδιους» να κάνουν εικασίες και αμέσως τηλεφωνήσαμε στον στρατό, να εξετάσει την πιθανότητα η ρύπανση να προέρχεται από διαρροή αγωγού καυσίμων της δικαιοδοσίας του και ταυτόχρονα ξεκινήσαμε την αναζήτηση της πηγής της ρύπανσης. Μετά από μια και πλέον ώρα κουραστικής αναζήτησης, επιτέλους και σε απόσταση 3,5 χιλιομέτρων ανάντη της ράμπας, εντοπίσαμε τον αγωγό ο οποίος ρύπαινε το ποτάμι. Ειδοποιήσαμε τον στρατό, που εν τω μεταξύ είχε φτάσει στην περιοχή και το κλιμάκιο της Νομαρχίας. Υπάλληλος της Νομαρχίας δήλωσε ότι ο συγκεκριμένος αγωγός ανήκε σε παρακείμενη βιομηχανία επεξεργασίας ζωικού λίπους και αποτελούσε την έξοδο του βιολογικού καθαρισμού. Ύστερα από αυτό αποκλείσαμε το ενδεχόμενο του ατυχήματος καθώς ο βιολογικός καθαρισμός έπ’ ουδενί συνδέεται με δεξαμενές καυσίμων  ή σχετίζεται με καύσιμα και καταλήξαμε στην συνειδητή ρύπανση. Στην άρνηση των αρμοδίων να καλέσουν την αστυνομία, καθώς η παράβαση εμπίπτει στην αυτόφωρη διαδικασία, το κάναμε εμείς.

Δείγματα από το υλικό πήρε ο στρατός και θα τα εξετάσει, η αστυνομία έφτασε ύστερα από μισή περίπου ώρα αλλά οι υπεύθυνοι της ρύπανσης είχαν φύγει κλείνοντας το εργοστάσιο.

Το περιστατικό θεωρείται από τα σημαντικότερα σε ότι αφορά την έκταση και το είδος της ρύπανσης και αναμένεται να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα σε πτηνά και ψάρια στην περιοχή.

Επειδή η ιστορία με την αντιμετώπιση του Πηνειού και από τους αρμόδιους καταντά πλέον ανέκδοτο, ζητάμε ΑΜΕΣΑ απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:

Πόσες φορές ελέγχθηκε η συγκεκριμένη βιομηχανία και τι πρόστιμα της επιβλήθηκα τα τελευταία 5 χρόνια;

Ποιος, με βάση ποιες μελέτες και σε εφαρμογή ποιων νόμων έδωσε άδεια για την εκτεταμένη αμμοληψία στην αριστερή όχθη του Πηνειού στο ύψος του παραποτάμιου δάσους στο Δασοχώρι;

Ποιος, με βάση ποιες μελέτες και σε εφαρμογή ποιων νόμων κατασκευάζει πρόχειρο φράγμα μέσα στην κοίτη του Πηνειού;

Γνωρίζει η Νομαρχία ή ο Δήμος ή η Περιφέρεια για την αποψίλωση του παραποτάμιου δάσους στη δεξιά όχθη του Πηνειού, στην πλημμυρίτιδα ζώνη και από το ύψος του αντλιοστασίου του ΤΟΕΒ Πηνειού ως το Κουλούρι;

Έκανε κάποιες έρευνες ο οποιοσδήποτε προκειμένου να εντοπίσει όσους καίνε συστηματικά και καταπατούν το παραποτάμιο δάσος;

Ελπίζουμε σε απαντήσεις 

Ο πολύπαθος Πηνειός έχει τώρα ΚΑΙ πετρέλαιο!

Μας τηλεφώνησαν κάποια στιγμή το πρωί της Παρασκευής.
-Ελάτε, στον Πηνειό υπάρχει μια μεγάλη πετρελαιοκηλίδα. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό.
Για να είμαι ειλικρινής δεν μου φάνηκε σοβαρό το θέμα. Πετρελαιοκηλίδα στον Πηνειό; Μάλλον επηρεάστηκαν από την BP και τον κόλπο του Μεξικό. Εν πάση περιπτώσει, υποσχεθήκαμε να πάμε αμέσως μετά την συνάντησή μας με το Νομάρχη Μαγνησίας. Στη 1:15 το μεσημέρι ξεκινήσαμε και μετά περίπου μισή ώρα είχαμε φτάσει στο χώρο όπου θα βρίσκαμε την πετρελαιοκηλίδα. Η εικόνα που αντικρίσαμε καθώς κατηφορίζαμε το χωματόδρομο προς την κοίτη του ποταμού και τη ράμπα που συνδέει τους οικισμούς Δασοχωρίου και Κουλουρίου ήταν η παρακάτω
Το μαύρο σημάδι στο κέντρο της φωτογραφίας και η έντονη μυρωδιά πτητικού υδρογονάνθρακα δεν άφηναν καμιά αμφιβολία: ναι, είχαμε να κάνουμε με κάποιου είδους πετρελαιοκηλίδα. Κάποιος είχε παροχετεύσει μέσα στο ποτάμι σημαντική ποσότητα πετρελαιοειδούς που είχε εξαπλωθεί σε μήκος δεκάδων μέτρων από όσα μπορούσαμε να δούμε από το σημείο όπου βρισκόμασταν και έφτανε τουλάχιστον μέχρι το (παράνομο) πρόχειρο φράγμα που κατασκευαζόταν την στιγμή εκείνη μέσα στην κοίτη του Πηνειού. Η ποσότητα της ουσίας ήταν τέτοια που μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν ένα ατύχημα που είχε σαν αποτέλεσμα να πέσουν στο ποτάμι μερικά έστω βαρέλια πετρελαίου ή πίσσας, αλλά ότι υπήρχε κάποια πηγή συνεχούς παροχέτευσης μεγάλης

ποσότητας από την ουσία. Στην περιοχή, μαζί μ’ εμάς ήταν και κλιμάκιο υπαλλήλων της Νομαρχίας χωρίς εξοπλισμό ούτε διάθεση για δειγματοληψία. Από ότι μάθαμε το κλιμάκιο είχε αρκετή ώρα εκεί. Αποφασίσαμε να ελέγξουμε το χώρο με σκοπό να εντοπίσουμε (αυτονόητο) την πηγή της επικίνδυνης για τη ζωή στο ποτάμι ρύπανσης. Η εικόνα του ποταμού που αντικρίσαμε από το ύψος της όχθης απεικονίζεται στην τρίτη φωτογραφία
Φαίνεται καθαρά πως η ουσία έχει απλωθεί σε όλο σχεδόν το σώμα του ποταμού. Ύστερα από μερικά μέτρα και αφού διαπιστώσαμε ότι στην αριστερή κοίτη θα ήταν αδύνατο να προχωρήσουμε, μεταφερθήκαμε απέναντι. Περπατήσαμε το ποτάμι για περίπου 4 χιλιόμετρα αναζητώντας την πηγή της ρύπανσης. Διαπιστώσαμε ότι τα τραύματα στο σώμα του ποταμού δεν ήταν μόνο τα προφανή. Αμμοληψίες με το πρόσχημα της διευθέτησης της κοίτης ακριβώς πάνω σ’ έναν μαιανδρισμό. Μια φανταστική αμμώδης παραλία μέσα σ’ ένα παραποτάμιο δάσος περίπου 100 στρεμμάτων δίπλα στο Δασοχώρι; Ναι! Α! και το μισό δάσος, καμένο είτε από καταπατητές είτε από κτηνοτρόφους. Φυσικά, σκουπίδια παντού! Κι εκεί δίπλα να δουλεύει το μηχάνημα για την ανακατασκευή του παράνομου φράγματος του ΤΟΕΒ Πηνειού! Και στην απέναντι μεριά, στην δεξιά όχθη, από την μεριά του Κουλουρίου, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα… Δέντρα κομμένα με τις ρίζες καμένες ώστε να μην ξαναφυτρώσουν, τα πάντα καμένα και οργωμένα. Οι καταπατητές σε πλήρη δράση πάνω στην όχθη του ποταμού λίγα μόλις χιλιόμετρα από την πόλη της Λάρισας. Εικόνες ντροπής.

Φτάσαμε περπατώντας μέσα από σκουπίδια, στάχτες, μπάζα, αποκαΐδια μέχρι το αντλιοστάσιο του ΤΟΕΒ χωρίς να καταφέρουμε να εντοπίσουμε τίποτα. Στο μεταξύ διάστημα, την όλη μας προσπάθεια παρακολουθούσαν μέσα από το αυτοκίνητό τους την περισσότερη ώρα τα μέλη του κλιμακίου της Νομαρχίας. Λόγω της ποσότητας των καυσίμων, και επειδή γνωρίζαμε ότι κάπου εκεί υπάρχει αγωγός καυσίμων του στρατού, φροντίσαμε να ειδοποιηθεί. Περπατώντας προς τα πίσω ξανά και μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα επιτέλους βρήκαμε τον αγωγό!
Μέλος του συλλόγου κατέβηκε την απότομη όχθη μέχρι το επίπεδο του αγωγού και φωτογράφισε το εσωτερικό του, όπου φαίνεται καθαρά ότι από εκεί μεταφέρθηκαν οι υδρογονάνθρακες στο ποτάμι.
Ειδοποιήσαμε τόσο το κλιμάκιο της Νομαρχίας όσο και το στρατό που είχε ήδη φτάσει στην περιοχή και τους καλέσαμε να κατέβουν στην όχθη. Ο υπάλληλος της Νομαρχίας μας δήλωσε ότι ο ίδιος γνώριζε την ύπαρξη του αγωγού ο οποίος ανήκε σε εταιρεία επεξεργασίας ζωικών λιπών και αποτελούσε την έξοδο της μονάδας επεξεργασίας λυμάτων της βιομηχανίας. Προφανώς, κάποιοι καθάρισαν δεξαμενές καυσίμων και χρησιμοποίησαν
τον αγωγό για να μεταφέρουν τους ρύπους στο ποτάμι. Αφού είχαμε και τις μαρτυρίες τόσο του στρατού όσο και του κλιμακίου της Νομαρχίας, ζητήσαμε από τον υπάλληλο της Νομαρχίας να καλέσει την αστυνομία ώστε να συλλάβει τον υπεύθυνο της βιομηχανίας και να δικαστεί με την αυτόφωρη διαδικασία. Μετά την άρνησή του να το κάνει, καλέσαμε εμείς την αστυνομία. Κι ενώ το κλιμάκιο της νομαρχίας πήγαινε στις εγκαταστάσεις της βιομηχανίας, οι στρατιώτες ζήτησαν να τους οδηγήσουμε σε σημείο της κοίτης όπου η συγκέντρωση της ουσίας ήταν μεγάλη. Τους οδηγήσαμε στη ράμπα που ενώνει το Κουλούρι με το Δασοχώρι από όπου πήραν δείγματα.

Στην επιστροφή μας, μετά από 15-20 λεπτά, συναντήσαμε το περιπολικό της αστυνομίας και μαζί πήγαμε ως τη βιομηχανία όπου έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι και το κλιμάκιο της Νομαρχίας είχε φύγει αλλά και η βιομηχανία είχε εκτάκτως κλείσει! Το έκτακτο του κλεισίματος το βεβαίωσε και οδηγός φορτηγού που κατέφθασε εκείνη τη στιγμή με σκοπό να ξεφορτώσει πρώτες ύλες όπως έκανε κάθε Παρασκευή «τέτοια ώρα, ίσως και αργότερα» όπως δήλωσε παρουσία και των αστυνομικών. Τότε συνειδητοποιήσαμε πόσο λάθος ήταν να συνοδεύσουμε όλοι μας τους στρατιώτες στο σημείο δειγματοληψίας και να μην μείνει ένας έστω πίσω.

Επαναστατικός Συντηρητισμός: το ελληνικό παράδοξο

            Συχνά – πυκνά στις πολιτικές μας - και όχι μόνο - συζητήσεις χρησιμοποιούμε τους όρους προοδευτικός ή ριζοσπάστης και συντηρητικός χωρίς να έχουμε μπει καν στον κόπο να τις ορίσουμε καθώς θεωρούμε τη σημασία τους αυτονόητη. Είναι όμως; Ναι, είναι, στον ίδιο βαθμό που είναι ορισμένη και η έννοια «αριστερός». Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας έχει μια υποκειμενική ιδέα του τι σημαίνει να είσαι αριστερός, προοδευτικός, ριζοσπάστης και αν κάποιος «χωράει» σ’ αυτήν, είναι αν όχι τότε είναι δεξιός και συντηρητικός. Οπότε αν φίλος μου παρουσιάζει κάποιον τρίτο και τον περιγράφει σαν αριστερό ή προοδευτικό, αυτόματα αποκλείω την περιγραφή σαν άχρηστη πληροφορία.

            Θεωρώ τίμιο να δώσω τον προσωπικό μου ορισμό της έννοιας «προοδευτικός» πριν προχωρήσω.

            Προοδευτικός λοιπόν είναι αυτός που επιδιώκει και δέχεται αλλαγές σε νόμους, ήθη, έθιμα, απόψεις, ιδέες, θεσμούς, κοινωνικές δομές που στόχο έχουν τον θωράκιση της ελευθερίας, της ισονομίας, των ίσων ευκαιριών, της γνώσης, του αλληλοσεβασμού. Ο συντηρητικός ορίζεται σε αντιδιαστολή με τον προοδευτικό: είναι ο λιγότερο επιδεκτικός σε αλλαγές, όποιες κι αν είναι αυτές: από την ώρα που πιάνει δουλειά, το χρώμα στο βρακί του μέχρι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Αν τον προοδευτικό τον "φτιάχνουν" οι αλλαγές, ο συντηρητικός αρρωσταίνει σε βαθμό να γίνεται ακόμη και βίαιος κατά όσων τις επιδιώκουν ή τις προωθούν.

            Η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι κατά κανόνα συντηρητική. Οι περισσότεροι από εμάς δύσκολα δεχόμαστε αλλαγές. Μπορεί στα λόγια να τις υποστηρίζουμε αλλά όταν συμβαίνουν, νοιώθουμε να χάνεται η γη κάτω απ’ τα πόδια μας.  Δεν χρειάζεται δα και κάποια ειδική ανάλυση για να γίνει αυτό φανερό. Καμιά ριζοσπαστική ιδέα δεν έγινε εύκολα αποδεκτή παρά μόνο όταν κατά περίπτωση συγκέντρωνε εκείνη την κρίσιμη μάζα υποστηρικτών ώστε να αποτελέσει καθεστώς. Αυτή η διαδικασία είναι σχεδόν πάντα ιδιαίτερα επίπονη και χρονοβόρα. Ο προσεκτικός αναλυτής, ο κοινωνιολόγος ή ο ερευνητής της ψυχολογίας των μαζών θα πει ότι αυτό είναι φυσικό: Αυτοί που στηρίζουν τις υπάρχουσες δομές, τα τηρούμενα ήθη και έθιμα είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας. Όσοι θέλουν να τα αλλάξουν έστω και λίγο είναι πάντα η μειοψηφία. Η μετακίνηση από το πολύ στο λίγο στις μάζες είναι δύσκολο γιατί κάποιοι νομίζουν ότι διακυβεύεται το «ανήκειν» κι αυτό είναι που κρατά την κοινωνία ζωντανή (είμαστε ομαδικά ζώα οι άνθρωποι).

            Όλες οι κοινωνίες είναι λοιπόν συντηρητικές, άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Οι πιο αναπτυγμένες κοινωνίες – και αυτό έχει εύκολη εξήγηση – είναι οι λιγότερο συντηρητικές.

            Προφανώς η δική μας, η ελληνική, είναι αρκετά συντηρητική παρά τα περί του αντιθέτου υποστηριζόμενα από πολιτικά κόμματα ή ιδεολογικές ομάδες. Τείνω μάλιστα να αποδεχτώ ότι τα πλέον συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας είναι αυτά που με τυμπανοκρουσίες διαλαλούν την προοδευτικότητά τους. 

Κοιτάς τον Φωτόπουλο και χάνεις τον Μυτιληναίο;

Την ανακοίνωση του Ομίλου αφιερώνω στους συνδικαλιστές του Φωτόπουλου, στην ΕΤΕ ΔΕΗ. Ο αντιπερισπασμός πέτυχε;


ΟΜΙΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
04/08/2010
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ - ΔΕΗ
Η διοίκηση της ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Α.Ε. – ΟΜΙΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ενημερώνει το επενδυτικό κοινό ότι οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη ΔΕΗ και την κατά 100% θυγατρική εταιρεία μας "ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε.", κατέληξαν σε ένα πλαίσιο συμφωνίας βάσει του οποίου οι δύο πλευρές θα προχωρήσουν στην υπογραφή νέας σύμβασης προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας ανάμεσα στην ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ και τη ΔΕΗ.
Η συμφωνία προβλέπει την προμήθεια της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ από τη ΔΕΗ για 4.710 ώρες ηλεκτρικής
ενέργειας ετησίως με τιμολόγιο 40,7 €/ΜWh ενώ τις υπόλοιπες ώρες η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ θα καλύπτει τις ανάγκες της αυτοπρομηθευόμενη.
Ο χρονικός ορίζοντας ορίζεται σε 25 έτη, υπάρχει όμως πρόνοια για επαναπροσδιορισμό των όρων
μετά την 31/12/2013, ανάλογα με τις τότε υπάρχουσες συνθήκες στην αγορά ενέργειας και των
δικαιωμάτων ρύπων CO2. Τέλος ρυθμίζεται η οφειλή της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ προς τη ΔΕΗ με κοινά
αποδεκτούς όρους.
Πρόκειται σαφώς για μια πολύ θετική εξέλιξη καθώς η εξεύρεση αμοιβαία επωφελούς λύσης κατόπιν
ελεύθερων διαπραγματεύσεων εξομαλύνει οριστικά τις σχέσεις ανάμεσα στο μεγαλύτερο
καταναλωτή Ηλεκτρικής Ενέργειας στην Ελλάδα και τη ΔΕΗ, προωθεί την ανταγωνιστικότητα
της ελληνικής οικονομίας, και αποτελεί σημαντικό βήμα για την ουσιαστική απελευθέρωση
της εγχώριας αγοράς ενέργειας.
Περισσότερες λεπτομέρειες θα ανακοινώσει ο Πρόεδρος του Ομίλου στην τηλεδιάσκεψη με τους
αναλυτές με την ευκαιρία των αποτελεσμάτων Α’ εξαμήνου, την Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010 και ώρα
17Η30.


Και μια ακόμη ανακοίνωση με σημασία του ιδίου Ομίλου:


ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Α.Ε. – ΟΜΙΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
ΣΥΣΤΑΣΗ ΝΕΟΥ ΤΟΜΕΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ Η κ. ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΛΙΤΗ
Ο Όμιλος ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ με στραμμένο το ενδιαφέρον του στην προστασία του
περιβάλλοντος, πρωτοπορεί για μια ακόμα φορά και δημιουργεί Τομέα Διαχείρισης
Κλιματικής Αλλαγής στη Γενική Διεύθυνση Νομικών & Ρυθμιστικών Θεμάτων
Ομίλου. Την θέση του Υπευθύνου Διαχείρισης Θεμάτων Κλιματικής αναλαμβάνει
από σήμερα 8 Ιουλίου 2010 η κ. Ελπίδα Πολίτη.
Η κα Πολίτη είναι απόφοιτη της σχολής Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ και
κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Σπουδών (MSc in Town Planning) από το
Πανεπιστήμιο της Ουαλίας.
Η κα Πολίτη έχει πολυετή εργασιακή εμπειρία. Προέρχεται κυρίως από το ΥΠΕΚΑ,
όπου απασχολήθηκε στις Διευθύνσεις Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων και Διεθνών
Δραστηριοτήτων και Θεμάτων Ε.E. Επί σειρά ετών απασχολήθηκε με θέματα
κλιματικής αλλαγής και βιώσιμης ανάπτυξης. Διετέλεσε εθνικός εκπρόσωπος για
την κλιματική αλλαγή και ανέλαβε την οργάνωση και λειτουργία του συστήματος
εμπορίας εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στην Ελλάδα. Από το 2006, η κ. Πολίτη
κατείχε τη θέση της Προϊσταμένης Γραφείου Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών
(ΓΕΔΕ).